Maridats, tenètz vos ben
Aicí i a la joinessa
qu’arriba
Ambé son cap de jovent
Nas en l’èr e lo jarret que tiba.
Pavilhons, ajustaires,
e puòi los tamborinaires
Sens oblidar l’autbòi
Que nos
bufarà tot uòi
Sus la tinteina, maridats,
Quau es aquel que se i azarta ?
Seretz totes desquilhats
Coma de capochins de carta.
Ne tombaretz a l’aiga
Aplatits coma una palaiga,
E colaretz au fons
Coma una bala de plomb.
Tre qu’es donat lo senhau,
Bufa autbòi ! la barca es en rota,
Puòi tres saluts coma
cau,
E chasca ajustaire s’arc-bota
Quante bèu còp de lança !
La tinteina ne balança,
i a un pavés de crebat,
Mai digús es pas tombat.
La
joinessòta das blus
Que risián dau pavilhon roge
Aviá pariat dètz escuts
Que ne tombarián au mens dotze.
Iè l’an jogada grisa,
i an fach banhar la camisa,
La lança, e lo pavés,
Lo gauchés n’a tombat tres.
Las ajustas de Sant-Loís
Es quicòm que jamai nos lassa,
e tot Seta se rejoís,
los estrangièrs venon en
massa.
Tant qu’aurem lo Bordigo,
Agetz pas paur que finigan
Aquel jòc se farà
Tant que Seta durarà.
