Per Sant Laurens a Morlana
I avè lua sus los teits,
E la hèsta a las platanas,
Qu’arrivavi de la nuèit.
Morlana cantava
Jo qu’èri amorós
Quimèra, enqüera,
Lo ser qu’èra
tant doç.
Qu’i trobèi ua gojateta,
Assetuda au canton,
Qu’èra drin tròp tristoneta,
Que sortii l’acordeon.
Que joguèi ua musiqueta
Qui m’avèn
cantat los vièlhs,
Que vedoi ua esteleta,
Qui se la cadó deus uelhs.
Non sèi pas tot de la vita,
Mes que sèi que lo Bon Diu,
Qu’a inventat la musica,
Tà d’aquera estela, aquiu.
Adiu donc, adiu Morlana ,
Qu’as la lua sus los teits,
E la hèsta a las platanas,
Que me’n torni ta la nueit.
