De vòls de sautarèls
Dintrèron dins las vilas
Per los camps la vermina
Mangèt raiças e ramèls
Tuèt la sauvagina …

Legir tot

De vòls de sautarèls
Dintrèron dins las vilas
Per los camps la vermina
Mangèt raiças e ramèls
Tuèt la sauvagina
Per las arroïnas
Venguèron gòrps e estornèls
La fam canina.

E o volguèri pas veire, e refusèri de creire.

Los reis donavan als chins
Lo pan blanc de sa taula
Los paures mendicavan
Prenián son linge fin
Enredesit de crassa
De vin, de racha
E lo lavavan per los rius
N'en bevián l'aiga.

E o volguèri pas veire...

Nasquèron los enfants
La boca cordurada
L'uòlh blanc, las mans ligadas
Venguèron de tavans
Per i chucar la bava
Quand se ploravan
Degus, enluòc, compreniá pas
Las mormonalhas.

E o volguèri pas veire...

Nòstre sang venguèt freg
A pona se tustava
Lo còr que se gelava
Somelhàvem al mièg
La fenèstra tancada
A la tronada
Los quauques uns de vius, de dreits
Los embarravan.

E o volguèri pas veire...

L'eternitat, s'èra ja per ara
Se ja per ara de temps n'i aviá pas
De qué poiriái voler de tu …

Legir tot

L'eternitat, s'èra ja per ara
Se ja per ara de temps n'i aviá pas
De qué poiriái voler de tu
De pus novèl, d'inconegut
Autre que çò qu'avèm agut
Cossí voler quicòm mai que çò qu'ai.

I auriá lo lèit dobèrt sus l'auba blanca
E lo crapaud que canta en si bemòl
Cant d'amor d'un rossinhòl
Un mèrlhe que bèu a la font
E totes dos sarrats jol plumon.

I auriá lo temps de las grandas geladas
Per aquel temps pro de lenha al lenhièr
Ponhadas de nèu, flors d'aubièr
Las damas blancas al granièr
Dormirián de son sòm leugièr
Cossí voler quicòm mai que çò qu'ai.

Coma l'annada ont nos faguèrem fèsta
I auriá del monde lo present reial
L'èrba del prat per lèit novial
Lo plaser pres coma rainals
La promessa tenguda al caud
D'un fruch dins ieu, darrèr dètz-e-nau claus.

I auriá al pus secrèt de la memòria
Tot çò viscut que fa batre lo còr
Seriam fragiles seriam fòrts
I auriá d'auratges e de pòrts
E de naissenças, e mai la mòrt
Cossí voler quicòm mai que çò qu'ai.

I auriá l'ostal quilhat sus los sèrres
Nòstre païs a l'auçada de l'uòlh
Sa pèl rossèla d'esquiròl
Totas sas combas, sos planhòls
Onte te ven, tocant lo cèl
L'enveja de volar coma un aucèl.

I auriá lo buf e l'anar de la vida
Que pauc a pauc te fa pesuc lo sang
E los enfants que venon grands
E las secondas e los ans
La mòrt tant doça entre tas mans
Cossí voler quicòm mai que çò qu'ai
Que çò qu'aurai.