Un camin mulatier, esquasi denembrat
Pòrta dont la rotalha, li peadas dei passatgiers
L’odor un chícol fòrta de la sudor …

Legir tot

Un camin mulatier, esquasi denembrat
Pòrta dont la rotalha, li peadas dei passatgiers
L’odor un chícol fòrta de la sudor dei òmes
Que clinats vers la Tèrra crepan de travalhar

Es la memòria roja d’una lòna d’aiga
Que garda l’istòria d’aqueu país
Es la mémòria roja d’una lòna d’aiga
Que garda l’istòria d’aqueu país

Un camin contrabandier perdut en li romegàs
Pòrta sota cada peira, lo patiment dei gents
Lo cracament d’un genolh qu’a totplen tròup marchat
Lo dolor d’una esquina tròup de temps plegada

Un camin viatjator trebolat per l’ilusion
Pòrta com’un senhal l’esper dei emigrants
La canson eterna d’aquelu que se’n van
Embé dintre un pantais una vida novèla

a Laurent Jalabert e René Vietto
Cristalh que grinha,
Perla d’aiga blu
Qu’escorre e s’engana
Ancuei denembrada

Taca de glòria …

Legir tot

a Laurent Jalabert e René Vietto
Cristalh que grinha,
Perla d’aiga blu
Qu’escorre e s’engana
Ancuei denembrada

Taca de glòria
Cremada per soleu
Bràvos, crits e rires
Ancuei esvanits

Cristalh que grinha
Perla d’aiga blu
Que banha la rota
Ancuei esventada

Tunica de glòria
Vestida de soleu
Bràvos, crits e rires
Ancuei esvanits

Galeròto la memòria
T’a laissat una plaça
Au somp dau tieu BRAUS
Galeròto, la memòria
T’a laissat una plaça..

Una ensenha que grinha Una ensenha que canta
A aduch lu òmes aquí
Lu pichins estrabòts Lu mòts que fan …

Legir tot

Una ensenha que grinha Una ensenha que canta
A aduch lu òmes aquí
Lu pichins estrabòts Lu mòts que fan mau
An aduch lu òmes aquí
Degolant la carriera Lo traïn dei tradiments
A estirassat lu òmes aquí

Dins lo bornigon dei manigòrdos
Una ombra turta una taula
S’asseta en trantaiant
Dins lo bornigon dei manigòrdos
Una sàcola en bandolièra
Paua la tèsta sus lu braç

Un còr ben tròup grand Una man que si serra
A aduch lu òmes aquí
Pichini vilaquerias Lu mòts que fan paur
An aduch lu òmes aquí
Escorrant la memòria Lo traïn dei remordiments
A estirassat lu òmes aquí

Repic
Parodia d’amnesia Molons de sovenirs
A aduch lu òmes aquí
Tròcs d’amors perduts Brigas de mòts oblidats
An aduch lu òmes aquí
S’as perdut lo breu Quora fòl crides seba
Pòdes t’estirassat aquí

En lo pòrt d’Amsterdam
Li de marins que cantan
Lu pantais que li trevan
A la larga d’Amsterdam
En lo …

Legir tot

En lo pòrt d’Amsterdam
Li de marins que cantan
Lu pantais que li trevan
A la larga d’Amsterdam
En lo pòrt d’Amsterdam
Li a de marins que duermon
Coma d’oriflamas
Au lòng dei ribas tristi
En lo pòrt d’Amsterdam
Li a de marins que crepan
Plens de biera e de dramas
Ai promiers barlumes
Mas en lo pòrt d’Amsterdam
Li a de marins que naisson
Dins la calor espessa
De langors oceans
En lo pòrt d’Amsterdam
Li a de marins que manjan
Sus de toalhas tròup blanqui
De peis escorrents
Vi fan veire de dents

A trovar un escamp
A descréisser la luna
A gonflar de sartias
E si sente la merlussa
En lo còr dei tantiflas
Que li gròssi mans convidan
A revenir en mai
Pi s’enaussan en rient
En un remon de chavana
Referman li braietas
E sòrtan en rotant

En lo pòrt d’Amsterdam
Li a de marins que balan
En se fregant la pansa
Sus la pansa dei fremas
E viran e balan
Coma de soleus escupits
En lo son esgarrat
D’una jorgina rança
Se tòrsan lo còl
Per ben si sentir rire
Fins tant que tot d’un còup
La jorgina espire

Alors le geste grave
Alors le regard fier
Ils ramènent leur batave
En pleine lumière

Dans le port d’Amsterdam
Y a des marins qui boivent
Et qui boivent et reboivent
Et qui reboivent encore
Ils boivent à la santé
Des putains d’Amsterdam
De Hambourg ou d’ailleurs
Enfin ils boivent aux dames
Qui leur donnent leur joli corps
leur donnent leur vertu
Pour une pièce en or
Et quand ils ont bien bu
Se plantent le nez au ciel
Se mouchent dans les étoiles
Et ils pissent comme je pleure
Sur les femmes infidèles
Dans le port d’Amsterdam...

Lo zonzon dei moscas sus la carriera
Lo zonzon dei moscas sus la carriera
Lo cant dei pens que s’escapan …

Legir tot

Lo zonzon dei moscas sus la carriera
Lo zonzon dei moscas sus la carriera
Lo cant dei pens que s’escapan
Lo crit dei rires que s’escrasan

Lo soleu pica fòrt, son pas li vacanças
Lo soleu pica fòrt, son pas li vacanças
Un can suerbe lo canalet
La bèstia bauba à l’ària muda

Lu capuchons an minga votz, minga color
Lu capuchons an minga votz, minga color
Ti dion « vai pintar de gàbias »
Li es ren da veire, ren que si passa

Es mai un racònte de ma tanta la bòrnia
Es mai un racònte de ma tanta la bòrnia
Que sigon lu deques ò lu barbuts
Es lo pòble que paga la vida

La mòrt a jamai soterrat lo vent
La mòrt a jamai soterrat lo vent
E en lo ciel de la mar nòstra
La votz de Lounes es sempre liura
E dins lo ciel de la mar nòstra
La votz de Lounes es sempre viva

Lu bateus es segur
Reduron dins li caisses
Lo perfum dau grand larc
Lo gust dei sirenas
An dins la …

Legir tot

Lu bateus es segur
Reduron dins li caisses
Lo perfum dau grand larc
Lo gust dei sirenas
An dins la borda
La color de l’auta-mar
La liberta ferotge, dei corsas lontanis
Lu atras en colana
Porton lu pantais dei omes

Chouette c’est chouette
Mais les bateaux font peur aux mouettes

Lu marins dins lo port
An la peu boroclada
An dins li bornieras
Dei troçs dau monde
La color embriaganda
D’aquelu que s’en van
Culhir li legendas e lu uelhs dei filhas
Lu atras en colana
Porton d’oudors esotics

Lu bateus entretant
S’enganon quauquifes
Reduron dins li caisses
D’estranges cargamens
Lu marins vergonhos
Lu doi pens dins la merda
Escoton maluros, ondea lo mazout
Lu atras en colanas
An dei plumas enviscadi

M’asseoir sur un banc, cinq minutes avec toi
Regarder les gens tant qu’y en a
Ti parlar dau bòn temps, …

Legir tot

M’asseoir sur un banc, cinq minutes avec toi
Regarder les gens tant qu’y en a
Ti parlar dau bòn temps, qu’es mòrt ò revendrà
En serrant dins la man lu tieus dets
Donar a manjar, a de pijons babèus
E de punchas-pens per si rire
E audir lo tieu rire, faire calar lu barris
Sobretot sanar li mieu feridas
Ti cuntar un pauc coma èri pichon
Lu bonbons favolós
Que raubaviam dau merchand
Car en sacs e mintòs, caramelas a cent liras
E lu Mistral gagnants, e lu Mistral gagnants

Marchar sota la plueia, un moment embé tu
E regarjar la vida tant que ni a
Ti cuntar la Tèrra en ti manjant dei uèlhs
Parlar de la tieu maire un pauc gaire
E sautar dins li lònas per la faire rangolhar
Chapinar li cauçuras e si rire
E audir lo tieu rire com’ audiant la mar
S’en anar repartir en arrier
Ti cuntar sobretot lu carambars dau passat
E lu coco-bòers e lu vers « roudoudous »
Que n’en talhavan li labras, n’en degalhavan li dents
E lu Mistral gagnants, e lu Mistral gagnants

M’assetar sus un banc, un moment embé tu
Regarjar lo soleu que s’en va
Ti parlar dau bòn temps qu’es mòrt e m’en bati
Ti dire que lu marrits, siam pas nautres
Que se ieu siáu fòl, es ren que dei tieus uèlhs
Car an lo torna-cònte d’èstre doi
E audir lo tieu rire s’envolar finda aut
Que s’envolan lu crits dei aucèus
Ti cuntar enfin que cau aimar la vida
E l’aimar parier se
Le temps est assassin et emporte avec lui
Les rires des enfants
Et les Mistral gagnants, et les Mistral gagnants

Passatge Vauban
Lo garbin s’es fardat, au lume d’un fanau
Crés qu’embé un pau d’afart sembla un mainau
Lo garbin …

Legir tot

Passatge Vauban
Lo garbin s’es fardat, au lume d’un fanau
Crés qu’embé un pau d’afart sembla un mainau
Lo garbin su la vila, garda moc lu pantais
E vestit d’un rodo, dondolèa plan-plan

A piat lo silenci per tapa-miseria
Quan lu rires dei filhas
Scombula lu bateus

Passatge Vauban
Una armada à rage, posa per un pintre
Que vende dei mascarons su una baia anonima
Quauqui oras de gloria, passejon lur péadas
Sensa marqua l’aréna entra dubis e envuèias

E totjorn lo silenci à pena esflorat
Per la bressolada, dei gambas d’un pescadou

Passatge Vauban
Una merchanda de breus d’Africa o d’aqui
Estrenhe lo sieu manteu, li a finda dau vent
Un escrivan d’escrichs vans, en un compendi
Parla d’un pin maritime qu’a lo mau de mar

Lo silenci n’a una fora, replega li sieu canas
Quita lo paisage, sensa faire d’escandalos

Passatge Vauban
Lo garbin si desfila, dins lo remon de la vila
D’un darnié ressaut embala una réverbèra
Banhant d’un lutz violet, la mieu passejada
Dins lu pantais mocs
D’un can desflancat

Quauqu mòts d’aquí
Per lo monde alentorn
Au lume la memòria a un autre color
Lo romieu que vira
A …

Legir tot

Quauqu mòts d’aquí
Per lo monde alentorn
Au lume la memòria a un autre color
Lo romieu que vira
A la fet per dolor
L’aubre dont fan li crotz
Di : lo messia, non retornerà

Regarjatz un pauc
s’aqueu que marcha pas
A pas un clavèu en la tèsta
Regarjatz un pauc
aqueu que marcha pas
A bessai un clavèu en lo piech

Descadrar li fòtòs
Gardar la traça e legir
La maigrana imòble, fa la lemosina
Pauada coma l’asart
Sus la còrda a linge
Quora en la nuèch
Li nècholas arengan li fògas

Lo frei s’esconcassa
En cristals de glaça
Un enfant que brama, arresta lo temps
Aquela grata-quèqua
A gust dau denembre
Aspres, li sòrbas en otòbre

Quauqu mòts d’aquò
Per un òme assetat
Au lume la lemosina di un autre país
A una nebla cavau
Que li percorre la tèsta
Per un moment desclavelat, lo pòrta un pauc e pi...

Vòli portar un brinde en aquela flor
Que ne’n dona lo perfum Au mitan dau matin
Regarja l’amic soleu, fa …

Legir tot

Vòli portar un brinde en aquela flor
Que ne’n dona lo perfum Au mitan dau matin
Regarja l’amic soleu, fa tot lo camin
Per amagar de lume Tota aquela folia

Sus la plaça vielha,
per que lo jorn finisse
L’ombra d’un escur ven regar lo barri

Vòli portar un brinde per aquela rusca
Dont se fregan la peu Per cercar la calor
Ai brams, ai bisbilhis d’una votz que s’aluenha
Sovenirs estrànsols D’un jorn de cocanha

Sus la plaça vielha,
per que lo jorn finisse
L’ombra d’un escur ven regar lo barri
Sus la plaça vielha lu ressons dau jorn
S’entressan ai estelas
per asperar lo soleu

Vòli portar un brinde a la tèrra a la vida
La luna en lo sieu vòl espera la plueia
Ai cantons, ai silencis dau banc de pèira
A la sieu vielha pèu
que ne’n cuenta la raissa

Vòli far un enclin, per un sera d’estiu
Quora li certitudas s’en van en ravaria
Ai escorchs, ai viradas
d’un camin tròup drech
Lu castèus d’arena en jamai de crotelas

Sus la plaça vielha,
per que lo jorn finisse
L’ombra d’un escur ven regar lo barri
Sus la plaça vielha lu ressons dau jorn
S’entressan ai estelas
per asperar lo soleu