Ieu espère Adèla
Per la bagatèla.
Mai saup que vèn per aquò,
Fau pas li dire dos còps.
Lei sòus …

Legir tot

Ieu espère Adèla
Per la bagatèla.
Mai saup que vèn per aquò,
Fau pas li dire dos còps.
Lei sòus se ne’n trufa,
Es pas ‘na baudufa.
Lo diluns n’ai capitat
L’esclusivitat.

Que degun la toca,
Se vòle sa boca
I a pas besonh de question,
D’empurar la combustion.
Comble de tendressa
Mesclat d’alegressa,
Me fai de gròs potonas
Sus lo bot dau nas!

Ieu espère Adèla
Per la bagatèla.
Me fau l’esperar quand plòu
Perdequé m’a dich :« Ai paur
Quand plòu e quand banha,
Tot aquò me lanha ».
Belèu que prendrà lo car
De sièis oras e quart.

Mai la paura Adèla
A ges de cervèla,
A degut èstre en retard
E puei a mancat son car.
Que m’a fach l’Adèla?
La cresiáu fidèla.
Ai començat d’oblidar
Sa sinceritat.

Mai la polideta
Es tròp besuqueta
E se lo soar manja pas,
Aquò pòu la constipar.
Belèu qu’es malauta,
Es pas de ma fauta.
E puei se pòu pas venir,
Per ieu es finit.

Tant pis per l’Adèla,
M’aurà pas la bèla.
E se vèn pas, ieu me’n vau,
E m’entorne a mon ostau.
Belèu ma cosina
A aduch sa copina,
Coma i agrada lei durs
Es un còp segur !

Vaquí dins lo detalh, vaquí Mossur, Madama,
Coma l’amor venguèt destorbar mon langui :
Lei gents li disián Blanca, èra …

Legir tot

Vaquí dins lo detalh, vaquí Mossur, Madama,
Coma l’amor venguèt destorbar mon langui :
Lei gents li disián Blanca, èra coma una flama,
Me fai vergonha un pauc de dire tot aquí.

Quand sieguèt dins lo liech, devenguèt nervoseta,
Sus lo linçòu semblava un pichonet caton
Amudit, malicios, e dessus sa boqueta
Que disiá totjorn ren, li faguère un poton.

Blanca, o! ma Blanca,
Sauvatja, roge coar,
La corba de teis ancas,
Me’n sovène de coar.

Èra coma un volcan brutlant de mila flamas,
Un brasàs que degun aviá encara empurat.
Ieu qu’aviáu ges de biais, que sabiáu ren dei damas,
Ère son bèu promier, me l’a assegurat.

Aqueu vanc d’amoreta apeteguèt l’anhèla,
E sa possa afogada escapava a mei mans.
Reguinhava la bèla emé son biais d’anguièla,
Ieu, fòlh, estabosit, de mai en mai gromand.

Blanca, o! ma Blanca,
Per teis uelhs suplicants,
Lo coratge me manca,
Ieu que siáu qu’un pacan.

Pescaire me siáu fach, per agantar l’anguièla,
De chaspar sei possetas, ieu n’ère jamai las.
E siáu restat la nuech em’aquela gazèla
Que me chausiguèt per faire son promier pas.

Es coma aquò qu’ai fach ma plus bèla culida,
En barrutlant solet, tristonet dins París.
Sensa relambi cerque aquela Eva esvalida,
Qu’un soar d’abrieu m’a fach veire lo Paradis.

Blanca, o! ma Blanca,
Sauvatja, roge coar,
I a lo gost de ta boca
Qu’es restat dins mon coar.

R-Fau durbir la gabiòla a l’aucèu
Lo regardar s’envolar es bèu.
Leis enfants, se volètz pas
Veire l’aucèu s’embestiar,
Fau …

Legir tot

R-Fau durbir la gabiòla a l’aucèu
Lo regardar s’envolar es bèu.
Leis enfants, se volètz pas
Veire l’aucèu s’embestiar,
Fau durbir sa pòrta vers la libertat.

1-Au vilatge i a una memèi gastosa
Que canta lo sèr ’mé, sa paura petosa.
Amé, sei piéu-piéu, amé sei som-som,
L’aucèu, crèse que deu n’aguer pron.

Come la memèi es un pauc rompe-quieu,
E se’n còp l’aucèu sembla un pauc malautiu,
Se manja plus ren, leis uelhs en lagremas,
Dau ! Te fau profitar de l’aubena :

2-Quand vèse passar Martin lo braconier,
’Mé seis apelants las de malanconiá,
Paura cardelina, e paure rigau,
Me fai quauca ren, me fai pas gaug.

Per anar pissar, Martin de fes que i a,
Oblida un moment sei quinas, sei quià-quià.
Pausa son fusiu, laissa sei rampèus,
Perdètz pas de temps, fau faire lèu :

Vaquí qu’un soar, Mossur, Madama,
A la telé i aviá ’na pana.
Avèm passat un bòn moment,
E me ne’n …

Legir tot

Vaquí qu’un soar, Mossur, Madama,
A la telé i aviá ’na pana.
Avèm passat un bòn moment,
E me ne’n sovendrai de temps :
Anaviam manjar plan-planet,
Lo nas plantat sus la telé
Per veire barjacar lei niais
Que nos gonflavan mai-que-mai.

Vaquí qu’un soar, Mossur, Madama,
A la telé i aviá ’na pana.
Anaviam mancar non-de-non,
La mitat deis informacions.
Tot aquò nos a trebolat,
Completament esfangassat.
Segur posqueriam pas restar
Sens veire la publicitat.

Vaquí qu’un soar, Mossur, Madama,
A la telé i aviá ’na pana.
E mon Pepèi tot espantat,
Lo diguèt au comessariat.
Lo diguèt tambèn i pompiers,
Mai de pertot èra parier.
M’aquò avèm, patin-cofin,
Blagat un pauc ’mé lei vesins.

Vaquí qu’un soar, Mossur, Madama,
A la telé i aviá ’na pana.
E lei gents tot estransinats
Per ’na tala calamitat,
Son tombats totei ben d’acòrd
Per criticar, coquin de sòrt,
Lo governament moligàs
Que tolerava aqueu fangàs.

E per finir, Mossur, Madama,
Avèm mesclat dins lo programa,
Amé mon Pepèi, ma Memèi,
Cupidon per la gau dei vièlhs!
Coma a vint ans mon grand fasiá
Semblant d’arrapar sa molher,
Qu’aviá montat son cotilhon
Per miélhs dansar lo charleston.

Vaquí qu’un soar, Mossur, Madama,
A la telé i aviá ’na pana.
Avèm convidat lei vesins
Per venir beure un còp de vin.
Mon Pepèi a pres son violon,
Lo vesin son acordeon,
E ma Memèi "Tà-rà-tà-tà",
Nos a cantat la Traviatà

Vaquí qu’un soar, Mossur, Madama,
A la telé i aviá ’na pana.
E coma aquò, avèm montat
Un orquestra de qualitat,
E Pepèi a fach de progrès,
Ara arriva a jogar de drech.
Au Tòp Cinquanta siam promiers,
Deman passam a la telé !

Bravei femas, es pas ma fauta,
Se n’i a que rison dei gautas,
Mai dei gautas a vòste quieu,
Es …

Legir tot

Bravei femas, es pas ma fauta,
Se n’i a que rison dei gautas,
Mai dei gautas a vòste quieu,
Es pas ma fauta a ieu.
I a ren d’estraordinari
De parlar de tafanari,
L’ai dich sabe pas en qu,
Cridat tant qu’ai poscut !

Segur, tot aquò me fai de pena,
D’entendre parlar ansin dei femas.
Vòle reparar la traïson :
E per aquò, ai fach ’na cançon.

Ai vist de molons de quieus,
De braves e de roumpe-quieus,
De fonhos, de sorisents,
E que se porton ben.
Ai vist lo quieu estrassat
Amé son trauc petassat,
E lo quieu morre-levat,
Totjorn ben atifat!

Ieu, m’agrada mai ’queu de Leleta,
Encara avètz pas vist sei braietas
Amé l’etiqueta de Damart,
Segur, es eu lo quieu de mon coar!

Puei, i a lo quieu rebossier,
Aqueu qu’es un pauc grossier.
E i a lo quieu besuquet
Qu’es totjorn beluguet.
Lo quieu qu’es tombat dins l’ola,
Que sènt bòn la ferigola,
E l’autre que sènt la ceba
E fai totjorn la beba !

Ieu, m’agrada mai ’queu de Leleta,
Aqueu qu’a de sentors de violetas,
Qu’es totjorn florit au mes de mai.
Segur, es eu lo quieu de mon coar!

I a lo quieu que quand rospeta
Te fai de bruts de trompeta,
E quand fau telefonar,
Fai la tonalitat !
I a lo quieu que per respèct,
Chaupina jamai lei pès,
E l’autre, come cadet,
Quand trota fai de pets !

Ieu, m’agrada mai ’queu de Leleta,
Te pòu faire la gama completa
Dins tota la finessa de l’art.
Segur, es eu lo quieu de mon coar!

Ai vist lei quieus dei princessas
Que fan fòrça politessas,
Pas come aqueu de Margòt,
’Queu que ditz de gròs mòts.
I a lo quieu de Margoton
Que fai petar lei potons,
E puei i a ’queu de Faní
Que fai ges de mimí.

Ieu, m’agrada mai ’queu de Leleta,
Amé sei gautas un pauc frescoletas,
Que fau rescaufar totei lei soars.
Segur, es eu lo quieu de mon coar!

Ai vist lo quieu Japonés
Que pren de fòtòs exprès,
Puei i a lo quieu African,
Que sembla una sartan!
Ai vist lo quieu Provençau
Estigançat come fau,
Es un quieu que ditz bònjorn
Mai de tres còps per jorn.

Ieu, m’agrada mai ’queu de Leleta,
M’agrada sa mina risoleta.
Pas besonh de seguir mon regard
Per saupre qu’es eu lo quieu de mon coar!

Refranh :
Siáu lo plombier-bier-bier-bier-bier
Ai un bèu mestier.
Sus lei chantiers-tiers-tiers-tiers-tiers
Siáu totjorn galhet.
I a lo telefone
Que …

Legir tot

Refranh :
Siáu lo plombier-bier-bier-bier-bier
Ai un bèu mestier.
Sus lei chantiers-tiers-tiers-tiers-tiers
Siáu totjorn galhet.
I a lo telefone
Que sona, que sona
Per me suplicar
De venir tapar
Lei tuièus traucats.

Mai lei gents, lei bravei gents
M’espèron un brave moment.
Sembla qu’aquò ié fai ren
De pas se lavar quatre mes de temps !
Se i a quicòm d’espeçat,
De còps que i a siáu forçat
De copar l’aiga pertot,
Se lavan lei mans dins lo cagador !

De còps que i a, i a de gents,
Que se’n van per quauquei temps
Sens sarrar lei robinets,
De retorn au sieu, ah! lo bèu chantier!
E li vaquí en fouliá,
Cridant : "Venètz lèu plombier!"
Ié responde : "Aguètz pas paur!
Ne’n siáu bèn content, vau ganhar de sòus!"

Una fema a telefonat :
"Mon caufatge es arrestat,
Mon marit s’es enanat,
Ara, ai plus degun per me rescaufar !"
"Vos ne’n faguètz pas!", i ai dich,
"Mon travalh es garantit,
Come ai aduch meis otís,
Per vos ajudar, lo farai gratís!"

Per èstre un pauc d’atualitat, ògué, ògué,
Fan de cos de sessualitat, ògué, ògué.
Per tot nos assabentar,
Crèse ben …

Legir tot

Per èstre un pauc d’atualitat, ògué, ògué,
Fan de cos de sessualitat, ògué, ògué.
Per tot nos assabentar,
Crèse ben qu’an fach sautar
La fuelha de vinha, aquí,
Qu’aviam sus lo quiquí.
Aviam ’na mestressa simpatica
Que nos espliquèt la mecanica !

Nos diguèt "Anam parlar d’abòrd, ògué, ògué,
De l’aparelh masculin, d’acòrd, ògué, ògué."
Li digueriam plen d’entrin
"Anam belèu saupre enfin,
Qu es aqueu monstre sacrat
Que fai tant barjacar?"
La vaquí dessinar sens vergonha,
Lo bequilhon, lei dòs besingònhas!

Tot, tot, tot,
Vos dirai tot
Sus lo quiquí :
Lo bèu, lo laid,
Lo dur, lo moalh,
Lo grand, lo cort
Plen de vigor.
Lo gautarut,
Lo gròs pelut,
Lo pichonet
Que tèn plus drech.
Tot, tot, tot,
Vos dirai tot
Sus lo quiquí.

De quiquís n’i a pas un de parier, ògué, ògué,
De besuquets e de pistachiers, ògué, ògué.
N’ai vist de totjorn en aias
Qu’escalavan dins lei braias,
E de pas tant galhardets
Tombar dins lei soliers.
’Queu dau fator qu’aduch lei novèlas
E que ditz bònjorn i damisèlas.

Lo quiquí balès dau camionor, ògué, ògué,
Aqueu que te fai lo braç d’onor, ògué, ògué,
Aqueu qu’a tant de vigor,
Que pòu montar lo Ventor
Sens passar per lei contorns
Dos o tres còps per jorn!
Lo bedèu que sona lei matinas
Amé lei dòs mans sus leis esquinas!

Tot, tot, tot,
Vos dirai tot
Sus lo quiquí :
Lo bèu, lo laid,
Lo dur, lo moalh,
Lo grand, lo cort
Plen de vigor.
Lo gautarut,
Lo gròs pelut,
Lo pichonet
Que tèn plus drech.
Tot, tot, tot,
Vos dirai tot
Sus lo quiquí.

Lo quiquí dei richàs dau gròs grum, ògué, ògué,
Ben pimpat, que sent bòn lo perfum, ògué, ògué.
’Queu d’un marin de Tolon
S’es fach tratar de colhon,
D’aguèt perdut sei pompons
Sensa faire atencion!
Aqueu dau cosinier que borola
Sa bòna sopa a la ferigola.

’Queu dau mecanician pas content, ògué, ògué,
Que se devissava tot lo temps, ògué, ògué.
Lo quiquí dau colonèu
Que fasiá pòrta-drapèu,
E coma èra corajos,
Restava au garde-a-vos!
Un bèu levat de quiquí a l’auba,
E ’queu que quand pren tròp freg s’enrauma!

Tot, tot, tot,
Vos dirai tot
Sus lo quiquí :
Lo bèu, lo laid,
Lo dur, lo moalh,
Lo grand, lo cort
Plen de vigor.
Lo gautarut,
Lo gròs pelut,
Lo pichonet
Que tèn plus drech.
Tot, tot, tot,
Vos dirai tot
Sus lo quiquí.

Una floreta
De mon jardin,
Dins sa boqueta,
Son morre fin.
Es lunatica
De fes que i a,
Me fai …

Legir tot

Una floreta
De mon jardin,
Dins sa boqueta,
Son morre fin.
Es lunatica
De fes que i a,
Me fai la nica,
Ma Picholià.

Es tant polida,
Ma Picholià,
Sembla espelida
D’un petúnià !
La mina fièra,
L’uelh poliçon,
A de manieras,
Sembla un teisson !

Quand se debina,
Ma Picholià,
Qu s’estranssina
Per la trovar ?
Es ieu, bediga,
Que vau cercar
Dins lei garrigas,
Sus lei marcats.

S’escarabilha
De bòn matin,
Lo solèu brilha
Sus son camin.
Dins lei robinas,
Dins lei pradets,
Sauta, trotina
A pè-cauquet.

Jamai contèsta,
Ma Picholià,
Es totjorn lèsta
Per rigolar.
Degun l’arrèsta
De barjacar,
Ni la tempèsta,
Ni lo tracàs.

Es mai qu’urosa,
Ma Picholià,
D’anar cochosa
Au cinemà.
Se la musica
I agrada pas,
Se’n vai lubrica
A l’operà !

E quand mastega
De chocolat,
Son poton pega,
Ma Picholià.
Manja lei bletas
E lei pebrons,
Se fai lipeta,
N’a jamai pron !

Es uno pèsta,
Ma Picholià,
Quand a en tèsta
De s’esquilhar.
D’abòrd ronguinha
Per pepiejar,
E puei reguinha
Per campejar.

Mossur, Madama,
M’a escapat,
Vaquí mon drama :
Fau l’agantar.
Mai per lo faire,
Fau saupre que
Marcha pecaire,
Triquet-triquet.

Dins l’esperada
De l’encapar,
Vos recomande
Ma Picholià :
Es ‘na cabreta
De quauquei mes,
Quau que s’ié freta
A lèu comprès !

A sièis oras, en sortent de l’usina,
Ai pausat ma museta a l’ostau.
Me siáu enviscat de brilhantina,
Puei coifat …

Legir tot

A sièis oras, en sortent de l’usina,
Ai pausat ma museta a l’ostau.
Me siáu enviscat de brilhantina,
Puei coifat per pas marcar tròp mau.
Ai mes ma cravata a ralhaduras,
Que vai ben ‘mé ma vèsta a carèus.
E coma aquò, de fieus en corduras,
Ai telefonat a la Babèu.
I ai dich : « Vène, Babeta polida,
T’ofrirai un bèu boquet de flor :
Lei flors de pissa-au-liech son floridas,
E pareis qu’an pas marrida odor! »
Mai m’a dich : « Non, siás tròp laid,
Siás colhon, sentes l’ai,
Pòs anar pintar lei gabis.
Lei possas a Babeta,
Son pas de sucetas.
Se te fai cacalar
Pòs ben t’escaganhar! »

E puei ai fach tiblar ma cravata,
E siáu descendut a Carpentràs.
Capitère una bèla gavòta
Ben contenta de me rescontrar.
La polida èra tant mostachuda
Que semblava un pauc mon ajudant.
Em’aquò èra un pauc gautaruda
E badava coma un elefant.
I ai dich : « Vène divina princessa,
A mon ostau per turtar lo gòt,
Te farai tastar mon vin de messa,
E suçar dos o tres berlingòts. »
Mai m’a dich : « Non, siás tròp laid,
Siás calut, sentes l’ai,
Siás rèn de mai qu’un gròs nesci.
Lei tetons d’Alina,
Son pas de pralinas.
Se te fai cacalar
Pòs ben t’escaganhar! »

3- Per oblidar ma mala-aventura,
Ai convidat la bèla Marià.
Per tastar quauquei figas maduras,
L’aduguère a la cafetariat.
Comandère un tian de merinjana,
E la bèla s’es messa a plorar :
« Ai romput mon tian l’autra semana ! »
Me diguèt, choquetant a mitat :
« Li fai ren ma divina gazèla,
Per aquò fau pas s’escagassar,
Ni se mastrolhar lei carnavèlas.
Se vòs, ieu, pòde te consolar. »
Mai m’a dich : « Non, siás tròp laid,
Siás tròp gròs, sentes l’ai,
Pòs anar pintar lei gabis.
Lei possas a Marieta,
Son pas de sibletas.
Se te fai cacalar,
Pòs ben t’escaganhar! »

A sei pichòts nebots, i aviam dich que s’èra endralhat
Avau en America sens un sòu, tot desbraiat.
Esperaviam plus …

Legir tot

A sei pichòts nebots, i aviam dich que s’èra endralhat
Avau en America sens un sòu, tot desbraiat.
Esperaviam plus jamai de reveire
Aqueste espelofit sensa maniera.
A Buenòs-Aires èra mesclat dins saup pas ‘queu trafic,
Mai es revengut tot cargat ‘mé de presents polits :
‘Na titèi que quand fai pipí s’aboca,
‘Mé de tetés gonflables emé la boca.

Tonton Cristòbal es revengut,
De pesòs, de lingòts ne’n cagava a non plus.
La familha ipocrita fai: « Viva lo barbut ! »
Tòntòn Cristòbal es revengut.

Despuei qu’es arrivat, tubam que de marrit tabac,
Mandam de còps de fiòc pertot, nòstei vièlhs branton pas.
E coma lei durs mastegam la chica,
E cracham a sièis pas coma au Meissica.
Coma es estat guerrieròs, es pas un teta-buòu,
A agantat Buffalò-Bill au lassò sus son muòu.
Tòntòn sentiá tant marrit de la boca
Qu’a estubat l’autre coma una mosca.

Tòntòn Cristòbal es revengut,
De pesòs, de lingòts ne’n cagava a non plus.
La familha ipocrita fai: « Viva lo barbut ! »
Tòntòn Cristòbal es revengut.

Es pas ben grand ‘mé son menton enfonçat dins lo còu,
A lo tuièu d’escapament quasiment per lo sòu.
E son nas tot cubert de cicatriças
Fai pensar un pauc a una saussiça.
Amé sei fuèlhas de caulets, pòu devinar lo vent.
E dau jorn que s’estramassèt, n’a gardat qu’una dent.
« Cristòbal, sentètz un pauc la biqueta »,
Disiá ma maire un brison besuqueta.

Tòntòn Cristòbal es revengut,
De pesòs, de lingòts ne’n cagava a non plus.
La familha ipocrita fai: « Viva lo barbut ! »
Tòntòn Cristòbal es revengut.

Tòntòn es mòrt lo jorn qu’a oblidat de respirar,
Sa distracion fatala autant lèu nos a fach plorar.
E i aviá mema un vièlh que s’empegava
A la santat dau mòrt que ne’n badava.
Desempuei son fantauma a pè-cauquet fai paur i gents
Que se trufavan d’eu dau temps qu’èra encara vivent.
Vèn la nuech tirar lei pès de ma maire
Qu’autant lèu manda un bacèu a mon paire.

Tòntòn Cristòbal es revengut,
Lei pesòs, lei lingòts, i aurà ren de perdut,
Car lo testament lega i nebots leis escuts.
Tòntòn Cristòbal es revengut.

Just en sortent de la messa
Ai rescontrat‘na diablessa
Que m’a lèu fach l’escomessa
De m’adurre a son adreissa.
M’a …

Legir tot

Just en sortent de la messa
Ai rescontrat‘na diablessa
Que m’a lèu fach l’escomessa
De m’adurre a son adreissa.
M’a dich que de sa chambreta
Se podiá sensa lunetas,
Badar davant lo Ventor
Enjusqu’au levat dau jorn.

Oh! I ai dich : « Non, non, non,
Non, non, non, non, non, non,
Siam ensems, que despuei cinq minutas.
Per dansar d’acòrd, un poton d’acòrd,
Mai per lo rèsta pas d’acòrd! »

E per un pauc se distraire,
Aneriam veire sa maire
Que semblava una machòta
Am’ un gròs nas de marmòta.
M’a fach tastar son muscat,
Talament qu’ère empegat,
La vesiáu tota peluda,
Risoleta e mameluda.

E i ai dich : « Non, non, non,
Non, non, non, non, non, non,
Ieu lo vin, aquò me destimborla.
Per dansar d’acòrd,
Un poton d’acòrd,
Mai per lo rèsta pas d’acòrd. »

M’a tirassat dins un caire
Per me presentar son fraire,
Un tipàs un pauc Joan-fema,
Leis uelhs pintats ‘mé de crema.
Come es un chaspa-cambetas,
Li disèm : « Tatà Janeta »
Un jorn m’a dich : « Macarèu!
Qu’avètz de polits botèus ! »

E i ai dich : « Non, non, non,
Non, non, non, non, non, non,
Ieu siáu pas una Tatà-fòfòla !
Per dansar d’acòrd,
Un poton d’acòrd,
Mai per lo rèsta pas d’acòrd. »

Puei rescontreriam son paire,
De luench semblava un cassaire,
Amé son lòng pistolet
Fasiá petar lei polets.
Aqueu bandit me desbanca
Per atacar una banca,
Ieu que lo brut dei mitralhas
Me fai cagar dins lei braias!

E i ai dich : « Non, non, non,
Non, non, non, non, non, non,
Ieu qu’ai jamai tirat una boita !
Per dansar d’acòrd,
Un poton d’acòrd,
Mai per lo rèsta pas d’acòrd ! »

E subran quand ai coumprès,
Mei cambetas an fach tres-tres.
Faliá èstre un pauc fadat
Per se leissar entreinar.
Come ai pas ben capitat,
An finit per m’agantar.
E lo jutge en rigolant,
M’a dich : « N’avètz per vint ans ! »

Oh! I ai dich : « Non, non, non,
Non, non, non, non, non, non,
Dins vint ans, sarai plus tròp d’ataca.
Per dansar d’acòrd
Un poton d’acòrd,
Mai per lo rèsta pas d’acòrd! »

Se vòs espeçar la veissèla a Mamà,
Vaquí, vaquí, es pas complicat :
Lo bèu promier còp,
Siás un pauc …

Legir tot

Se vòs espeçar la veissèla a Mamà,
Vaquí, vaquí, es pas complicat :
Lo bèu promier còp,
Siás un pauc crentos,
Mai, quand as lo còp,
Es espetaclos.
Fau pausar ‘na sieta
Sus una autra sieta,
Puei encara enjus-
Que que n’i ague plus,
Lo tot sus la tèsta,
En levant lei mans,
Te fau a la lèsta
Acabar en cantant :

Sieta espeçada
Ai ! L’espossada !
Sieta en mocèus,
Pan ! sus lo quieu !

Se vòs espeçar la veissèla a Mamà,
Vaquí, vaquí, es pas complicat.
D’un biais musicau,
Escota l’amic,
Lei vèires en cristau
Es ben plus polit !
Fau pausar un vèire,
Sus un autre vèire,
Puei, encara enjus-
Que que n’i ague plus,
Lo tot sus la tèsta,
En levant lei mans,
Te fau a la lèsta
Acabar en cantant :

Vèire espeçat,
Siás espossat.
Vèire en mocèus,
Pan ! sus lo quieu !

Se vòs espeçar la veissèla a Mamà,
Vaquí, vaquí, es pas complicat :
Ta paura Mamà
Tombarà de quieu,
Quand veirà sei plats
Au coquin de Diéu !
Dòs o tres eisinas
Que venián de China,
E se n’i a pas pron,
Lei bòl’ dau Japon.
Lo tot sus la tèsta,
En levant lei mans,
Te fau a la lèsta
Acabar en cantant :

Vèire espeçat,
Siás espossat.
Vèire en mocèus,
Pan ! sus lo quieu !