Quand vèn lo dilun de Pasca
Marià sòrt sa Yamahà.
Carga sei bòtas e son casco
E puei se’n vai …

Legir tot

Quand vèn lo dilun de Pasca
Marià sòrt sa Yamahà.
Carga sei bòtas e son casco
E puei se’n vai pinicar.
Per pas èstre tròp soleta
Passa cercar lo Jakí,
’Queu que vend de mobiletas
E de mòtòs Wasakí.

E li ditz : Jakí siás dejà ’quí ’mé ta Kawasakí ?
Me vaquí, me vaquí...
E li ditz : "Jakí, que fas aquí, ’mé ta Kawasakí ?
Siam partits mon quiquí."

Marià sembla una gazèla
Que pesa mai d’un quintau.
Imaginatz-vos la sèla
Quand passa dedins lei traucs !
Son amic Jakí l’arrèsta
Li ditz : "Fai ben atencion",
Come ne’n fai qu’a sa tèsta
Fai petar la suspension.

E li fai : "La Marià de que i a mai a ta Yamahà ?
De que i a que vai pas ?"
E li fai : "La Marià de que i a mai a ta Yamahà ?
Fau i anar, fai tirar !

Lo Jakí demara en tromba
E vai quèrre son Papet
Lo vièlh li ditz : "Anem bomba !"
E Marià li tèn pas pè.
La mòtò de Jakí tuba
E fai tussir lo Papet
Talament lo vièlh s’estuba
Que n’avala son dentier.

E li ditz : "Me fas tussir ’mé ta Kawasakí
Siáu flaquit, siáu flaquit.
E li ditz : "Jakí me fas tussir ’mé ta Kawasakí.
Mai tant pís siam partits."

Lo capelan dau vilatge
Se’n vai a pè pinicar.
Vaquí Marià de passatge
Que lo prega de montar,
Dessus son porta-bagatges
Escala d’escambarlon.
Mai tre lo promier viratge
Tremola come un canon.

E puei fai : "La Marià de que i a mai a ta Yamahà ?
De que i a que vai pas ?"
E puei fai : "La Marià de que i a mai a ta Yamahà ?
Li fai ren, fai tirar."

Lo radar de la Poliça
A fònd lis a agantats.
Come avián lei ròdas lisas
Se son lèu fach empegar.
Jakí per rendre service
Raplica ’mé lo Papet
Que fai : "A bas la Poliça !"
Sot lo nas dau brigadier.

Marià ditz : "Jakí siás dejà ’quí ’mé ta Kawasakí
’Queste còp es finit."
Marià ditz : "Jakí siás dejà ’quí ’mé ta Kawasakí
Mon amic siam polits."

"Brigadier, se volètz saupre"
Li ditz lo brave curat,
"Lo Bòn Dieu es ’mé nos autre,
Riscam ren, siam segurats
"Mai alòr", ditz la poliça
"Siatz tres dessus la mòtò,
Siatz fotús, vos verbalise,
Se siatz tres, n’i a un de tròp.

E Marià, li fai mai : "De que i a mai a ma Yamahà ?
De que i a que vai pas ?"
La Marià, li fai mai : "De que i a mai a ma Yamahà ?
Qua pagalha es pas gai !"

Lo brigadier en colèra
Trata de tot la Marià.
Lo curat fai sa preguiera,
Jakí canta Avè Marià.
Lo Papet que disiá : "Nani",
Li dona enfin sei papiers,
Sa fòtò de capitani
De quand fasiá lo pompier.
Subran a respèct dau grade,
Lo brigadier vergonhós

Laissa tombar sa bofarda
E se planta au garda-a-vos.
Lo Papet li fai la nica
E ditz : "Se siam en retard
Tant pís per lo pica-nica,
Manjarem au snacke-bar."

E puei ditz : "Jakí vène un pauc ’quí ’mé ta Kawasakí
Fau partir lèu d’eicí."
E puei ditz : "Jakí vène un pauc ’quí ’mé ta Kawasakí
Siam partits mon quiquí."

Vodriáu vos contar l’istòri
Qu’es arribada a Fernand.
Lo Fernand que dins l’istòri
A enterrat sa Tatan.
Èra pas dau …

Legir tot

Vodriáu vos contar l’istòri
Qu’es arribada a Fernand.
Lo Fernand que dins l’istòri
A enterrat sa Tatan.
Èra pas dau plus joine atge,
Aviá mai de cent vint ans.
Mai laissava un eiritatge
De trenta milions de francs.
Fernand en cò dau notari
Cresiá d’èstre tot solet.
Tombèt sus lo tafanari
Quand veguèt leis eiritiers :
Una banda de sovatges,
De gents qu’èran pas d’aquí,
E au moment dau partatge
Lo plus grand diguèt vaquí :
« Ieu vodriáu
Lo fusiu,
Lo drapèu
Dau colunèu.
Lo calèu,
Lo roulèu,
Lo rastèu
E lei pincèus,
Lo nivèu,
Lo cordèu,
Lo martèu
E lei clavèus.
Lo burèu,
Lo tablèu,
Lo batèu
E lo castèu.
E lo castèu en Espanha,
La sartan per lei castanhas,
Lei pilulas d’Alemanha,
Per sonhar de la caganha ».

Tot-a-n’un còp lo notari
Diguèt au grand bedigàs
Qu’èra un pauc autoritari
Sens vergonha e avaràs.
Aqueu tipe èra plus maigre
Qu’un grilhet quand manja pas,
E a pissat de vinaigre
Quand lo diable li a petat.

Fernand aviá paur, pecaire,
De se faire esplumassar,
Compreniá ren is afaire,
Èra totjorn colhonat.
E per plus faire fogassa
Voguèt metre lo paquet,
Vaquí qu’una barjacassa
Vèn li copar lo caquet.
Diguèt : « Ieu,
Ieu vodriáu
Lo faudiu
Per ’quest estiu,
Lo mantèu
A carèus,
Lo capèu
Per lo solèu,
Lo trossèu,
Lo plumèu
E lei bèus
Tricòts de pèu,
Lo parèu
De cisèus,
Lo platèu
E lei cotèus,
E lo castèu en Espanha,
La sartan per lei castanhas,
Lei pilulas d’Alemanha
Per sonhar de la caganha ».

La barjaca a talha fina
Emé son quieu d’elefant,
Aviá ’na votz de galina
E parlava ’mé lei mans.
Aviá mema de manieras
Per espantar lo Fernand,
Se sariá facha peissoniera
Lo jorn dau divendre Sant.
Fernand vesiá la fortuna
Li passar davant lo nas.
Quand voguèt ne’n plaçar una,
Se faguèt copar lo gas.
Au moment de cridar "Seba!"
Fernand sieguèt mai capòt,
Un vièlh que fasiá la beba
Li diguèt son darrier mòt :
Diguèt : « Ieu,
Amariáu
Lo tonèu
De vin novèu,
Lo morsèu
De gatèu,
Lo crespèu,
Lei pòts de mèu,
Lo cadèu,
Leis aucèus,
Lei rampèus,
Lei cascavèus,
Lo camèu,
Lo vedèu,
Lo tropèu
’Mé leis anhèus,
E lo castèu en Espanha,
La sartan per lei castanhas,
Lei pilulas d’Alemanha,
Per sonhar de la caganha ».

Leis òmes e la barjacassa
Diguèron puei a Fernand:
"T’avèm fach ’na brava farça,
Coneissèm pas ta Tatan".
L’autre qu’èra pas notari
Diguèt : "Pòde t’afortir
Que ta Tatan au contrari
Risca pas mai de morir!"
D’un còp Fernand se revilha,
Qu’èra en trin de pantalhar,
Vèi sa tanta que s’abilha
Qu’èra en trin de s’embraiar
Per anar dansar la giga
A la fèsta a Montpelier.
Mai tot aquò es de figas
Que son d’un autre panier!

Breçat per lei ritornèlas
Dei grilhets sus mon camin,
Ieu gratave la semèla
Come un paure pelerin.
Ai capitat Lisa-Bèla …

Legir tot

Breçat per lei ritornèlas
Dei grilhets sus mon camin,
Ieu gratave la semèla
Come un paure pelerin.
Ai capitat Lisa-Bèla
Qu’aviá perdut son camin,
E ai caminat emé ela
Tot en blagant plen d’entrin
Çò qu’ai dich a Lisa-Bèla
Vos lo dise-dise pas,
Çò qu’ai vist dins sei prunèlas
Vos regarda-garda pas.
Çò qu’ai vist dins sei prunèlas
Vos lo dirai-dirai pas.

Subran una tortorèla
Que cridava son amant
A fa paur a Lisa-Bèla
Qu’a mes sa man dins ma man.
E la bisa fresquinèla
Que nos bofava en bramant,
A fach s’ajassar la bèla
Cotra ieu, en tremolant.
Çò qu’ai fach ’mé Lisa-Bèla
Vos lo dise-dise pas,
Çò que i a sot sei dentèlas
Vos regarda-garda pas.
Çò que i a sot sei dentèlas
Vos lo dirai-dirai pas.

Faliá veire Lisa-Bèla
Dins sa rauba de satin,
Frela come una gazèla
E doça come un rasin.
Ai fach per la damisèla
De mon espala un coissin,
Avèm badat leis estèlas,
Puei s’es endormida ansin.
Çò qu’ai fach ’mé Lisa-Bèla
Vos lo dise-dise pas,
Çò que i a sot sei dentèlas
Vos regarda-garda pas.
Çò que i a sot sei dentèlas
Vos lo dirai-dirai pas.

La campana a la capèla
Que sonava tròp matin
Li a fach durbir lei parpèlas,
S’es desrevilhada enfin.
Ai culit per Lisa-Bèla
Un brison de romanin,
E puei avèm de plus bèla
Contuniat nòstre camin.
Çò que m’a dich Lisa-Bèla
Vos lo dise-dise pas,
Çò qu’ai vist dins sei prunèlas
Vos regarda-garda pas.
Çò qu’ai vist dins sei prunèlas
Vos lo dirai-dirai pas.

Au baleti deis aucèus
Ai dansat, ai dansat.
Ai dansat ’mé la petosa
E la filha dau rigau.
Pareis qu’èra …

Legir tot

Au baleti deis aucèus
Ai dansat, ai dansat.
Ai dansat ’mé la petosa
E la filha dau rigau.
Pareis qu’èra tant jalosa
Dau cosin dau perdigau,
Qu’un bèu jorn la malurosa
A convolat ’mé lo gau.

Come èra gòia, fasiá lo quadrilhe
Come lo ròck, ’mé lo pè que resquilha.

Au baleti deis aucèus,
Ai dansat, ai dansat.
Ai dansat ’mé la galina
Lo tangò e la salsà.
Puei la bèla cardelina
M’a tirassat per valsar.
M’a tant fach plegar l’esquina
Que se siam estramassats !

Come èra gòia, totjorn s’entramblava
Dedins sa rauba quand farandolava.

Au baleti deis aucèus,
Ai dansat, ai dansat.
Ai dansat ’mé la merlata,
La dinda e lo parroquet
A la fèsta a Peiròlata
La vòlta e lo menuguet.
E puei emé la pintada,
Avèm dansat lo reggae.

Come èra gòia, son quieu brandolhava
A chasque còp que son pè gandilhava.

Au baleti deis aucèus,
Ai dansat, ai dansat.
Ai dansat la tarantèla
’Mé la fema dau quinçon.
Lo rèi ’mé la tortorèla
An dansat lo rigaudon.
E puei ’mé la bartavèla,
Avèm fach lo charleston.

Come èra gòia, en virant la pata,
La becassina a perdut sa sabata.

Au baleti deis aucèus,
Ai dansat, ai dansat.
Ai dansat ’mé la machòta,
La rumbà e la polkà.
Lo quieu-blanc e la linhòta
An fach una mazurkà,
E ieu emé sa pichòta
Avèm dansat la sambà.

Come èra gòia, per la farandola,
Coquin de gòi, semblava un pauc sadola.

Quand me fasiáu espossar,
Qu’ère encara braiassa,
Mon, mon paire m’a donat
Una pichòta biassa.
Ieu, gai come un rossinhòu …

Legir tot

Quand me fasiáu espossar,
Qu’ère encara braiassa,
Mon, mon paire m’a donat
Una pichòta biassa.
Ieu, gai come un rossinhòu
Qu’aviáu sèt ans a pena,
L’ai pendolada a mon còu
E i ai botat mei penas.

Puei, mon papà m’a dich :
"Per camins pòs partir,
E lo camin de la vida es lòng mon garçon,
Mai es pas large, atencion."

Pauc a cha pauc, ai grandit,
Finit leis amusetas,
E lei penas e lei socits
An gonflat ma museta.
Ieu, poudiáu plus la portar,
Alòr ai cridat : "Basta" !
Mon papà per m’ajudar
M’a balha sa banasta.

E puei m’a dich : "Vaquí
Per camins pòs partir
E lo camin de la vida es lòng mon garçon,
Mai es pas large, atencion."

Ai caminat tot solet
E la rota èra sorna.
Ai carrejat mei regrèts,
Ma banasta èra lorda.
Puei, ai vist lo risolet
De la plus bèla filha
Que m’a dich : "Ajudem-se,
Aganta la manilha."

E tóti dos, pardí,
Tóti dos siam partits
Sus lo camin de la vida qu’es lòng, fòrça lòng,
Mai qu’es pas large, atencion.

E s’un jorn de marrit temps
La banasta es clafida,
Belèu ben qu’arribarem
Au tremont de la vida.
Per acabar lo camin
Cargarem la bariòta
Que mon paire, un bèu matin,
Nos a leissat per dòta.

Me sovène, pardí,
Que disiá : "Pòs partir
Sus lo camin de la vida qu’es lòng mon garçon,
Mai qu’es pas large, atencion."

R- I a dedins mon vilatge,
Fau pas lo repetar,
Un revira-meinatge
A tot faire petar.

1- Figuratz-vos que Berta, …

Legir tot

R- I a dedins mon vilatge,
Fau pas lo repetar,
Un revira-meinatge
A tot faire petar.

1- Figuratz-vos que Berta,
La fema dau bochier,
Vai tirar lei cubertas
Dau brave bolangier.
Sa fema es bedigassa,
Lo laissa tot solet,
Vai vendre sei fogassas
E eu a totjorn freg !
E lo Gaston,
Lo vièlh garçon,
Come un fadat,
Fai que badar.
I a lo marit d’Irèna,
’Queu que fai lo pompier,
L’autra nuech la sirena
Lo sortiguèt dau liech.
E l’Irèna soleta,
Lo fuòc, puei, la prenguèt,
Lèu-lèu donèt l’alerta
E son vesin venguèt !
E lo Gaston,
Lo vièlh garçon,
Come un fadat,
Fai que badar.

2- Pareis que l’Angelica
A pregat lo fator
De li donar d’esplicas
Sus lei letras d’amor.
Eu li a fach la leitura,
E li a ben esplicat.
Es aquò la cultura,
Es pas tant complicat.
E lo Gaston,
Lo vièlh garçon,
Come un fadat,
Fai que badar.
Lo marit de Germana
Fai lo representant.
Quand part per la setmana
Se fai de marrit sang.
La television meme,
Pòu plus l’apasimar,
Urosament que Jaume
Vèn per la consolar !
E lo Gaston,
Lo vièlh garçon,
Come un fadat,
Fai que badar.

3- I a lo chefe de gara
Que fai un brave trin
Car sa fema a encara
Partit a de matin.
Es talament sensibla
Que lo suporta plus,
Quand i a un trin que sibla
Lo fai lèu banarut !
E lo Gaston,
Lo vièlh garçon,
Come un fadat,
Fai que badar.
Despuei que la novèla
A la television,
A virat la cervèla
Dei gents de mon canton,
I a lo SIDA que gueita,
Fau ben faire atencion,
E per lei galipetas
Prendre sei precaucions.

E lo Gaston,
Pas tant colhon,
Risca pas d’a-
Guèt lo SIDA!

As nònanta ans
E siás soleta,
As nònanta ans
E tei cambetas
An plus vint ans,
O, ma Mameta,
O, …

Legir tot

As nònanta ans
E siás soleta,
As nònanta ans
E tei cambetas
An plus vint ans,
O, ma Mameta,
O, ma Mameta.
Rapela-te
Come eriatz lèstes
’Mé lo Papet
Lei jorns de fèsta,
Quand te fasiá
Virar la tèsta,
Virar la tèsta.

Vas de ton liech
A ta cadiera,
De l’escalier
A la carriera,
Dau bolangier
A la bochiera,
Siás matiniera
L’après- dinnar
’Mé la Franceta
Vas t’assetar
Sus la placeta
Per racontar
Quauquei sornetas,
Mamet, braveta.

Se siás un pauc
Dura d’auriha,
Béu enca’n pauc
De camomilha.
Fai veire un pauc
Ton uelh que brilha
Mamet, ma mìa.
Encanta-me
Brava Mameta
E canta-me
Ta cansoneta,
Aquela que
Fai "Larireta-
La-la-rireta.

De còps que i a,
I a la Camilha
Que vèn jogar
A la manilha :
Fau plus comtar
Sus la familha,
Mamet, ma mìa.
As nònanta ans
E siás soleta,
As nònanta ans
E tei cambetas
An plus vint ans
O, ma Mameta,
O, ma Mameta.

Lei gents m’an dich : « Volèm cantar, volèm dansar
Car siam aquí per rire un pauc e s’amusar.
Avèm …

Legir tot

Lei gents m’an dich : « Volèm cantar, volèm dansar
Car siam aquí per rire un pauc e s’amusar.
Avèm manjat, avèm begut, siam sadolats.
Ara es a tu de nos faire un pauc rigolar ».
E ieu l’artista, ai dich : « D’acòrd, pòde jogar,
Mai atencion, aqueste còp faudrà pagar ! »

Lei gents t’an dich que sentiás l’ai e lo pastís,
Que lei feniàs fasián mestier dins ton païs.
’Quò fai plesir, lei compliments son a gratís !
Mai lei colhons anaràn pas au Paradís.
Pauc a cha pauc, son en trin de te rosigar,
Per rebricar, despacha-te, fau bolegar.

Se quauqu’un ditz que dau patoes n’i a plus besonh,
Lo manques pas, fau pas aguer paur dei colhons.
A fòrça de reçaupre de còps de baston,
L’ase reguinha e nautre tamben n’avèm pron.
E se vòs pas te laissar tratar de gagà,
Li fau cridar, cridar, cridar : « Me fas cagar » !

Siáu come tu, Mossur Seguin,
Tóti mei cabras son partidas,
E siáu solet amé mon chin,
Solet amé ma despartida. …

Legir tot

Siáu come tu, Mossur Seguin,
Tóti mei cabras son partidas,
E siáu solet amé mon chin,
Solet amé ma despartida.

Quauquei cabras e puei un vièlh chin
Que fai escampar lei cabrits,
Lei sonalhons que fan tin- tin
Cascalhan dins mon sovenir.
Segur que lo mestier es dur
Dins aqueu païs de miseri.
M’es arrivat un grand malur,
Ieu que siáu pas dins la drudiera.

Siáu come tu, Mossur Seguin,
Totei mei cabras son partidas,
E siáu solet amé mon chin,
Solet amé ma despartida.

La còrda per leis estacar,
L’ai estacada a mon còu.
E se volètz per m’acabar :
Pendolatz-me, me fai plus paur.
E dessús ma pòrta ai marcat
En gròssei letras, en capitalas :
"BARRAT" perdequé siam crebats,
Crebats de pena capitala.

Siáu come tu, Mossur Seguin,
Totei mei cabras son partidas,
E siáu solet amé mon chin,
Solet amé ma despartida.

Rèsta plus, per me consolar,
Que mei sonalhas e mon baston.
E lei lops que m’an tot raubat
Barrutlan pas dins mon canton.
Rèston puslèu au parlament,
Dins lei burèus dei ministeri,
E an previst segurament
De me portar au cementeri.

Siáu come tu, Mossur Seguin,
Totei mei cabras son partidas,
E siáu solet amé mon chin,
Solet amé ma despartida.

Mei quauquei cabras e mon vièlh chin,
Lei reguinhadas dei cabrits,
Lei sonailhons que fan tin-tin,
Restaràn dins mon sovenir.
Meme s’ai plus ges de tropèu
Vòle plus quitar ma montanha
E meme en me crebant la pèu
Li restarai ribon-ribanha.
Siáu come tu, Mossur Seguin...

A Combe-Ferre, à Brame-Fam,
Là-haut, moi j’ai mes souvenirs :
Une bastide, et un vieux banc
Un pommier qui veut …

Legir tot

A Combe-Ferre, à Brame-Fam,
Là-haut, moi j’ai mes souvenirs :
Une bastide, et un vieux banc
Un pommier qui veut pas mourir.
Au chaud près de la cheminée,
Il y a bien quelques années,
Petit frère t’étais pas né
Quand le Pepèi me fredonnait :

Tira-la ressa, Mestre Joan
Tira-la tu que siás plus grand
A jornada, a pretz-fach.
Quand as ganhat ? Cinq pesetas.
Quand as perdut ? Cinq escuts.

Et l’hiver, le vent était froid
Dehors, on l’entendait siffler
Ca me faisait trembler d’effroi,
Mais le Pepèi me rassurait.
Au chaud, près de la cheminée,
Sur ses genoux, il me prenait,
Mes malheurs, il les comprenait,
Ses mots toujours, je les connais :

Aqueu vai laborar,
Aqueu pòrta l’aguïlhon per faire avançar lei buòus,
Aqueu fai la sopa,
Aqueu la manja tota,
E aqueu ditz :
"Pieu-pieu-pieu n’i a plus ges per ieu."

La lumière, c’était la bougie,
Le tracteur, c’était le cheval,
La radio, c’était la magie,
Après tout ce n’était pas mal.
On a beau faire des cheminées,
Brûler le bois sur des chenets,
Chanter comme des déchaînés,
Pepèi, ton temps est terminé.

Aviam un bèu castèu,
Ma tan-tira-lira-lira
Aviam un bèu castèu,
Ma tan-tira-lira-lèu
Lo nòstre es bèn plus bèu,
Ma tan-tira-lira-lira
Lo nòstre es bèn plus bèu,
Ma tan-tira-lira-lèu
Vos lo desmolirem,
Ma tan-tira-lira-lira
Vos lo desmolirem,
Ma tan-tira-lira-lèu.

Qu’elle était belle ta montagne,
Mais il n’y a plus d’hirondelles,
Et plus de pays de cocagne,
Plus de vrais soupers aux chandelles.
Les fleurs de ce temps sont fanées,
Les piboules ont piqué du nez.
Pepèi, ne sois pas étonné,
Ce soir, j’ai envie d’entonner :

Ara qu’avèm tot acabat
Fumem la pipa
Ara qu’avèm tot acabat
Fumem la pipa sens tabac.

I anarem totei
I menarem nòsteis enfants
E la jornada, sarà pagada
Come se trabalhaviam.

Tot urós me promenave
Un bèu matin de juliet,
E lo solèu dardalhava,
Fai bòn d’èstre matinier!
E fasiá caud, …

Legir tot

Tot urós me promenave
Un bèu matin de juliet,
E lo solèu dardalhava,
Fai bòn d’èstre matinier!
E fasiá caud, e fasiá caud !
Talament qu’ai quitat ma vèsta e
coquin de sòrt me siáu dich :
"Come fai caud, come fai caud !"

Fasiá un temps de rassada,
Lo canhard m’a ensucat.
Ai agantat ’na susada,
Podiáu plus ren suportat.
Que fasiá caud, que fasiá caud !
Meme qu’ai levat m’a camisa e
coquin de sòrt me siáu dich :
"Come fai caud, come fai caud !"

L’espetacle èra pas triste,
Vesiáu lei gents me badar,
Mai au mitan dei toristas
’Quò se remarcava pas.
Que fasiá caud, que fasiá caud !
Talament qu’ai tombat mei braias e
coquin de sòrt me siáu dich :
"Come fai caud, come fai caud !"

Puei, siáu passat per ’na dralha
Bordada ’mé de boissons.
Mai de marchar sensa braias,
M’an grafinhat lo gropion.
Que fasiá mau, que fasiá mau !
En mai d’aquò, ai estrassat
mon bèu zilipe de nilon !
N’ère malaut, n’ère malaut !

Come ai totjorn la crespina
Un gròs niva es arribat
E ben segur se devina
Qu’una raissa m’a banhat
A tant plogut, a tant plogut
Que meis abits m’an escapat e
son tombats dins lo valat.
Ai tot perdut, ai tot perdut !

Come aviáu l’èr d’un nudista
Siáu anat per m’assostar
Dins un camp de naturistas
Qu’èra aquí just a costat.
Me siáu banhat, me siáu banhat !
Come aviáu gardat mon capèu,
coquin de sòrt m’an pas vogut.
Me siáu lanhat, me siáu lanhat !