A la nuèch venguda,
Lo long del camin
Tot çò que remuda
Me fai tressalir.

Sembla que me passa
Dels …

Legir tot

A la nuèch venguda,
Lo long del camin
Tot çò que remuda
Me fai tressalir.

Sembla que me passa
Dels fials jos la pèl,
Que sus ma tinhassa,
N'ai pus de capèl.

Sei totjorn a creire,
Que qualququ'un me sèc,
O me sembla veire,
Qualquarren que ven.

Alai sus la rota,
Non sai se i a pas
Qualqu'un a l'escota,
Que vai m'estranglar.

Lo choita que coïna
Ven de me sasir,
Disen que devina
Se l'òm vai morir.

Mon ombra per tèrra,
Sembl'un revenant,
E dins la pinièra
Qualquarren se planh.

La luna que raja
Vira los afars,
En bèstias salavatjas
Prestas a agafar.

Mas sus la teulada
Lo gal a cantat.
L'alba s'es levada
La paur m'a passat.

Lo bon Sant Dominica
Veniá docetament
Per parlar del Bon Diu
Al monde occitan.
L'armada lo seguiá
Per far dintrar …

Legir tot

Lo bon Sant Dominica
Veniá docetament
Per parlar del Bon Diu
Al monde occitan.
L'armada lo seguiá
Per far dintrar l'idèia
Del pur amor crestian
Aluquèran los lenhièrs.

Canta curat
Per Sant Dominica
Canta curat
Te seguirai pas.

Lo bon papa Inocent
Dumpuèi sa bona vila
De Roma susvelhava
La caça aus ereticas.
Fasiá fòrça preguièras
Per mandar al rei de França
De l'ajudar a tuar
Tots aqueus occitans.

Lo bon rei Sant Loïs,
Qualques vint ans après,
N'aviá pas pro begut
De sang de sarrazin.
Sa darrièra crosada
En tèrra occitana
Ne fuguèt qu'una idèia
Per nos colonisar.

Vos tres que setz al cial
(Del mins quò se pretend)
A vautres los borrèls
Del pòble occitan,
Se dins nòstre païs
Las glèisas son pas uflas
Benlèu es montat naut,
Lo fum de Montsegur.

Canta curat,
Son tres dins ta glèisa
Canta curat,
Te seguirai pas.

Canta curat
Per tres assassins,
Canta curat,
Te seguirai pas.

Mon filh n'aniràm pus a Comarca
Somiar alentorn del vièlh castèl
Lo Comte novèl zo vai far interdir
Serà una …

Legir tot

Mon filh n'aniràm pus a Comarca
Somiar alentorn del vièlh castèl
Lo Comte novèl zo vai far interdir
Serà una reserva per monsur argentat.

D'aquela roina d'ont monta lo dòl
D'òmes escrasats qu'an bastit lo castèl
A fòrça de suor e de còps de baston
Una autra revòlta se levara.

Paire pertant an dich que ren èra decidat
An dich qu'anaviam tots ensemble estudiar
An dich que caliá pas decidar sens nosautres

Mon filh son deus fenhants nadan a l'envèrs
Vendràn per recoltar l'argent
Vendràn per nos far quitar la combeta
Nòstra tèrra e tot per el l'exilh per nosautres

Omes drechs anam cridar a plena boca
Volèm viure dins la Beuna coma antan
E quò's pas un comte ni un notable
Que van far la lei sus nòstra tèrra.

Paire ai talent mon fraire tanben
Demoram emb la tèrra avèm a minjar
Paire los estanhs de la Beuna son prionds
Mon paire anem permenar a Comarca
La Beuna restarà nòstra

En passant camin, cal bien te mefiar
Petita bergièra,
En passant camin, un jorn trobaràs
L'amor a l'espèra.

En passant …

Legir tot

En passant camin, cal bien te mefiar
Petita bergièra,
En passant camin, un jorn trobaràs
L'amor a l'espèra.

En passant camin, lo solelh lusís,
Lo cur es en fèsta,
En passant camin, anuèch l'òm se ritz,
Doman l'òm s'arrèsta.

En passant camin, l'òm s'es pres pel còl
E l'òm s'es dich : m'aimes ?
En passant camin, l'òm s'es dich : ses fòl,
E cresi que charmes.

En passant camin, ont l'òm s'es trovat
Un jorn l'òm s'assita,
En passant camin, ont l'òm s'es aimat,
Un jorn l'òm se quita.

Coneissi lo camin
Que vai a la Dordonha
Dins lo prat del vesin.
Quò's un camin de sòmi.

Los pès …

Legir tot

Coneissi lo camin
Que vai a la Dordonha
Dins lo prat del vesin.
Quò's un camin de sòmi.

Los pès dins l'aiga
E lo cap dins lo vent,
Quò sentiá bon dins l'aire,
Li tornavi sovent.

E totjorn
L'aiga de la Dordonha
Miralha los castèls
E sus la Dordonha
Davalan los batèls.

Coneissiái lo camin
Qu'anava a la ribièra
Es vengut lo camin
Que vai a la gravièra

Crusa que crusa,
Cal far montar la pèira
Ganha que ganha,
Tant pièg per la ribièira

E totjorn...

Coneissiái lo camin
Qu'anava a l'aiga fièra.
Es vengut lo camin
Que vai al cementèri.

Los peissons s'en van,
Los pescaires tanben.
Los toristas vendràn :
Lo plan d'aiga es preste.

E totjorn...

Benlèu un pauc pus naut,
Benlèu pas lonh d'aicí,
EDF montarà
Una centrala atomica.

Paura Dordonha
Aquí sera la fin
Mòrta la font de vita
E negre l'avenir...

E totjorn...

Cadun s'engulha
Dins sa veitura dins son tren
Dins son metrò,
Cadun vai entà la vila
Per trabalhar, cal trabalhar. …

Legir tot

Cadun s'engulha
Dins sa veitura dins son tren
Dins son metrò,
Cadun vai entà la vila
Per trabalhar, cal trabalhar.

Cadun sèc son riban
Es ora : los relòtges pican uèit oras,
E totes los ostals se liuran
Per anar a la vila
Per trabalhar, cal trabalhar.

Cadun sèc son riban
Los relòtges pican miègjorn
Per minjar un bocin per tornar trabalhar
La vila es plena e urosa
La vila es urosa.

Cadun trabalha dins son trauc,
La vila es a tèrme, la vila
Vai vedelar sos trabalhaires,
La vila vedèla,
Los relotges pican sièis oras.

Cadun dins son riban
Se'n vai en cò-seu, se'n tòrna
Trobar los seunes,
E sul causses un vilatge ven de crebar

Podetz me cantar que París
De mon païs es capitala,
Los dròlles que vivon aicí
Son pas nascuts per far …

Legir tot

Podetz me cantar que París
De mon païs es capitala,
Los dròlles que vivon aicí
Son pas nascuts per far la mala.
Podetz me dire e me far creire
Que nòstra lenga es del passat,
Servirà ben, la putassièra,
A far aimar la libertat !

La barrarem pas !
Jamai ! La barrarem pas !
Lo temps es vengut de cantar,
Lo temps es vengut de cridar :
« La barrarem pas ! »

Podetz far un autre Larzac,
L'armada es en tren de patir
E los motons d'Occitania
Sauràn ben vos en far surtir !
Podetz vendre lo Peiregòrd
A de las gents parlant ponchut,
Tornaràn montar dins lo nòrd
Tan viste que n'èran venguts !

Podetz nos dire e nos far creire
Que sèm màs bons per los trespàs,
La sardana mai la borrèia,
Un jorn saurem vos far dançar !
Podetz ben nos empreijonar
Se cresetz que la barrarem pas !
Mandatz nos d'autres crosats,
Veiretz ben çò que n'en farem !

Autres còps, una tropelada
De petits nenets bien desgordits
S’escampavan tota la jornada
Dins lo petit prat del jardin.
A …

Legir tot

Autres còps, una tropelada
De petits nenets bien desgordits
S’escampavan tota la jornada
Dins lo petit prat del jardin.
A l’entorn de la grande taula,
Era nombrosa la familha
Quand los dròlles de chas la Graula
Veniàn far dançar las dròllas.
En aquel temps lo paisan
Podià viure de sa tèrra.
N’èra pas riche mas sos enfants
N’aviàn pas paur de la misèria.
Al solelh, la vinha grimpava
En drecha regas peus cairons
Un còp per an, lo vin pagava
Bien son temps al vinhairon.
Coma una pèsta, una annada
La vinha, an degut l’arrachar.
La bona térra era malauda
S’i botèt lo filoxerà.
La maion, l’an abandonada
I a pus de vin en Peiregord.
Te cal manlevar dins las vilas
De que esperar la mòrt.
Rèsta màs la maison pincada.
Son partits. I a pus de paisans.
Coma un vièlh chen, monta la garda
Sus lo passat, sa vita d’antan.
T’an daissada, paura vielha roina.
Dumpuei aquel temps, Peiregord
Se’n vai cada jorn dins las vilas.
Te cal pas purar sus son sòrt.
Ai apres diumenc a Sarlat
Que la roina èra venduda.
Un conh de torista a crompat
La maion de la garriçada.
Vòl tornar montar la teulada
En teules plates, quò’s mins car.
Dins la piscina que vòl crusar
Lo bronza-cuol tota l’annada.

Dins la nuèch, a pena tombada,
Daissant un bocin de clartat,
Lo grapald fai sa permenada,
Doçament, com'un estropiat.

Clòc, …

Legir tot

Dins la nuèch, a pena tombada,
Daissant un bocin de clartat,
Lo grapald fai sa permenada,
Doçament, com'un estropiat.

Clòc, clòc, dins la vielha muralha
Una bona mia l'atend
Per li dire : cal far vistalha
E las nòças, en mesma temps.

Quò's al solelh, sus una branca,
Que los ausèls se fan la cort,
E per se plaire, ren l'i manca
Ni la cançon, ni la color.

Los grapalds, saben que son ledes,
Tanben, quand vòlen s'embrassar,
Per qu'en passar, degun lor crede,
Dins un cròs, se van estujar.

A ! Que ne vesèm sus la tèrra,
Que fan pas coma los grapalds ;
Mas se potonan a la fièra,
Al luèc d'anar tras bèl randal.

Qu quò's que se fai
Las nuèchs de plena luna,
De Tamniès a Marcais,
Per termes e per beuna,
Trintolar …

Legir tot

Qu quò's que se fai
Las nuèchs de plena luna,
De Tamniès a Marcais,
Per termes e per beuna,
Trintolar sus l'esquina
D'un paure malurós ?
La bèstia coquina,
Quò's lo leberon !

La luna los a vists,
Lo vent me l'a cantat.

Qu quò's qu'a desvirat
Madama la Comtessa
Per mitan d'un valat
Un ser qu'après la messa
Se'n anava soleta
Veire son amorós
Per far de galipetas ?
Quò's lo leberon !

Qu quò's que levèt
Una nuèch la sotana
De monsur lo curat
De pautas jos la luna
per li far confessar
Tots los cotilhons
Qu'avián desvirats ?
Quò's lo leberon !

Qu quò's que mingèt
Las malurosas causas
D'un gendarma de pes
Una nuèch que gelava,
Una nuèch que s'annava
Per botar en preijon
Un tròç de paure diable ?
Quò's lo leberon !

Un ser d'ivern, l'òme
arribèt a l'ostal
E la fred de la nuèit
s'envolèt quand parlèt
Sa votz cauda e …

Legir tot

Un ser d'ivern, l'òme
arribèt a l'ostal
E la fred de la nuèit
s'envolèt quand parlèt
Sa votz cauda e dura
e de sinceritat
El nos a amenats
Dins aquelas velhadas.

Cresián acabadas
Las castanhas al canton
Mas chas el n'i aviá,
N'i aviá totjorn pro.
Lo vin blanc, las cançons
Eran totjorn aquí
Dins aquela maison
Ont la rason nos ditz :

« Te cal tornar cantar,
Mas quò's en occitan !
Te la cal far sonar,
Ta lenga de crocant !
Ta lenga de calor !
Ta lenga vertadièra !
Ta lenga de dolor
Per cridar la misèria ! »

Sa votz èra cauda
E de sinceritat,
Podiám pas refusar,
Endonc l'avem cantat.
La cantam a Doma,
A Tamniès, a Sarlat.
Se podiám esser òmes
Que vos van far cantar :

« Te cal tornar cantar,...