L'èrba griseja de fin velós,
Lo castèl quilha sa nauta tor.
Mila e un gòrps viran a l'entorn,
Nèbla e …

Legir tot

L'èrba griseja de fin velós,
Lo castèl quilha sa nauta tor.
Mila e un gòrps viran a l'entorn,
Nèbla e silenci, ni nuèit, ni jorn.
Dormís, nenòta.

Un monge monta lo carrairon,
E per la man mena un enfant blond,
Montan al castèl, davalan al cambron
Onte dormís lo rei Babarós.
Dormís, nenòta.

Dempuèi qu'es mòrt lo rei trobador,
Dormís setat sus un cadieiron,
Sa barba es longa dusc'als genolhs
L'òr a passit sul mantèl polsós.
Dormís, nenòta.

Cada cent ans un monge sens nom
Mena un enfant raubat al mond.
Lo rei badalha, li ditz : "Fanton..."
Pausa la man sus son pèl sedós.
Dormís, nenòta.

- Es que los gòrps viran totjorn
Sus mon castèl entre nuèit e jorn ?
- Viran, reviran. Al luònh los lops
Ploran sul sòrt del rei amorós.
Dormís, nenòta.

Blanc coma nèu dins l'escur cambron
L'enfant saluda lo vièlh senhor.
La polsa fina lo cobrís tot
Ja, per cent ans dormís Babarós.
Dormís, nenòta.
Los reis dormisson.

Mon Lionèl,
Gaita la nèit
La dama blanca
A grandas alas
Passa davant
Lo garric grand.
Lo rainal japa al …

Legir tot

Mon Lionèl,
Gaita la nèit
La dama blanca
A grandas alas
Passa davant
Lo garric grand.
Lo rainal japa al canton de nòstre camp.

Mon Lionèl,
Nòstre solelh
Darrèr la tèrra
Ont se passeja
Se banha per
Tornar mai bèl
Deman a l'ora ont canta lo primièr aucèl.

Mon Lionèl,
L'estèla al cèl
Escriu sa rota
Misteriosa
La legirem
Quand lo porcèl
Aurà de plumas e la galina de pèls.

Mon Lionèl,
Lo conte es vièlh
D'una giganta
Lapina blanca
Que va d'un saut
Del levant blau
Al cochant roje ont cabuça dins un trauc.

Mon Lionèl,
Dedins ton lèit
I a tant de mascas
I a tant de fadas
Que siás pas sol
Dins ta calor.
Lo sòm es mofle, dintra dins aquel cocon.

Cecila aviá 20 ans, en 1907
Alavetz se levava nòstre pòple de muts
Per Narbona passavas, t'an tirat dessús.

Cecila …

Legir tot

Cecila aviá 20 ans, en 1907
Alavetz se levava nòstre pòple de muts
Per Narbona passavas, t'an tirat dessús.

Cecila èra a Narbona, en 1907,
Quand ton pòple s'acampa cossí èsser en lòc pus
De Cuxac arribavas, t'an tirat dessús.

Es carrièra del Pont en 1907
Que de mores tombères amb quatre companhons
Caliá de sang al tigre per matar vinhairons.

Un ataüt de pèiras en 1907
Les Narbonés faguèron, velhèron a l'entorn
Tres jorns òmes e femnas e los enfants pichons.

Demandàvem de pan en 1907
Es de plomb que donèron Nosaus governem-nos
Disián al cementèri los òmes en corroç.

E res non a cambiat dempuèi 1907
Ni pel sang de Cecila, ni pels crits de Ferrol
Son d'autres que govèrnan de son argent totjorn.

Ni pel sang de Cecila en 1907
Ni pels crits de Ferrol en 1907
Los parla-plan barjacan a viram en redond
Al païs d'Occitania, los òmes onte son ?

Còp a còp bat lo còr
Que noiriís e rend fòrt
Aquel fuòc de l'amor,
Aquel grelh de la mòrt …

Legir tot

Còp a còp bat lo còr
Que noiriís e rend fòrt
Aquel fuòc de l'amor,
Aquel grelh de la mòrt
Que butarà un jorn
De per d'univèrs muts
De per d'estèlas mòrtas.
Mas i a los òmes,
Los òmes caputs,
Atisats a viure.

Castanhièrs condamnats,
Un per un escanats.
Lo beton s'espandís,
A engolat los prats.
Ara tot s'abalís.

Al fons del païs mut
E mai la mar qu'es mòrta.
Mas i a los òmes,
Los òmes caputs,
Atisats a viure.
Pel ventre al pus fons
Madura cada jorn
La carn promesa al mal
Que fa l'èr pels paumons.
Solitari es lo sang.
Perdut per perdut
Cal passar la pòrta
Que mena al monde,
Al monde tròp vièlh
Ont pr'aquò cal viure.
E puèi a l'auba,
A l'auba, l'enfant
E son crit d'aucèl.

De vòls de sautarèls
Dintrèron dins las vilas
Per los camps la vermina
Mangèt raiças e ramèls
Tuèt la sauvagina …

Legir tot

De vòls de sautarèls
Dintrèron dins las vilas
Per los camps la vermina
Mangèt raiças e ramèls
Tuèt la sauvagina
Per las arroïnas
Venguèron gòrps e estornèls
La fam canina.

E o volguèri pas veire, e refusèri de creire.

Los reis donavan als chins
Lo pan blanc de sa taula
Los paures mendicavan
Prenián son linge fin
Enredesit de crassa
De vin, de racha
E lo lavavan per los rius
N'en bevián l'aiga.

E o volguèri pas veire...

Nasquèron los enfants
La boca cordurada
L'uòlh blanc, las mans ligadas
Venguèron de tavans
Per i chucar la bava
Quand se ploravan
Degus, enluòc, compreniá pas
Las mormonalhas.

E o volguèri pas veire...

Nòstre sang venguèt freg
A pona se tustava
Lo còr que se gelava
Somelhàvem al mièg
La fenèstra tancada
A la tronada
Los quauques uns de vius, de dreits
Los embarravan.

E o volguèri pas veire...