Belèu que sui bèstia
Belèu que sui nèci
Mas auve la fèsta
E mai lo deliri
Per una lauseta
Un’aigada …

Legir tot

Belèu que sui bèstia
Belèu que sui nèci
Mas auve la fèsta
E mai lo deliri
Per una lauseta
Un’aigada
Una font malauta

Belèu que sui bèstia
La memòria vira
Ai res dins la testa
Mas lo fum de tèrra
Una nivol negra
Un’estiala
Un chamin de pèiras

Belèu lo sabes ben
Que me tan dòu l’arma
E ’quò fai plan de temps
Qu’ai pas vist la bruja
Belèu que sui bèstia
A jamai
Segur que tornarai
Segur que tornarai

Cal pas te’n far mon paure vièlh
Sem pas d’aqui sèm lo viatge
Cal pas te’n far te cal jugar …

Legir tot

Cal pas te’n far mon paure vièlh
Sem pas d’aqui sèm lo viatge
Cal pas te’n far te cal jugar
Coma los fraires boemians
Serem jamai barrats
E totjorn sens regrats
possa la caramela
Daus leis a tornar
Cal pas te’n far !

Cal pas te’n far mon vièlh amic
Te cal sentir la musica
Coma lo Django qu’es partit
Jugar dins l’autre pais
I a pas res de verai
Que lo temps que se’n vai
Daissa purar l’estela
Au mitan dau temps
Daus tradiments
Cal pas te’n far paure gojat
Escota nonmàs tos reives
Ses sauta-en-banca ’quò es ja
Una mena de se’n ’nar
Alaidonc sèm partits
E puèi avèm tot vist
Avèm pus de memòria
I a los uèlhs los dets
Per racontar

Cal pas te’n far paure gojat
Te cal mirar la musica
Cal pas te’n far pòdes jugar
Per oblidar e se’n ’nar
De ’queu monde coijat
Sias totjorn a costat
Banturla dins la testa
Pelharaud de nuèit
Lo jorn d’en pè
Vagabond dins la testa
I a tot a ’chabar
Mas
Cal pas te’n far !

Quò es per tu Loïsa, per uèi e doman,
Tu la femna a l’eissarpa de fuòc
Color de cerièsa e …

Legir tot

Quò es per tu Loïsa, per uèi e doman,
Tu la femna a l’eissarpa de fuòc
Color de cerièsa e perfum de pan,
Sabe pas perqué te dise ’quò

Femna en plors a espiar lo regard del mond’
Femna nuda dins l’ivern prigond
I a pas cap de plaças a portar ton nom,
Mas belèu mielh vau ’quela cançon

Un bèu jorn veirem la pica del solèlh
A cadun son tom, cadun l’esper
Per sentir aqui coma lo vin novèl
La cançon de Loïsa dins lo ser.

Dins la carrièra que se permena al solelh
Aquò sirà l’amor coma çò que se resva
Pichòta mascariá dins un …

Legir tot

Dins la carrièra que se permena al solelh
Aquò sirà l’amor coma çò que se resva
Pichòta mascariá dins un malur sins trèva
Prumièr esper e segonda mòrt del castèl
Una cridada dins lo bòsc, ’na solelhada
Aquò sirà un vièlh sospir coma un ausèl
Un momenton per te dessenhar dins lo cèl
E l’infinit per tu de te saber aimada
Dins ’na carrièra, la darrièra de la vila
Onte la musica totjorn bufa del nòrd
A la pica dau jorn quan Diu fai lo décòr
Auviràs lo resson prigond d’aquela guèrra
Aquò sirà l’ora de s’en anar morir
Dins una lagrema que jamai s’esvapora
Per un deman que vendrà segur tard o d’ora
Aquò sirà l’ora de viure o de durmir.

Las dròlIas de ma trista annada
Chantan en cor per tuar lo temps
Lo chant sens ama dins lo vent …

Legir tot

Las dròlIas de ma trista annada
Chantan en cor per tuar lo temps
Lo chant sens ama dins lo vent
De la tota-charn sublimada

Quand ne’n siràn au recorson
Desesperat te credarai
E per salber l’amor verai
Siràs la sola e io lo sol.

Las canhas dont lo ventre espèra
Lor rebalum de chada jorn
Se son partidas mon amor
Mon paubre amor de mai que tèrra

Ne sabe plus ont elas son
’quelas bestialas amairitz
Mas me fan bajar a morir
Au prigond de mas nùechs sens som

Segur quand me siràs tornada
Nonmàs los fòus despoderats
Podràn dire qu’an esperat
Tan coma io t’ai esperada

Aora qu’an eschivat l’auratge
Que l’ombra que cor sus los blats
Ne sià qu’un ausèu de passatge
Qu’un pensar d’ivèrn ven treblar

Nonmàs los fòus apasimats
Per la tendresa qu’an trobada
Podràn prétendre qu’an aimat
Tan coma tu siràs aimada.

Los qu’enginhan per nòstres còrs
Tan de modas abestieiritz
Segur n’ausaràn pas morir
Tan doçament que siràn mòrts.

Tanlèu que trauca un prumièr rai
Maria suèrt son chadieron
Per començar un còp de mai
La revista daus petaçons. …

Legir tot

Tanlèu que trauca un prumièr rai
Maria suèrt son chadieron
Per començar un còp de mai
La revista daus petaçons.

Òm duèrm pus gaire a son atge,
La soletat es un grand lièch.
E los resves, lo pantaissatge
Li fan pus gaire de profièch.

Son òme morit a la guerra
En trente nòu dins lo nòrd;
Saubèt jamai dins quala terra
Lo freg ensobelit son còrs.

Lo dimenc matin per la messa
Trenta Mariàs, totas en negre,
Avesadas per lor tristessa
Tot suau. tot suau se semblan segre.

Lo vièlh curat compta desjà
Trenta mòrts per un maridatge
E pus degun a batejar ...
Crèba de raca ton vilatge.

Esrantelavas dins l’escòla,
Es barracla dempuèi antan,
Vesèm pas mai dròlle que dròlla
Un monde mòrt es sens enfants.

Ta filha que viu a Paris
Dempuèi diètz ans es pas tornada.
Un pitit- filh daus còps t’escriu
Mas t’aurà jamai coneguda.
...
E puèi un jorn te veirern pus.
Lo chadieron laissat au gèu
Nos dirà que ’viás pro viscut
Dins las cartas de guilhanèu.

Te segrà quauque vièlh palhassa
A ta demòra d’oblidança.
Voudriá io sus ta terra grassa
Te cridar mon chant d’esperança.

Onte son-t-ilhs, lo punh levat:
Tots quilhs que son la charn viventa
De ton Peirigòrd condemnat ?
Ont’ es-t-ela la saba ardenta ?

Genièr dins la legenda
Avia vint e nòu jorns
Belièr ne’n aviá trenta
L’autre n’èra gelòs
Genièr en’quel’annada
Aprèp lo …

Legir tot

Genièr dins la legenda
Avia vint e nòu jorns
Belièr ne’n aviá trenta
L’autre n’èra gelòs
Genièr en’quel’annada
Aprèp lo guilhanèu
Viviá son darrièr ser

Una vièlha
Chaminava dins los bòscs ?
Paubra vièlha
Que fasiàs-tu dins los bòscs ?
Se mocava la vièlha:
"Genièr, sès achabat
Ton fred me pica gaire
Deman se levarà ! "
"Presta-me doas jornadas
Laidonc dissèt Genièr
Entau faguèt Belièr

Vèu, la vièlha
E lo fred se fai mai fòrt
Vèu la vièilha
Que lo Genièr n’es pas mòrt

Los dos laires de rire
E de foetar de freg
E giala que te giala
La vièlha moriguèt

Mas Genièr sens paraula
Jamai pus n’a rendut
Los dos jorns a Belièr

A, las "Vièlhas"
’quò es per’quò que Belièr
Per’na vièlha
Es pas tan long que Genièr..

Dins l’aiga linda dau barratge
Un òme ven de se nejar
Quala serena quau miratge
An ben pogut lo sonar …

Legir tot

Dins l’aiga linda dau barratge
Un òme ven de se nejar
Quala serena quau miratge
An ben pogut lo sonar
Los obrièrs de la centrala
An pas pogut dire son nom
Pas question de levar la pala
Per tirar son còrs dau fond
Degun n’es d’acòrd sus son atge
Disen pasmens qu’èra nascut
Dins un ostau de’queu vilatge
Dins l’aiga disparegut

Mas vos demande qui pòt creire
Qu’un òme pòt s’anar nejar
Dins l’esper fòu de tornar veire
Un brijon de son passat ?

Dins l’aiga negra dau barratge
L’ingenhor ven de se nejar
Disen qu’auvià dins lo vilatge
De la campanas sonar
Auviá lor tindar lo persegre
La nuèit lo traire de son som
Disiá daus còps qu’un òme negre
Sonava lo planh au fond
Coma’viá permés la naissença
D’una centrala d’avenir
Chacun dit se reconeissença
Per sa rigor d’esperit

Mas vos demande qui pòt creire
Qu’un òme pòt s’anar nejar
Cresent tornar auvir e veire
Las tornas de son passat ?

La cigarreta sens carbata
Fumada a l’auba democrata
Lo peutiment daus coùs-de-jata
E la paur que para la pauta
Lo …

Legir tot

La cigarreta sens carbata
Fumada a l’auba democrata
Lo peutiment daus coùs-de-jata
E la paur que para la pauta
Lo ministèri de’queu praire
E puèi la pietat fenestriaira
E lo pelan chanta dins l’aire
Ni diu, ni mèstre

Lo fardèu blave qu’òm empalha
Coma un matau vers las estialas
Que cason fredas sus la lausa
’quela ròsa despetalada
’quel avocat a la maleta
L’auba se bota la veleta
Per una grema de poeta
Ni diu, ni mèstre

’queu bòsc que se ditz de justicia
En s’embrondar dins lo suplicis
Per amoblar lo sacrifici
Emb la sapina de servici
’quela procedura que gaita
Los que la societat rebuta
Pr’amor qu’an chausit dins lor vita
Ni diu, ni mèstre

Quela paraula d’evangèli
Que fai plejar tots los embèfis
E bota dins l’orror civila
De la nobletat e d’estile.
’quela credada sens roseta
’quela paraula de profeta
Io, la repete e vos sovete
Ni diu, ni mèstre !

Peirigús, Petrocorus
Se rapelar dona lo blu
Qu’es aquò, èp Bisco ?
Lo còr quò es tròp tot d’un còp …

Legir tot

Peirigús, Petrocorus
Se rapelar dona lo blu
Qu’es aquò, èp Bisco ?
Lo còr quò es tròp tot d’un còp
Peirigús, Petrocorus
0 Vesona ne sabe pus ...
De San Front
Jusc’au Tolon
Que rèiviàs-tu paubre colhon ?
Dins lo ser canal d’esper
Que fai lo fièr
N’es pas de passat que l’ivèrn
Lo "barri" es un amic
Lai dona-li
La clau-lija dau sovenir

Peirigús, Petrocorus,
Puta d’amor. puta de blu !
Plan segur, molin Cachepur
Era lo vesin dau bonur
Esteban lo Catalan
Disiá purant
Que la libertat fot lo camp
L’es ben tard plaça Mauvard
Darrièr anar
Ne sui pas vengut per asard

Peirigús, Petrocorus,
Vièlh jovent es tornar vengut
Peirigús, Petrocorus.
Puta d’amor, puta de blu !

Pura pas pichona
Deman vendrà tot parrièr
Pura pas pichona
Lo gal n’es pas temporièr

Pura pas pichòta
Lo calinaire …

Legir tot

Pura pas pichona
Deman vendrà tot parrièr
Pura pas pichona
Lo gal n’es pas temporièr

Pura pas pichòta
Lo calinaire que beu
’na grama sus ta pòta
Te dirà lo temps benlèu

I a pas res dins ta tèsta
Qu’un sovenir de fèsta
Per tant
Vira la giroleta
Conselhaires e profetas
’quò fai purar los enfants

Pura pas pichona
Degun sabe çò que chau
Mas la nuèit te dona
Dau bonur un pitit pauc

Pura pas pichona
La braceiròla chantèt
Pura pas pichona
Lo jau n’es pas temporièr

I a dins la granda Istòria
Tant a minjar qu’a beure
Sovent
I aviá dins ta mémòria
Tretze lunas de glòria, mas
‘quò fait fugir los jovents

Laidonc
Pura pas pichona
La braceiròla cantèt
Pura pas pichona
Lo gai n’es pas temporièr.

Los aubres m’an portat la votz
D’una preséncia mau segura
Que bota ma memòria en crotz
Quand la forèst se …

Legir tot

Los aubres m’an portat la votz
D’una preséncia mau segura
Que bota ma memòria en crotz
Quand la forèst se fai escura
Darrièr chada aubre auve parlar
D’una pita votz de mainatge
Om dirià qu’un òme sarrat
Se torna inventar son lengatge

Solet emb eu auve montar
Tornar la clamor assuausada
D’una vita que a’restat
Lo meschaent voler d’una fada
Lo vent passa dins los gitols
De còdra que lo chabròu coda
Au luènh me sembla auvir maitot
Lo resson teune d’una poda
L’òme a fait son fais de bòi
E se’n vai prestir la fornada
La femna l’espèra au bassuèlh
E sente lo fum d’una olada
Lo temps crese me fai lo tom
De me tustar la rampelada
De la saba de chada jorn
Dins ma memoria fatigada

Mas, tot d’un còp io n’auve pus
La granda chançon desliurada
Dins la forèst i a pus degun
De tota vita s’es voidada
Mas tendre lo punh e rèivar
Ne sauva pas la jarricacla
Auve lo bulldozer ’ribar
Dins la forèst deseperada.

T’aimarai com òm viatja
A la tavèrna de dòu
T’aimarai a l’aigada
Com’òm chamina dins los bòscs
Te contarai una …

Legir tot

T’aimarai com òm viatja
A la tavèrna de dòu
T’aimarai a l’aigada
Com’òm chamina dins los bòscs
Te contarai una nhòrla
Dins ma lenga de faidit
L’amor dins nòstra lenga
Qu’es un pauc l’amor au païs
Te donarai ma pena
Pòrta la ben a ton còr
Te dirai la colèra
E la trevença de la mòrt
T’aimarai com’òm viatja
Per trobar lèu lo remòrds
T’aimarai de fisança
E t’aimarai a qui pus fòrt

T’aimarai per l’Indian
Quora bufa tan de misèria
Lo Negre que se planh
E sa musica que m’apèla
Per un monde nafrat
Au prigond de la charn e l’arma
Per los òmes abenats
T’aimarai sus la barricada

T’aimarai fachilièra
A la riba de l’ivèrn
T’aimarai embrenaira
Per que vengas dins mon infèrn
T’aimerai de déliri
En chantar los passejants
T’aimerai d’adultèri
Per lo rire de tos enfants
Te dirai l’esperança
Quand passa la veritat
Contra la mejauvença
Lucharai per la libertat
Te dirai la légenda
D’una lenga de faidit
Far l’amor dins la lenga
’quò es far l’amor au païs
’quò es far l’amor au païs.

Sèi nonmàs vengut batelar un momenton
E ravaudar mas vièlhas cançons
Sui tornar vengut parlar de tot e de res …

Legir tot

Sèi nonmàs vengut batelar un momenton
E ravaudar mas vièlhas cançons
Sui tornar vengut parlar de tot e de res
E reviscolar entau vint ans aprèp

De l’autre costat de l’amor lo mut dira
-Tot espatlut, tot escorniolat"
“Cresi qu’ai vielhit en cerchar novèl matin,
Mas a que ora estifla Io darrièr trin ?"

Lo trin passa pas totjorn
E i a jamai de viatjador

Laidonc mielh vau rire de tot e mai de se
Per se sadolar de mots vint ans aprèp

Quò n’es pas darrièr-maison
Ai fach un tròç de chamin
de la cinquesma sason
N’ai pus un quite bocin

Que son devenguts los que tan fasián de bruch ?
Se son sarrats, i a pus degun;
La puta richona au mitan d’un ser d’estiu
Dempuèi que Io temps esbolha tot çò que viu

Tan va cruchon d’aigardent
que se voida segurament

Laidonc mièlh vau rire de tot e mai de se
Sadol coma lo bonur, vita de chen !

quò n’es pas darrièr-maison
Ai fach un tròç de camin
de la cinquesma sason
Ai pus lo quite bocin

sui nonmàs vengut parlar de tot e de res
E reviscolar entau vint ans aprèp.