A chantar m'èr de sò queu no volria,
Tant me rancur de lui cui sui amia
Car eu l'am mais …

Legir tot

A chantar m'èr de sò queu no volria,
Tant me rancur de lui cui sui amia
Car eu l'am mais que nulha ren que sia
Vas lui nom' val Mercés ni Cortezia
Ni ma beltatz ni mos prètz ni mos sens ;
Qu'atressi'm sui enganad'e trahia
Com degr'èsser, s'eu fos desavinens.

Meravelh me com vòstre còrs s'orgòlha,
Amics, vas me, per qu'ai razon que'm dòlha
Non es ges dreitz qu'autr'amors vos mi tòlha,
Per nulha re que'us diga ni acòlha.
E membre vos quals fo'l comensamens
De nòstr'amor ! Ja Domnedeus non vòlha,
Qu'en ma colpa sia'l departimens.

Valer mi deu mos prètz e mos paratges
E ma beutatz, e plus mos fins coratges ;
Per qu'eu vos man, lai on es vòstr'estatges,
Esta chanson, que me sia messatges
E vòlh saber, lo meus bèls amics gens,
Per que vos m'ètz tan fères ni tant salvatges ;
No sai si s'es orgòlhs o mals talens.

Mas aitan plus vòlh li digas, messsatges,
Qu'en tròp d'orgòlh an gran dan maintas gens.

Sus la blanca arena que calinha la mar
Tornarà jamai la piada de ton pas
Un camin solitari de pena …

Legir tot

Sus la blanca arena que calinha la mar
Tornarà jamai la piada de ton pas
Un camin solitari de pena e de silenci ven
Fin qu'a l'aiga pregonda
Camin solitari de dolors mudas que ven
Finqu'a l'escuma.
Dieu sap quina crenta t'acompanhava,
Quant, de dolors novas an degut escondre
Per t'alongar aquí, breçada per lei cants
Dei cacalausas marinas.

Refranh :
Te'n vas Alfonsina ambe ta solituda,
Qu'un poema nou siás anat cercar,
Una votz antica de vent e de sau
T'a empurat l'arma, e siás emmascada
E te'n vas, coma dins un sòmi,
Dormir, Alfonsina, vestida de mar

Cinc sirenetas te menaràn per de camins
D'algas e de corau, e de fosforescents chivaus-marins
Faràn un rondeu per tu. Puei leis estatjants
De la mar granda vendràn
Festejar ambe tu.
Amossa lo lum, maire, laissa-me
Laissa-me te dise, que sorme en patz
E se eu veniá, diga-ie jamai que siáu aquí,
Diga-ie que siáu partit.
E se eu veniá, diga-ie jamai que siáu aquí,
Qu'Alfonsina jamai tornarà.

Au jardin de mon paire
I a tant beus pins
Meis amors
Totei leis auceus que canton
Li fan son …

Legir tot

Au jardin de mon paire
I a tant beus pins
Meis amors
Totei leis auceus que canton
Li fan son nis
Ai ! calha, bela calha
Que li a dedins
I a quatre joinas filhas
E ieu fau cinc
Preni mon aubaresta
Li vau tirar
Ai tirat sus ma mia
E l'ai nafrada
Se passi dins la vila
Me penjaran
Se passi dins lo Rose
me negaran.

Assetada au lindau
Ma cadiera balança
Se lo fege me lança
La solesa m'enclaus
Peralin Leberon
Quora la vielha dansa …

Legir tot

Assetada au lindau
Ma cadiera balança
Se lo fege me lança
La solesa m'enclaus
Peralin Leberon
Quora la vielha dansa
Tresana doçament

Quand leis amics s'en van
I a tot l'ostau qu'es vueje
La calama negreja
L'aort sei lumes sanc
Peralin Leberon
Sa blanca rocareda
S'es vestida de seda
Au vespre ensanausit

Ma testa restondís
De fonfonhas de festas
Lo resson que me resta
D'un rire que clantís
Peralin Leberon
Dedins la nuech tant doça
S'escafa a soleu colc

Lei valadas tant luenh
Darrier tant de montanhas
Fau esperar l'aiganha
Dei pradas au matin
Peralin Leberon
Com'una granda bestia
Rondina doçament

Lei filhetas de Tolon
Aimon lei cachoflas
Se mainejon lo menton
Dien que n'an pas pron

La tanta Norada fasiá …

Legir tot

Lei filhetas de Tolon
Aimon lei cachoflas
Se mainejon lo menton
Dien que n'an pas pron

La tanta Norada fasiá de saladas
Per pas donar sa chata
A un mocò dau port
La tanta Norada que vendiá de doradas
Maridet sa filha
A un marin dau grand cors

La tanta Loisa
Aviá fach la valisa
Per pas degalhar sa vida
A la sorba a vint ans
Dins la capitala
Li fau a fons de cala
Destriar lei sacas postalas
Au PTT despuei trenta ans

La tanta Gertruda
Qu'aviá seis abitudas
Vouguet pas maridar Tòni
Un pacan de Gonfaron
Demoret a la vila
AMbe lo beu Emile
Que la tanquet a l'obra
Cariera dau Canon.

Mon enfant, ma flor au solèu
Mon enfant, benlèu,
Faudrà que te digue un jorn
Me faudrà te demandar
Te …

Legir tot

Mon enfant, ma flor au solèu
Mon enfant, benlèu,
Faudrà que te digue un jorn
Me faudrà te demandar
Te demandar perdon
L'aviás pas demandar
E pasmens siás aquí
Que faràs de la vida
Que faràn de tu.
Mon enfant i a ges de solèu
Per dos pòples sus tres
Ges de pan, ges de flors
Ges d'esper, ges d'amor (bis)
Que faudrà te respondre un jorn
Quora demandaràs çò qu'ai fach
Per l'empachar ?
Mon enfant ai assajat,
Ai vòugut quichar
De tot mon pes sus lo monde
Siáu lèugiera
Pòdi pas, pòdi pas, pòdi pas.
Meravilhos present que t'ai fach
N'ai lo ventre abrandat
Lo còr espelugat.
Mon enfant, per aquesta vida,
Per aquèu polit don
Faudrà que te digue un jorn
Me faudrà te demandar
Te demandar
Perdon.

Vint ans a esperar,
Una vida,
A esperar lo crit de jòia
D'un dròlle en lenga d'òc
A esperar lo …

Legir tot

Vint ans a esperar,
Una vida,
A esperar lo crit de jòia
D'un dròlle en lenga d'òc
A esperar lo crit d'amor
D'un òme en occitan

Vint ans a assajar,
Folia,
De cantar l'esper nòu
De la flor d'amelier
De cridar l'esper fòu
Espelit en genier

E lo soleu a sortit
Darrier lei nivous escurs
Per esbleugir lo freg matin
Eneblat

Vint ans a essajar
De far
Calar lei campanas de mòrt
Dins ma testa esclapada
A assajar d'ausir tindar
Lei cascaveus de patz

Vint ans a esperar,
Una vida,
De sentir dins la nuech
Mile mans se quichar
De veire un fum de punhs levats
Una flor dins lei dets

Lo raiolet a rajat
Lo borbolh deu forcir
Lo cascalh deu venir
mai douç, mai gigant.