Coma lo temps...
Coma lo temps, vai, tot se'n vai
Ne'n oblidèm la cara ne'n oblidèm la votz
Lo còr, …

Legir tot

Coma lo temps...
Coma lo temps, vai, tot se'n vai
Ne'n oblidèm la cara ne'n oblidèm la votz
Lo còr, quand tusta pus, ne cal pas s'apenar
D'anar mai luenh, cal daissar còrrer e quò's plan ben
Coma lo temps...
Coma lo temps, vai, tot se'n vai
L'autra qu'òm subre-aimava, en cercar jos la pluèja
Que l'autra a la devina al canton d'una espiada
Entre las linhas, demest los mots e jos lo fard
D'un jurament mascat que se'n vai far sa nuèit
Coma lo temps tot s'esvanèt
Coma lo temps...
Coma lo temps, vai, tot se'n vai
Los mai plasents recòrds aquò t'a un tal morre
A Galeriá Farfolhi dins los rais de la mòrt
Dissabte al ser quand lo tendrum se'n vai tot sol
Coma lo temps...
Coma lo temps, vai, tot se'n vai
L'autra en que l'òm cresiá per un rume o per res
L'autra qu'òm li donava del vent e deus joiaus
Per qu'un'aurián vendut son arma per deus uns sòus
Davant que se trainavan coma trainan los chens
Coma lo temps vai, tot vai ben...
Coma lo temps...
Coma lo temps, vai, tot se'n vai
Oblidèm las passions ne'n oblidèm la votz
Que vos disiá tot suau los mots deus paubres gents
« Dintras pas trop tardièr, maitot prènes pas freg »
Coma lo temps...
Coma lo temps, vai, tot se'n vai
Se sentèm blanquesit com'un caval fotut
E se sentèm jalat dins un lèit de asard
E se sentèm tot sol benlèu mas aisinard
E de mai enganat per tots los ans perduts

Endonc òc be
Coma lo temps òm aima pus.

Al prumièr cavan de servici a Blagnac, ripi redde, segur. Ai pas lo temps de vos contar perque mas quò's …

Legir tot

Al prumièr cavan de servici a Blagnac, ripi redde, segur. Ai pas lo temps de vos contar perque mas quò's aital. Iò, los ausèls de nuèit, los bòti a mon ora, los fusèls oraris m'en adòbi. Sus mon Airbus A 380, me'n vau en vacanças e mas vacanças quò's Doman. Doman quò's la mòrt a las pòtas e lo rison de la Joconda dintrat dins lo punh de Vinci.
Doman quò's la sola idèia valida que vos trasconeissi. Las vòstras consti­tucions, las vòstras moralas, la vòstra cafeta-al-lach del matin, las vòstras camisas escaladas e que plissonan sus lo pressing, lo prumièr a man gaucha, dins vòstre barri, tot çò que vos brida, tot çò que vosautres subre-aimatz, tot çò qu'es vòstra mòrt jornadièra, tot aquò per iò quò's acabat.
Sus los estanhs, los cavals minjan de las flors blasidas e lors fotòs a se miral­har dins las aigas tristas lor tòrnan a lors morres tot embrumats. Damanda endonc una dotzena de cavals a ton florista !
Doman ? Un mot, un cadieral desossat, una cançon parlada d'una votz reglada al metronòme deus grands vents del nòrd flaquetant sus la cauçada d'una vila perduda, una gojata esplamida dins un canton de pòrta e se senhant a l'aprosmada del panaire de dròllas, una letra postada tròp d'abora e que lo portor de corrier a Paris a cinc oras e mièja de vespre voldrá pas te tornar que te conneis pas, la boita d'aspirina que tu minjes en te furgar lo cap e en cercar de costat una espiada frairala, aquesta botelha d'aiga minerala que quite ven pas de la terra, quela veitura que ripa e que t'engòrja l'autostrada.
Doman ? Al prumièr cavan de servici a Blagnac, me tiri, sèi a devenir lo manca un, res.
Sèi Res.
Lo tipe qu'espies aqueste ser sus la scena, aquel òme emb los pials blancs e son cap que sembla un trapèzi, es pas aquí.
Las cançons que canta, tot çò que t'arriba dins los uèlhs e las aurelhas, tot aquò fuguèt fach, dich e tornat dich dempuèi fòrça temps.
Lo tipe que gaites quò's de la semblança.
Doman quò's la mòrt figurada. E la vos vendon quela mòrt figurada, lo vos vendon aquel artista blancorit jols projectors talhat-coseguts, josmetuts. Vos vendon per paquetons, per cadierons un artista que s'es vendut per un pretz acceptat !
L'argent quò's lo rison del desesper.
Doman quò's tanben lo desesper. Alara, Doman seràs ric, mon camarada. Per que çò que te dòni a pas de pretz.
Agrada-me coma iò t'agradi. Doman, t'aimi.

La vita m'ajèt,
Quò vai pas de drèit
Per un lusertard
Que víu de asard
Dins la societat
Cal pas …

Legir tot

La vita m'ajèt,
Quò vai pas de drèit
Per un lusertard
Que víu de asard
Dins la societat
Cal pas s'en mainar.
Sèi un tipe a part
Un grun d'ananar

Dison qu'ai frotjat
Dejós lo gibet
Ont mon raire-grand
Flaquetava ja
Embe son collier,
Fuguèt colassat
De carbe tressat,
Puta de colar
Per grun d'ananar

Aviái deus companhs
Per minjar mon pan,
Que lo pan quò's fach
Per èsser tròçat
Dins la societat.
Quò's pas iò çò-ditz
Mas quò's Jesus-Christ,
Un fotut golard
Un cap d'ananar

Si n'aviái deus sous,
Me demandarián :
"Ont los as ganhats
Sens aver obrat
Per la societat ?"
Si n'aviái pas res
Caldriá dire qu'es
Jamài aisinard
Lo grun d'ananar

Dison qu'es 'cabat,
E que per un res,
Van me pandolhar
A rigor de lei
De la societat,
Crana societat
Que se vòl mainar
De botar de part
Lo grun d'ananar

Potencia d'oblit,
L'ausèl fa son níu.
Monsur lo graulard
Passarà ma carn
Coma lo tamís,
Mas avant pasmens
Aurài dins lo vent
Semnat sens retard
Mon grun d'ananar.

Avètz pas damandat ni glòria ni legrema,
Nimài l'orguena que prega per los crevants.
Onze ans dejà, ò filh quò …

Legir tot

Avètz pas damandat ni glòria ni legrema,
Nimài l'orguena que prega per los crevants.
Onze ans dejà, ò filh quò passa redde onze ans.
Vos aviatz fach valer nonmàs de vòstras armas.
La mòrt esblausis pas los uelhs deus partisans.

Aviatz vòstres portrachs als murs de nòstras vilas
Barbas negras de nuèit, eschialats, esmanciants.
L'aficha que fasiá una taca de sang,
Perque los vòstres noms son malaisats de dire,
I fotiá la mal-paur al quite passejant.

Degun vos vesiá pas, Francés de preferença.
Cadun èra sens uèlhs per vos lo jorn de temps.
Mas a  l'ora del brechafuèc deus dets fugents
Avian escrit jos las fotos : « Morts per la França. »
E los sornes matins n'en eran diferents.

Tot aviá la color tota parièra al giure,
A la fin de belier per 'queus darrièrs instants.
E quò's endonc que l'un de vos ditz assuausant :
Bonur a tots, bonur a vos per subreviure,
Crèbi sens odi en iò per lo pòble alemand.

Adíu la pena e lo plaser, adíu las rosas.
Adíu lo lum, adíu la vita al vent bufant.
Te cal te maridar, mas sovent me pensant,
Tu que vas estar dins la beutat de las causas
Quand tot sera 'cabat mai tard en Erivan

Un solelh bèl d'ivèrn esràia la colina.
Que la natura es genta e qu'ai lo còr tustant !
La justicia vendrà en arcar trionfant,
Ma Melinée, ò mon amor, mon orfelina,
E te disi de viure e de far un enfant.

Eran vint e tres cap aus fusilhs a flurir,
Vint e tres que donavan lo còr un temps d'avant,
Vint e tres estrangièrs nòstres fraires pertant,
Vint e tres amoros de viure a ne'n morir,
Vint e tres a cridar « La França ! » en s'aflacant.

Com'un present la mar en vos
Dedins vòstr'ondadas plegada
Del temps que d'una man jalada
M'enginhatz en un solet mot …

Legir tot

Com'un present la mar en vos
Dedins vòstr'ondadas plegada
Del temps que d'una man jalada
M'enginhatz en un solet mot
O ma fregata deus nauts-fons
Pitiòta frairina del mal
Reviscolatz de la passion
Venetz 'qui que vos fasqui mal
Vos dirài tots los mots d'amor
Los mots de res de cada jorn
Los mots del pièg e del melhor
E puèi deus mots venguts d'alhors
Vos dirai que t'aimàvi ben
Me diràs que m'aimatz tanben
Vos me faretz çò que pòdes
Iò vos dirài çò que vòles
Iò vos dirài çò que vòles

Iò vos aimi d'amor

Si as setze ans mai la polvera
A dos quò fai deus ans marins
Qu'aviái aprestat ma galèra
A te remar a t'afolir
Veiqui que cercaràs ton ben
Dins las veirinas de ma nuèit
Compras-me que vali pas res
Puèi que 1'amor a pas de pretz
Coma una loba jos son lop
Quora vos farài deus pitits
Bendarètz vòstres uèlhs gelós
Embe un lop de satin gris
Tot coma es gris lo jorn d'anuèit
Pitiòta sor escotatz-me
Coma un bateu entre mos dets
Vos lo dèvi que rivarètz
Vos lo dèvi que rivarètz

lò vos aimi d'amor

Si la mòrt aviá ton espiada
Sèi mòrt quel ser sens avisar
Vòli ma part de nòstra piada
Rasís lo voide a potonar
L'amor quò sòrt nonmàs la nuèit
Leidonc de iò abilha-te
Emb'un pauc de roge tanben
Aurài ta mòrt d'entre mos dets
Quora vos botarài en crotz
Dins vòstra forèst ben apresa
E qu'estiflarài a la font
La saba talament promesa
Oc, vos engulharài de sang
Del temps que serètz enfadada
E puèi vos donarài l'enfant Que fuguerètz jamài estada

Iò vos aimi d'amor

Aurèm d'aquel pan,
Daurat com'una filha
Jos los solelhs fiers.
Del vin de doman
De lo que tant petilha
Emài …

Legir tot

Aurèm d'aquel pan,
Daurat com'una filha
Jos los solelhs fiers.
Del vin de doman
De lo que tant petilha
Emài quand s'enduèrm.
Quò's del sang qu'aurèm
Dins la blavor veinada
E aurèm sovent
Diluns en dimenjada.
Mas quel temps sens paur
Serà l'ATGE D'AUR.

Aurèm un lèit nud
Cavat com'una filha
Dins lo sable fin.
Aurèm d'aquels fruchs,
De los que se grapilhan
Dins lo prat vesin.
Aurèm ben segur,
Al prigond deus problemas,
Tots los becs d'azur
En naut que se permenan.
Mas quel temps sens paur
Serà l'ATGE D'AUR.

Aurèm una mar
A rasás de l'estela.
Dins lo vent bufant,
Un ivèrn mai tard
Coma'questa cigala
Dins sos pials tot blancs.
Aurèm mas l'amor
Per tot solet domeni
E tots los discors
S'acabarán per "T'aimi".

Que vengue sesns paur,
Vengue l'ATGE D'AUR.

La marèia l'ai dins lo cor
Que tòrna montar coma un signe
Crebi de ma pitiòta sor
De mon drollet …

Legir tot

La marèia l'ai dins lo cor
Que tòrna montar coma un signe
Crebi de ma pitiòta sor
De mon drollet e de mon cinne
Un bateu quò despend coma
L'aurán estacat de justessa
Quò pura de mon estelada
Las annadas-lums e ne'n daissi
Sei torna de Jersey motons
D-ela que ven los sers de frima
Te donar la bruma en potons
Fins que te 'trape dins sas rimas
Coma lo tremalh de l'estiu
Ont raia lo de lobaterra
'Quel que vesiái lusir tan viu
A us dets del sable de la terra

Rapela-te lo chen de mar
Liberat sus paraulas fòlas
Udlant lo desèrt d'aqueus bars
Coma un lapon de necropòla
Sèi segur que la vita es lai
Embe sos palmons de flanela
Quand pura d'aquestes temps-lai
Lo freg grisard que nos apèla
Me rapeli los sers çai-bas
E las desbridadas d'escruma
Aquel bavum deus cavals ras
Rasís los ròcs que se carcina
O l'angel deus plasers perduts
O rumor d'un'autra abituda
Mas desiranças me son pus
Qu'un malcòr de la solituda

E lo diable deus sers conquists
Embe sas palors de rescossa
Lo peisson-chen del paradís
Dins lo mitan aigat de mossa
Tòrna filha verda deus fiòrds
Tòrna violon de zinzoinada
Dins los pòrts fanfaran los còrns
De revirada camarada
O perfum rare deus salins
Dins lo pebre-fuòc de l'andarsa
Quora endonc geometravi
Mon eime al cavon de ta nafra
Dins la desboira de ton cuol
Mialat de 1'alba - linçòl fin
L'i ai espiat un veiral sol
E tu filha verda mon splin

Los cauquilhatges faus-semblants
Jols projectors esbolhats d'aiga
Jògan de las cliquetas tant
Que se dirià I'Espanha blava
Diu deus grisons ajètz pietat
De lor besonh de paradura
Quand lo cotel se ven mesclar
Dins lors castanhetas figuras
E iò vesiái en se preissant
Quand se sentiá 1'entrevistura
Entre las persianas del sang
E que los globilhons figuran
Quela matematica en blu
Sus quela mar jamài estala
D'onte monta pas mens pas pus
La memòria de las estelas

'Quela rumor que ven d'ailà
Enjós l'arc companh que m'avugla
Mans manieradas de fla-flà
Mans de ronhaire que tant mugla
'Quela escreda me sèc longtemps
Com'un mendiant jos l'anatema
Coma l'ombra que perd son temps
A dessenhar mon teorema
Jol maquilhatge rossejat
Se'n ven tustar coma una pòrta
Aquestes bruchs que van quilhats
Dins la rua de musicas mòrtas
Qu'es `cabat la mar acabat
Sus la plaja lo sable benla
Tals los motons d'infinitat
Quand la mar bargièra m'apèla

N'i en a pas un per cent e pertant quò exista
Mai que mai Espanhòls, anatz saber perque
Cal creire …

Legir tot

N'i en a pas un per cent e pertant quò exista
Mai que mai Espanhòls, anatz saber perque
Cal creire qu'en Espanha i a degun per comprene
Los anarquistas

Se son tots amassats
De bormals en pavats
An talament bramat
Que pòdon tornar far
An to còr en davant
E lors raives al mitan
E tlarma rosicada
De putas de pensadas

N'i en a pas un per cent e pertant quò exista
Filhs de res plan sovent o ben filhs de tan pauc
Que jamài los vesèm que quand n'en avèm paur
Los anarquistas

Cent dètz còps son crebats
Perque e perque far ?
Embe 1'amor al punh
Sus la taula o degun
Embe l'aire testut
Per lo sang espandut
An talament udlat
Que pòdon tornar far

N'i en a pas un per cent e pertant quò exista
Si al començament bòtan lor pè al cuol
Quò's per se remembrar que ne'n an lor sadol
Los anarquistas

An lo drapeu negrós
En dòl d'avenidor
E la melancolía
Per trainar dins la vida
Deus cotels per talhar
Lo pan de 1'amistat
E deus fusilhs rolhats
Per ne pas oblidar

Que son pas un per cent e que pr'aquò existan
E que se pòrtan ben fiers e dreits braç e braç
Joiós e quò's per quò que son totjorn quilhats
Los anarquistas

Son de tipes estranhs que vivon de lor pluma
O que vivon pas mai, quò's segon la sason.
Son de …

Legir tot

Son de tipes estranhs que vivon de lor pluma
O que vivon pas mai, quò's segon la sason.
Son de tipes estranhs que van traucar la bruma,
Tal pès d'ausèls sus las alas de las canqons.

Vesèm lor arma en pana jols ponts d'una ribièra,
Lors sòus dins los librons qu'an mesma pas venduts,
E lor femna es enluèc dins 'na vira leugièra
Que nos parla d'amor e de fruchs defenduts.

Bòtan de las colors sus lo gris deus pavats,
Quand caupisson dessús, se creson sus la mar.
Botòn dins l'alfabet deus mots enribanats
Que sòrton dins la rua per los esventolhar.

An deus còps qualques chens companhons de misèria
Que lor lèpan las mans de plum'e d'amistat,
Emb en dedins lo morr'la lum fidèla e fièra
Que los mena tras los país d'absurditat.

Son de tipes estranhs que agachan las flors
En veire dins lors plecs qualques risons de femna.
Son de tipes a cantar lo malur e los plors
Sus los pianòs del còr e los violons de l'arma.

Lors braçs tots desplumats se rapèlan las alas
Que la literatura agrafará mai tard
A lors tòrnas jaladas tras-sus de las pobelas
En tornar tuar lors vers coma un efèit de l'Art.

Caminan dins 1'azur mas lo cap dins las vilas
E sabon s'arrestar benesir los cavals.
Marchan dins las orors la testa dins las islas
Ont acostan jamài los borrels e lo mal.

Se fan deus paradís siá disent d'artificis
E l'òm bota en preison lors quatrins de detz sous,
Coma si l'òm botava aus fèrs un edifici
Jol pretext que los borguès son dins l'esgot.

Bruns de lopia, grelats, los uèlhs cerclats de bagas
Verdas, lors dets boluts crochetats aus femurs,
Lo sinciput placat de …

Legir tot

Bruns de lopia, grelats, los uèlhs cerclats de bagas
Verdas, lors dets boluts crochetats aus femurs,
Lo sinciput placat de ranhosetats vagas
Coma las floriduras ladrosas deus vièlhs murs,

An empeutat dins lors amors de meschant mal
Lor ideiarda ossura a 1'esqueleta negra
De cadièras ; lors pes aus barrancons tan freules
S'entremesclan per los matins e per los sers !

Aqueus vièhs an totjorn fach treça embe lors siètis,
Los solelhs percalisan e lor pel e lors pials,
O, los uèlhs aus carrels ont passaflor la nèvia,
Tremolant del tremol doloros del grapald.

E los Siètis lor an de bontats : cuolada
DE brun, la palha plega al caire de lors rens;
L'arma deus vièlhs solelhs s'aluca, emmalhotada
Dins aquestas malhadas de los gruns en ferment.

lE los Siètats, genolhs aus dents, verds pianistas,
Los diètz dets jos lor sièti dins los bruchs de tambor,
S'escotan gansolhar las barcairòlas tristas,
E lors cabòchas fan las pendolhas d'amor.

Oh ! los fasquètz pas levar ! Quò's lo naufragi...
Se dreçan, marronants coma margauds clafats,
En dubrir bravament lors omoplatas, o filh !
lor braja entièra bofa a lors rens botiolats.

E mai los escotatz, tustant lors caps pialats
Aus murs sornes, a placar e placar lors pès tòrs,
Lors botons de vestit son deus mirons fumats
Que vos agrafan 1'uèlh al fons deus corredors !

E puèi an una man invesibla que tuá :
En virar, lor agach cola la poison bruna
Que carga 1'uèlh dolent de la canha tustada,
Alara suasètz pres dedins un'olheta òrra.

Sietats, los punhs negats dins las manchetas salas,
Soscan a tots aqueus que los an fach levar
E, de 1'aurada al ser, deus arlòts d'amigdalas
Jos lors babinhons tèunes bolègan a crebar.

Quand las duras enduèrmas an tombat lors parpèas,
Raivan dessús lors braçs de siètis emprenhats,
Veràis amoretons de cadièras en aurièras
Per las qualas lors fièrs burèus seran orlats ;

Flors d'encra escupissant de polen'en virgula
Los breçan, lo long deus calicis agroats
Com'al fial deus glaujòls volan las parparèlas
E lor membre s'iretja a lors barbas d'espigas.

Banhar, al banhe de Vauban
Dins l'isla de Re
Minji pan negre emáimurs blancs
Dins l'isla de Re

A la …

Legir tot

Banhar, al banhe de Vauban
Dins l'isla de Re
Minji pan negre emáimurs blancs
Dins l'isla de Re

A la vil'espera ma bèla
Mas dins vint ans
Serài pus res degun per ela
Merda a Vauban !

Banhard, sèi, cadena e bolets
Tot 'quò per res,
M'an embarrat dins l'isla de Re
Quò's per mon ben

S'i vei passar las nivols
Que van purant
Iò l'i vesi blasir ma flor
Merda a Vauban !

Banhard, aquí las domaisèlas
Dins l'isla de Re
Nos gaitan a cramar nòstras alas
Dins l'isla de Re

Ah ! que jamài ne vengue 'quela
Qu'aimavi tant
Que per el'ai falhit la bèla
Merda a Vauban !

Banhard, la bèla es en amont
Dins lo cèl doç
S'en vai darrier los barrancons
Jusc'a chas nos

Iò, dins la gàbia sèi emb d-ela
Tot en soscant
A mon amor qu'es la mai bèla
Merda a Vauban !

Banhard, lo temps que tant rebrica
Dins l'isla de Re
Coma un pesolh, lo temps rosica
Dins l'isla de Re

Ont son sos uèlhs, ont es sa boca,
Quo's coma quand
Lo vent deus còps emb iò los toca,
Merda a Vauban !

Quo's un corbilardet tot brun
Estrech e vielh
Que sortirà un ser sns bruch
'Quo será mièlh,

Verài per fins l'estrada blanca
Lo pès davant
Mas, cantarài dejós mas plancas
Merda a Vauban !

Qu'èra segur un emplegat modèle
Monsur William
Totjorn a l'ora et totjorn plen de zèle
Monsur William
Es arribat rasís …

Legir tot

Qu'èra segur un emplegat modèle
Monsur William
Totjorn a l'ora et totjorn plen de zèle
Monsur William
Es arribat rasís la quarantena
Sens'na femna
Sens un quite pial de drama ...
Mas un bèl ser del mes d'aòst
Fasiá tan crane, e tan doç fasiá
Que Monsur William s'en anguèt
Trular dreit
Davant se
A l'alard
E anèm! ...

- Monsur William ! òc manctz de tenguda !
Qu'anaviatz far dins la tretzesma'venguda ? ...

A rencontrat'na dròlla ben joineta
Monsur William
Li a crompat un floquet de violetas
Monsur William
Te l'a menada a l'ostal de la "pegre"
Mas un negre
A volgut prèner la femna
Monsur William fòra se
Deus còps de parapluèja li donèt
Oc mas lo negre, dins l'encror
Li a co-
Pat lo còl
D'un còp
De rasador ...

- Monsur William ! òc manctz de tenguda !
Qu'anaviatz far dins la tretzesma'venguda ? ...

Sentiguèt lèu que quò's irremediable
- Monsur William ! òc manctz de tenguda !
Qu'anaviatz far dins la tretzesma'venguda ? ...
Auviguèt ja la bramada del diable
- - Monsur William ! òc manctz de tenguda !
Qu'anaviatz far dins la tretzesma'venguda ? ...
Aus alentorns pas degun pas deguna
Mas la luna
Cantant la pena de l'arma, un avugle en gemassant
Sens lo saber, a prautit dins lo sang
Puèi dins la rua dispareguèt ...
Quò's benlèu
Lo destin
Que marcha
Dins la nuèit ...

- Monsur William ! òc manctz de tenguda !
Avètz crebat ... dins la tretzesma'venguda ! ...

La cigarreta sens carbata
Fumada a l’auba democrata
Lo peutiment daus coùs-de-jata
E la paur que para la pauta
Lo …

Legir tot

La cigarreta sens carbata
Fumada a l’auba democrata
Lo peutiment daus coùs-de-jata
E la paur que para la pauta
Lo ministèri de’queu praire
E puèi la pietat fenestriaira
E lo pelan chanta dins l’aire
Ni diu, ni mèstre

Lo fardèu blave qu’òm empalha
Coma un matau vers las estialas
Que cason fredas sus la lausa
’quela ròsa despetalada
’quel avocat a la maleta
L’auba se bota la veleta
Per una grema de poeta
Ni diu, ni mèstre

’queu bòsc que se ditz de justicia
En s’embrondar dins lo suplicis
Per amoblar lo sacrifici
Emb la sapina de servici
’quela procedura que gaita
Los que la societat rebuta
Pr’amor qu’an chausit dins lor vita
Ni diu, ni mèstre

Quela paraula d’evangèli
Que fai plejar tots los embèfis
E bota dins l’orror civila
De la nobletat e d’estile.
’quela credada sens roseta
’quela paraula de profeta
Io, la repete e vos sovete
Ni diu, ni mèstre !

Que son mos amics devenguts
Qu'aviái de tan rasís tenguts
E tant aimats
Foguèron totis clarsemnats
Cresi que lo vent …

Legir tot

Que son mos amics devenguts
Qu'aviái de tan rasís tenguts
E tant aimats
Foguèron totis clarsemnats
Cresi que lo vent los a dostats
L'amor es mòrta
Son deus amics que vent empòrta
E ventava davant ma pòrta
Los a bufats

Embe lo temps qu'albre desfuèlha
Quand sus ramas i a mas las fuèlhas
Qu'angan a terra
Embe paubretat que m'aterra
Que de pertot me fai la guerra
Al temps d'ivèrn
M'agrada pas la racontalha
Coma me sèi botat vergonha
D'un biais d'infèrn

ue son mos amics devenguts
Qu'aviái de tan rasís tenguts
E tant aimats
Foguèron totis clarsemnats
Cresi que lo vent los a dostats
L'amor es mòrta
Lo mal sap pas solet venir
Tot çò que m'èra a venir
M'es avengut

Paubre sens e paubra memòria
M'a Díu donat lo rei de glòria
E paubra renta
E dreit al cuol quand bisa venta
Lo vent me vent, lo vent m'esventa
L'amor es mòrta
Son deus amics que vent empòrta
E ventava davant ma pòrta
Los a bufats
L'esperança de lendoman
'Quò son mas festas

'Na rauba en cuèr coma un fuseu
Qu'auriá del chen sens zo far 'près
E 'qui dedins coma un bateu …

Legir tot

'Na rauba en cuèr coma un fuseu
Qu'auriá del chen sens zo far 'près
E 'qui dedins coma un bateu
'Na filha dança un èr inglés
Quò''s extrà
Los Moody Blues cantan la nuèit
Coma un satin blanc maridat
E dins lo pò'rt d'aquèla nuèit
'Na filha branda e ven aigar

Quò's extrà

Los pials que tomban tal lo ser
E la musica en bas deus rens
Quel jazz que jazza dins lo ser
E quel mal que nos fai del ben
Quò''s extrà
Las mans que jogan de !'arcana
Sus la guitarra de la vita
Dins lo cèl montan las credadas
Tal 'na cigareta que prega

Quò's extrà

Aquestes debàs naut-pincats
Coma las cò'rdas d'un violon
E quela carn que ven treblar
L'archet que riala ma cançon
Quò''s extrà
E jos lo vele mièg-claugut
Quel borrilhon de Jesus negre
Que rijò'la dins son brèç nud
Coma un nadaire que cal sègre

Quò's extrà

'Na rauba en cuèr coma un fuseu
Qu'auriá del chen sens zo far 'près
E dedins coma un matin gris
'Na filha brandèt e se taisèt
Quò's extrà
Los Moody Blues que tant s'en trufan
Quel ampli que vòl pus res dire
Dins la musica en amudida
'Na filha branda e ven morir

Quò's extrà

Vos vesi enquer' ! en rauba d'estiu
Blanca e jauna embe de flors de ridèu
Mas l'i vesiái pus l'imor …

Legir tot

Vos vesi enquer' ! en rauba d'estiu
Blanca e jauna embe de flors de ridèu
Mas l'i vesiái pus l'imor e lo viu
Del mai desparlant de tots aquels lèus.

La pichòta nòvia e la sòr ainada
S'en èra tornad' embe la toaleta
E quò n'èra ja nòstra destinada
Que tant m'avisava jos vòstra veleta

Siatz a perdonar ! E quò's per aquò
Que gardi, ailàs ! embe qualque orguèlh,
Dins mon sovenir, bonable autres còps,
L'esclar de costat rajat de vòstr'uèlh.