Èra au temps que viviáu
Sens lavar mos lençòus
Escolan de Silena
Pus ibronhàs que ieu
Un ronhós per cent …

Legir tot

Èra au temps que viviáu
Sens lavar mos lençòus
Escolan de Silena
Pus ibronhàs que ieu
Un ronhós per cent sòus
M’aviá vendut sa femna

Quand la metère au lièch
Volguère l’estrenar
Faguent volar sa rauba
Vejère que, d’efièch
Me faguère escanar
Coma una vièlha taupa

Rescònd, vau pas lo còp
Tos òsses, se vòls ben
E garda ta figueta
Siás magra coma un chòt
E siáu un bòn vivent
Refuse un esqueleta

Vai trobar ton banut
Que garde los cent sòus
Ne fau pas un fromatge
La filha a respondut
En agachant lo sòu
- Regrete pas lo pache

Sai que semble Piu-Piu
Plorava en ajustant
Pauròt, de qué vòls faire
Tanlèu, lo còr a viu
L’esquichère en comptant
Sas costèlas, pecaire

- Tus, pagada una peta,
Diga-me lo teu nom
Lo que plai a ta maire
- Ieu, me dison Nineta
- Assòla-te, Ninon
Serai ton calinhaire

E aquel estelon
Que te l’auriáu mandat
Lèu fach, faire lanlèra
Venguèt mon anhelon
Tanben, l’ai recaptat
Vau tot l’aur de la tèrra

Ma mia i a ges de rason
d’amenaçar lo Cupidon
de sa sageta
Aquel sacrilègi gastèt
mai d’un parelh que …

Legir tot

Ma mia i a ges de rason
d’amenaçar lo Cupidon
de sa sageta
Aquel sacrilègi gastèt
mai d’un parelh que s’i perdèt
e o regreta

Ai l’onor de
non vodre te
passar l’anèl
Nos cau signar
ges de perga-
-min blanquinèl

Engabiem pas lèu lo quinson
e serem totes dos preso-
-nièrs de paraula
Au diable, las femnas d’ostau
que mèsclan dins son davantau
l’amor, la taula

Venús se fai vièlha e pèrd
tot son latin dins lo jauvèrd,
l’aiga bolida
Imagina un pauc lo trabalh
desfuolhar dins la sopa a l’alh
la margarida

L’encant perdut balha regrets,
cau pas levar tròp los secrets
de Melusina
Las letras d’amor van pallir
lèu entre las fuòlhas d’un li-
-bre de cosina

Es ben aisit, quau dirà non,
d’embarrar dins un topinon
de confitura
lo fruch madur e defendut
mas quand es cuòch sai qu’a perdut
son gost natura

De sirventa me passarai
e dau recapte, aquò rai,
siás dispensada
Baste que demorèsses la
promesa que deu demorar
dins ma pensada

Los ròdols, es pas çò que manca
Venèm au mond a Salamanca
A París, Bordèu, Lille, Brèst(e)
Antau per el …

Legir tot

Los ròdols, es pas çò que manca
Venèm au mond a Salamanca
A París, Bordèu, Lille, Brèst(e)
Antau per el volguèt la sòrt
Nasquèt au país dau buòu d’òr
Es un modèst

Coma autres còps un sobeiran
Balhar lo tròne e lo restant
Ieu crese que ne seriá lèst
Còntra un rossin de manadièr
Bistòrt, flac per la malautiá
Es un modèst

Seguit de son grand pin pinhon,
Perqué mespresa en grand senhor
Lo mendre esfòrç coma l’incèst
Es qu’au trabalh aquel Èrcule
Rendriá tot autre ridicule
Es un modèst

A la petanca, s’a perdut
Romèga, recaptant l’embut
E res a far per que s’arrèste
Te’n fagues pas se te poirís
Son anma per tus canta, ritz
Es un modèst

Encloscar quauque rosigon
Lo tòrcer tau un espigon
Per el es pas bòn ni onèst
Segur, jutja non necessari
D’umiliar un adversari
Es un modèst

E se d’asard, es amorós
L’escutlarà pas, au rebors
Aquò, per el, es indigèst
Sortir sus lo plan dau cloquièr
Son còr o son cuòu, es parièr
Es un modèst

E quand s’entèrra un inocent
De sos amics, galèja sens
Signe de dolor manifèst
Fai mèfi, cau pas s’i fisar
Lo vòmit, l’a sens lo mostrar
Es un modèst

E se te tratas d’estrangièr
Que siágues de Roma, d’Argièr
De te caçar, non, es pas prèst
Quand a finit per t’adoptar
Jamai voldrà pas l’acceptar
Es un modèst

Se siás pas tròp colhon ni piòt
Se sas legir dins chasca mòt
Dins chasca accion, dins chasca gèst
Veiràs que i a res de neblós
E qu’aquel fièr refastinhós
Es un modèst

Un pichòt, ambé son frestèl
Fasiá la musica au castèl
Lo rei ne siaguèt regaudit
Iè diguèt - Seràs anoblit …

Legir tot

Un pichòt, ambé son frestèl
Fasiá la musica au castèl
Lo rei ne siaguèt regaudit
Iè diguèt - Seràs anoblit
- Vòle pas, siáu dau terraire
Respondèt lo musicaire
Sai qu’amb un blason a la clau
Mon la montariá ben tròp naut
Lo país, dins la languison
Parlariá de ma traïson

Dau cloquièr lo paure teulat
Me semblariá tròp bas quilhat
Podriáu pas mandar un poton
A nòstre Bòn Dieu dau canton
Caudriá per sauvar mon anma
Chasca Sant de Nòstra Dama
Sai qu’amb un evesque a la clau
Mon la montariá…

E la cambra ont ai vist lo jorn
Me semblariá triste sejorn
Es mon lièch que vòle aflaquir
Pas una cocha a baldaquin
Quitariáu ma barraqueta
Per un castèl sens cledeta
Amb un ostalàs a la clau
Mon la montariá…

Seriáu vergonhós de mon sang
De ma maire amai de mon grand
Me veiriátz fonhar, desgostat
La branqueta que m’a portat
Mos aujòus e ma familha
Aquò’s una meravilha
Ambé de sang nòble a la clau
Mon la montariá…

Voldriáu jamai pus esposar
Ma promesa, ni l’embraçar
Sai que donariáu pas mon nom
A quauque pichòta Ninon
Puòi me caudriá per companha
La filha d’un grand d’Espanha
Amb una princessa a la clau
Mon la montariá…

Lo pichòt ambe son frestèl
Saludèt son mond au castèl
E, sens títol, sens pergamin
Sens glòria prenguèt lo camin
De son cloquièr, sa riquesa
Son ostau e sa promesa
Envolada, la languison
I aurà pas ges de traïson
E Dieu au drollet alestís
Una plaça en son Paradís

“Èu, monsur, que m’an dich, amai ne siátz un ase !“
Quand, testut, refusère d’anar dins lor bus
Òc, benlèu, …

Legir tot

“Èu, monsur, que m’an dich, amai ne siátz un ase !“
Quand, testut, refusère d’anar dins lor bus
Òc, benlèu, sai que ieu, jògue pas au Sant-Blase
Ieu, per n’èstre un, ai pas besonh de degús

Lo plurau vau pas res per l’òme e tre que siám
Mai de quatre, un tropèl d’inocents o fasèm
Fau ma tèsta a despart, e i tène, Bòn Dieu
Dins los noms das partents, se veirà pas lo mieu

Dieu, que de processions, de monòmes, de gropas
Que de recampaments, cortègis de pertot
Que de ligas, que de clicas, que de còlas, que de tropas
Per un tal inventari caudriá un Pecot

Lo plurau…
Demèst lo bram das lops, ausiràs pas lo mieu

Òc la causa èra bòna, èra nòbla, èra bèla
E cadun, amorós, volguèt s’i arrapar
Desiravem ensems viure uroses amb èla
Èrem tròp esquichats, la faguèrem ripar

Lo plurau…
Dins los noms d’elegits, legiràs pas lo mieu

Siáu lo que se passeja a costat d’un orquèstre
En sisclant bravament pus fòrt que la Calàs
Quand son ben espantats, lor dise “pense èstre
Un cantaire pro fin ; vosautres, bacelatz“

Lo plurau…
Dins los rengs das pupitres, trobaràs pas lo mieu

Quand s’embraça a vint una qu’es pas crentosa
Vau melhor s’amusar tot solet endacòm
Siáu lo que vòu fugir quand vèse una partosa
L’obelisca es monolita per quicòm

Lo plurau…
Dins los vièts arrengats, gaitaràs pas lo mieu

Pas gelós de tot chaple e de tota ecatomba
Partirai sol cap a Jesus o Belzebut
Vòle pas d’una ajuda per anar a la tomba
Que que siágue partejariáu, pas ma tafut

Lo plurau…
Au faissèl das tibiàs, podràs cercar los mieus

Imitant Courteline, grand septic d’un còp èra
Manifestant antau que l’òm me desencanta
Ai de velleitats de marchar per carrièira …

Legir tot

Imitant Courteline, grand septic d’un còp èra
Manifestant antau que l’òm me desencanta
Ai de velleitats de marchar per carrièira
Amb aquela devesa sortent de ma garganta
Ieu, crese pas aquò, es pas qu’una quimèra

Dieu, diable, Paradís, e la fauta prumièira
Lo bòn recompensat, lo marrit castigat
E lo filh dau Senhor, sa venguda tardièira
E lo pan benesit, e l’òli consacrat
Ieu, crese pas aquò, es pas qu’una quimèra

E la bòna aventura, la masca vertadièira
Las cartas, los taròts, las linhas de la man
La clau das sòmis, la bola primadièira
Los astres indicant çò que serà deman
Ieu, crese pas aquò, es pas qu’una quimèra

Las pròvas a la pièja, las pròvas sens falsièira
Testimònis segurs, tenents de juraments
Escutlaments espontanèus, vertats entièiras
Lo respècte de l’òme dins un questionament
Ieu, crese pas aquò, es pas qu’una quimèra

Necites la preson, lo bagne, la galèra
E la pena de mòrt coma eficaç castigament
Lo zèl expiatòri dau criminal de guèrra
Que bat sa colpa, borrelat de pentiment
Ieu, crese pas aquò, es pas qu’una quimèra

Sus los tombèus florits, las orasons sincèras
Los “èra un bòn filh, bòn paire, bòn marit
Lo melhor d’entre nos, a l’anma sens parièra
Un sant òme, un còr d’aur, bèl e nòble esperit“
Ieu crese pas aquò, es pas qu’una quimèra

Bavarèls e lenguts, vendent de farfantèlas
E plaçaments de sentiments ben tranquillons
E tota colhonada de tota capèla
E los mòrts per que venga un avenir mai doç
Ieu, crese pas aquò, es pas qu’una quimèra

Enveje pasmens los que pòdon creire

Quand es coma nòu
que sortís de l’uòu,
dau cocon
cada jove gal
pren son majoral
per un con
Mas …

Legir tot

Quand es coma nòu
que sortís de l’uòu,
dau cocon
cada jove gal
pren son majoral
per un con
Mas quand es vengut
un vièlh caparut,
un grison
cada repapiòt
pren cada pichòt
per un con
Ieu que trasteje entre dos atges
lor dise aquel clar messatge

Lo temps compta per una peta
quand siás un con, siás un con
Content, tristàs, nòvi, papeta,
quand siás un con, siás un con
Vòstra concòrdia es legitima,
con finit o encara breçat,
con que vira dempuòi la prima,
conàs dau sègle passat

Vautres, cons naissents
los cons innocents
joines cons
que, o neguetz pas
prenètz los papàs
per de cons
vautres, cons usats
los cons petaçats
los vièlhs cons
que, ases sabents
prenètz los jovents
per de cons
meditatz l’imparciau messatge
d’un que trasteja entre dos atges

Marquesa se mon visatge
Dau vielhum a lo sagèl
Sovenètz-vos qu’a mon atge
Lo vòstre serà tan bèl

Lo temps …

Legir tot

Marquesa se mon visatge
Dau vielhum a lo sagèl
Sovenètz-vos qu’a mon atge
Lo vòstre serà tan bèl

Lo temps a las causas bèlas
Fai d’escòrnas ambé front
Gastarà vòstras prunèlas
Coma a ben rufat mon front

Sabètz, la vida es corteta
E reglada dins lo cèl
Ara siátz bèla peteta
Seretz mon retrach fidèl

Benlèu que ieu serai vièlha
Respònd Marquesa, de printemps
N’ai vint-e-sièis, mon vièlh Cornelha
E ieu t’emmerde en atendent

Ò vautres, marchands de vertat
Lengas de pelha, caps d’estat,
E profetas
Cau oblidar Oncle Archibald
Cercatz, per seguir vòstre …

Legir tot

Ò vautres, marchands de vertat
Lengas de pelha, caps d’estat,
E profetas
Cau oblidar Oncle Archibald
Cercatz, per seguir vòstre pal,
D’autras fedas

Assegutant quauque destim-
-borlat que raubèt l’ora dins
Son relòtge
Oncle Archibald, puta de sòrt
A rescontrat Dòna la Mòrt,
N’èra pròche

La Camarda au trepador
Marchava en bolegant lo
Tafanari
E per atissar lo vivent
Aviá troçat mai que conven
Son susari

Lo quenque, gardant lo capèl
Diguèt : “passa lis, ò simbèl,
Esqueleta
Ieu, me cau pas un arenquet
Aime la femna un pauquet
Rondeleta“

Mas la Mòrt s’encoleriguèt
De son mantèl te sortiguèt
Sa dalhassa
E d’un sol còp ben ajustat
Dalhèt lo quenque espantat,
Sens estraça

Coma semblava pas content
La Mòrt diguèt : “ Enfin lo temps,
L’escasença
Per nòstre amor, que son poder
Nos uniguèt tre lo jorn de
Ta naissença

Se me seguisses sens tardar
De la vida podràs tastar
Los delicis
Seràs a l’abric dau borlís
Dals òmes, dals lops e dals chins,
‘mai dals nècis

Ges de pensaire a patit
Ambé ieu, diràs : “siáu faidit !“
Quane fetge
Perque se te vòls convertir
Diràs tranquille : “cau rostir
Los erètges“

Jamai pus te tafuraràn
Los que se pagan en tirant
Ta codena
“Se vos plai, mèstre“ es acabat
Acaptaràs pas mai lo cap
Per ta pena“

E Archibald rebutèt pas
La bèla que pareissiá pas
Tan feròtja
Coma los buòus au jo per dos
Se’n van solets de rescondons
Far bambòcha

Lo rabassièr dessús l’espatla
e a sas brègas un doç cant,
e dins son eime un grand coratge,
anava trimar …

Legir tot

Lo rabassièr dessús l’espatla
e a sas brègas un doç cant,
e dins son eime un grand coratge,
anava trimar dins los camps

Paure Martin, paura misèria,
Cava la tèrra, cava lo temps

Per ganhar lo pan de sa vida,
e dau trelutz fins au ponent,
fotjava de pertot la tèrra,
jos lo canhard, la nèu, lo vent

E sens mostrar dessús son morre
l’aire gelós, l’aire michant,
laurava la tèrra das autres,
sempre fotjant, sempre fotjant

E quand la mòrt iè faguèt signe
de remenar son darrièr camp,
se cavèt el-mème sa tomba,
faguent lèu-lèu, en s’amagant

Se cavèt el-mème sa tomba,
faguent lèu-lèu, en s’amagant,
e se colquèt boca clavada,
lo mond aiman pas lo çaganh

Paure Martin, paure misèria,
sol jos la tèrra, sol dins lo temps

En aquel temps, ieu viviáu dins la luna
Los bonurs de la tèrra m’èran defenduts
Semenave de flors en cantant …

Legir tot

En aquel temps, ieu viviáu dins la luna
Los bonurs de la tèrra m’èran defenduts
Semenave de flors en cantant per de prunas
En tendent la pata als cats perduts

A, a a a ! Puta de tus
A, a a a a a ! Siám fotuts

Un ser de plòja, òm grata a ma pòrta
“Esperatz, catonets, que vos ai entenduts !“
Nom de Dieu, l’animau que l’auratge me pòrta
Èras tus, èras tus, èras tus

Los uòlhs asclats e color de pistacha
As pausat sus mon còr ta pata de velós
Urosament per ieu, aviás pas de mostacha
E vesiáu sens pena tos melons

Dins lo rambalh de ma vida garèla
As gitat de pertot un buf joine e brosent
E per ieu, per mas flors, mas cançons, siás tus qu’èras
A l’encòp ombrum, astre lusent

Lo temps, a paupas, dalhant las jornadas
Nòstre amor, tot escàs, grelhava qu’adejà
Atissavas mos cats en cramant mas cantadas
E mas flors, las voliás escrachar

E puòi complet, miserabla porcassa
Coma aviám pas pus res de la cava au granièr
Simplament, sens vergonha, e per una rascassa
As cochat ambé lo peissonièr

Quane sadol ! dins mon còr, las campanas
Enterravan enfin las amors d’aiçabàs
Siáu tornat dins la luna en carrejant mas banas
Mas cançons, e mas flors, e mos cats

Es tristàs, ne quinca pas una
E regís las causas dau temps
Son nom es plan polit, Saturna
Un dieu …

Legir tot

Es tristàs, ne quinca pas una
E regís las causas dau temps
Son nom es plan polit, Saturna
Un dieu de lanha e d’espavent

Solombrós, marcha dins sa dralha
E un sol jòc lo rend content
Marcís las ròsas e las dalha
Lo temps jòga ambé lo temps

Aqueste còp, siás tus, ma bèla
Caliá que faguèsses rampèu
Qu’as degut pagar la gabèla
Un gran de sau dedins ton pèu

Sai qu’es bèu, una flor tardièira
Los poètas l’an ben cantat
E quand te vese sus ta cadièira
T’afortisse qu’es la vertat

Veni encara, tus, ma preferida
Davalem ensems au jardin
Desfuolharem la margarida
L’estivet, per la Sant-Martin

Fins que ieu, de ton grand paratge
Pòsque dire “l’ai oblidat“
Caudrà que lo Saturna ensaje
De far virar l’eternitat

E la pichòta dau vesinatge
Semblarà jamai ton rebat