Es mens qu’un òme
Qu’estirassa la grola
Grunha solet dins la carriera freioa
Minga vanaglòria per lo retorn dau eròe …

Legir tot

Es mens qu’un òme
Qu’estirassa la grola
Grunha solet dins la carriera freioa
Minga vanaglòria per lo retorn dau eròe
Eròe fantaume d’una guèrra luencha

Reven cargat d’ans
Matusalem a vint ans
testimòni viu
De l’òdi e la vergonha
A l’odor testarda
Sang , beta e merda
Dei ossaris ordinari dei fèstas guerrieri

Grozni canta pas Jenine bala pas
Chechenia es pas un gropa
Palestina una chorma
L’indiferença es regina a estraça academia
Duermon dau sòm dei justs
En si panant li mans

Es ren qu’un òme
Qu’estirassa la grola
Canta solet, la cançon dei pichons
Dont crepon lu rires
Coma bòfas de sabon
Dins lo gorgoiament dei gòrjas que talhan

Es pas plus un òme
Que reven de la guèrra
A l’ànima que brama
A estofar lo silenci
Son la rason e lo drech
Qu’estirassan la grola
A fach lo sieu dever, li a laissat...
Es mens qu’un òme que s’estirassa...

Dont se’n van lu marins
Quora s’escondan sota lo vent
bessai en lo país blu
Dont lu pantais d’enfants navigan …

Legir tot

Dont se’n van lu marins
Quora s’escondan sota lo vent
bessai en lo país blu
Dont lu pantais d’enfants navigan
Demandar au miralh
Lu mòts revenguts dau viatge
Per dire en lo libre
Dont lu pantais d’enfants si cuentan

Et puis le vent du large,
a repris son bagage

Escota la flor blanca
Va ne’n dire d’istòrias
A vist lo vòl de l’aigla
Pintar un ciel per la sieu bèla
A laissat una pluma
Per firmar li nius que passan
Au luenh un tròn que canta
Ne’n pòrta la poèsia

Et puis le vent des cimes
a refermé l’abîme

Lo vent terrador
Fa balar li erbas lòngui
Despí l’òrle dau bòsc
La selva ne’n fa l’oferta
Laissar córrer lu uelhs
A l’autra man dau païsatge
Aquí li es un escorch
Dont lu sospirs s’entanan

Alors le vent des plaines
a emporté la haine

a Laurent Jalabert e René Vietto
Cristalh que grinha,
Perla d’aiga blu
Qu’escorre e s’engana
Ancuei denembrada

Taca de glòria …

Legir tot

a Laurent Jalabert e René Vietto
Cristalh que grinha,
Perla d’aiga blu
Qu’escorre e s’engana
Ancuei denembrada

Taca de glòria
Cremada per soleu
Bràvos, crits e rires
Ancuei esvanits

Cristalh que grinha
Perla d’aiga blu
Que banha la rota
Ancuei esventada

Tunica de glòria
Vestida de soleu
Bràvos, crits e rires
Ancuei esvanits

Galeròto la memòria
T’a laissat una plaça
Au somp dau tieu BRAUS
Galeròto, la memòria
T’a laissat una plaça..

Lo matin s’es pauat com’un jorn de vacanças
Dins l’aléa dau parc, naisson li aventuras
Sus lo banc barotlier, ti …

Legir tot

Lo matin s’es pauat com’un jorn de vacanças
Dins l’aléa dau parc, naisson li aventuras
Sus lo banc barotlier, ti regarji pichon
Siás au país dei juecs
Emb’ai tieu cambas corti

E la fònt au mitan dont vas a t’abeurar
Es un chícol tròup auta
Venes a mi cercar, beves emb’ai mans

Un velociraptor, toti àrpias sortidi
Rescòntra un indian qu’a ganhat la guèrra
Un chivalier espacial per sauvar la Tèrra
Pica morre en tèrra e si fa consolar

E la fònt au mitan dont vas a t’abeurar
Es un chícol plus bassa
En ti clinant un pauc, beves coma vòles

Lo sera es vengut e m’emplissi de tu
Dins l’aléa dau parc es totjorn li vacanças
Ti regarji pichon fier com’un Artaban
Percorres la vida, emb’ai tieu cambas lòngui

E la fònt au mitan dont ti siás abeurat
Es esquasi eterna
Li revendràs bessai
per cercar lo gust de l’aiga

Don la vida l’a mesa, la bela careta
Plena de rires e de comissions
En un camp gerp, dins li …

Legir tot

Don la vida l’a mesa, la bela careta
Plena de rires e de comissions
En un camp gerp, dins li romegas
Li ròdas pegadis per lo rolh
Lu uèlhs espalancats per la vituda
Lo gaudi e la paur
N’en pòrta la mémoria, n’en a gardat la votz
Mensoneguièra que crida arresta

De buf en camin sensa languimen
Fa bòn balar, quora la fortuna
Juega de tambau

Quora lu remordimens
fan refrescar lo lume
Petar la chavana, cascalhar lo piech
Reven en lo juèc, lo balon blu
Pichin pantai d’aria cargat d’esperença
Canta en lo vent, crits, corsa, bolums
Lo morre ficat au soleu
Lo pogne esquissat per pas que s’escapa
En li lagrimas, fòla briga d’õmes

REPIC
Quora la charlatanada
dei mòts esconduts
Pinta de despiech, li flors de la vida
Sotta la possièra, dins lo solelhaire
Si trova lo tiquetic d’aqueu molin
Vira la ceguinhola, monta lo zonzon
Aganta estelas d’un paradis
Musica cridairitz, poèsia d’enfança
Carga de bélugas lo jorn à naisse

On m’a dit ma douce
Que les chevaux qui pleurent
S’inclinent doucement pour attendre le vent
Qui chante en passant …

Legir tot

On m’a dit ma douce
Que les chevaux qui pleurent
S’inclinent doucement pour attendre le vent
Qui chante en passant
Le silence des fleurs
Et la mémoire de l’eau

On m’a dit ma douce
Que les chevaux qui courent
Appellent à la rescousse, les pinceaux des enfants
Per dire en colors
Lo silenci dei flors
A la memòria de l’aiga

M’an dich la belà
La plueia s’endevina
Au jorn que s’esparpilha
Au travèrs dau miralh, per batejar de nius
Lo silenci dei flors
A la memòria de l’aiga

M’an dich la belà
Lu sovenirs s’agrapan
Ai cortinas de fum, en camin se taison
Per escondre un moment
Lo silenci dei flors
En la memòria de l’aiga

On m’a dit ma douce
Que les chevaux reposent,
Le soir, s’éclaboussent aux flaques du hasard
Pour offrir en présents
Le silence des fleurs
E la memòria de l’aiga

Un gòto de limonada
Doi mòts que si dion pas
Lo temps es dja passat
Lo temps es troup pressat …

Legir tot

Un gòto de limonada
Doi mòts que si dion pas
Lo temps es dja passat
Lo temps es troup pressat
Un regard a tot ara
Es l’ora de se’n anar
Revendra a maion encar un cop

La vida es ensinda
S’en bate li tantiflas
Dei mariotas que viran
Dins la nòstra comedia
La vida es ensinda
Passa e li jetta
Li mariotas que viran
Dins la nòstra comedia

L’abituda es crudela
A gust d’eternita
Fa venir invisible
Lu gens dau cada jorn
Lo fem jamai espressi
De far ponher lu uélhs
Vitimes d’indiferença
D’un soguinhe moc

REPIC
La pelicula s’acaba
Lo film sòna lo clar
Lu eròes s’arrestan
Sensa t’enavisar
As jamai tròup de temp
Eu finda s’anequelisse
Per regardjar lu tieu
Per dire vi aimi

Lo calen que crema
A destrahinat la nuech
Quora la pluèia mormoria
Sus li fuèias dei missugas
Doça e fòrta …

Legir tot

Lo calen que crema
A destrahinat la nuech
Quora la pluèia mormoria
Sus li fuèias dei missugas
Doça e fòrta coma li confidença d’una frema
Doça e fòrta coma li tieu confidenças

Un escur que bate
Cantal lo siroco
Quora lo vent messatgier
Pòrta lo cant dau nomade
Dos e fòrt coma li làgrimas d’una maire
Dos e fòrt coma li tieu làgrimas

L’istoria que viatgia
A fach tintinar lu veires
quora a l’entorn de la taula
Passa la votz de la memoria
Doça e fòrta coma lu mòts d’un vielhart
Doça e fòrta coma lu tieu mòts

Un enfant que juega
A fach reviure li cores
Quora lu rires e lu crits
Fan petar l’esper dau jorn
Dos e fòrt coma lo rire d’un pichon
Dos e fòrt coma lo tieu rire

En lo pòrt d’Amsterdam
Li de marins que cantan
Lu pantais que li trevan
A la larga d’Amsterdam
En lo …

Legir tot

En lo pòrt d’Amsterdam
Li de marins que cantan
Lu pantais que li trevan
A la larga d’Amsterdam
En lo pòrt d’Amsterdam
Li a de marins que duermon
Coma d’oriflamas
Au lòng dei ribas tristi
En lo pòrt d’Amsterdam
Li a de marins que crepan
Plens de biera e de dramas
Ai promiers barlumes
Mas en lo pòrt d’Amsterdam
Li a de marins que naisson
Dins la calor espessa
De langors oceans
En lo pòrt d’Amsterdam
Li a de marins que manjan
Sus de toalhas tròup blanqui
De peis escorrents
Vi fan veire de dents

A trovar un escamp
A descréisser la luna
A gonflar de sartias
E si sente la merlussa
En lo còr dei tantiflas
Que li gròssi mans convidan
A revenir en mai
Pi s’enaussan en rient
En un remon de chavana
Referman li braietas
E sòrtan en rotant

En lo pòrt d’Amsterdam
Li a de marins que balan
En se fregant la pansa
Sus la pansa dei fremas
E viran e balan
Coma de soleus escupits
En lo son esgarrat
D’una jorgina rança
Se tòrsan lo còl
Per ben si sentir rire
Fins tant que tot d’un còup
La jorgina espire

Alors le geste grave
Alors le regard fier
Ils ramènent leur batave
En pleine lumière

Dans le port d’Amsterdam
Y a des marins qui boivent
Et qui boivent et reboivent
Et qui reboivent encore
Ils boivent à la santé
Des putains d’Amsterdam
De Hambourg ou d’ailleurs
Enfin ils boivent aux dames
Qui leur donnent leur joli corps
leur donnent leur vertu
Pour une pièce en or
Et quand ils ont bien bu
Se plantent le nez au ciel
Se mouchent dans les étoiles
Et ils pissent comme je pleure
Sur les femmes infidèles
Dans le port d’Amsterdam...

L’òme s’es corcat còr ferit piech esquiçat
A bramat com’un lop davant lo fuec amurcit
A mes lo morre dins …

Legir tot

L’òme s’es corcat còr ferit piech esquiçat
A bramat com’un lop davant lo fuec amurcit
A mes lo morre dins lo cendre refrescat
A cercat lo perfum familiar
d’alhet, d’amor de naftalina
Dau sieu renho

Coma una pluma de ferre
Portada per lo vent dau chagrin
De darrier una nebla
Monta lo rire fòl dau diaul,
lo rire fòl dau diaul

Davant lo grand tilhul qu’assostava lu amics
L’ària es renduda peanta
per lo cant dei cigalas
Sus d’un costat dau camin encaladat
Lo brusc es negre dins la garriga
qu’es manco plus esposcada
Dei massons d’aur dei ginests

A genolhs sus la tèrra
dins la rason que tremòla
Sota la calor dau soleu dei tamisiers
Cerca un sinhau l’envueia de continuar
La sieu passejada d’òme
dins l’òdor de mòrt de misèria
Dau nòstre monde

Li aurà bessai dins la sang de la tèrra
Lo rire d’una bèla per crepar lu lorditges
Una tibla a cantat dins li sieu mans febroï
Per far gisclar lo perfum
d’alhet d’amor de naftalina
Dau nòstre monde

De darrier lo vitrage dau car
Regarji passar lo país
Mi sembla ben, que se’n bate, me’n vau
Lu sovenirs …

Legir tot

De darrier lo vitrage dau car
Regarji passar lo país
Mi sembla ben, que se’n bate, me’n vau
Lu sovenirs rampinats
A cada maion,
Mi sembla ben que se’n baton, me’n vau

De temps en temps pani la vapor
Que mi barra la vista
Mi sembla ben que li a pus ren a veire
Emb’au det vau far
Un pròpi bèu dessenh
Mi sembla ben qu’es estat sempre aquí

E pura me’n bati, me’n vau

La mieu tèsta dondolèa
Paura maion emmascada
Lu fantaumes pietós si son esconduts
A cada virada ressauti
Un chícol inquiet
A crénher que mi revengue la memòria

Me’n vau pas cercar fortuna
Ò trovar un pantais
Ò Pierròt te n’an cuntat d’estrabòts
Siáu plus d’aicí, plus d’ailà
Lo conductor un pauc furbo
Mi sembla ben que fa tintinar li claus

Eu marcha solet dalin-dalan entre lu barris
Sota lo lume li a minga luecs a regarjar
Un morre de mossa …

Legir tot

Eu marcha solet dalin-dalan entre lu barris
Sota lo lume li a minga luecs a regarjar
Un morre de mossa bauba de paraulas
A lo regard alucinat d’un peis mòrt

Lo relòri marca l’ora d’un temps que passa pas
L’an vorgut a ginolhs a tròup asperar Chiqueta
A man revessa de la justícia lo juge l’a jujat
A lo regard alucinat d’un manigòrdo

Lo país dei indians chaplats a la libertat liberala
Li raiç en la sang si ditz la messa e la si sierve
Aquí fa pas bòn èstre negre e pensar
Aquí li ideas son blanqui coma lo cervèu d’un WASP

Un coe sus la taula s’enavisa dau monde
Mumia es lo fraire d’una familha umana
Dins lo corredor de la mòrt es pas embarrat
Ni a que luchan e qu’esperan en la libertat

En li polidi carrieras d’una vila confichada
Tant quieta, tant neta qu’es esquasi mòrta
Lo vent si fa discret per …

Legir tot

En li polidi carrieras d’una vila confichada
Tant quieta, tant neta qu’es esquasi mòrta
Lo vent si fa discret per pas desturbar lo presepi
Talament lo silenci fa frei en l’esquina
Que sobre lu barris, que sudan desesperats
Una cigala sota votz pròva de cantar

Lu escurs blu sant-joan
Pareisson verd d’aram
Ostatges volontaris
D’un pantais provençau,
paure pantais provençau

La rata que voleja dins lo ciel dau pòrt
Passa furtivament coma desbossolada
Per anar s’escondre davant tant de misèria
Talament la mùsica que monta de la vila
Repepilha lo cant d’una milícia a grand beret
E pòrta ben auta, la votz dei sieus mèstres

Lo drapeu roge e negre
Pareisse ben negre
Ostatge volontari
D’un pantais niçard,
paure pantais niçard

Anna si desvelha e s’escura lu uelhs
Drecha dins lo matin
s’enauça tot d’un còup
Per anar enterrar lu fantaumes que balan
Un bèu lume caud, monta de’n carriera
Lo lume soleu d’un pòble en marcha
Que pòrta en lo cant lo còr de Niça

La bèla aigla roja
Si pinta d’esper
Sobre li sieu alas ti cau anar
Segur Anna ti cau anar
Segurana ti cau anar

Siam toi lu caga-blèas de Niça maritima
Felen de la potina, enfants de la Marina
Barbets Segurans de damon o …

Legir tot

Siam toi lu caga-blèas de Niça maritima
Felen de la potina, enfants de la Marina
Barbets Segurans de damon o d’en vila
Dau Nòrt a la brigada,
siam toi lu caga-blèas

Samedi c’est d’office
Quartier Saint Maurice
On n’a pas vue sur mer
L’horizon est rouge et noir
C’est le feu au Ray
Un còp de mai
L’univers c’est le Gym
Populaire Sud

A cent ans lo remon que bala
Es l’enfança, es l’enfança
A cent lo resson de la vila
E mi di : Issa niça...

Bandiera au balcon
Drapeu en lo vent
Lu gens s’arrecampan
Pissaladiera en mans
Montan lu cants
Ieu sieu lo pichon
Fier sus li espalas
De son paire que sauta (jompa)

Es lo pais niçard
Que si fa sentir
Per dire au monde
Siam encar aqui
Es lo pais niçard
Que ven encar un còp
Balar embè lo monde D’aqui, d’aia

Siam toi lu caga-blèa de Niça maritima
Felen de la potina, enfants de la Marina
Barbets Segurans de damon o d’en vila
Lo paire es Garibaldi,
la maire Catarina

Quauqu mòts d’aquí
Per lo monde alentorn
Au lume la memòria a un autre color
Lo romieu que vira
A …

Legir tot

Quauqu mòts d’aquí
Per lo monde alentorn
Au lume la memòria a un autre color
Lo romieu que vira
A la fet per dolor
L’aubre dont fan li crotz
Di : lo messia, non retornerà

Regarjatz un pauc
s’aqueu que marcha pas
A pas un clavèu en la tèsta
Regarjatz un pauc
aqueu que marcha pas
A bessai un clavèu en lo piech

Descadrar li fòtòs
Gardar la traça e legir
La maigrana imòble, fa la lemosina
Pauada coma l’asart
Sus la còrda a linge
Quora en la nuèch
Li nècholas arengan li fògas

Lo frei s’esconcassa
En cristals de glaça
Un enfant que brama, arresta lo temps
Aquela grata-quèqua
A gust dau denembre
Aspres, li sòrbas en otòbre

Quauqu mòts d’aquò
Per un òme assetat
Au lume la lemosina di un autre país
A una nebla cavau
Que li percorre la tèsta
Per un moment desclavelat, lo pòrta un pauc e pi...

Vòli portar un brinde en aquela flor
Que ne’n dona lo perfum Au mitan dau matin
Regarja l’amic soleu, fa …

Legir tot

Vòli portar un brinde en aquela flor
Que ne’n dona lo perfum Au mitan dau matin
Regarja l’amic soleu, fa tot lo camin
Per amagar de lume Tota aquela folia

Sus la plaça vielha,
per que lo jorn finisse
L’ombra d’un escur ven regar lo barri

Vòli portar un brinde per aquela rusca
Dont se fregan la peu Per cercar la calor
Ai brams, ai bisbilhis d’una votz que s’aluenha
Sovenirs estrànsols D’un jorn de cocanha

Sus la plaça vielha,
per que lo jorn finisse
L’ombra d’un escur ven regar lo barri
Sus la plaça vielha lu ressons dau jorn
S’entressan ai estelas
per asperar lo soleu

Vòli portar un brinde a la tèrra a la vida
La luna en lo sieu vòl espera la plueia
Ai cantons, ai silencis dau banc de pèira
A la sieu vielha pèu
que ne’n cuenta la raissa

Vòli far un enclin, per un sera d’estiu
Quora li certitudas s’en van en ravaria
Ai escorchs, ai viradas
d’un camin tròup drech
Lu castèus d’arena en jamai de crotelas

Sus la plaça vielha,
per que lo jorn finisse
L’ombra d’un escur ven regar lo barri
Sus la plaça vielha lu ressons dau jorn
S’entressan ai estelas
per asperar lo soleu