Acostumat,
Vestit, costumat.
Siás lèu consumat
Al fuòc del passat
E tos enfants,
Tròp lèu venguts grands,
Sas çò que …

Legir tot

Acostumat,
Vestit, costumat.
Siás lèu consumat
Al fuòc del passat
E tos enfants,
Tròp lèu venguts grands,
Sas çò que ne fan
De ton occitan.

E la lana borruda
De ta vièlha abituda
Coma la solituda
De ta vida t’aduda.

Lo temps perdut,
L’espèr revengut,
As pas fait, agut
Çò qu’auriás degut.
Machegaràs
Ton passat, còl ras
Que demembaràs
Quand lo contaràs.

Coma un vièlh parpalhòl,
Bavarisa a mièg còl
Te levas de pel sòl,
Militant clesquemòl.

Adieu l’amic,
Soi pas vengut ric
Ni agut sul pic
Fuèlhas de garric.
Siaguèt aital,
Tornan a l’ostal
Coma un vièlh chaval
Qu’a paur del trabalh.

Las annadas passadas,
Affichas empegadas,
Milierat de seradas.
Plòu pas sus la secada.

Dins son acordeon
A metut de cançons
Per far dansar gojats e filhas
Viran coma de fuèlhas
Sus la plaça …

Legir tot

Dins son acordeon
A metut de cançons
Per far dansar gojats e filhas
Viran coma de fuèlhas
Sus la plaça del vièlh
Mercat.

A l’amor i a pas dreit,
I cal tota la nuèit
Bolegar son sac de musica
Aurà pas una mica
Dels potons a tot vam
Balhats.

Se soven qu’autres còps,
Sa femna, un polit tròç
L’aimava de totas sas bocas.
Vei un òme, se colca
Per viure lo darrièr
Pecat.

Entre dos bels refrans,
Per se balhar de vam
Bèu un còp a pòt de cantina ;
De vin a gost de tina
D’un fons de barricòt
Tirat.

E la nuèit e lo vin
Fan virar son topin
Coma las cambas dels dansaires.
Ja se’n manca pas gaire
Que sus son sòrt age
Plorat.

Un bèl jorn, pataflau !
Lo bufet petarà
E aqui, al nas dels dansaires,
Veirem s’escapar l’aire
De musica de sang
Mesclat.

Èrem anats a l’Estanhòl
Per i dansar lo rock’n roll
I trapèrem que d’Espanhòls
Que tustavan sus de pairòls
E …

Legir tot

Èrem anats a l’Estanhòl
Per i dansar lo rock’n roll
I trapèrem que d’Espanhòls
Que tustavan sus de pairòls
E quatre filhas de Pujòl
Vestidas ambe de lençòls.

Aquò’s lo rock’n roll de l’Estanhòl.

I aviá tanben de montanhòls
En pèl de fedas junc’al còl
E un parelh de país-bassòls
Lo pèl copat ambe un bòl.
Tot d’un còp i a un ratinhòl
Que te sortis d’un regassòl.

Una femna me sauta al còl ;
Comprèni lèu çò que me vòl.
En bavant coma un cagaròl
T’i fau lo còp del camparòl.
E la musica, mi, fa, sòl,
Que jogava lo rock’n roll.

Alavetz me ditz qu’es en dòl
D’un jove qu’èra a la F.A.O.L.
E del temps que los Espanhòls
Escotavan lo rock’n roll,
Amorós coma un esquiròl,
La meni a Sant Ferreòl.

Un bèl matin d’estju,
Davalèt d’un cotiu
Per demandar ont èra
La debuta de camin.
Lo solelh èra bèl,
I …

Legir tot

Un bèl matin d’estju,
Davalèt d’un cotiu
Per demandar ont èra
La debuta de camin.
Lo solelh èra bèl,
I rostissiá la pèl
E tot son materiel
"Made in Western Germany".

Quand fa l’amor tira a biá, a biti. (bis)
A lo daquòs en capèl de rector
A bià e a biti,
Çò que fa, b’aimi tot.

Faguèt la coneissençad’un viticultor
Que fasiá de vin biò cap a Fiton.
Aviá lo mildió.
I prenguèri la mas,
Cridèt pas sa maman
Quand de l’ocupacion
Passèri a la collaboracion.

Çò que passèt apuèi,
Me ba gardi per ieu.
Se pòt pas tròp cantar
Mas avètz d’imaginacion.

Lo lendeman matin,
Tornèri al camin
Me calguèt plan comprendre
Que la bèla aviá fugit.
Cercavi coma un gos
Sul camin amorós
Ont m’aviá tant aimat
E daissat coma un escopit.

Pro de temps a passat,
Lo camin es tampat.
La bèla dèu aver
De rufas al canton de l’uèlh.
Benlèu que se soven
D’un poton europenc
E d’aquela cançon
Al refranh un pauc trufarèl?

Al cafè de la plaça,
Juke-box american,
Lo cafè dins la tassa
Refreja en t’esparant.
Lo miralh enganaire
Ont escrivi …

Legir tot

Al cafè de la plaça,
Juke-box american,
Lo cafè dins la tassa
Refreja en t’esparant.
Lo miralh enganaire
Ont escrivi ton nom,
Redòla dins mon caire
En cercant ton perdon.

At, a ieu,
A tu, atots.
Quatre vièlhs
Jògan dins un canton.

Qualques joves bolègan
Al ritme del laucet.
La musica verdeja
En servici solet.
Se parla fòrt, se crida
Mentre que dins son jaç
Un amor se decida
A far del fum son laç.

Barba de parladissa
Que lo saber inonda,
Un òme qu’a la tissa
De tornar far lo monde,
Parla dins son canton
A los qu’escotan pas
Fa sa revolucion
Sense d’aquí mudar.

Al cafè de la plaça
Juke-bòx tròp amargant,
Ai acabat la tassa
Aquí en t’esperant.
Lo miralh tròp esclaira
Lo rendètz-vos mancat.
Soi tot sol dins mon caire ;
Amor desemmascat.

Dins l’aiga de ta boca
Ai begut a l’amor
A l’ombra de ta soca
Ai colcat un "totjorn".

S’èri poèta …

Legir tot

Dins l’aiga de ta boca
Ai begut a l’amor
A l’ombra de ta soca
Ai colcat un "totjorn".

S’èri poèta e se m’aimaves
Aital seriá nòstra cançon.
Mas siás de fusta dins mos braces
E trauca, trauca lo cusson.

Al flume de ton pèl
Ai negat ma rason.
Ai daissat lo tropèl
Per seguir ta sason.

E puèi me soi penjat
Al negre de tos uèlhs
La sason a cambiat
Per un autre solelh.

Lar raras de ton còs
M’an donat un país.
La jòia de mon sòrt
Me trapa mai que ric.

D’autras causas encara
Me viran l’esperit
Mas çò que ne son ara
Aquò es pas escrit.

repic:
Siás pas pro grand per venir amb ieu
Jos la paissièra del Lauquet
Siás pas pro grand per véser …

Legir tot

repic:
Siás pas pro grand per venir amb ieu
Jos la paissièra del Lauquet
Siás pas pro grand per véser de tos uèlhs
Lo reiaume del colobret.

Quand avèm set d’amor o mal de còr,
Es una sèrp que càmbia nòstra vida
Un cabucet e siam dins lo decòr
D’amor aisit e de bon vin que raja.

repic

Un còp de det, tot tomba tot rostit.
Visca lo rei de las aigas que rajan.
Lo temps bandit siaguèt fòrabandit.
Visca lo rèi de las bèlas que nadan.

repic

Passam la nuèit a faire los capbords
A cantar fòrt e a dançar las fècas.
Quand ven lo jorn, l’aiga pren las colors
De nòstres caps un lendeman de fèsta.

E que jamais, dins aquel polit riu,
Qualque torista a la man putanièra
Escampilha dins l’aigueta que viu
Sas escobilhas aquí jos la paissièra.
Seriá tuat sul còp per los amics
Del colobret que viu dins l’aiga clara
Seriá tuat sul còp per los amics
Del colobret que viu dins lo Lauquet.

Los carbonièrs de La Sala
Occitans sens o saber,
Cantan l’Interacionala,
La cançon del desespèr.

Del punh sarrat que se …

Legir tot

Los carbonièrs de La Sala
Occitans sens o saber,
Cantan l’Interacionala,
La cançon del desespèr.

Del punh sarrat que se lèva
Saludèm l’acordeon
Qual compren la nòstra grèva?
Jaurés es al Panteon.

Luchas glandas d’un còp éra:
La polícia dins Aubin,
Per saquejar la misèria
Quand trigocèrem Watrin.

La plegarem pas l’esquina.
Ajudatz nos, païsans.
Volèm gardar nòstra mina,
Lo pan de nòstres enfants.

Cantem l’Internacionala
La cançon de nòstre espèr.
Los carbonièrs de La Sala
Nos an mostrat lo dever.
(Autre vesion : Occitans, nòstre dever ?)

Lauceja dins la nueit
D’aquel mes de julhet
Lo blau de l’ambulança.
S’escampa dins un crit
A mitat engolit
Lo …

Legir tot

Lauceja dins la nueit
D’aquel mes de julhet
Lo blau de l’ambulança.
S’escampa dins un crit
A mitat engolit
Lo vam de l’esperança.
Lo silenci glaçat
Tot d’un còp es tombat
Sus la carrièra nusa.
Darrier lo contravent
Lo lengarut valent
De tot lo mal t’acusa.

Un vent caluc sense calor
Banha de mar las pèiras.
Passan las fèstas de Colhora,
Qualqu’un manca a la fièra.

Ara quatre òmes en blanc,
Dins ta carn, dins ta sang,
Fosegan per ta vida.
Compreni a mitat
Que tot es acabat
Quora la lum s’atuda.
La flaira de l’etèr
Me daissa sens espèr,
Sortissi de la sala.
Mon amor s’es perdut
Dins aquel lum nharut
Que raja per la vila.

Ai paur d’èsser tot sol
Ambe mon grand sadol
De tristessa, de pena.
Lo temps que va passar
Podrà pas amassar
D’amor aquela mena.
Fa dètz calendrièrs
Que, fulhet per fulhet
Escampèri sens Ela.
Dempuèi aquela nueit
Ont, al cèl de mon leit,
S’atudèt una estela.

Èri paure mai que los paures
Pè descauç sus la pèira nusa
Pel camin que lo vent agusa
Ma fe …

Legir tot

Èri paure mai que los paures
Pè descauç sus la pèira nusa
Pel camin que lo vent agusa
Ma fe que ren podiá enclaure.
Ma sola paur per lo pecat
Quora me daissaretz en patz?

Demandavi ren a degun
L’aiga lo pan per tot paratge,
La mòrt a la fin del viatge,
Cercavi solament lo lum.
La dalha es marrida al blat,
Quora me daissaretz en patz?

La rectornariá coma pesta
Tombèt sul país sens pietat,
Laurèt çò qu’èra semenat
Mai los qu’avián virat la vesta.
Nos an caçat coma de rats
Quora me daissaretz en patz?

M’an cremat un matin d’ivèrn,
Mon fum mesclat a l’albairada
Ma tomba es pas entemenada
Soi enterrat dins lo lum verd.
Fasètz la festa dins mon prat
Quora me daissaretz en patz?

I a pas mai de dieu ni de diable;
Sola la vida sola la mòrt,
L’agram a escanat mon òrt,
Nòstra crotz a virat al sable.
Siam mòrts sens èsser consolats,
Quora me daissaretz en patz?

De libres contan nòstra istòria,
Cada jorn se’n fa un pauc mai,
L’argent los mena, aquò rai:
Ieu la pena, elis la glòria.
Cadun inventa sa vertat
Quora me daissaretz en patz?

Paures òmes del sègle d’ara,
Sens fe, sens òbras, sens idèas,
Vos vestissètz de nòstra pelha
E mai de nòstre nom: Catars.
Un còp de mai m’avetz tuat;
Quora me daissaretz en patz?

Vòli contar l’istòria a jamai tròp famosa
Que se passèt un sèr, aval cap a Tolosa
Pensi qu’es "Ribeirac" que …

Legir tot

Vòli contar l’istòria a jamai tròp famosa
Que se passèt un sèr, aval cap a Tolosa
Pensi qu’es "Ribeirac" que se disiá lo luòc
Ont èri anat cantar un pauc la lengadòc.

Lo Larzac èra fresc dins totas las memòrias
dels vinhairons tanben, tota nòva la glòria
S’aviás pas un berret, passaves per un fòl
E se ères pas barbut, òm te cresiá en dòl.

Enfins, èra un temps ont las causas anavan
Qu’après aver cantat, lo bal fòlc començava
Lo rondèu, la polkà, lo saut, lo riga-raga
Te tombavan dessús coma pluèja qu’asaga.

Al fonse sus un traste, en barba e berreta,
Qualques joves faisán resquitar la cabreta,
Bufar l’acordeon, clasquejar la guitarra ;
En aquel temps, spvent èra pas coma ara.

Erem ambe Joél, pegats a la buveta,
Coma dròlles escontant lo conte d’un papeta
Un òme tot en cuèr, a costat d’aquel monde
Ambe son "òpinel" se curava las onglas.

Ne deviá aber pron d’aquela pantomima,
Tot d’un còp, de son punh que la fotra anima
Te fot un cacha-morre al primièr que s’avança
Era "saut de lapin" que se disiá la dansa.

Puèi, per complir lo còp, lo traste escalabra
Talha l’acordeon, embosena la cabra
Que de son crit agut i traucava l’aurelha ;
La guitarra tanben la fot coma una pelha.

Enfins, plega cotèl, colèra, malvolença
Per fugir coma un pet dins lo jorn que comença
Daissant los musicians, lo cimbol a la camba
Córrer coma un tropèl quora lo gos la ramba.

Tu qu’escotas mon cant, sabi çò que ne penses :
Cal èsser desobrat per compausar de pèças
Que contan dins un biais d’escritura un pauc nòble
Çò que te penja al nas se conflas tròp lo pòble.

Sabi qu’un jorn me caldrà plan
Clavar lo temps, daissar lo pas
E dire adieu a los que aimi
Avant …

Legir tot

Sabi qu’un jorn me caldrà plan
Clavar lo temps, daissar lo pas
E dire adieu a los que aimi
Avant que s’atude mon ciri.
Agètz pas paur, soi pas gelós
De los que demòran al jorn.
Cal qu’en demòra sus la tèrra
Par acabar la nòstra guèrra
Se de guèrra encara n’i a
Se siam pas totes escraunhats.

Quand serai pas qu’un tròç de carn,
Ploretz-pas a conflar la mar.
Vali pas mai qu’una lagrema ;
Vòli que ma pelha se crème
E que lo fum naut dins lo cèl
Angue rescalfar los aucèls
E que sas cendras sus la tèrra
Balhen de caud a la misèria.
Aurai au mens quicòm de bon
A mon actiu de vièlh lairon.

Vestida de vent, de frigola,
L’ivèrn la pèira es pro sola
Per aparar lo freg, la glaça
E lo temps que passa.

Cantaretz per mon darrièr jorn
Qualquas nòtas d’un cant d’amor.
Jogaretz un pauc de guitarra
Se aquò se jòga encara.

Puèi beuretz un grand còp de vin
Se ne podètz trapar aicí.
Vos dirai pas çò que ne pensi
Mon cap serà plen de silenci
E mos remembres dins la pluèja
Se’n aniràn en aiga freja.

Mai va, mai bevi,
Mai soi sadolh.
Mai va, mai bevi,
Mai ai lo bolh.
Ma vida es faita
De …

Legir tot

Mai va, mai bevi,
Mai soi sadolh.
Mai va, mai bevi,
Mai ai lo bolh.
Ma vida es faita
De veires ras :
Blanc a las gautas,
Roge lo nas.
Tant palle de matin,
Un veire me ponpona.
La musica qu’escoti
Es gorgolh de bonbona.

Mai va, mai bevi,
Mai soi comol.
Mai va, mai bevi,
Soi a genolh.
Ma vida es mòrta,
Segat lo blat.
Tampi la pòrta
De mon passat.
Se’n anguèt sens un mòt
La que tant esperavi.
Dempuèi, aquel afront,
A l’aigardent lo lavi.

Mai va, mai bevi,
Mai ai lo bolh.
Mai va, mai bevi,
Cresta de polh.
Ai la taïna,
Amor lairon
Una cantina
Es mon clairon.
E aquí dins ma nuèit
Monta un cant que fa mal,
Que me confla lo còr
Gròs coma una semal.

Mai va, mai bevi,
Mai soi sadolh.
Mai va, mai bevi,
Conflats, pesolhs.
L’aiga de sorga
Ne’n patiretz.
Coma mesorga
l’engoliretz.
Mas vendrà un matin
Ont los crebarai totes
Los que dins mon esquina
Se rison quora passi.