Adam e sa compànha
N’èran que tròp urós ;
Satan prenguèt la lanha
E s’en rendèt jalós
;
Songèt pus qu’a lei nuire
E per mièu lei destruire,
Li presentèt dau fruch
Qu’èra estat defendut.
- Aquesta poma es rara !
Tenètz, cresètz a
ièu.
Se n’en manjatz tot ara
Sarètz coma de dieus.
Èva presta l’aurelha,
L’apetit se revelha ;
Per voler tròp saber
Manquèt a son dever.
La paura criminèla
Se reconeis ben lèu ;
Son pecat la borrèla
Li trobla lo cervèu ;
Per acabar la fèsta,
Jòga de tot son rèsta,
Se vira vers
Adam,
Una poma a la man.
Après un tau mainatge,
Se trobèron tot nus ;
Au travèrs dau fulhatge
Intrèron tot confús ;
Mas Dieu, d’una voes
auta,
Li reprochèt sa fauta,
E coma de gredins,
Lei caçèt dau jardin.
