Una fantasiá de ma grand,
Anuèit, prèp de ton brèç, ma dròlla,
T’escrivi aquela breçairòla
Que, n’es flagrant,
Los mots …

Legir tot

Una fantasiá de ma grand,
Anuèit, prèp de ton brèç, ma dròlla,
T’escrivi aquela breçairòla
Que, n’es flagrant,
Los mots se van espandir coma d’agram.
Aqueles mots, mon senilhon,
Son pas los d’un cant ordinari,
Pudisson pas lo diccionari
E tan melhor :
Deman viraràn dins un microsilhon.

Refranh :
Dormís, dormís, ma moscarèla,
Mon barraquet,
Mon petaron, ma petarèla,
Frisa-polet.
Toseta, còca a l’anís,
Dormís, panèla, pepinèla,
Fanton, pecolina, coïnèla,
Dormís ma carneta, dormís
Mon caganís.

Fas pesolhet luènh dels embolhs
E dels chapòts de la jornada ;
Avèm pres la mèma alenada,
Lo mème pols,
Los sauses jamai an pas fait de pibols.
A, se podiam sens nos traïr,
Sus ta manòta ma patassa,
Passar ensem de la vidassa
Los còps d’aï ;

Refranh

Ara teni de capejar,
Pasmens ma desrason s’escrima
Encara a fargar qualque rima
Mentre que ja
Un jorn pallinèl se met a blanquejar.
Aquí los primièrs rais que fan,
Per lo contravent, fintanèla,
Me cal finir ta ritornèla,
Ò, mon enfant !
Lo temps de te cantar un darrièr refranh :

Refranh

Coma trapa qu’al lèit, per un autodidacte,
La fau pasmens arregalar,
Qu’ai, al jòc de l’amor, pro de biais, pro …

Legir tot

Coma trapa qu’al lèit, per un autodidacte,
La fau pasmens arregalar,
Qu’ai, al jòc de l’amor, pro de biais, pro de tacte,
La femna o pòt pas calhar ;
sus la plaça, al mercat, dins totas las botigas,
Pertot o raconta e atal,
Tot lo vilatge, uèi, sap, e dins lo detalh,
Mas performàncias eroticas.

Atiradas per tant de rumors indecentas,
Un còp Babèta, un còp Nanon,
Me vengèron trapar, tendras, concupiscentas,
E sapièri pas dire non.
Aviái, se pòdi dire, un det dins l’engranatge
E ara vesi raplicar,
Coma un sol òme, e dins lo but de fornicar,
Tot lo femnum del vesinatge.

I a la del cafetièr, maissanta limonada,
Que chuca mai que de glaçons,
E Joana del boièr, trista, desconsolada,
Que ne doblida las rasons ;
La mairessa tanben, las gautas totas pallas,
Que, m’avisant al gard’a-vos,
Me confessèt :"Son pas lo fòrt de mon espós
Las ereccions municipalas !"

A una femna-tronc fau, a la buta-buta,
Prene son pè d’un pas leugièr
Abans de metre un tap, un tap a la flaüta
A la femna del bolangièr.
Puèi finissi in piscem quand amb una serena
Nai fait un sadol de fosfòr
E que me vòl pagar, nadiva del Bosfòr,
Qualque trucariá per estrenna.

Cal te dire que quand ven sonar mos bons oficis
Lo bèl sèxe reconeissent
Que o ten a mièg-cuol, per s’ofrir mos servicis,
Se desbotona d’un present :
Cambajon, salcissòt, botelha naut-de-gama,
O prima d’encoratjament,
Vièt(d’ase, tot fa ventre en dedamatjament
D’una quequeta poligama.

E pr’aquò soi dotat de dimensions modèstas,
Soi pas membrat coma un tiran,
Las podètz questionar, monsurs, se son onèstas,
Vòstras femnas vos o diràn.
Ai pas en magasin res d’extraordinari,
Ni bracomard, ni gròs mastard,
Mas l’article corrent, lo modèl estandard
Que convén a tot tafanari.

Car brica compta pas la fòrma anatomica,
Lo gabarrit i es per pas res,
Non, lo plaser d’amor es tot dins la tecnica
E fa bèl temps qu’o ai comprés :
Dactilò, documentalista o pastissièra,
A cada còp es diferent,
Òm pòt pas contentar d’un mème còp de ren
La gomarra e mai la rosièra.

Per malor es pas cada jorn fèsta e quand una
Vièla tanèca dins mon lièch
S’escranca, mai d’un còp ieu bandi pas que d’una,
La fau lusir a contra-vièch :
Lo cuol a sas rasons, se sap de longa data,
E del club de l’amor, adieu !,
Voldriái demissionar, de còps, de membre actiu
De tant n’ai gròs sus la prostata.

Mas aquò dura pas e, per pauc que se trape
Qualque polida a l’orizont
Venent sacrificar al culte de Priape,
La daissi pas dins lo besonh.
Tanben pichonas que ne sètz a la debuta,
Qu’anatz riscar vòstre dequé,
Sabètz ont ai l’ostal, vos assolidi que
Temps en temps un còp fa pas puta.

Sabètz ont ai l’ostal, vos assolidi que
Temps en temps un còp fa pas puta.

Es coma un fait-exprès - que lo diable m’empòrte ! -
Ara que nòstre amor a pres un còp de …

Legir tot

Es coma un fait-exprès - que lo diable m’empòrte ! -
Ara que nòstre amor a pres un còp de vièlh,
Tot lo long de l’estiu, aquí, davant la pòrta,
Dos joves amoros’s se son fait lo bèl-bèl.
Passavan tot lor temps a se chucar lo morre,
Se gaitar dins los uèlhs, se lepar, se paupar,
De se quitar lo ser n’èra pas jamai l’ora,
Ne perdián la talent, lo sòm e lo pissar.

Se los jovs de uèi, aquò se pòt plan dire,
Plan sovent dins l’amor pensan qu’a s’amusar,
Eles dos al segur o fasián pas per rire
E se bornavan pas a se potonejar.
Al fons d’un recanton, temps en temps, s’amagavan
O, lo pel dins lo vent, braç dejós, braç dessús,
Marchavan al mitan dels cons que los badavan,
Agachavan lo cèl e vesián pas degus.

Agachavanlo cèl, lo cap dins los nuatges,
Èran dins un país ont es totjorn l’estiu,
Sus qualque ròc ponchut, al bòrd de qualque plaja,
Respiravan la mar e cresián al Bon Dieu.
D’aire pur e d’amor la peitrina conflada,
Sus lo pic de miegjorn per se rodtir la pèl,
La pèl que sentissiá la sal, la marinada,
S’espatarravan a la raja del solelh.

Aurián fait lo bonur de mai d’un fotograf(a)
De tant qu’èran sarrats jos la gròssa calor,
E ieu, paure gelós, me fasiá tifa-tafa
D’i getar d’aiga freda en t’i cridant : "Aló !"
Es que lo meu amor es pas darrièr la pòrta,
A fòrça de marchar, en camin, l’ai perdut,
Mai qu’en los regardant s’aimar d’aquela sòrta,
Soi a me demandar se l’ai plan conegut.

Pasmens mon còr agrit a pas pres una rida
E pòt pas s’empachar de lor donar rason :
La vida sens l’amor ne val pas la corrida,
N’i a que creson que si, ieu vos disi que non.
Tanben me cal planhir s’ai la mina borruda,
Lo morre retorcit, l’aire revolumat,
Lor amor es tot nòu, ai lo meu que s’atuda
Un pauquet cada jorn que n’es una pietat.

E los vaquí partits la setmana passada,
Ne parlam qualques còps totes dos dins lo lèit
Gaireben sentiriam coma una refalsada,
Puèi nos viram lo cuol, bonser e bona nuèit !
Es coma un fait-exprès - que lo diable m’empòrte ! -
Ara que nòstre amor a pres un còp de vièlh,
Tot lo long de l’estiu, aquí, davant la pòrta,
Dos joves amoros’s se son fait lo bèl-bèl.

Dempuèi deman una mesada,
Ieu soi tot sol dins ma preson.
Ara s’avança la sason
Sus nòstra tèrra mespresada.
Uèi, …

Legir tot

Dempuèi deman una mesada,
Ieu soi tot sol dins ma preson.
Ara s’avança la sason
Sus nòstra tèrra mespresada.
Uèi, farà una matinada :
L’alba coma un escamandron,
Sens un buf, sens una alenada,
Ven gratar a mon fenestron.
Mas del temps que ieu, pietadós
Pagui per qualque crime immonde,
Devon partir sofrar lo mond(e) ;
Cresi d’entendre de tactors.

Ja, lo país se mobilisa.
N’escoti montar lo malcòr
L’ausidor sus un transistòr
Que tot lo jorn montecarlisa.
Atal apreni dins ma cambra
Que se signa una petcion
- Me fa una polida camba -
Reclamant ma liberacion.
Ieu soi tot sol dins ma preson ;
Estofi ; fa pas un pel d’aire
E defòra, un con de cantaire
Tanplan, n’escriu una cançon.

Mèstre Daquòs, comís d’ofici,
Lo parlufièr, lo parla-plan,
M’afortís dins son bla-bla-bla
Qu’es tot entièr a mon servici ;
Que, se malgrat son experiéncia
Ieu soi tot sol dins ma preson,
Es que me cal prene en paciéncia
Mon mal, me faire una rason.
Urosament als avocats
De m’i fisar n’ai ges la tissa :
Son mèstres que de charadissa
E ne sabi de desfrocats.

A miegjorn, a la lucaneta
De la telé, n’an disputat
Lo senator, lo deputat :
Braceja-vent, Tòca-maneta.
Me’n cagui de lor politica.
Tot aquò son que de raso-
Naments, de calcul, de tactica ;
Ieu soi tot sol dins ma preson.
E coma cada ser anuèit,
Quand cadun dins sa cadunièra
Al lèit roncarà de primièra
Tamparai pas l’uèlh de la nuèit.

De dirigents, tota una clica
Coma de torges cravatats
Juscas a París son montats
Trapar lo Cap de republica.
Lo President, a bona escòla,
Lo a pagat jaç e cobèrt ;
Uèi dins tot lidèr viticòla
Dormís un Marcelin Albèrt.
Charras que charraràs e zo !
- D’aquí me sembla de los veire -
A ma santat levar lo veire.
Ieu soi tot sol dins ma preson.

De pus tocar la rabassièra,
N’ai mes de mans de professor.
Ieu soi tot sol dins ma preson
E senti venir la lassièra.
Pòdi crebar boca badanta,
Pasmens sabon totes qu’enlòc
Ai pas, de ma vida vidanta,
Jamai jamai fotut lo fòc.
Mas auràn pas lo darrièr mot,
E, per lo sang de la mameta !,
Juri de téner l’alumeta
Lo jorn que cremarem Mamot.

Marcèl foguèt totjorn, totjorn un paure tipe :
L’aviá pres al revèrs son complexe d’Oedip(e).
Sa maire, una coquina,
La …

Legir tot

Marcèl foguèt totjorn, totjorn un paure tipe :
L’aviá pres al revèrs son complexe d’Oedip(e).
Sa maire, una coquina,
La tuèt al sopar,
E la nuèit, dins l’esquina
Faguèt un enfant al papà.

Refranh :
Marcèl, Marcèl, siás lo pus fòrt,
Nos faràs rire, nos faràs rire.
Marcèl, Marcèl, siás lo pus fòrt,
Nos faràs rire e mai mòrt.

Marcèl quand s’engatgèt, èra pas de folclòre,
Se seriá fait pelar pel pelhòt tricolòr(e).
Puèi, la camba ranqueta,
Tornèt a son ostal
Ambé dins la bragueta
Un brave bròc de marescal.

Refranh

Un pauc pertot Marcèl, sens pudor, sens complèxe,
Disiá : "Aurai jamai que l’atge de mon sèxe."
Sa femna aguèt lo vici
Per matar l’ardimand
De lo metre a l’ospici
Qu’aviá pas fait trenta-un ans.

Refranh

Coma se vei al cuol çò que la dent penchena,
Lo seu semblava lo barral de Diogena.
Tibat coma una embaissa,
Aquel cura-pairòl
Dintrèt pas dins la caissa
Quand crebèt de colesteròl.

Refranh

Marcèl aviá marcat, catarisme postume,
"Pichons, quand serai mòrt, vòli qu’òm me rastume."
tanben l’incinerèron
Sos gojats que, colhons,
Dins las cendres trapèron
Un topinat de graissilhons.

Refranh

Farà deman quatre matins
Que mon còr es al paradís
E que lo jòi de tu l’escacha,
Quatre matins qu’a …

Legir tot

Farà deman quatre matins
Que mon còr es al paradís
E que lo jòi de tu l’escacha,
Quatre matins qu’a contra-nuèit
Siás venguda a boca de lèit
Fretar ton pòt a ma mostacha.
Èra lo temps ont viviái coma
Un sauta-branda impenitent,
Ont me caliá dejós la dent,
A jorn novèl, novèla poma.
Mas te siás despulhada e sus
Ma pèl, tunica de Nessús
Ta pèl de gata
Doçament se venguèt pegar
E uèi, gausi pas pus bolegar
Ni pè, ni pata.

Dempuèi sèm al diapason,
Vivèm la mèma desrason
Quand penjas ton lum a ma branca,
E totes dos perdèm lo nòrd
Quand dins tos rens tibats a mòrt
Monta lo plaser que t’escranca.
Un còp de mai, ma nuèit se trauca
De ton desir que me buta als
Plecs amagats de ton bartàs ;
Un còp de mai, ta votz s’enrauca.
E se, tot còp, sul lèit rufat
E caud encara, l’amor fat
Que nos desfata
Enfin nos daissa penecar,
E que podèm pus bolegar
Ni pè, ni pata.

Vendrà pr’aquò lo jorn d’ivèrn
Ont cansats nos quitarem per
D’autres apalhats ont nos jaire,
Quant de sasons pòt resistir
Lo bonur que lo ven prautir
Lo temps, lo temps, lo grand marchaire ?
Es lo sòrt de las vièlhas carnas
E nòstre vièlh amor usat,
Sabi, sens èsser plan rusat,
Que lo getarem a las arnas.
Te sanglaçaràs un bricon
E ieu me rebalarai co-
Ma una sabata,
E, se nos anam pas negar
Còr-crebarem sens bolegar
Ni pè, ni pata.

Farà deman quatre matins
Que mon còr es al paradís
E que lo jòi de tu l’escacha,
Quatre matins qu’a contra-nuèit
Siás venguda a boca de lèit
Fretar ton pòt a ma mostacha...

Es atal,
Data pas d’ongan,
A l’ostal,
I a totjorn çaganh :
La patrona
Brama, trona
E ieu, teni de …

Legir tot

Es atal,
Data pas d’ongan,
A l’ostal,
I a totjorn çaganh :
La patrona
Brama, trona
E ieu, teni de romegat.
Segur lo
Mai uró-
S es lo gat.

Pas besonh
De cercar Riton,
Passa son
Temps tot al canton.
S’esparraca
Sus la placa
Per dormir, ara qu’es vielhòt,
Ras del fòc
Sus un flòc
De pelhòt.

E per trai-
Re Riton d’aquí,
Aquò rai
Lèva-te matin.
Car de longa
Ronca, ronca,
Ajofit lo nas sul bufet
Mai que mai
Amb un ai-
Re trufet.

Per ma fe,
Ne pòrti un parelh
Tant la fe
Mna n’a que per el
Que ripalha
Se li balha
Un foasset o de chocolat,
Puèi tornar
Ronrona a-
Ssadolat.

Tant bravàs
Que mai malcorat
Fariá pas
De mal a un rat,
Vièlh ragusa,
Desencusa
Los mirguets quand se senton pro
Finaudèls
Per far d’uèlhs
Al patron.

Mai qu’un rei
Poirit e gastat,
Qual pòt crei-
Re qu’a regretat
Sas mortalas
Genitalas
Qu’autrescòps, çò del medecin,
Copèt lo
Cotelon
Assassin.

Mas Riton
Uèi n’es consolat
E s’esto-
Nant quand sul teulat
S’espalmona
Qualque mona,
Daissa los autres l’estropar.
Se sabiái,
Me fariái
Adobar.

S’òm reviu
Un còp tot plegat,
Vòlga Dieu
Me far nàisser gat.
Mas encara
Que jusc’ara
M’aja pas aimat un bricon,
Res non près
Sa per ès
Ser Riton.

Es reglat coma papièr-musica :
Lo fòc batalhièr del projector
Pren lo cantador
En plena nasica,
E dins l’ombra l’acompanhator. …

Legir tot

Es reglat coma papièr-musica :
Lo fòc batalhièr del projector
Pren lo cantador
En plena nasica,
E dins l’ombra l’acompanhator.
Amaga darrièr ma contrabassa,
Dins l’escurina del decòr,
Careci las còr-
Das e quicòm passa,
Son arma me fa bronzir lo còr.

Refranh :
A putanièr qu’es trista,
La vida de bassista !

Mon cantaire a ieu es un golaire,
Un nanet ardit coma un pesolh,
S’es pas un con, sol-
Ide n’a plan l’aire :
Se meritariá de bramar sol.
Mes del recanton ont l’òm m’exilia
Delargui mas nòtas al planponh,
De qu’ai fait al Bon
Dieu, santa Cecília,
Per èser avodat a far bom-bom ?

Refranh

Lo public n’a que per la vedeta.
Tot lo femelum la vòl paupar :
Isabèla, Pa-
Tricia, Claudeta ;
Sabi pas çò qu’i pòdon trapar.
Car a ieu jamai cap de mineta
Me fa prene l’amor de bon cunh.
Per elas soi qu’un
Vièlh tòca-mameta,
Per m’acompanhar i a pas degun.

Refranh

Urosament que dins ma destressa
T’ai totjorn a posita de man,
Tu, ma gròssa, ma
Vièlha, ma mestressa,
Per me consolar, m’apasimar.
Atal anuèit, te vòli prometre
De quitar pas aquel rabassòt ;
Seriam de caçòt
Se nos caliá metre
La clau de fa jos lo palhassòt.

Refranh

Tonton Francés
I entend pas res
A la filosofia.
Jamai deguèron li mostrar
Parlar Zaratostrà.
Lo tarabusta pas
D’èsser o …

Legir tot

Tonton Francés
I entend pas res
A la filosofia.
Jamai deguèron li mostrar
Parlar Zaratostrà.
Lo tarabusta pas
D’èsser o d’èsser pas
E de còps lo quenque nos confia :
"Cal èsser lo dar-
Rièr con per badar
A la colhonadas de Dadà.
Sisife es un piòt
Se’n fotrà lo pelhòt
De butar son ròc
A ne faire al fròc."
Jamai l’auriá saput
Tan nharrut, tant caput.
"Deu èsser breton !"
Pensa tonton.
Mas... Tonton Francés
Per nosaus es
Lo mai senat dels òmes.
Li an pas fait Sartre e Camús
Pèrdre son oremus.
Tanben comptam sus el
Car per un bon conselh
A mai d’èime que fòrça prudòmes,
E ieu seriái esto-
Nat que contra Platon
Cambièssem un jorn nòstre tonton.

Tonton Francés
I entend pas res
A la teologia.
Jamai declinèt son latin
Ambé sant Augustin.
Podèm possar de brams,
Fa pascas avant Rams,
Vira lo cuol a la liturgia ;
Lo Sant paradís,
E mai s’existís,
Es tròp naut per el de profundis.
Jamai de glèisa cap,
Mas lo barrabàs
Se’n tresvira pas,
E diable ! cal aver
Un gròs estomac per
Chapar de rector
Mai que tonton.
Mas... Tonton Francés
Per nosaus es
Lo mai crestian dels òmes ;
L’escais de Bon Samaritan,
Lo pòt plan meritar.
Atend pas lo matin
Fresquet de sant-Martin
Per vestir joan-fotres e miègs-òmes
E lo Bon Dieu se sa-
Biam de pas lo vexar,
Li lo donariam sens confessar.

Tonton Francés
I entend pas res
A la democracia.
Jamai botèt per un ’scrutinh
Dins l’urna un bulletin.
Pretend qu’una eleccion
Es qu’una dejeccion
De coquinariá, d’ipocrisia ;
E que los discors’s
Semblan un concors
De totas las messorgas en cors.
"Quand pensi qu’un petit
Rusat, qu’un degordit
Compta pas melhor
Qu’un fat, qu’un colhon,
Per cantar, mos nebots,
Tant val gardar sa votz,
Sa votz d’elector !"
Mas... Tonton Francés
Per nosaus es
Lo mai civic dels òmes
Qu’a pas a recaupre de son
Vesin ges de lecçon.
Enlòc non traparàn
Qualqu’un mai tolerant,
Jamai cremarà pas de bonsòmes,
E de Victòr Jarà,
L’oncle n’empacharà
Jamai de cantar ni de charrar ;
E planhi lo capbord
Que fa calhar Gainsbourg
Gainsbourg o Sardou,
Brave tonton !
E planhi lo capbord
Que fa calhar Gainsbourg
Gainsbourg o Sardou,
Brave tonton !
Car...

Tonton Francés
I entend pas res
Tonton Francés
I entend pas res.

De que fan al govèrn, e d’èime n’an pus cap ?
Los degordits de la Cinquena ont an lo cap …

Legir tot

De que fan al govèrn, e d’èime n’an pus cap ?
Los degordits de la Cinquena ont an lo cap ?
E del mièg, de dreita o d’esquèrra,
De que pòt, a la fin, gratar lo president,
Qu’ajam passat vint ans sens poder jos la dent
Un, dos ! nos metre la mendre gueguèrra ?

E Setze, mon pepin, coma los de son temps,
Montèt cap a Verdun se pagar de bon temps,
S’i esclatar e far la bomba.
Lo quenque vièlh daissèt una camba a Saumur,
Dintrèt en amasòna e tastèt al bonur
Un, dos ! de viure amb un pè dins la tomba.

Aguèrem en Quaranta un oncle collabò,
Mas lo paure papà cò de la Gestapò
Sovent trapèt qualque carchòfa ;
D’Indochina un cosin ne nos tornèt mai mòrt
E mon fraire pus tard en Africa del Nòrd
Un, dos ! manquèt se’n fotre la pelhòfa.

Dempuèi fasèm pinquet e ara, al desfilat,
Ieu qu’ai dos pès, doás mans, que soi pas mutilat
Del passerat ni de la vista,
Ne preni per mon grade entre los amputats,
Miègs-òmes e garrèls, bòrnis que son estats
Un, dos ! mai qu’a lor torn de la revista.

Car a present s’entariganha lo fusilh,
Nisa dins cada tanc l’aronda o lo faucilh,
L’arna rosega las capòtas,
Lo mercant de canons a que l’òs jos la pèl
E vaquí que sus lo tricolòr del drapèl
Un, dos ! la mirga se fa las ratòtas.

Se los joves de uèi estiman mai l’amor,
E qu’an jamai cardat lo cuol sus un tamborn
Ni conegut lo plaser qu’èra,
Al matin blanquinèl, de se far despertar
Per la suava votz de la gròssa Bertà,
Un, dos ! a la guèrra coma a la guèrra !

Que torne, tron de Dieu !, la mobolisacion !
N’espèri lo grand jorn ambé delectacion,
Tot grand los braces los i alandi.
Los pès me tiran fòc d’anar, clòsca pelat,
Brave e disciplinat, al quèpi estelat
Un, dos ! seguir lo general Tengladi.

Soi pas original : n’i a un fum, mon colon,
Que serián coma ieu, de París, de Tolon
O mai d’Andòrra-la-Vielhassa,
De Besièrs, de Mulosa o de Mirapeisset,
Fièrs per la Marianna o per lo rei Ceset
Un, dos ! de se far traucar la palhassa.

Crenhissi pas la mòrt, crenhissi pas, o pus,
La mitralha, lo fòc, lo bolet ni l’obús,
Mas Dieu presèrve se, mesquina,
Una bala veniá, desonor sens parièr,
Me copar lo fiulèl, bestiament, per darrièr,
Un, dos ! me far un trauquet dins l’esquina.

De quin prat batalhièr mossegarai l’agram ?
Qual sap se tombarai a Ienà, a Vagram,
En Alemanha o en Austria,
Dins la nèu de Moscó, jos lo cèl de Cabol ?
Lo decòr m’es egal, cal pas èsser sadol
Un, dos ! quand òm morís per la patria.

Un sómia de se batre e per mars, e per monts ;
L’autre de s’illustrar dins la Guèrra dels Monds.
Dintri pas dins la polemica.
Demandi pas la luna e prendrai çò que i a :
Guerrassa, guerilhon, guerròta, guerrilhà,
Un, dos ! a defaut de guèrra atomica.

Mas, crenom, quin malur ! Es pas possible, Dieu !
Me faire aquò a ieu, non, nani, negatiu !
Qu’un con de major me refòrme !
M’an copat jos lo pè l’èrba del camp d’onor
E sauprai pas jamai s’èri fotut o non
Un, dos ! de me cagar dins l’unifòrme. (bis)