Fèm ren, nos fan pausar l’usina

Despuei dètz jorns va de bolina
E dau còp l’obrier de cantèu.
Quand trabalham …

Legir tot

Fèm ren, nos fan pausar l’usina

Despuei dètz jorns va de bolina
E dau còp l’obrier de cantèu.
Quand trabalham ambé ma frema,
Nòstra borsa es talament sema
Que se li vei totjorn l’estèu.
Mai uei, doble dieu, que secutgi.
Pas’n pie per s’escaufar lo fetgi,
Pas’n pie per se crompar d’arton.

Fèm ren, nos fan pausar l’usina...

Aquò va durar cinc setmanas
Fumarem la pipa de cana
E viurem coma de santons.
De cinc setmana, ges de paga.
E aquel auvari s’embraga
Just en ivèrn totei leis ans
Just quand lo sale temps poncheja
Lo mèstre ambé sa mina freja.

Fèm ren, nos fan pausar l’usina...

Ais obriers van li levar lo pan
Nos ditz : "Mei cambaradas
Avèm fach una marrida annada
Fau que sarrem la mecanica.
A sei gròs socits la mestrisa
Dins l’usina o dins la remisa
Lo trabalh es amolonat
Cu sap se vendrà la pratica..."

Fèm ren, nos fan pausar l’usina...

O mon bòn Joan, ò mon collèga
M’en arriba una qu’empega !
Mai dins que trauc de monde siam,
M’an …

Legir tot

O mon bòn Joan, ò mon collèga
M’en arriba una qu’empega !
Mai dins que trauc de monde siam,
M’an pas dich : "vai t’en, vai feniant !"
Vaicí la causa : dins l’usina,
On èri despuei quaranta ans
Lo mèstre mi fasiá la mina.
Disiáu ren, mei pichons an fam,
Maugrat qu’aguèssi ges de pauva
Au trabalh, èra pas content.

Vouguèri n’en saupre l’encausa,
Car durava despuei tròp longtemps.
Ièr, enfin, ma paciença lassa,
Anèri veire lo patron,
E li diguèri, tèsta bassa :
"Es-ti perque n’en fau pas pron,
Trobatz que trabalhi pas gaire
Que pòdi plus v’acontentar ?"

"Començatz a venir dins l’atgi"
Mi respondèt ambé son sang plan,
"Despuei quauquei temps vòstre obratgi
Es mau fach e puei siatz feniant,
Se vos ai gardat enjusqu’ara
Es per pietat, ara es finit.
Vos doni quauquei jorns encara."
Ieu cresiái de m’estavanir.

"Coma una estraça, mi gitatz,
Ieu, que de cent mila manieras
Per v’enrichir, mi siau votat."
Mi diatz : "Mi rapòrtes plus fòrça,
Siás mòle, vas d’aise au trabalh,
As de peus blancs, ton còrs si tòrça.
E puei siás feniant, vai-t’en vai..."

Son lei quatras oras dau matin
Quora me desrevelhi
Tota la nuech, lei mascas son vengudas mi veire
Breçat per …

Legir tot

Son lei quatras oras dau matin
Quora me desrevelhi
Tota la nuech, lei mascas son vengudas mi veire
Breçat per lo bruch de l’usina, me siáu endurmit,
Es una chaucha vielha qu’a tornat realitat.

Regachi au luenh, la pòdi veire.
Siam ben lo diluns, va pòdi pas creire.
Un còp de mai, va faler bolegar,
Un còp de mai, va faler trimar.

Rep :
Se l’a vint ans d’aquò, que siam desrazigat,
Qu’avem laissat lo país, per jamai li tornar.
Se l’a vint ans d’aquò, qu’avem plantat cavilha,
Es ben per lo trabalh, que comença de mancar.

Lei tubeias racan lo fuec de l’infern,
Pintant lo ceu de pòussas de fèrri.
Es bèu, es aquí, lo país de l’emplec,
Es bèu, es aquí, que se mòrra l’emplec.

Faudrà pas romegar quora seràs dins son ventre,
Mastegat coma carne, fau que tubeias racan.
Faudrà pas gamberjar, siás aquí per trimar,
Mastegat coma carne, fau que maquina rondina.

Rep

L’usina s’enraumassa, van la faire crebar
’Ja, mens en mens de monde fan lei tres còps per v’uech
Va sabem fa un moment qu’èra ja decidit
Lei passa-carrieras fins qu’a la prefectura.

Lo gasanh s’en vai per d’autrei mòrts de fam
L’a encar de carn que se vendon pas car.
Lo gasanh s’en garça, a chaplat lo país
E l’usina s’en trufa, nos a ben enganat.

Rep

Dedins la vila de Marselha,
Avèm fòrça joinei gents
Qu’an ni asila, ni familha,
Trabalhan pas, fan lònguei dents.
N’en …

Legir tot

Dedins la vila de Marselha,
Avèm fòrça joinei gents
Qu’an ni asila, ni familha,
Trabalhan pas, fan lònguei dents.
N’en a que dian : es de gusalha.
Vau vos dire la veritat :
Li dien canalha ! E ben v’es pas.

Puei viatz un paire de familha,
Qu’a pena a norrir seis enfants.
Qu’au gròs trabalh si sacrifia,
Per li donar un morcèu de pan.
Per liech n’en a qu’un pauc de palha,
E ben sovent ren per manjar,
Li dien canalha ! E ben v’es pas.

Puei rescontratz dins sei guenilhas,
L’òme qu’auja pas demandar.
Es tot solet, quna infamia,
Car n’en sap plus onte passar :
Au restaurant vòu pas far talha
De paur de pas posquer pagar,
Li dien canalha ! E ben v’es pas.

Puei viatz la filha qu’es soleta,
Qu’a ges de parents per apueg.
Ganha pas pron dins sa chambreta,
Surtot a l’ora d’aujornduei.
Pasmens vòu pas faire la calha,
Dau desonor vòu pas manjar,
Li dien canalha ! E ben v’es pas.

L’obrier que trabalha, pecaire !
Sovent ganha l’argent dos còps.
Lo vodriá per seis afaires,
Va demandar çò que li fau :
Tot en parlant se s’esparpalha
Quand vien que ditz la veritat,
Li dien canalha ! E ben v’es pas.

Ò meis amics, se faliá tot dire,
N’en diriáu tròp, cresètz va ben,
Fau que sofrissèm lo martire,
E que n’en diguem jamai ren.
Se d’èstre paure fa canalha,
E ben messiers n’en manca pas.
Siam de canalhas, ò n’en siam pas !

En tèrra de Crau, ins lo gòu,
M’en vau trabalhar fins qu’a la fin de ma vida
Tèrra de Crau …

Legir tot

En tèrra de Crau, ins lo gòu,
M’en vau trabalhar fins qu’a la fin de ma vida
Tèrra de Crau siás lo nogau per nautrei,
Lei bomians venguts d’aperailamondaut
Quora lo soleu se banha dins la mar,
Laissa lo cèu per lo camin de Sant-Jaume
Lo soleu banha dins la mar,
E l’ora per nautrei de faire tirar

Cada còp qu’intri dins lo garagai,
Estransinat, me fa bolhir lo sang.
Cada còp qu’intri dins lo garagai,
Estransinat.
A la raja de l’acier que fem brutla
Alchimia de la pèira

Vaquí lo fogau que rogisse dins l’usina,
Escotelada lei flamas d’espravant
Vaquí lo fogau e leis òmes a l’entorn,
Pivelats per l’ulhauç gisclant dei machinas
Farandola endemoniada, quitarem pas de bombar
Farandola endemoniada

Cada còp qu’intri dins lo garagai,
Estransinat, me fa bolhir lo sang.
Cada còp qu’intri dins lo garagai,
Estransinat.
A la raja de l’acier que fem brutla
Alchimia de la pèira

Ges de trantalh, siam dins lo fogau,
Brutlanta es la mar que trampela au prefond de la tina
Ges de trantalh, siam dins lo fogau,
Borrotlanta es la nuech onte braceja la luna
Flameja, es la nuech mascariá que comença
Flameja, s’enfueca la planadura.

Cada còp qu’intri dins lo garagai,
Estransinat, me fa bolhir lo sang.
Cada còp qu’intri dins lo garagai,
Estransinat.

Dins lo gòu m’en vau trabalhar, fins qu’a la fin de ma vida
Quora lo soleu poncheja sus la mar...

A la raja de l’acier que fem brutla
Alchimia de la pèira.

Viva leis arts ! Oi, lo progrès fermenta,
Fan d’invencions per espranhar lei braç.
Tanben totjorn nòstra misèria augmenta,
Quand …

Legir tot

Viva leis arts ! Oi, lo progrès fermenta,
Fan d’invencions per espranhar lei braç.
Tanben totjorn nòstra misèria augmenta,
Quand lo trabalh nos fasiá viure en patz.
Oi aujornduei manca pas de familhas
Que chasque soar an ren per son sopar
L’ivèrn an freg, son tapats de guenilhas,
Es lo progrès, lo progrès que va fa.

Fa pas tremblar, quand viatz dedins d’usinas
Ont autreifés faliá de mila obriers
E qu’aujornduei molhenant sei machinas
Un quart sufís e tot marcha parier.
Per l’inventor, per l’òme de genia,
D’ocupacions, aquí ne manca pas.
Siam aujornduei d’un siècle d’infamia,
Es lo progrès, lo progrès que va fa.

Es pron verai pauretat n’es pas vici,
Mai un malaür ben grand en veritat.
Quand fau pensar qu’en tot l’a d’injustícias,
L’a qu’a la mòrt que l’a egalitat.
Vouguèron segur far venir la paurilha,
Que ganhèt just per posquer subsistar.
Oi meis amics se siam dessus la palha,
Es lo progrès, lo progrès que va fa.

Bèla Marselha, ò pais de ressorças !
Ieu dessus tu pausi mei reflexions,
Per lo trabalh ères la bona sorça,
Mai aujornduei tot es en suspension.
Lei bastiments an desertat tei ribas,
Tei quèis son nus, tei chantiers arrestats.
Se quauque jorn l’auba novèla arriba,
Es lo progrès, alòr que v’aurà fach...

Lo meu pair qu’ei jardinièr
Pengabelòt, pengabelobene,
Lo meu pair qu’ei jardinièr
Gabelòt pengòt pen pen gabelòt
Pengabelobene.

Entau jardin …

Legir tot

Lo meu pair qu’ei jardinièr
Pengabelòt, pengabelobene,
Lo meu pair qu’ei jardinièr
Gabelòt pengòt pen pen gabelòt
Pengabelobene.

Entau jardin jo me n’anèi…

Duas floretas qu’i trobèi…

A mas amors las enviarèi…

Mès qui serà lo messatgèr? …

La calandreta o l’esparvèr? …

La calandreta es cap leugèr …

E l’esparvèr qu’ei messontgèr…

Lo portau crenilhant s’es dubert

Boca badanta dins la nuech.
Davaleron.
Eran de joventud amb encara dins
Sa votz lo …

Legir tot

Lo portau crenilhant s’es dubert

Boca badanta dins la nuech.
Davaleron.
Eran de joventud amb encara dins
Sa votz lo printemps,
E la flama d’una regalida au dintre
Degun supliquèt. Plovinejava
Sensa relambi.

La carriera s’auriolava coma d’una flor
Privada de son sang.
Leis esperavan ambé seis aisinas leis arpas
S’assasins lei botas policieras.
Lei foets petavan ben tant que de cops de fusius.
Lei tuerts la plueja non decessavan dins lo sagan neblos.

De planhums una crida bacelava la paret.
Una man de fèrre quichava una
Garganta per tostemps.
S’amossavan lei votz a la perfin
De sosterranhs moisses.
Quora parpalejeron leis estelas
La vergonbra èra au cor de la nuech.

Segur, tant que lei gornaus
Pitaràn ai faribordas,
Que prendràn per de fanaus
Lei bofigas ò lei cogordas,
Ò ben …

Legir tot

Segur, tant que lei gornaus
Pitaràn ai faribordas,
Que prendràn per de fanaus
Lei bofigas ò lei cogordas,
Ò ben la nuech per lo jorn,
Leis abetas porràn dire
Ambé son bestiàs sorire :
"Lo mau durarà totjorn"

Se jamai ensemenem
Se diant "arriba cu planta,
Laissa istar, deman veirem"
Porrem l’esperar, la Santa,
E lo temps benit d’amor !
Se Jaque a paur de la vida,
Sa garda l’arma aflaquida,
Lo mau durarà totjorn

Suffise pas de renar
Còntra lei tirans, lei mèstres,
E, coma un ai, de bramar,
Per ganhar pan e ben èstre.
Se pregues dei sèt dolors
Nòstra dama, bòna maire,
Segur, bravei trabalhaire,
Ton mau durarà totjorn.

Coma as un còr, un cervèu,
Sensa tu ren si pòu faire,
E mandes -Ò paure flèu !-
D’autrei per far teis afaires.
Quinta granda es ton error,
O gigant qu’un enfant mena,
Es solida ta cadena,
Ton mau durarà totjorn.

O gus, aimes mièlhs crebar,
Dins l’usina ò la carriera,
Qu’en fasent ta libertat :
Ton ama n’es pas pron fièra.
Tant que vira fa de torns
La ròda de ta misèria,
Quand s’arrestarà ? Mistèri...
Ton mau durarà totjorn.

N’avèm pas pron de la misèria
Que nos soca, paureis obriers !
Tot lo jorn dins la porcariá
Fau encar …

Legir tot

N’avèm pas pron de la misèria
Que nos soca, paureis obriers !
Tot lo jorn dins la porcariá
Fau encar qu’un molon d’arlèris
Tròbe que trabalham pas pron,
Dins l’atalhier ò dins l’usina
Onte siam esclaus dei machinas
E fòrja-escuts per lei patrons !
Dian : "Volètz tot de vòstre caire,
Vautrei que vos diatz lei dolents ;
Què metretz, se vos laissan faire,
Tot l’òli dins vostrei calens ;
N’en sobrarà pas una gota...
O banda de galabòntemps !

Que quand fau que vos metetz sota
Cridatz que l’i siatz tròp longtemps...
Volètz rebrondar la jornada,
N’en metre tres oras a l’escart
Sensa que de la setmanada
L’argent siegue roigat d’un quart ;
Volètz totjorn la mema paga.
E trabalhar uech oras au mai.
Aquò n’es una de madraga !
Per la desbulhar seriá’n fais !
Coma ! avètz pas pron de judici,
Chorma de dògols abrasamats !
Per reconeisser l’injustícia,
Dei doas cavas que reclamatz.

Dei doas cavas que reclamatz ?
Gròssa paga, òbra mistolina
Pendon pas sota d’un briquet
Sensa que vague de bolina
E puei fague lo trebuquet... !
Pasmens, volètz qu’argent, benèstre,
Rajan per vautrei a plen canon
Sensa regardar se lei mèstres
Son sagnats coma de menons ;
Tant pis s’en vos pagant lei gatgis,
D’un temps qu’aurètz pas trabalhat.
La desbranda tomba ambé ragi,
Sus sei còmptes mal endralhats !
Tant pis se córron dins lei motas...

"Non ! siam d’òmes amb un còr, una ama,
Aimam anar sotar la rama
Deis aubres, dei largei pins vèrds ;
Aimam anar sentir l’aureta.
Qu’a l’embrunit fai l’amoreta
Ambé leis ondons de la mar, li blondisse...