Au cafè dau vièlh Leon
I a una bèla jovènta
Que dins son blanc cotilhon
Sèrv lei clients, lei clientas. …

Legir tot

Au cafè dau vièlh Leon
I a una bèla jovènta
Que dins son blanc cotilhon
Sèrv lei clients, lei clientas.

E ieu, dins mei braias de pacan,
Solet, a costat dau fornelet,
Me siáu assetat en tremolant
E i ai coumandat un gobelet.

Au cafè dau vièlh Leon,
I a una bèla joventa
Que ié dison Marion,
Tant polida, tant risenta.

Es ben braveta e fai pas semblant
Quand vèn pròcha de ieu gentament
Per me servir mon gòt de vin blanc,
Ieu ne’n rèste mut, completament.

Au cafè dau vièlh Leon
Vau assajar sensa crenta
De parlar a Marion
Qu’es belèu pas tròp pacienta.

E chasque matin en la vesent,
Ne’n siáu mai que mai destimborlat.
La Marion me sèrv en risent
Mai siáu pas pron gailhard per parlar.

Au cafè dau vièlh Leon
Marion, bèla jovènta,
Se marida a son patron
Deman a dètz oras trenta.

E ieu, dins mei braias de pacan,
Siáu rintrat dins un autre cafè
E me siáu empegat au vin blanc
Per oblidar ma malanconiá.

Au cafè de la Marion,
Lei clients e lei clientas
An plus vist lo grand colhon
Que badava la joventa.
An plus vist lo grand colhon
Que badava la joventa.
An plus vist lo grand colhon
Que badava la joventa.

Se me demandatz d’onte vène vos dirai :
« Dau païs monte siáu nascut, eilai, eilai… »
Eilai, ai vist …

Legir tot

Se me demandatz d’onte vène vos dirai :
« Dau païs monte siáu nascut, eilai, eilai… »
Eilai, ai vist lo parpalhon de junh, de junh,
Dejunar d’un degot pipat dins una flor.
Eilai, lei rocàs son gigants, tot blancs, tot blancs,
Tot blanchits per lo fuòc dei solèus de julhet.
Eilai, la bauca a mai sofert de set, de set,
De secaressa e dei calorassas d’avost.

Se me demandatz d’onte vène vos dirai :
« Dau païs monte siáu nascut, eilai, eilai… »
Eilai, lo pin morirà pas se tèn, se tèn,
Setèmbre i adurrà lei raissas e la frescor.
Eilai, otòbre es bofat per lo vent, lo vent,
Lo Ventor pren son capèu de pèu de moton.
Eilai, novembre adutz lo sang divin, divin,
Dei vins que fan virar lo sang pur dei jovents.

Se me demandatz d’onte vène vos dirai :
« Dau païs monte siáu nascut, eilai, eilai… »
Eilai, ausissèm l’aucèu que descend, descend,
Desembre fai fugir de sei fres frejoluns.
Eilai, sabèm que l’amellier polit, polit,
Polidament fai de flors au mes de janvier.
Eilai, leis ivèrns fan lusir la nèu, la nèu,
L’anèu de lutz entorn dei lunas de febrier.

Se me demandatz d’onte vène vos dirai :
« Dau païs monte siáu nascut, eilai, eilai… »
Eilai, blesinha un pauc au mes de març, de març,
De margaridetas envaïssan lei draiòus.
Eilai, l’agrofionier florís pertot, pertot,
Pertocant lo còr viu deis amourós d’abrieu.
En mai, lei matins son clafits de patz, de patz,
De passion qu’esbleugissan leis uelhs deis enfants.

Se me demandatz onte me’n vau, vos dirai :
« Au païs … »

Repic :
En riba dau monde
Me siáu assetat.
Dins lo fons de l’onda
Ai paur de tombar.
E fai …

Legir tot

Repic :
En riba dau monde
Me siáu assetat.
Dins lo fons de l’onda
Ai paur de tombar.
E fai nuech,
E fai sorne,
Negra-nuech,
Meis uelhs embrumats
Vèson plus lo jorn.
En riba dau monde
Me siáu assetat.
L’ama vagabonda,
Siáu tot espantat.
Come vai
Que fai sorne ?
En pantais,
Vodriáu tot pintar,
Color de l’amor.

Vau pintar lei corpatàs
De la color dei colombas.
Vau pintar de potonàs
Lo còrs dei brunas e dei blondas.
Puei vau pintar lei clapàs
Color dei terras fegondas.
Vau pintar color de patz
Lo canon, eilai, que gronda.

Vau pintar d’eternitat
Lei minutas e lei segondas.
La chatona sens beutat
Vau la pintar en Joconda.
Lei buòus de la vanitat
Vau lei pintar en granolhas,
Lei marriàs vau lei pintar
De pintura antí-garrolhas.

Son morre es black, sèmbla una sartan castanhiera,
Sei peus son mai crespats que lei peus dei motons.
Sei dents …

Legir tot

Son morre es black, sèmbla una sartan castanhiera,
Sei peus son mai crespats que lei peus dei motons.
Sei dents tant blancas, fan de lutz dins la sorniera,
Son nas es esquichat come aqueu dei santons.
Ieu siáu fadat de sei gautas e de seis uelhs negres,
De sei boquetas que fan de potons pegós.
Anèm un pauc mesclar la sau emé lo pebre
E m’aquò, siáu ben segur que sarem urós.

Mai se pòu pas
Car son Papà,
Son Papà Mamadou m’a dich que voliá pas,
Que voliá pas
Nos maridar
Tant que son berlingòt l’aurà pas fach copat.

Ai dich adieu a Mamadou e sens maniera
Siáu partit triste come un paure malurós.
Ai capitat per còp d’asard dins la carriera :
Malikà ‘mé son risolet libidinós.
I ai dich : « D’amor, teis uelhs fan virar ma cabeça,
Siáu fach per tu e tu per ieu, siam amorós ! »
Come un lokom, ai fondut sota sei caressas.
Me fariá gaug de tastar un pauc son coscos.

Mai se pòu pas
Car son Papà,
Son Papà Mòhamed m’a dich : « Siás un golard !
E l’auràs pas,
Tant qu’aurà pas
Entortolhat sa tèsta dedins son folard ! »

Ai dich adieu a Mòhamed e de colèra,
Siáu partit un pauc pescar sus lo Yang-Tseu-Kiang.
Mai de còps que i a, leis amors son efemeras,
Figuratz-vos qu’aquí ai rescontrat Li-Fang.
Come un parpalhon que sòrt de sa crisalida,
Sa rauba a resquilhat sus son còrs de Venús.
I ai dich : « Segur que s’amarem tota la vida.
Sarai ton solèu e tu ma flor de lotus ! »

Alòr vai ben
E siam contents.
Son Papà Tao-Ming m’a dich en rigolant :
« Mai atencion,
A condicion
De restar per nos ajudar au restaurant ! »

Plen d’enavans se siam lèu atalats a l’òbra :
Siáu esbleugit quand ma flor de lotus florís.
Me fai crostejar de tavans e de colòbras,
E puei de ris, de ris e encara de ris.
Per sei bèus uelhs, ai tastat lei chins de la China :
Fau restar « zen » come se dich a Carpentràs !
Ai plus paur dei dragons e plus ren m’estransina,
Pas meme lei posicions dau Kamà-Sutrà !

E tótei dos
Siam mai qu’urós,
Siam ligats come lo jaune e lo blanc de l’iòu.
E puei l’amor
En dos color
Es ben melhor qu’un gròs plataràs de faiòus !

La libertat
E l’amistat
An pas de color e nimai de religion.
E puei tant pís,
A mon avís
Lei destorbaires de tot peus son de colhons !

Lo vièlh Siset me parlava
Fai d’aquò ben quauquei jorns.
E lo solèu s’auborava
Dins l’espèr d’un temps melhor.
Ciset …

Legir tot

Lo vièlh Siset me parlava
Fai d’aquò ben quauquei jorns.
E lo solèu s’auborava
Dins l’espèr d’un temps melhor.
Ciset disiá que l’estaca
Que li siam totei ligats,
Se degun se ne’n destaca,
Podrem jamai bolegar.

R- Se tirèm totei, tombarà.
Que mai de temps pòu plus durar.
Segur que tomba, tomba, tomba,
Corcossonada l’es dejà.
Se tu la tires fòrt d’aquí,
E ieu la tire fòrt d’eilà.
Segur que tomba, tomba, tomba,
Ansin se podrem desliurar.

Pasmens fai ben de temps, ara
Que se i espelham lei mans.
Au mai tirèm sus l’amarra,
Au mai nos sembla un carcan.
Segur sabèm qu’es gausida
E puei Siset buta tant,
Que se la fòrça m’oblida
Lèu-lèu cantarai son cant :

Ciset a plegat parpèlas
Qu’un vent marrit l’a raubat.
Mai ieu, ai l’ama rebèla,
E mai-que-mai vau cantar.
Lei drolàs en ribambèla
En passant van m’escotar,
Se n’i a un que se rapèla,
A son torn podrà cantar

La laida bèstia,
Morre de lop, mans de dragon, coa de tarasca,
La laida bèstia,
Lenga de serp, pèu de …

Legir tot

La laida bèstia,
Morre de lop, mans de dragon, coa de tarasca,
La laida bèstia,
Lenga de serp, pèu de gramusa e nas de masca,
La laida bèstia,
Banas de buòu, pitre gonflat, plena de nieras,
La laida bèstia,
Dents de lion, pès de canard, lònga criniera.

La laida bèstia,
Cresta de gau, gautas fronsidas e espaluda
La laida bèstia,
Crit de tigràs, tèsta peluda e mameluda,
La laida bèstia,
Ponhons d’acier, grandeis aurilhas e cambas tòrtas,
La laida bèstia,
Uelhs de grapaud, bocas de fuòc, totjorn per òrta.

La laida bèstia,
Creba leis uelhs, sent marrit e caga de flamas,
La laida bèstia,
Estrassa tot de seis arpions come de lamas,
La laida bèstia,
Escracha tot amé son quieu d’elefantassa,
La laida bèstia,
Estripa tot amé sa barja de diablassa.

La laida bèstia,
Trevira tot, fai mai de mau qu’un terra-trema,
La laida bèstia,
Espelha tot, leis enfants, leis òmes e lei femas,
La laida bèstia,
Suça lo sang fin qu’a la darriera degota,
La laida bèstia,
Fai atencion de pas te trobar sus sa rota.

La laida bèstia,
Pren ton cotèu, pren ton fusiu e part en cassa,
La laida bèstia,
Fai la petar lèu-lèu avant que te fracassa,
La laida bèstia,
Aganta la, fai lèu avant que t’escagassa,
La laida bèstia,
Estrangla la e tira avant que t’esfangassa.

La laida bèstia,
Fau l’estorbar, l’estrigossar a còps de batas,
La laida bèstia,
Fau l’espeçar, la bastonar a còps de latas,
La laida bèstia,
L’esplumassar, i espalancar lei quatre patas,
La laida bèstia,
L’escotelar, l’escorniolar fin que s’amata.

I a dos o tres ans d’aquò,
Aviáu un pauc pòu dei lops.
Ara que siáu ecòlò,
Ara siáu l’amic …

Legir tot

I a dos o tres ans d’aquò,
Aviáu un pauc pòu dei lops.
Ara que siáu ecòlò,
Ara siáu l’amic dei lops.
Ai achatat au marcat
Un pareu de lobatàs :
Un brave e l’autre ensucat,
Negre com’un corpatàs.

Come lo sabètz, lei lops,
Tot solets son pas contents.
An besonh d’èstre au mens dos
E puei que fague bèu temps.

Repic :
Es-ti que fará bèu temps ?
O fará-ti marrit temps ?
Me carcanhe tot lo temps,
Vodriáu devinar lo temps.
Me demande tot lo temps
(Tè !) Se lo marrit temps vendrá,
E me demande tambèn
(Bè,) Se puei lo bèu temps tendrá.

Segur de còps que i a lo,
Lo bèu temps, lo bèu temps tèn.
Lo bèu temps tèn e mei lops,
E mei lops son bèn contents.
Come aquò se passa ben,
Siáu mai anat au marcat,
N’ai achatat un tresen, (quatren,
cinquen, sieisen, seten, …)
Ensems se languisson pas.

Come lo sabètz, lei lops,
Tot solets son pas contents.
An besonh d’èstre nombrós
E puei que fague bèu temps…

Au trelutz dau matin, una catarineta
S’espaceja inchalhènta, urosa e risoleta.
A leis alas dubertas au bofat de l’aureta,
Se …

Legir tot

Au trelutz dau matin, una catarineta
S’espaceja inchalhènta, urosa e risoleta.
A leis alas dubertas au bofat de l’aureta,
Se laissant breçolar de floreta en floreta.

La pichòta minhòta un brison besuqueta
Bequeteja a l’asard sus lei margaridetas.
Tot de roge vestida en mantèu de palhetas
Dins l’espèr d’encapar sa promiera amoreta.

Un cabrian preissat
Subran vèn a passar,
Lo dardalhon dreissat,
En dequé pòu pensar ?

Catarineta,
De temps en temps,
Fai esquilheta
E l’espincha ben.
La mistoleta
Que vai-e-vèn,
Li fai lingueta
Mai li dona ren.

Tot a costat d’aquí, vaquí la parpalhona
Espandissent sei vèlas au solèu que ralhona.
Volastreja a bèl èime e plan-plan virolhona
A l’aflat de la bisa e de la Magalona.

Es per ela, segur, que la nerta botona,
Que son perfum l’ensuca e que puei s’abandona,
Oufrissent son còrs nus e si bocas friponas
En pantaiant qu’un prince un bèu jorn, la corona.

Lo cabrian preissat
Vèn mai a repassar,
Lo dardalhon dreissat,
Me sembla intereissat !

La parpalhona
Sens embarràs
Lèu lo potona,
Sus lo bot dau nas
Puei fanfarona
Plena d’ardor,
Lipa-lipona
A ne’n perdre sa flor.

Sensa faire de brut, vaquí la damisèla
Esconduda a mitat dedins la campanèla.
Lo nas dins lo calice e lei cambas en chancèla
Se regala en lipant l’eiganha empegarèla.

Tant ne’n pipa que li fai virar lei cervèlas,
Fai brantolhar son quieu, fringolhar sei patèlas.
Per lo promier dau còp, la divina pieucèla
A enveja de tot, se fai enmascarèla.

Lo cabrian preissat
Subran vèn se pausar
E la bèl’empreissa-
Da lo fai trepassar.

La damisèla,
Putan de gus !
Es tant crudèla
Que lo manja crus !
Qu que vòu prendre,
Sovent, ai ! làs !
Se fai lèu prendre
Per un bedigàs !

L’agrofionier en flor enflama la campanha,
Lo poèta enfadat n’a lo còr trebolat.
E dau plus naut rocàs, amont sus …

Legir tot

L’agrofionier en flor enflama la campanha,
Lo poèta enfadat n’a lo còr trebolat.
E dau plus naut rocàs, amont sus la montanha
I a un aucèu gigant que vodriá s’envolar.

Lo printemps espelís sei milas e una granas,
Lo poèta enfadat n’es tot abalordit.
E dau plus naut rocàs en espinchant la plana,
I a un aucèu gigant que vèn de se bandir.

Lo poèta enfadat davant sa fuelha blanca,
Branta son estilò, l’encra vòu plus colar.
E dins lo cèu d’azur, l’aucèu se i espalanca
En pipant l’èr d’abrieu per se n’assadolar.

Sens se ne’n socitar, l’aucèu perd una pluma,
L’aura la bofa, bofa en mila virolhons.
L’òme es despoderat de tant mala fortuna,
Escracha l’estilò e rèsta tot colhon.

L’aucèu estabosit vèi se pausar sa pluma
Dins la man dau poèta ansin qu’un parpalhon.
Se l’aucèu n’a perdut un pauc de son costume,
Un poèta a trobat subran l’ispiracion.

Trempa la pluma dins l’encra d’una violeta,
Escriáu de mòts tant bèus sus son tròç de papier,
Escriáu de mòts tant gais que prenan la voleta
E montan dins lo cèu gramaciar l’esparvier.

L’autre mes un vièlh grilhet
A barrutlat d’un ribàs.
S’es escagassat lo pè
E la tèsta e puei lo braç. …

Legir tot

L’autre mes un vièlh grilhet
A barrutlat d’un ribàs.
S’es escagassat lo pè
E la tèsta e puei lo braç.

Un quinson i a demandat :
« De que i a que te turlupina ?
Se te pòs plus carrejar,
Escala un pauc sus mon esquina.»
Quinçon carreja grilhet.

En s’envolant, lo quinçon
S’es esplumassat lo còu
E leis alas e lo cropion.
Puei a cabussat per sòu.

Un caton i a demandat :
« De que i a que te turlupina ?
Se te pòs plus carrejar,
Escala un pauc sus mon esquina.»
Caton carreja quinçon,
Quinçon carreja grilhet.

Dins un contorn, lo caton
A resquilha sus lo glaç.
E s’es petat, non-de-non,
Tres patas e lo bot dau nas.

Un reinard i a demandat :
« De que i a que te turlupina ?
Se te pòs plus carrejat,
Escala un pauc sus mon esquina.»
Reinard carreja caton,
Caton carreja quinçon,
Quinçon carreja grilhet.

Un cassaire un pauc testard
A tirat per còp d’asard
Dos o tres còps de petard
E a bleissat lo reinard.

Un chinàs i a demandat :
« De que i a que te turlupina ?
Se te pòs plus carrejar,
Escala un pauc sus mon esquina.»
Chinàs carreja reinard,
Reinard carreja caton,
Caton carreja quinçon,
Quinçon carreja grilhet.

Lo chin s’es estramassat,
Segur de morre-bordon.
En s’entramblant dins sa coa
S’es esclapat leis arpions.

Un chivau i a demandat :
« De que i a que te turlupina ?
Se te pòs plus carrejar,
Escala un pauc sus mon esquina.»
Chivau carreja chinàs,
Chinàs carreja reinard,
Reinard carreja caton,
Caton carreja quinçon,
Quinçon carreja grilhet.

Lo chivau, figuratz-vos,
Talament qu’èra cargat,
Come un paure malurós
A finit per s’escrachar.

Chivau pòu plus carrejar !

1- Figuratz vos qu’aièr matin
Siáu partit gai a fons de trin
‘Mé ma mòtò
Faire un lotò
Au grand …

Legir tot

1- Figuratz vos qu’aièr matin
Siáu partit gai a fons de trin
‘Mé ma mòtò
Faire un lotò
Au grand bistròt.
Au bot d’un moment siáu tombat
Sus un panèu monte an marcat :
« Faire atencion,
Viro-colhon
En costrucion. »
Autant lèu, ai freinat, freinat :
Fan de petard,
Èra un pauc tard
Per s’arrestar.
Alòr me siáu fach entreinat
Per de colhons
Que virolhon-
Nejavan en rond.

2- Aquí i avié un policier,
Una ambulança e un glacier
E puei encar’
Un gorbiard
Qu’èra en retard.
Ieu per me garar dau mitan
Ai lèu botar mon clinhotant.
Tot estransit
Voliáu sortir
Lèu-lèu d’aquí.
Mai lo policier me diguèt :
« Vos fau virar
Tant qu’aurètz pas
Prioritat. »
Lo glacier ié rebequèt qu’e-
Riam condanats
A virar a
Perpetuitat ! »

R- E viran, viran lei colhons
E puei, tant que viran, viran, viran, fan de torns.
E viran, viran lei colhons
E puei, tant que viran, tant que viran, fan de torns.

3- Lo canhard a tant tabasat
Que puei la glaça a desglaçat
E s’es escam-
Pada en pissant
Sus lo quitran.
L’ambulancier qu’èra preissat
Que carrejava un gròs bleissat
A resquilhat,
Escobilhat,
E s’es garçat
Dedins un sa-
Pin matrassat
Qu’a cabussat
Sus lo bleissat,
Escagassat
Qu’a trepassat.
E cargueriam lo malurós,
Leis uelhs agards
Sus lo brancard
Dau gorbilhard.
Puei seguigueriam respetós
La procession
En plorant co-
Ma de colhons.

4- A fòrça de virar-virar
Podiáu quasí plus respirar.
Tot estubat
Ai titubat
E siáu tombat.
L’ambulança a ziga-zagat,
S’es arrestada e m’an cargat.
A mitat mòrt
D’un mau de còr,
Coquin de sòrt.
Lo cròca-mòrt m’a dich contènt :
« Se vas pas ben,
Li fai pas ren :
T’ajudarem ! »
Mon sang a virat tot d’un temps.
Ai lèu bombit
E puei ai dich :
« Non, non mercí ! »

R- E puei i ai dich : « Non, non mercí. »
E puei « Non, non mercí, non, non mercí, es pas mon torn ! »
E puei i ai dich : « Non, non mercí. »
E puei « Non, non mercí, non, non mercí, es pas mon torn ! »

5- Mai sabe plus tròp meis amics,
Come ai fach per me ne’n sortir.
Siáu estupit,
Tot espotit,
Mai siáu aquí.
Lei vira-viras es ben finit
Passarai per lei raccorcis.
A l’avenir
Es ben finit,
Finit, finit !

Desempuei l’an pebre,
Lei roges e lei blancs,
Lei jaunes e lei negres,
Lei pichòts, lei grands
Fan de galipetas …

Legir tot

Desempuei l’an pebre,
Lei roges e lei blancs,
Lei jaunes e lei negres,
Lei pichòts, lei grands
Fan de galipetas
E Dieu gramací,
Car sens sei fringuetas,
Sariáu pas aicí.

Un òme, una fema,
Ieu l’ai praticat.
‘Quò marcha ben mema,
‘Quò marcha ben mema.
Un òme, una fema
Es pas complicat,
‘Quò marcha ben mema
L’ai verificat.

Come Adam e Eva
Nos l’an ensignat,
Fau faire coa lèva
Sensa rechinhar.
Per que se ravive
La populacion,
Fau lèu cridar : « Viva
La copulacion ! »

Un òme, una fema,
Ieu l’ai praticat.
‘Quò marcha ben mema,
‘Quò marcha ben mema.
Un òme, una fema
Es pas complicat,
‘Cò marcha ben mema
L’ai verificat.

Gòmòrrhe e Sòdòme
An fach d’eiritiers,
Un òme e un òme,
Ara es costumier.
Mai fan ges de dròle,
Alòr come vai
Qu’encuei de fòfòlas
N’i ague mai que mai ?

Un òme, una fema,
Ieu l’ai praticat.
‘Quò marcha quand mema,
‘Quò marcha quand mema.
Un òme, una fema
Es pas complicat,
‘Quò marcha ben mema
L’ai verificat.

Lei femas e lei femas
Pòdan ben s’amar,
I a plus de blasfèmi,
Siam acostumats,
Franc de ma copina
Que m’a dich : « Coquin !
A cada lapina
Ié fau un lapin !

Un òme, una fema,
Ieu l’ai praticat.
‘Quò marcha quand mema,
‘Quò marcha quand mema.
Un òme, una fema
Es pas complicat,
‘Quò marcha ben mema
L’ai verificat.

Meme ma Mameta,
Ieu que siáu papet,
Me conta floureta
Sus lo canapè.
Me fai de catetas,
E ne’n siáu lipet,
E de catolhetas
Dessota lei pès.

Un òme, una fema,
Ieu l’ai praticat.
‘Quò marcha quand mema,
‘Quò marcha quand mema.
Un òme, una fema
Es pas complicat,
‘Quò marcha ben mema
L’ai verificat.