Ua casa de boès Perguda un shinhau luenh, On se parla patoès Ua lenga de tostemps. E quan sòi arribat, …

Legir tot

Ua casa de boès Perguda un shinhau luenh, On se parla patoès Ua lenga de tostemps. E quan sòi arribat, Que i avia un huèc d’in-hèrn, Jo que n’èi desbrembat Era nhaca deth ivèrn. E òc… E òc ... Eth ivèrn qu’ei arribat Venguetz toti a çò de Justau ; Que i a tostemps eth huèc alugat, Qu’ei tot dia, tot dia Nadau. Vòs enténer ua cançon O tastar dus pescajons ? Ve-te’n veir aqueth patron Que’n sortiràs eth mes urós. Ua casa de pastor De tèrra e de calhaus, Dehòra tant de flors Laguens tot çò que cau. Un moment de calor, Un endret de vertat, Jo que’n sòi amorós Dempuish que i sòi anat. E òc… E òc… Eth estiu qu’ei arribat Venguetz toti a çò de Justau ; E Sent Joan se n’ei tornat, Sus ‘ra taula, que i ei eth casau. Que i trobaràs camajon Dab un còp de vin deth bon. Mès totun si as tròp pintat, Que vas visitar eth varat ! Sovent que i èi pensat Eth còr tot esmavut, Eths guelhs esmiraglats, Eth esperit pergut, Non sabi cap perqué Jo n’èi aqueth sovier, Non sabi cap perqué E’n sòi tostemps presoèr. E òc… E òc… Qu’èi bevut e qu’èi minjat Bethlèu que mos cau anar, Ara fin qu’avem cantat Ara que mos cau devarar. Tath camin un darrèr còp Abans de partir deth Ostau. Adiu, a un aute còp, Benvenguts a çò de Justau

Aciu que sò, seiguda en mèn fautulh mentre les veigui volar.
M’ei igual a on vagen a parar, vieràn de …

Legir tot

Aciu que sò, seiguda en mèn fautulh mentre les veigui volar.
M’ei igual a on vagen a parar, vieràn de nets a dromir.
Eth mèn cap, eth milhor des nins que jamès agen pogut trapar.

Era patz que tant demane tanta gent, de còp, semble qu’a arribat.
Tan lèu è vist que non me pogui equivocar,
que vire eth mon igual qu’es nòsti caps.

Cada vèrs un audèth, cada audèth hèt un vèrs,
laguens des nòsti caps!

Coma era aigua que s’escor e non demane qué i aurà mès enlà.
De nau voi desvelhar en un prat e sense ròba e a plaser, caminar.

Formen part deth mèn entorn es ores que hí a pèrder damb tu.
Eth temps non pare d’auançar e auem es uassi banhats ena pòur de qu’un bon dia acabe tot!

Acabe tot....
Laguens des nòsti caps!

Eth sòn cant, eth major plaser que jamès aja pogut trapar!
Eth mèn cap, eth milhor des nins que jamès agen pogut trapar!

Eth sòn cant, eth major plaser que jamès aja pogut trapar!
Eth mèn cap, eth milhor des nins que jamès agen pogut trapar!

Ger ser que’m sòi crompat Eth men prumèr brinhon, Eth òme deth mercat Me didec atencion : « - Va …

Legir tot

Ger ser que’m sòi crompat Eth men prumèr brinhon, Eth òme deth mercat Me didec atencion : « - Va càler demandar Aths vesins tot eth món, Va càler demandar Ua autorisacion… - Ua autorisacion Tà ua petita reina D’anar de flor en flor Sense estauviar sa pena ? Que vos arremèrcii Entath vòste conselh A casa que me’n torni Taths tristes cantarèi : » Eth lendeman maitin Que trobèi eth vesin : « - Jo non voi cap brinhon Autorn dera maison ! » Tanpòc era vesina « Pr’amor dera piscina !» Puish que sòi anat véder Eth men amic goelhèr : « - Non botes pas abelhas Qu’èi paur pr’amor des goelhas ! Malur ! Van atirar Eth ors près deth bestiar ! » Eth maire deth vilatge Dilhèu tà un sufragi : « Non, qu’ei tròp dangerós De botar aquiu brinhons ! » Arrepic Es abelhas, es abelhas, botan mèu ena tisana, Es abelhas, es abelhas, botan mèu sus ’ra tartina. Es abelhas, es abelhas, botan mèu, sus ’ra tristessa ! Es abelhas, es abelhas, botan ‘ra mèu ena vita ! Adishatz es abelhas, Vos que trebalhatz tant Tà mos empliar eths pientes Dera mèu desbordant Ueitatz era peguèssa Deth òme mentidèr Sulfatant eth blat-mòro, Mos balha eth cancèr ! N’escotatz cap eths òmi Parlar d’ecologia : N’i a cap d’insecticidi Contra era coneria ! Si a còps er’abelha pica Eth òme qu’ei parièr : Era mèu ena boca Eth hisson per darrèr !

Que vau condar eth conde D’aqueste vielh saumet : Trebalh cada segonda Deth maitin ara net. En tornar tara bòrda …

Legir tot

Que vau condar eth conde D’aqueste vielh saumet : Trebalh cada segonda Deth maitin ara net. En tornar tara bòrda Que trobèc un joen pòrc Estacat per ua còrda Que minjava milhòc. Eth que trebalha, que merita Que s’acontenta de çò qu’a ; Mès eth que minja, que profita Minjat un dia que serà. « Pendent era jornada Tu que trebalhas tant Te’n vas de prada en prada E que caminas tant. N’as qu’un shinhau de palha, E jo mingi milhòc Pendent que tu trebalhas Que’m haci gran e hòrt. – Qu’estimi mes ‘ra palha Meslèu que eth ton milhòc De mes, quan tu badalhas Non n’èi bejonh tanpòc. Que sòi tostemps dehòra A totas ‘ras sasons Eth mèste que’m demòra Deth temps que mingi flors. – Non sias en colèra Non sias maumerent, Que i ès ara bromèra Sorelh o maishant temps. E pendent que jo dròmi Tu qu’ès tot fatigat De carrejar eths òmi Que n’as eth pèu pelat. – Segur que t’arrepausas Mès sòi urós atau, Te vau díder ua causa Non ac prenes pas mau : Vint ans que sòi en plaça Te pòdes mefidar Qu’ès eth vintau que passa Un ser sense sopar. »

Ath bèth miei des crabas, ua siloeta nera, Ath brut des esqueras, ua magra hemna, Eths companhs didian qu’avia mes …

Legir tot

Ath bèth miei des crabas, ua siloeta nera, Ath brut des esqueras, ua magra hemna, Eths companhs didian qu’avia mes de cent ans, Jo que l’aueitavi un crabòt enas mans : Dilhèu cada arrupa, contava ua istuèra Sus ‘ra cara vielha d’aquera crabèra ARREPIC : Maria des Crabas, on te’n vas atau, Dab ‘ra pelha nera, eth vielh davantau ? Maria des Crabas, imatge eternau, Amagas ua lhèrma, digna coma cau ! Mamà mos didia : « non se’n cau apressar » Jamès ara bruisha, n’èi podut parlar. Totun coneguia, es plantas que soenhan A çò dera vielha, eths grans que n’anavan : E totas es dolors, coma es cremaduras Dab quate pregàrias, non duravan mes. ARREPIC Un dia sòi tornat dera universitat Qu’èi tan tribalhat tà devier avocat ! Dab un bèth costume, pujèi tath vilatge Deths uelhs que cercavi eths soviers de mainatge: Es arrominguèras, qu’avian tot caperat, Eth brut des esqueras, de longtemps a carat ARREPIC FINAU : Maria des Crabas, on te n’ès anada ? Que corren es crabas, ara qu’ès plegada Maria des Crabas, eth paradís qu’ei doç Se te n’as arretrobat eth bèth amorós !

Venguetz, venguetz, auditz amics Escotatz era cançon d’aqueths goelhèrs Aqueths arrehilhs d’eretics D’aqueras broishas son airetèrs. Ua montanha de caçaires …

Legir tot

Venguetz, venguetz, auditz amics Escotatz era cançon d’aqueths goelhèrs Aqueths arrehilhs d’eretics D’aqueras broishas son airetèrs. Ua montanha de caçaires Cabanas de becuts e de gigants Arrius arrius de pescaires Vilatges de bandits e de brigants.

Sabi er’istuèra d’un país, De tot pòble eternau, Que defendec sas arraïtz En passar dessús tant de mau. Era lenga …

Legir tot

Sabi er’istuèra d’un país, De tot pòble eternau, Que defendec sas arraïtz En passar dessús tant de mau. Era lenga de nòsti gran-pairs Que nos deishèren en airetatge, Coma repossa eth arredalh Après un estiu shens auratge. Occitan, sòi de còr e de sang, De Val d’Ors dinc ara Val d’Aran… Occitan, sòi desempuish mila ans, Vos tanben que’n podetz díder autant ! Que sia Bernat de Ventadorn O bien Guilhèm nau d’Aquitània, Son dus grans noms de Trobadors Coma Marcabrun partit tà ‘Spanha. Era legenda de Sent Loís Que dab era Glèisa nos envièc Era crotzada de París A Montsegur on s’impausèc. Francés Prumèr e d’auti reis De nosauti ne’n volian cap, Cadun que hec era sua lei Mès jamès n’i arribèren cap. Eths regents dera Republica S’i ensagèren eths tanben, A còps de règla, a còps de pica, Héren mes mau que non pas bien. Era madeisha identitat Dera montanha ara plana, E tostemps eth madeish combat Dera Provença aras Lanas. Contunham toti eth camin En esclau de nòsti ainats, Anem cap a un navèth maitin Coma un primtemps arreviscolat.

Eths vestits tot esperrecats Qu’avia posca sus era cara Que’u trobèren en ua gara Ath escur, qu’èra ajaçat. Era sua …

Legir tot

Eths vestits tot esperrecats Qu’avia posca sus era cara Que’u trobèren en ua gara Ath escur, qu’èra ajaçat. Era sua identitat La deishèc de cap ara Marna Qu’ei aciu que prenec er’arma Qu’ei aciu qu’a tot desbrembat. Arrés non sabia eth son nom Toti l’aperavan Gaston Aqueth òme dera Grana Istòria Shens papèrs, shens memòria. Arrés non sabia eth son nom Mès que’n volian ‘ra pension Aqueth soldat qu’ei un mistèri Presoèr d’ua vielha guèrra. « A on te’n vas d’aqueste pas ? D’a on ès ? De quina contrada ? » Mès pergut ena sua pensada Responec : « Jo, non sabi pas ». Que l’envièren en espitau Tà que’u suenhèssen cada dia Tà retrobar ua familha, Dab un portau barrat a clau. Embarrat coma un animau Pendent un vintenat d’annadas Er’istòria que s’ei acabada Ua crotz dessús un calhau. Après tant e tant de torments Gaston qu’ei vengut un ahèr, Conegut deth monde sancèr Desconegut entà tostemps.

Que parlava aths audèths Ath arriu e ara nhèu Aths arbes d’aqueth bosquet Aras estelas deth cèu Que parlava dab …

Legir tot

Que parlava aths audèths Ath arriu e ara nhèu Aths arbes d’aqueth bosquet Aras estelas deth cèu Que parlava dab eth vent E tanben ath maishant temps Que parlava aths audèths Que’u prenian per un pèc. Mathieu Bares, 2012 Que parlava aths audèths Que parlava aths audèths Ath arriu e ara nhèu Aths arbes d’aqueth bosquet Aras estelas deth cèu Que parlava dab eth vent E tanben ath maishant temps Que parlava aths audèths Que’u prenian per un pèc. N’èra pas jamès anat ara maison deth regent Mès que sabia legir en eth cèu perfèitament En eth cèu perfèitament… E en eth còr dera gent. Joens e vielhs que s’arridian e que’u getavan calhaus Eths de casa profitavan deth son tribalh shens pagà’u De son tribalh shens pagà’u… Ena bòrda e en casau. Quan moric eth innocent, tot solet aquiu-delà N’i avia pas arrés, sonque quate entà’u portar Sonque quate entà’u portar… E eth curè tà cantar. Quan l’hiquèren en tahuc, eth maishant vent que’s triguèc Eths audèths que s’amaguèren, e eth cèu que s’embromèc E eth cèu que s’embromèc… E era gent que se’n brembèc.

Qu’enteni qu’enteni dessús era prada Qu’enteni qu’enteni qu’enteni Eth brut de nau esqueras ueit, sèt, sies, cinc, tres, duas, ua.

Legir tot

Qu’enteni qu’enteni dessús era prada Qu’enteni qu’enteni qu’enteni Eth brut de nau esqueras ueit, sèt, sies, cinc, tres, duas, ua.

« Qu’èi vist ua joena hilha Un dia de grana holia, Qu’èra ath mes de hrevèr Quan non i a …

Legir tot

« Qu’èi vist ua joena hilha Un dia de grana holia, Qu’èra ath mes de hrevèr Quan non i a arren a hèr. Plantat davant era hièstra Eth cap non èra de hèsta, Era nhèu dessús eth higuèr Jo que’m prenia un cahè. » Ua hemna qu’ei passada A hèr hóner eras hlors ; Ua hada encantada Que’n sòi amorós ! « On vas atau joena hilha Dab aqueth sac de haria ? – Vau cuélher aiga ara hont Ara hont deths Hosserons. – Non te vòs pas rescauhar ? Ací i a de que humar Laguens ath cornèr deth huec, Deisha dehòra eth hered. » « Qué vòs préner joena hilha ? Que’t pòdi aufrir ua higa. – Non sòi ací tara hame Sonque ua petita hlama. – Qu’èra un hilh de hustèr Un dia de hrevèr Amorós d’ua hormatgèra Sus eth camin de Herrèra. »

DEhòra, que i avia parets de nhèu, Dessús, era lua en eth cèu, Laguens, ua tisana de mèu, Deman que …

Legir tot

DEhòra, que i avia parets de nhèu, Dessús, era lua en eth cèu, Laguens, ua tisana de mèu, Deman que va hèr bèth dilhèu. Ara mos cau pujar tath lheit Que i a un moment que se hè neit Anem, qu’ei er’ora de partir, Anem, qu’ei er’ora de dromir. Sent Andrèu, Se non i sòi, i serèi lèu ; Nhèu d’Avents, Era nhèu d’Avents que bota dents ; Mes de Gèr, Miei palhèr e miei graèr ; Hreveron, Que t’empliarèi eth soleron. Que dromirèi dinc ath maitin , Que tornarèi sus eth camin Tostemps enténer a torbejar Qu’ei lonh ‘ra sason d’erbejar. Demorar un petit moment Üeitar a nhevar dempuish laguens, Sortir ‘ra pala dera bòrda En tot pensar a barrar ‘ra pòrta. Deth baish, era bòira qu’ei pujada : Aquera broma n’ei cap cauda, Que’s va botar a arrosear Après aquerò que va torrar. Guilet que’s bota eth capuchon Alavetz non va cap hèr bon, Cauhà’s davant ‘ra tumineja Dehòra que talabardeja. Era mair harà duas pastèras, Eth pair portarà ‘ra lenhèra. Brembà’s de vielhs soviers amassa Tà deishar hèr eth temps que passa. Atau eth dia qu’ei passat, Minjar shens electricitat, Condar ua petita istuèra Abans de hèr era vaishèra.

Sèi ua tèrra en país de goelhèr Sèi ua vita en país de goelhèr Que son prèsti a pujar Un …

Legir tot

Sèi ua tèrra en país de goelhèr Sèi ua vita en país de goelhèr Que son prèsti a pujar Un maitin de primtemps Tà tornar a viatjar A jamès, tà tostemps. Qu’ei tornat eth mes de Mai Era montanha verdeja, Ua esquera, un batalh, Eth goelhèr que sauneja. Partir cap ara nhèu Dab eth sac, eth berret, Tà aproishà’s deth cèu E demorar solet. Qu’a deishat eth vilatge, Eths mainats, era companha, Entà hèr un long viatge En termièra d’Espanha. Que se’n va eth maitin Cau virar, amassar, Retrobar eth camin, Dilhèu eishartigar. Contemplar eth bestiar, Escotar eth arriu, Marmonar e cantar Era cançon deth estiu. Qu’ei coma un paradís Shens nat brut, shens torment, Un tant beròi país Autant vielh coma eth vent. Baisharèi tà Totsents Eth còr arrevirat, Tornarèi tath primtemps Que me’n vau, Adishatz.

Qu’èi saunejat i a dus dias Que’m sòi maridat engüan, Que s’aperava Maria Que n’a quaranta ans. De vint ans …

Legir tot

Qu’èi saunejat i a dus dias Que’m sòi maridat engüan, Que s’aperava Maria Que n’a quaranta ans. De vint ans qu’a ua hilha Qu’a trobat un amorós : Eth men pair per fantesia Que son plan urós. Vira arrevira, vira arrevira, Tà cambiar ‘ra societat ! Vira arrevira, vira arrevira, Monde arrevirat ! « Era hemna deth ton pair Qu’ei nòra e bèra-mair ; Eth ton pair non ei pas mendre Puish qu’ei eth ton gendre. » Nòste hilh qu’ei donc eth frair Dera hemna deth men pair ; E per jo qu’ei donc un oncle Quin dròlle de conte ! Eth pair qu’a avut un hilh Qu’ei donc vengut eth men frair ; Mès tanben eth arrehilh Hilh de bèra-mair. « Qu’ès frair deth ton arrehilh Era tua hemna qu’ei gran-mair ; De tu qu’ès eth arrehilh De tu qu’ès gran-pair ! »