Quand lo solelhàs rabina la plana,
Que sus leis estanhs dançon lei belugs a ras deis enganas,
Uros quau, blocant …

Legir tot

Quand lo solelhàs rabina la plana,
Que sus leis estanhs dançon lei belugs a ras deis enganas,
Uros quau, blocant sa sèla gardiana,
Se’n vai libre e sol sot lo grand cèu blu !

Mai quora a l’error lo larg se rovilha,
Que sus mar lo jorn se vei davalar darrièr la montilha,
Quand vèrs la palutz la montura endilha,
Uros quau, gardian, vai s’encabanar.

Ara qu’an tornat lei temps d’abrivada,
Butem nòstei buòus sus lei caladàs en revolunada !
Au nom dau país e de la manada,
Mantenem, gardians, nòste vièlh combat.

Companhon, d’aut d’aut, e parte a grand èrre
Entalhòla-te, sèla ton chivau, que te vènon quèrre.
Plega ton seden, aganta ton fèrre,
Per la tradicion, fau donar l’assaut.

Mei fraires gardians, siam qu’una ponhada,
Mai sauvam la tèrra e l’us nacionau de la mau-parada.
E benlèu qu’un jorn la raça auborada
Bombirà desliura a nòste sinhau.
Mei fraires gardians, siam qu’una ponhada,
Mai sauvem la tèrra, e faguem sinhau !

Gents de la montanha,
Sèm de bons enfants, pecaire,
Gents de la montanha,
Sèm de bons enfants.
Anam de temps …

Legir tot

Gents de la montanha,
Sèm de bons enfants, pecaire,
Gents de la montanha,
Sèm de bons enfants.
Anam de temps en temps a la campanha
Ambé nostres amics nos rejoïr.

Repic :
Atal ne vivon los paures montanhòls, pecaire,
Atal ne vivon los paures montanhòls !
Lo monde de la vila se’n rison,
Nosautres no’n fotèm amai podèm !

La carn de vila nos afastiga pas, pecaire,
La carn de vila nos afastiga pas.
Manjam de perdigalhs, de becassinas,
E qualques lebraudets corts e grassets. (al repic)

Las pastorèlas nos tenon lo cor gai, pecaire,
Las pastorèlas nos tenon lo cor gai.
A nosautres pasmens nos son fidèlas,
Lo pus desgordidet trapa un potet !

Èra un barqueton tan petitonet
Un pichòt batèu de vela
Que l’avián bastit amb un vièlh closquet
E un petaçon …

Legir tot

Èra un barqueton tan petitonet
Un pichòt batèu de vela
Que l’avián bastit amb un vièlh closquet
E un petaçon de tela ;
Dins un pòrt pichòt entre dos canats
A l’abric de la cisampa
Esperava lo temps de calimàs
Per navegar sus la sampa…
Mas un jorn, lo pichòt batèu faguèt un sòmi,
A son torn, volontèt d’entreprene un viatge al long cors…
Adonc se’n anèt magnificament
Plan content cap als tropicas
Sa vida creava segurament
D’idèas misantropicas.

Mas totas las nimfas de cada part
Per el se fasián de lagui :
La luseta que li fasiá lo far
L’apelava sens relambi ;
Mas lo batelet fièr e mespresant
Disiá : « Visca l’aventura !
Que aprèp lo flume i a l’ocean,
La Marina es pas tan dura !
Quin plaser de vogar aital sus las ondas,
Quin plaser de poder navegar del matin fins al ser !
Lo vent es leugièr e lo cèl es blau,
Quitem aquel mond en crisi,
Que las gròssas èrsas me fan pas páur,
E del perilh ieu me risi. »

Mas aviá pas vist qu’un brave guiton
Trempava son tafanari,
Per nòstre batèu tan pichoneton
Faguèt un terrible auvari;
Vos vòli contar çò qu’es arribat :
Èra coma una tempèsta,
E dins las cobèrtas foguèt l’aigat,
Adieu sòmi de conquèsta…
« Salvem-nos, udolèt lo naviri en pèrda,
Salvem-nos, ai perdut per totjorn mon masatge tan doç ! »
E plen de regrets, lo morre moquet,
Nòstre batelet s’afonça,
Demoratz al pòrt se sètz un barquet,
Del problèma es la responsa.

Dessús l’ostalariá onte soi tranquillon
Esperant ton tustet, mon amiga,
Quand la nuèch fa cantar mai que ieu e melhor …

Legir tot

Dessús l’ostalariá onte soi tranquillon
Esperant ton tustet, mon amiga,
Quand la nuèch fa cantar mai que ieu e melhor
Totas las gatas, totes los gats,
Que repeta, que ditz, per dessus los teulats
Cada gat que sa votz me fatiga ?
Son cançons, e per tu las reviri en solaç,
Aquí las, aquí las, vaquí las :

Repic :
Lo solelh a rendètz-vos ambé la luna,
Mas la luna i es pas e lo solelh languís,
Aiçabàs sovent cadun a sa caduna,
Davant l’amor, passam pas lis !
La luna i es, la luna i es,
La luna i es mas lo solelh i vei pas ges.
Per la trobar la nuèch sufís,
La nuèch sufís mas lo solelh o sap pas e totjorn lusís…
Lo solelh a rendètz-vos ambé la luna,
Mas la luna i es pas e lo solelh languís,
« Ai vist aquò », Papà nos ditz…

Los sabents avertits per la pluèja e lo vent
Predisián lo borlís sus la tèrra.
Los jornals descrivián en tèrmes d’espavent
Cada avís, cada votz dels sabents…
Lo pòble espaurugat demandava als agents
Se lo monde anava a sa pèrda,
Quand subran los doctors, sabents e professors
Entonèron per òrts e per cors : (al repic)

Filosofs, escotatz! Aquel mot es per vos:
Lo bonur, sovent, vira canturla
E fugís a la crida de son rendètz-vos,
Davant nautres va de rescondons !
Quand cresèm qu’es plan luènh
Es tot pròche de nos, e barrutla, barrutla, barrutla…
Puèi se’n tòrna, se’n va, partent a cada bot,
Cercatz-lo, es un pauc de pertot !