Sens parpalhòl, e sens aucèl"
Cent parpalhòls, e cent aucèls
L'ombra davala dempuèi longtemps

Cent orizonts, e cent asuèlhs
Sens …

Legir tot

Sens parpalhòl, e sens aucèl"
Cent parpalhòls, e cent aucèls
L'ombra davala dempuèi longtemps

Cent orizonts, e cent asuèlhs
Sens orizonts, e sens asuèlhs
L'ombra se lèva e quitament
S'aluca lo fuòc e lo vent

Es de tant naut, de tant de cèls
Qu'ençaval se pausa tos uèlhs
Risi a l'aubre e a la fuèlha
Ta cara alucada a ma pèl.

Ai tant legit e tant begut que mon monde n'es vengut sadol
Ai tant pregat tant plorat que de lagremas n'en fau de mars
Ai tant dormit e tant somiat que mos uèlhs òrbs se son dubèrts
Ara tant m'an vist coma mòrt que fin finala me soi anat

Lo cèl en bas, la carn amont.
Batèsta batèsta d'aval.
Mon còr ba sap tot al prigond.

Cortet serà l'esclaire de tristessa dins mon uèlh,
Te saludi fraire, ma man, d'amor, lèva lo vèl

Tos passes foguèron grands sus la tèrra
Tos pès ligats a ton sorrire
Ton èime bèl s'espelís a l'orièira
Un boès vèrd per te reconduire

La polsa s'arrapa pas sus mon còr
Cal pas daissar la mòrt als mòrts
Tant que cantam amic cantam
Tant que vivèm seràs vivant.

L'afrosa parodia coma un mascle present
A l'ora dal baugum, dal amarum creissent
Las vapors de vida fan fugir en …

Legir tot

L'afrosa parodia coma un mascle present
A l'ora dal baugum, dal amarum creissent
Las vapors de vida fan fugir en bufant
Los que tremblan davant lo diable fulminant.
Lhabrant sos auripèls coma un èime etic
Aquí las maquinas : vèrbia e plomb estatal
Rebondon lo manjar dal repais antic
E convidan Odin lo penjat a l'ostal.
Sens espal sens onor, i a pron de Dieuses vils
Que cuban son poder dins l'èime tant servil
E l'alcoòl impiu que raja de sos sexes
Tasta la farlabica e la cuèita complexa
La fèbre e la sang rossa, aquí son las amors
Dal baralh mortinós que sentís, ufanós
Lo sordat e la glòria aprestats de bèl fèr
Que lo nonrés raubaïre, a tot pres a l'espèr.
Ges de vertadièr! Aquò's la vertat
Tota nuda e salvatja coma une vièlha puta
Nos mòstra son secrèt de vergonha pintat
Que son còs la traïda. Ièr e deman lutan
La carn es pas pecat per lo Panteon
Los Dieuses an compres que le còs eternal
Val pas una lagrema, ni mai una orason
Aiman pas ni la sang, lo rei ni mai la sal.
Levèretz d'armadas al nom de l'inconegut
Vai! Lo faguèrem amassa, partejant l'ordalia.
Ara que soi mòrt e que vautres sètz nuses
Òrbs mas vivants per una nuèit de batalha.
Cresètz que los àngels pòrtan vòstres drapèus
En procession de gràcia d'idèias e de nèu
Mas jos sas alas blancas, fan pas cas d'illusions,
Dansan carnaval, rison de vòstras rasons

Es pas encara temps de baissar los vèls, non
Aprofiecham dal vent que bufa a l’orizont
Avèm paur de la …

Legir tot

Es pas encara temps de baissar los vèls, non
Aprofiecham dal vent que bufa a l’orizont
Avèm paur de la mar coma una tradicion
Nos cal sortir d’aqui sens pausar de question.
L’aiga escura es prigonda, i viu l’inconegut
Coma una nuèit sens fons totjorn al calabrun
Se tomba que tombe son còs serà perdut
Nòstres cementèris son emplenats de fum.
Pronlèu veiratz aquò, veirem lo pòrt promes
Sos lums nos esclairant la nineta nègra
D’un fial tescut d’esposc fins al nòstre vaissèl
Roge e tròp aigadós d’aver nadar longtemps.
Se sèm promes lo pòrt.
Toteis amassa [desfisarèm lo cèl]
Son grandas las torres, es grand lo sentiment
Lo de terror sorda qu’ensajam d’amagar
Es fangós lo deltà, nègre cinicament
Emplenat de peissum que pescam per pescar
E puèi es lo barri lo mai infame dals lums
Esclairant tot lo cèl : una piada de vila
La trèva es fòrça fosca, es plan lo comolum
Aquelas lusors son un miratge imbecil.
Existís de ressons e de contes d’ibronha
Mas la vila flotanta lo fa dins nòstre etèr
E de sòmi, pecaire, s’endeven bodonha
Se sèm promes lo pòrt ? Sèm promes a l’infèrn.
Se sèm promes lo pòrt.
Toteis amassa [desfisarèm lo cèl]
De luènh sus la mar, òm vei pas que la fin
Que cresem arribada, qu’esperam paradis
Mentiscam pas ! Nos ditz lo vièlh capitani
Mas es just la vertat qu’es aqui à marcir.
Fasèm pas cas d’aquò sèm aqui sens causida
Aqui a trevar l’aiga caçant las farfantèlas
Per negar las sirènas perdèrem l’ausida
Per negar las serenas tuèrem las estèlas.
Contunham de vogar dins lo fum cap al pòrt
Coma un espèr lo far far resson de lusors
Lo devèm ! D’en pertot semenèrem la mòrt
Es pas encara temps de baissar los vèls, non !
Se sèm promes lo pòrt.
Toteis amassa.

De tròp plorar mos uèlhs son venguts solitaris
De tròp torrar ma pèl s'es clavada en montahna
Pòdi cercar de …

Legir tot

De tròp plorar mos uèlhs son venguts solitaris
De tròp torrar ma pèl s'es clavada en montahna
Pòdi cercar de lacs dins mon pitre que sarri
I sarán de lagui, e mascadas en sanha.
Ausissi lo mormolh d'un silenci de bèl
A pena lo vièlh vent bufant sus mas aurelhas
Vesi pas que lo bruch, lo grand bruch lo bruch long
D'una ànsia en baralh sus un monde en question.
M'agradarià la mòrt, per sa tranquilitat
Per son agach tant nòble sus la mia vanitat
Per poder fin finala clavar un pauc mos uèlhs
E tastar a la nuèit coma òm tasta a l'asuèlh.
Assetat. Al prèp. Dal Gorg. E los aubres tombats.
Una piada prigonda d'una vièlha ferida.
Fa de millenaris qu'esperam per un Dieu
Sèm encara a cercar dedins una rason.
Vesi al fond dal trauc las rasegas getadas
Quand son preissats los aubres doblidan l'asagada
Mon cap pren la dolor per una eternitat
E lo masèl dals troncs per una vertat.
Quant d'imatges, de sòmis, de pensadas, d'orrors
Trèvan nòstres còsses, e negrejan l'amor?
N'ai pas mai de pensadas, 'mbe ma boca m'afisqui
Son mas mans e mon còr que farán l'avenir.
De l'enlòc a l'enlòc, dal fuòc a la mòrt : mon si tombat, es mon si tombat.

Luènh es ma tèrra ara soi triste coma un ventre vuèg de femna
Ai tant marchat que mos pès son …

Legir tot

Luènh es ma tèrra ara soi triste coma un ventre vuèg de femna
Ai tant marchat que mos pès son de pèira,
Ai tant plorat que mos uèlhs son ribièira

Quitar maire, sabla, sentor del primièr lach,
Quitar mon aire, mon aiga, seriá un peril mai fat ?

Luènh es ma tèrra
Cerqui dins cada vanèla l’emprenta familièra, mas tot n’es qu’inconegut vast e sens nom
mos senses dessecats m’an abandonat
Luènh es ma tèrra
Canti reculhida lo temps passat
La votz de las maires ressona dins mon arma
Dona rason e força a cada pas novèl.

Quitar maire, sabla, sentor del primièr lach,
Quitar mon aire, mon aiga, seriá un peril mai fat ?

Luènh es mon cèl
D’avant, demòran las estèlas escantidas
Al clar de cada luna, nostalgia d’aicí A l’ombra de cada jor, peril d’ailà

Luènh son mos fraires
Las ombras estiman mon englasi, pesan la dolor ièr vesin e amic, exotica escapada, ara langasta,
sansuga, pas mai qu’una nièra
Quitar maire, sabla, sentor del primièr lach,
Quitar mon aire, mon aiga, seriá un peril mai fat ?

Es lo renhe dels animals
Lo renhe de las bèstias
Las iènas
Afamadas
Avidas
Voraças
Insensiblas
La ièna manja sens …

Legir tot

Es lo renhe dels animals
Lo renhe de las bèstias
Las iènas
Afamadas
Avidas
Voraças
Insensiblas
La ièna manja sens fam
Chapa la part de sos enfants
Crit de voltor al torn del festin funèbre
Coma lo mascle alfà se servís lo primièr
La ièna cerca vassales boca plena los engolís
Leca las plagas qu’a causat de per ela
A cada nhacada / morduda matarà un pauc mai
Chaparà fins al darrièr
Sa pança fins a esclatar
Lo sang dels febles gota sus sa boca
Ne leparà fins a la darrièra gota
E los enfants de la tèrra demoraràn sens sòmis
Jos los uèlhs umides e estoïques de la maire lèu mòrta

Aicí fa tròp de temps, s'en sovenem pas pus
Qu'an pilhat nòstras tèrras, la costuma e l'us
Cremat nòstras mascas …

Legir tot

Aicí fa tròp de temps, s'en sovenem pas pus
Qu'an pilhat nòstras tèrras, la costuma e l'us
Cremat nòstras mascas e l'enfant dessenhat
Cresiam a la luna, al present conjugada
Los mots se son calats, un per un, sàviament
E son sens es partit, crompat pacientament
Rèsta tant pauc d'espaci per bramar la colèra
Una falha somiant de las granas de guèrra.
Fan pas cas de nacions, d'aquela puta d'estat
Per viure al dessús de las leis dal mercat
Pas pus de poësia : es la crompa e la corsa
L'ora es a las armas per arroïnar la Borsa.
Avèm de semenças, vièlhas de dos mila ans
De ribièras, de mars, de forèsts e d'enfants

Polsa, vent, pluèja d'aram, indigèna, fat, èrba d'agram, vius, mòrts, alucaraàn, fuòcs, fèrs e devorant

De cresenças reiralas contra los arcàngels
La luna e las estèlas testimònis dal cèl.
Testimònis qu'aicí comença vòstra fin
Vòstra malediccion es lo sol camin.
Nos matarètz, segur, e nòstres còsses en preson
Alucaràn de fuòcs al dintre de las rasons.

L'amor es pel fusilh que salva una semença
L'amor es per la man que para l'asirança.

Es ora, e cantar ne servís pas pus qu'a
Desrevelhar los mòrts, d'ièr e de deman.
Es ora e cantar, non te servirà pas
Se ton còs e ton arma, coardas fan pas fàcia

Lo prètz de la nuèit que soi prèst a pagar
Es pas lo de la mòrt ni de l’autoritat
Sinon …

Legir tot

Lo prètz de la nuèit que soi prèst a pagar
Es pas lo de la mòrt ni de l’autoritat
Sinon lo de la mar et dal vent dal matin
Lo son de las vagas e l’espèr dals amics

Lo còp de baston que siás per balhar
Es pas lo de ton còr mas lo de ta sang
E las granas d’asir que siás a semenar
Las dalharem pel prat qu’i disèm libertat

Cosin mon cosin foguères un òme
Foguères un mainat inocent es perque
Ma man s’arrèsta abans de te nhafrar
E ma boca malditz lo mèstre que t’a fait

Auborem-nos pòple ! Sèm la darnièra chança
Ges de plors, prègues pas, es la luta qu’avança
Sens tu camarada, sens ton amor soi mòrt
Amb tu, pont quilhat, deman es un jorn d’òr.

Jòga la mascarada
Jòga lo carnaval
Ara es la granda messa,
De l’orason es l’ora

Te convidam a la fèsta …

Legir tot

Jòga la mascarada
Jòga lo carnaval
Ara es la granda messa,
De l’orason es l’ora

Te convidam a la fèsta
Carga masca e belaròia
ven celebrar mòrt e rats
e getar lo grand cridal

Dança a l’entorn de ton cròs
e cava ton lèit suprèm
Sèm aquì per te faire rire
fins a ton badalh darrièr
Chapa ton càncer pròpris
Sabora lo gost infame
Manjar odiòs preparat
Redolència d’inconsciència

Cream ton divertiment
Grand manètge per t’estordir
Pantre cinic e letal
De ta mòrt te faire rire

L’ora granda es venguda
Los pès ponchuts an vencit
Ara la nuèit dal grand fuòc
agach escurit e mort

Aquel uèlh nègre pudís la mòrt
Mas mans, ma cara, e mon arma
an la color putrida dal malsòrt
furor …

Legir tot

Aquel uèlh nègre pudís la mòrt
Mas mans, ma cara, e mon arma
an la color putrida dal malsòrt
furor fangosa, desarmada.

El Tio agacha mos fraires trimar
visatge impassible, revèrs de la vida
Aurelhas sordas, silénci de pèira
Freja sentinèla d'un monde desolat.

Tio, eretam de las trèvas.
A travèrs las falhas de nòstres òsses.
Sèm lo vaissèl per los morents.
Nos tòrnan menar en cò nòstre.

Sèm lo remembre d'una tèrra nuda.
Venas de suèja sus nòstras pèls
Contan centenat d'annadas de solituda
Injustícia dels òmes, vacuitat dels cèls
Sèm lo remembre d'una tèrra nuda
Tio fraire, ta sang es d'argent
Tio, fraire, òrb e ardent