Diga, l’amic, presta me la clau de ta retirada lunaria
!
Ai vint e set ans e los piaus que se
voudrian blancs
d’aici, d’ailà
lo temps de me remirar dins lo miralhon
e d’aver jà paur.
lo temps bizarri d’une sensacion.
Diga, camarada, ai som !
me soi potringat de coneria umana e quò fai mau, sabes...
E, pasmens, dins lo meseis temps,
soi d’un pòble d’òmes que se saben pas
e que platussan dins una lenga estranha coma daus
papagais,
vestits d’una cultura parisenca
e d’una istòria messorguiera.
Soi tanben d’un païs dessaunat
voidat per las guerras e l’exilh economic,
tot armada, e
tot torista.
Diga, collega, se duerme, coma vai s’achabar la cachavièlha
? :
Leidonc, chau belèu se levar
e belèu que fin finala, la veirem la libertat !
Oc, de
segur ; mas la quala ?
la libertat vertadiera ‘"
es sens pitit chap, sens grand patron
sens mestres de tota mena
sens noveus mandarins de cultura o de contra-cultura,
sens degun professor de saber que pueschan dire ço qu’es bon 0
mau
Viure liure, quò vòu dire assumir tot sol sa propria libertat.
La luta de mon pòble e de tots los autres deu esser quela
questa
absoluta
se de non, serà nonmàs una colhonada
emb d’autres regents.
Connoice en quauques luecs
daus inquisitors sens sotanas
e daus futurs
jaulièrs occitans...
N’avès pus res a far de quala casta !
Serem liures, es a dire : sens degun Poder !
En esperar, collega,
diga me lo mau de mos chats que raivan
quora la nuèit s’en vai vers sa melopeia de negre
diga me los còrs aigados a marchar dins l’amor daus fòus
lo matin a la tencha roja
Quora mon païs se desvelha dins sa lenga.
