On était des enfants courant dans les ruelles
Des oiseaux de printemps chamailleux et rebelles
On parlait un français émaillé …

Legir tot

On était des enfants courant dans les ruelles
Des oiseaux de printemps chamailleux et rebelles
On parlait un français émaillé de patois
Notre maître d’école nous tapait sur les doigts.

Quand tu es tout petit, si tu vis sans malheur
Si tu cours, si tu cries, si tu pleures et tu ris
Une enfance en couleurs, en odeurs de bonheur
Ça prépare aux rigueurs des hivers de la vie.

Amb la luja vièlha calcàvem la nèu
Puèi fasiam rochaletas, nos carràvem lèu
Arribava sovent que prenguèssem un petoire
Quand los vièlhs i lisavan e se fotián de cuòl.

Los sovenirs d’enfança cadun a los seus
Dirai pas que los meus valgan mai que los teus
Mas dirai qu’èstre urós quand òm es pichonèl
Aquò balha de vam quand òm es vengut bèl.

Doas carradas de fen, brave parelh de buòus
Sentors d’èrba secada, e de pega enti-tòu.
Lo paisan qu’abeurava bestial al Teron
Sublava doçament, l’angèlus en resson.

Parlàvem un francés mirgalhat d’occitan
E lo mèstre d’escòla nos disiá "paisan !"
Auriá plan mai valgut que nos contès l’istòria
D’una lenga d’Amor, dels Trobadors la glòria.

"A’tche le s’il fait bien mon chien pour les bédelles
Et ça mien puis ça tien, non ça n’est pas ça même"
On parlait un français émaillé de patois
Notre maître d’école nous tapait sur les doigts
Il aurait mieux valu qu’il nous dise pourquoi
Cette langue courtoise était noble autrefois.

Par balajar lo vièlh passat
Venguèt un temps descabestrat
Per la mar e per la montanha,
Dins l’ombra blava dels …

Legir tot

Par balajar lo vièlh passat
Venguèt un temps descabestrat
Per la mar e per la montanha,
Dins l’ombra blava dels fusils
Coma la tèla d’una aranha.

Repic :
Nasquèt de l’ombra la cavala
Roja de sang, cargada d’aür
Negra cavala de la paur
Ont s’escantiguèt la paraula.

En darrèr los arams crancuts
Tnt d’òmes son demorats muts
Lor an desrasigat la lenga
Amb de mordazas de fèrre
Al fons del còr son anats quèrre
Lo fuòc de la votz que desrenga

I a totjorn dins qualque país
Un òme liure que morís
Per una idèia, una paraula
Quand òm parla de libertat
S’ausís coma un resson nafrat
Lo galaupar de la cavala.

Pertot ont a pausat los pès
Òm passa lèu e dins un res
Del jorn clar a la nuèch escura,
Cal dire que i a sul camin
De la cavala e son polin
la pèsta de la dictatura.

Una luna virolaira
Doás estelas, tres solelhs
La cançon de la fialaira
Se debana dels fusèls :
Cada Joana sa …

Legir tot

Una luna virolaira
Doás estelas, tres solelhs
La cançon de la fialaira
Se debana dels fusèls :
Cada Joana sa joanada
Cada fèda son anhèl,
Cada annada sa bugada,
Cada poma son cotèl,
Cada vinha sa vinada,
Cada pòrta son portal,
Cada pluma sa plumada,
Cada filha son ostal.

La pastora se demanda quora tornarà lo vent
Que fasiá bronzir las fuèlhas e retronir los avencs
E lo còr sarrat espèra l’ogra negra de la paur
Quand la luna messorguièra se lèva sus Castelnòu.

Una luna virolaira
Doás estelas, tres solelhs
La cançon de la fialaira
Se debana dels fusèls :
Cada sauma sa civada,
Cada piòta son Nadal,
Cada camin sa virada,
Cada dròlle son faudal,
Cada frucha son annada,
Cada pastre son tropèl,
Cada cloca sa clocada,
E cada an son vin novèl.

Meu, nos cal passar
Los camps estèrles e las tèrras
De longa secadièras
Ni los blats, ni las viandas
Non …

Legir tot

Meu, nos cal passar
Los camps estèrles e las tèrras
De longa secadièras
Ni los blats, ni las viandas
Non vendràn de nòstras pacientosas lauradas.
Caminam a passas per las quatre pontannadas
Plan abans lo temps de l’òme
Sus aicesta tèrra.
Mas, regaudís-te !
Nos sarram de l’aiga de las fonts
E dels rasims de las vinhas
Avancem
Coma lo primièr jorn que Dieu vegèt
Qu’anàvem coma deviam anar.
Puèi,
Tot nos serà donat per subrepés

Qu’escriuriái per te cantar una cançon d’amor ?
Tres tornadas unas còblas faiçon Trobador
Tira-lònga de coblets en romantica flor, …

Legir tot

Qu’escriuriái per te cantar una cançon d’amor ?
Tres tornadas unas còblas faiçon Trobador
Tira-lònga de coblets en romantica flor,
Qu’escriuriái per te cantar una cançon d’amor ?

Papièr de musica blau per la cançon d’amor
Papièr d’armonia dolça en clau de cada jorn
Clau d’una portada blanca a far cantar major
Sinfonia sens bemòl a l’alba d’un borron.

Dirai qu’al fons de ton èstre
I cresquèron de tresaürs
Que son puèi venguts los mèstres
D’una vida al prètz de l’aür

Dirai qu’i caliá de temps
Al temps que passa, al temps que va
Las setmanas e los meses
Bastirán benlèu deman.

America del Sud
Sòrre de latinitat
Sòrre nòstra que Dieu regís
America que patís
America del Sud
Filha de Carnaval …

Legir tot

America del Sud
Sòrre de latinitat
Sòrre nòstra que Dieu regís
America que patís
America del Sud
Filha de Carnaval
Samba roja per dubrir lo bal
Mordís la frucha al bèl talh

Fòla en plaça de Mai
D’ont mai maire que fa mal
Aquel dòl, plaga que jamai
Coneisserà pas lo general

Peruviana es dur
De triar l’ostal segur
De pels sendarèls escurs
Per i nisar lo bonur

Chile non t’agradèt
Quand lo Papa venguèt
Tocar la man del vièlh dictator
Daissant lo pòble a sa dolor

Una mar de fuòc a pausat, un sòmi de l’enfança
Lo long de la tèrra a costat, del país de …

Legir tot

Una mar de fuòc a pausat, un sòmi de l’enfança
Lo long de la tèrra a costat, del país de Valéncia
Un arbre florit dins lo cèl, se nèga tot de blau
As esquinçat de ton cotèl, la vièlha pèl de brau...

Valéncia, Valéncia, per que
Tas pomas d’irange tanben
Son rojas coma la dolor
Frucha d’amor e de dolçor.

A tèrra-mièja, a mièja-mar, siás una flor nascuda
Ratapenada del azard, amb la nuèch venguda
De las vilas del temps passat, tu n’èras la maurèla
Aviam un còp èra somiat, de la meteissa estela.

Caldrà butar l’esper novèl, per la darrièra lega
E daissant aquí lo tropèl, dalhar cadun sa rega
Cal èsser mèstre de l’ostal, per ne dubrir la pòrta
E puèi escamparem la clau, l’amistat serà fòrta.

Sèm totes filhs d’aquela mar, de la mar miègterrenca
Quand serà temps de meissonar, totes farem solenca
Tornarem téisser lo ligam, lo ligam de paraula
Vaquí de vin, vaquí de pan, sarratz-vos de la taula.