Es reglat coma papièr-musica :
Lo fòc batalhièr del projector
Pren lo cantador
En plena nasica,
E dins l’ombra l’acompanhator.
Amaga darrièr ma contrabassa,
Dins l’escurina del decòr,
Careci las còr-
Das e quicòm passa,
Son arma me fa bronzir lo
còr.
Refranh :
A putanièr qu’es trista,
La vida de bassista !
Mon cantaire a ieu es un golaire,
Un nanet ardit coma un pesolh,
S’es pas un con,
sol-
Ide n’a plan l’aire :
Se meritariá de bramar sol.
Mes del recanton ont l’òm m’exilia
Delargui mas nòtas al planponh,
De qu’ai fait al Bon
Dieu, santa Cecília,
Per èser avodat a far bom-bom ?
Refranh
Lo public n’a que per la vedeta.
Tot lo femelum la vòl paupar :
Isabèla, Pa-
Tricia,
Claudeta ;
Sabi pas çò qu’i pòdon trapar.
Car a ieu jamai cap de mineta
Me fa prene l’amor de bon cunh.
Per elas soi qu’un
Vièlh tòca-mameta,
Per
m’acompanhar i a pas degun.
Refranh
Urosament que dins ma destressa
T’ai totjorn a posita de man,
Tu, ma gròssa, ma
Vièlha, ma mestressa,
Per me
consolar, m’apasimar.
Atal anuèit, te vòli prometre
De quitar pas aquel rabassòt ;
Seriam de caçòt
Se nos caliá metre
La clau de fa jos lo palhassòt.
Refranh
