Quand serai mòrt, ò luna,
Ò luna patarina,
prèsta mon còr als sòmis
que gardan de renàisser.

ten-me los uèlhs …

Legir tot

Quand serai mòrt, ò luna,
Ò luna patarina,
prèsta mon còr als sòmis
que gardan de renàisser.

ten-me los uèlhs barrats
dins tos òrts apallits,
dins la claror sens arma
de tos castèls d’oblit,

car la jove que mira
mon Doble en son miralh
carnenc es tan polida

que poiriá, desmembrant
l’infern d’aquela vida,
me la causir per maire.