Una pastorèla plora :
"Dieu vivent, aquò’s afrós
D’esperar que venga l’ora
De trapar un amorós !"
E se’n tornant de la caça
Sul planastèl
del Larzac,
Lo filh del President passa.
Es son paire tot patrac.
Lo coneis la pastorèla.
S’arrèsta de romegar,
Se pompona e fa la bèla
Que se lo
vòl empegar.
"Teni, çò ditz, mon revenge.
Serai l’onor del país,
Una de França-Dimenge,
Fotòs dins Aicí-París
Pudira pas pus la feda
Ni la posca
del camin
Aurai camisa de seda
E casabèc de satin."
Ja se vei cambiar de branca
E abandonar çò seu
Per passar, en rauba blanca,
Lo portal de
l’Elisèu.
Mas el, coneis la musica,
E vint còps son professor
Sus l’amor estrategica
Li aviá fait la lecçon.
Alavetz lo bèl caçaire
Passa sens se
revirar
E dins la Ròlls de son paire
Cap a l’ostal fa tirar.
I aguèt pas de maridatge,
De flors ni mai de cançons.
Faguèron pas de mainatge
Tanben
foguèron urós’s.
