La frescor d’un dia d’ivèrn
Hè quilhar los peus suu
copet
Tanben tòrra l’aiga deu clòt.
Demòra la nèu suu teulat
En tot lo hèr un blanc linçòu
Lugubre mantèth silenciós.
D’ara enlà son mòrtas las flors
Praubas princessas de l’estiu
Dalhadas peu temps qui passa.
E quan veng l’arrèra-sason
Diu s’ahana lo vielh solelh
De devarar de cap en-là.
Capvath los crums lusís la lua
Los aparats son amagats
Entremiei brancas e
huelhas.
Com un lambret sortit d’en-lòc
Ua cavèca, ausèth de nuèit
Te trauca aqueste romegàs.
Tres còps d’ala, se’n va cuélher
Lo son repaish, mirgas e rats
Tanlèu gahats, còp-sec minjats.
Aquiu que se va repausar
Au nís dins un perèr curat
Dincà que te torne lo ser.
La calor d’un solelh d’ivèrn
Me rescauha lo còr nafrat
Peus escurs e tristes brembèrs.
Dia d’ivèrn…
Dia d’ivèrn…
