Passaa la montanha
I a un autre paìs
Coma un autre matin
Que sentìs lo cafè

Lo trin vuèid la …

Legir tot

Passaa la montanha
I a un autre paìs
Coma un autre matin
Que sentìs lo cafè

Lo trin vuèid la pluèia
La nebla d’auton
Passaa la montanha
Encara d’orizonts

Per las dralhas barbaras
De l’esmeravelha
La pèira e la freid
Lo vent e la palha

Es tot un aigavers
Sarè l’estrambòrd
De la descubèrta
Mas aquì es pròpi nòrd

Estacion, passatgiers
Neòn, morres guerrièrs
Resturns d’imnes sarvatges
E d’après-rastage

Acièr o cristal
Fan tors de miralhs
Ai pas e ai pensiers
D’aquel monde que vai

Caracòs, chaçaires
De lops còlportaires
Arruben e parten
Se perdre per landas

E pistas portant
Rubans e chançons
Estòrias e recòrds
Qu’eschauden i còrs

Travèrsa paìs
E tèrra e gents
Contem-i-las aicì fòra
La gloria di temps
Travèrsa paìs
E combas e planas
Un brin d’aiga granda
Aluca lo gris

I clars des maisons
Son islas rebèlas
Recati de vitas
De fèstas de jorns
Una carta postala
Que prend de color
E vin que desliura
L’esprit sonador

Un ostal ailaval
Estrema secrets
D’umor e saber
E « William » da beure
E tèstas de prora
Que beiquen da luenh
E pantaien d’escuma

Borrèia borrèia
La viola es una idèa
Mistral, caravana
Quimèra, Citors
I montarei dessús
E via volarèm
Aurèm pas pus
De manca de ren

L’ostal del lutièr
Es temps que s’escola
Alisca de lenh
E laissa de senhs
Per nòble viatjaires
Paisans e bandits
Arveire « maestro »
Te pòrto abò mi

Borrèia borrèia
Al fons d’aquela via
Dançaven de dius
De fèrre e charbon

Borrèia borrèia
La viola es una idèa
A tèsta de quilha
E còr de leon

Buòus, cavals
Reclame sus lo vèrd de l’erba
Rotge arcana
Pèira sal
Montanha
Fito van
I colors vers la sera …

Legir tot

Buòus, cavals
Reclame sus lo vèrd de l’erba
Rotge arcana
Pèira sal
Montanha
Fito van
I colors vers la sera
Lo sang e l’òr
Colors de la bandiera
I virasolelhs
Penchenats da la pluèia
An baissat lo cap
Beiquen tuchi
La tèrra
E pas l’orizont
Son coma soldats
Qu’an perdut la guèrra

E alora fòrça coratge
Chasqu’un a n’aquò siu
Sensa beicar- se
Dins i uèlhs
Sensa paraula
Fòrça corate
Que qui se rend
Ven vielh
E viva l’armada
Di virasolelhs

Filhs d’una quimèra
Malauta de prima
Ora son de vielhs
Garçons desesperats
Partits e desmentiats
Dal temps dal paìs
Capables de perdre
Bèla sensa nemìs

I conten lor glòria
A un vent qu’escòuta pas
De solestrelhs aviscs
De pòrts estremats
Espers desèrtas
Resistir, renegar
Fraire lo còr me ganha
Tira anant que chal anar

I generals
Fadans de la campanha
Mòstren las medalhas
Se miralhen a las bealeras
Corren e guiden
E risent a la batalha
L’aura perdua
D’una chorma d’ombra e palha
I virasolelhs
Penchenats da la pluèia
An baissat lo cap
Beiquen tuchi la tèrra
E pas l’orizont
Son coma soldats d’una armada
Qu’an perdut la guèrra.

Rigodon fasarei
Per i fraires sonaires
Chantaires
Dançaires
Musicaires bolegaires
Dedicat sobretot
a-n-aquelhs de l’autre cant
l’autre cant de la …

Legir tot

Rigodon fasarei
Per i fraires sonaires
Chantaires
Dançaires
Musicaires bolegaires
Dedicat sobretot
a-n-aquelhs de l’autre cant
l’autre cant de la montanha
de la tèrra d’Occitania
Rigodon chantarei
Per dir a tuchi planta
Qu’avem dins nòstras mans
Un tresòr vielh e grand
Un tresòr reiral plen de vita e d’energia
Mas i tresòrs se gasten
Abò la conaria

A l’enterrament del "trad"
òc ben i anarèm tuchi
e menarèm nòstres enfants
e disarèm adiu
lo triste carnaval
puèi fumarèm la pipa
e chantarèm en occitan

avem una musica
naissua de la tèrra
coma i bolets
es mielh
la pluelha e lo solelh
i an donat
de fòrça e de chalor
i an donat de lume
de forma e de color

avem una musica
naissua del bancon
coma i pintons
es mielh
arruben joves e vielhs
fan fèsta tuchi ensemp
coma ier coma deman
fòls e savis
bruts e bèls

e fasem pas una demora
sença gaubi luòc e temps
de quarcòsa que deu viure
fòrt al còr de nòstra gent
musica populara
es pas ma que una locucion
un jòc de societat
una chaça ai parpalhons
e pro de manieristas
tradicionalistes
la secta charuflaa
cerebral-purista
valets da ministèri
cortesans des sovencions
paraulas
dossiers
taxidermia
viviseccion

monina amansida
brava bòuja lesta
i dets
que maman pica las mans
e te fai dançar las gents
còta a flors e sorisets
maire di fòlks sies sempre plena
repausa-te un pauc
que serè pas lo diaul

Lo Braçabòsc
penjent ai bòrds de la via
a laissat veire
de sot, ben escurpit,
a grandas litras
sus lo …

Legir tot

Lo Braçabòsc
penjent ai bòrds de la via
a laissat veire
de sot, ben escurpit,
a grandas litras
sus lo plan d’un ròc
una crotz una estèla
e una paraula "Òc"

Qu’es aquò
fai quarqu’un d’esmeravelha
"Es lo senh
que quarquòsa se revelha
d’aquesti cants"
De darrier i a respondut
una que passava
pr’aquì òuta e avia sentut

Mas quarqu’un
gents de valadas escuras
an vist aquò
e an fach de fachas dura
drant d’aquelhs
graffiti "i occitans
nos cassen ja i paniers
’sti filh de chans"

An tot cubèrt
per lor es danjairosa
la vielha crotz
del conte de Tolosa
totun aquel
bel senh de sang e d’òr
l’avem enca’ mai grand
dins nòstre còr

Òsca, chantem
Per qui vòl desmentiar
Per qui pòl pas sauber
Per qui a jà renegat

Estòria e lengatge
Nos …

Legir tot

Òsca, chantem
Per qui vòl desmentiar
Per qui pòl pas sauber
Per qui a jà renegat

Estòria e lengatge
Nos a laissat lo temps
Nòstre eretatge
L’avem e lo gardem

Gardem la memòria
L’esper e l’estrambòrd
E la pols di jorns
Se pausarè pas sus las pantaissas

Occitania encara
Pòs bramar-lo fòrt
Òsca joventura
Molarèm pas mai

Beica dapè mon fraire
Beica da luènh
Disen que tot se chata
Disen que tot se vend

Bramassieris da fièra
Venguts per enchantar
Garratz la pata
Sem pas sus lo merchat

Gardem la memòria
L’esper e l’estrambòrd
E la pols di jorns
Se pausarè pas sus las pantaissas

Chivaliers sensa lo saber
Voletz contunhar
Voletz una aventura
Vielha de mila ans ?

Da un batèl corsari
Lo chant d’un trobador
Mòstra lo lugarn
Que fai tornar lo jorn

Gardem la memòria
L’esper e l’estrambòrd
E la pols di jorns
Se pausarè pas sus las pantaissas

Occitania e basta...

Fòra es Nòrd e silenci
desert de pòrtas barràas
garden nòstas domoras
japs de ves enrabiat
Escòuta, ven una musica …

Legir tot

Fòra es Nòrd e silenci
desert de pòrtas barràas
garden nòstas domoras
japs de ves enrabiat
Escòuta, ven una musica
que nais del sang, de son temp
estup la tèle e i sie chichos
ven qu’es festa e dançem.

Lo rigodon, es lo rigodon
chanta ta dança, bala ta chançon
lo rigodon, es lo rigodon

escòuta aquò vielh
’ma sèona ben encuei.
Oc lo rigodon avanca
la danca comença
sonem per vos dònar de joissença
Oc, la reis de la musica
da festa es antica
lo vent taca a sofiar
pas-moi s’arresta
Tapatge sarvatge de brams e de mans
es coma la flama d’un fiòc de bomians
que leva valòscas
al bord de l’autovia
aluma la nuech lo fuec
d’Occitania

Lo rigodon...

Oc, es commencàa la dança
joiosa, electrica
s’elança dal còr de la musìca
e vòla, s’abriva, se desplèga
escòuta e bolega
fai fito que lo rigodon avança.
bolega, mon fraire

Lo lop davala, pichon barra la pòrta
lo lop davala, filhet, para te de dins

Sem encar ici, per dreiçar …

Legir tot

Lo lop davala, pichon barra la pòrta
lo lop davala, filhet, para te de dins

Sem encar ici, per dreiçar la barriera
contra i senhors d’la piana
sem encar ici, per mostar la dentiera,
bestias buissàas en la tana

Sem encar ici, apres de la crosada,
apres d’i dragonalhas
sem encar ici, a chamar l’amassada
per contunhar batalha

Sem encar ici, ren mac per far baladas
mas per piantar la grana
sem encar ici, aquelhs de las valadas
valadas occitanas

Lo lop davala,
Ieu fòra de la tana
es l’ora bòna
anem parar lo lop