Cessatz vòste ramatge
Aimables auserons
Quitatz uei lo boscatge
Temoenh de mas amors.
Ah ! Deishatz me soleta
Plorar lo …

Legir tot

Cessatz vòste ramatge
Aimables auserons
Quitatz uei lo boscatge
Temoenh de mas amors.
Ah ! Deishatz me soleta
Plorar lo qui èi pergut,
Jo vau morir praubeta
Si lèu non m’ei rendut.

Toa votz tendra e doceta
Urós rossinholet
Non charma mei Aneta
Despuish qui mei ne’u bèth.
Dab plaser qu’escotàvam
Tons aires melodiós
Quan tots tres celebràvam
Nostes purmèrs amors.

Sus aquera branqueta
Mieja morta de chagrin
Praube tortereleta
Que t’entení gemir.
A ta votz langorosa
No’s pòden qu’atendrir.
Com jo qu’es malurosa
Com jo que’t cau morir.

Insouciant de tes chaudes caresses
O Béarn un beau jour je partis
Te laissant mes parents en détresse
Mon clocher, …

Legir tot

Insouciant de tes chaudes caresses
O Béarn un beau jour je partis
Te laissant mes parents en détresse
Mon clocher, ma maison, mes amis.

Bonsoir joli clocher
Clocher de mon village
Que dès mon tout jeune âge
Il m’a fallu quitter
O joyeux carillon,
Comme au temps de jeunesse
Tint avec allégresse,
Egaye ma maison.
J’ai souffert un martyre
Et je puis te dire
Qu’en pensant a toi
J’ai pleuré bien des fois,
Bonsoir joli clocher
Clocher du moyen âge
Cher clocher du village
Que j’ai tant regretté.

J’ai connu d’admirables paysages
Et les sites les plus beaux à voir
Rien ne vaut mon clocher de village
Egrenant son angélus du soir

Que soi paisan rèi de la terra
Que l’arrosi de mas sudors
La bona terra neiricera
On, plan com nats, …

Legir tot

Que soi paisan rèi de la terra
Que l’arrosi de mas sudors
La bona terra neiricera
On, plan com nats, vivem uros
Quan la laudeta au punt deu dia
Canta gaujosa hens lo soc,
Jo taben soi dehens ma bia,
Tà tribalhar dinqu’au sor coc.

Pramor que’m vau per las passadas
Dab los esclòps herrats de claus,
Qu’ei las culòtas pedaçadas
E sovent marchi pè descaus.
Cauques peguilans de la vila,
Estaires o mindja-quan n’as
Que creden sotir‘m la bila
En m’aperàn lo paisanàs.

Mes quan vien l’òra de la taula,
Ah ! Non m’hèi pas pregar, tapoc,
Si n’i a qu’an l’apetit drin aule,
Jo que soi tostem boharòc ;
Bona tarissa de garbura,
Bera godala, aumen quan n’i a,
U trossicòt de mascadura
Dessus un gran quilhon de pan.

Que soi paisan, rèi de la terra
Que l’arrosi de mas sudors
La bona terra neiricera
On, plan com nats, vivem uros
No deishi pas soven la bia,
Que tribalhi dinqu’au sor coc ;
Mes la laudeta, au punt deu dia,
Ta jo que canta hens lo soc.

Lo men rève de joenessa
Qu’ei vadut au bord deu Lu
Qu’averí voulut qu’estessa
Com l’ala de l’auseth blu
Com …

Legir tot

Lo men rève de joenessa
Qu’ei vadut au bord deu Lu
Qu’averí voulut qu’estessa
Com l’ala de l’auseth blu
Com los uelhs de la mainada
Qui’s banhava au miei deu briu
Deu sorelh qu’era parada
Tota nuda au gran clar de l’estiu…

Com los uelhs de la mainada
Qui’s banhava au miei deu briu
Que credoi véder ua hada
Tota nuda au gran clar de l’estiu.
Tau com lo briu qui s’assauba
Que’t sauvès quan me vedós
Qu’amassei la toa rauba
Deishada au miei de las flors
Mes las sègas deu passadje
E lhèu lo Diu trufandèr
Qu’es liguen tà’m dar l’aumadje
De l’arrosa d’amor suu sendèr

E la flor de la joenessa
Tota nuda au bord deu briu
Qu’averí volut qu’estessa
L’eternitat de l’estiu
Que’t tornei rauba e corsadje
N’avoi que lo dret d’espiar
Mes deu pòt qui’m dès en gadje
Lo men cór per tostem que’s ligà
Que’t tornei rauba e corsadje
Shens aver lo dret d’espiar
Qu’eram a la flor de l’adje
Qu’ei tau lo cór qui se’m ligà

Tu lo briu tostem qui danses
Que póts diser quin l’aimei
Mes quan fenín las vacanças
L’amiga no tornà mei
Que’m soi dat a d’autes rèves
- Que cau plan viver bissèr ! –
Mes que’m sovieni de las frèves
De l’amor, de l’amor qui passè

Suu men rève de joenessa
Las arrósas qu’an fanit
Com l’auset plen de tristessa
Que torni suu bórd deu nid
No demora nada traça
De l’amor qui m’avès dat
Que sei plan que tot que passa
Mes que crei totu que m’as aimat
No i demora nada traça
De l’amor qui m’avès dat
Que sèi plan que tot que passa
Mes au men jo qu’averei aimat

Lo sorelh que huegè tà darrèr d’ua pena
E lo som deus avets, tant per tant que’s vedè
Lo zefir …

Legir tot

Lo sorelh que huegè tà darrèr d’ua pena
E lo som deus avets, tant per tant que’s vedè
Lo zefir amorós de sa fresqueta alena
Balejava las flors tà mieitat deu terrèr.
Un pastoret fidèu tau corrau que baishava
Lo caçador tanben sortiva deus camons
La lua per degrèus au som deu cèu pujava
Qu’èra l’òra deus amorós.

Repic :
L’angelus qu’a sonat
E non i es pas enqüera
Au pe de l’arbolet
De nos dus tant aimat.
Sovien-te que’m dises
Qu’i serei la purmera
E m’averes trompat
O cruela beutat ?

Segut au pè d’un vèrn, près d’ua aiga pasible
Demoravi praubet, la qui credi m’aima
A mon amna lavetz langorosa e sensibla
L’amor disè tostemps ara qu’arriberà,
L’airolet s’ei lhevat, hasè càder la huelha
Que tremblava l’azur de l’arriu estelat
Un murmuret confús pujava a mon aurelha
N’aví jamei tant escotat.

Mes portant qu’arribà tau com l’ombra leugèra
Com l’auseron crentiu güeitat per l’esparvèr
Jamei non la vedoi tan gentilha e tan bèra
Que tremblava d’amor com la flor deu rosèr
Dehens un capulet que s’èra amantolada
De paur que nat lugran, gelós de sa splendor
N’avosse pas anat per tota la contrada
Racontar tot lo noste amor.

L’angelus qu’a sonat
Mes qu’i es arribada
Au pe de l’arbolet
De nos dus tant aimat.
Que m’aves prometut
Qu’i serei la purmera
O non m’as pas trompat
O graciosa beutat.

Palometa, palometa
Tu qui passas au cèu de l’abor,
Las montanhas vriuletas
Qu’an un mant’orlat de sang e d’òr ; …

Legir tot

Palometa, palometa
Tu qui passas au cèu de l’abor,
Las montanhas vriuletas
Qu’an un mant’orlat de sang e d’òr ;
Au men cor qu’ei lo passadje
Deus saunèis de la bèra sason…
Mainadeta, qu’aví l’adje
On lo còr se desvelha a l’amor…
E que véi lo ton visadje,
Que’m sovieni de la noste cançon…

Quan hè mudar l’apèu,
Lo vent de Sent Miquèu,
Palometas amigas
Hoeietz las bigas
Quilhadas au cèu…
De cap a Marteron,
Qu’etz la mei bèra flor,
Mes tostemps que’vs argüeita
Com s’abè hrèita
Lo cassador…

D’ua espiada Mainadeta,
Lo cassaire qu’avós autanleù,
P’au purmèr còp, Palometa,
En passant que t’en portès l’apèu…
Per los bòscs e per las pradas
Qu’ei avut beth sercar p’aus estrems…
Qu’as hèit deu men còr mainada,
Si l’amor non demora qu’un temps
N’aute amor que ta panada
E l’abòr que plora son printemps…

A Sent Miquèu l’apèu,
A Sent Luc lo gran truc…
E quan a vint ans d’adje
L’amor voladje
B’ei donc desestrùc !
A Marteron la flor !
Mes la de la jelor,
Soleta que demora
Quan lo còr plora
Deu mau d’amor…

A Sent Miquèu l’apèu,
A Marteron la flor !
Enta quan d’amoretas
Van tas sajètas
Cassaire d’amor ?
A Sent Martin, la fin,
E que’m caló gofir
Debath las huelhas mortas
Las pausas cortas
On jo t’aví…

Bergère qui sautille
Tes grands yeux noirs pétillent
Comme l’eau qui jaillit
D’un recoin de granit
Cette claire fontaine
Te …

Legir tot

Bergère qui sautille
Tes grands yeux noirs pétillent
Comme l’eau qui jaillit
D’un recoin de granit
Cette claire fontaine
Te murmure, sois mienne
Vers d’autres horizons
Tous deux nous partirons

Radieuses Pyrénées
Où j’ai connu le jour
Aux cimes enneigées
Vous me plairez toujours
J’entends dans la vallée
Le gai ruisseau qui court
Le son du cor, le chant des troubadours
Pyrénées mes amours

Charmante pastourelle
Tu es vraiment trop belle
Pour rester en ces monts
Garder tes blancs moutons
Fuis ces lieux solitaires
Vers la ville lumière
Ensemble nous vivrons
La vie des gais lurons.

Bergère de mes rêves
Vraiment la vie est brève
Prends-moi dans ton chalet
Je veux être berger
Jamais cette folie
Fuis loin de ma patrie
Je ne veux pour époux
Qu’un berger de chez nous

Entau país abaish, e entà la montanha
E son vestit de nòvia a la purmèra nèu
E lo vent de …

Legir tot

Entau país abaish, e entà la montanha
E son vestit de nòvia a la purmèra nèu
E lo vent de l’abòr qui escoba la plana
La doçor de la tèrra, la colèra deu cèu

Sona las campanas, Maria-Loís,
Sona mon esper, i a monde sus la plaça,
Sona, lo qui aima son país
S’a ganhat lo dret de l’espiar de fàcia

A nuèit, lo Batiston que s’en torna tà casa
Enqüera un de passat, que n a lo còr content
Tau bruch de sos esclòps suu camin de la vita
Qui se’n van a plaser, permor d’aver lo temps

N’èi pas qu’ua cançon, n’èi pas qu’ua musica,
N’i a pro tà caminar, tà caminar tot dret
Entaus qui’s son lhevats, en ausir la flabuta,
Qui dançan en espiar a mei luenh que los pès

Mon país que l’aví au còr com ua floreta,
Mes adara que l’ei taben au hons deu cap,
Que saberèi tostemps on son mas amoretas,
N’em pas enqüèra morts que vam semiar lo blat.