Avètz autant de drèites
Coma los autres n’an
E qualques uns de mai :
Lo de faire la mala
E …

Legir tot

Avètz autant de drèites
Coma los autres n’an
E qualques uns de mai :
Lo de faire la mala
E de clavar l’ostal
E d’escampar la clau
Per la finèstra del vagon
Que vos mena trabalhar
Al pais ont de trabalh n’i a.
Mas Achtung es pas permés
Quand partissètz, d’emportar res.

Avètz autnat de dreites
Coma los autres n’an
E qualques uns de mai :
Lo d’ensenhar als dròlles
Consí se preparar
Esquina sopla, cap asclat
A èsser de bons fonccionaris
Que dison oui, que diràn ya
Mas Achtung es pas permés
Als fonccionaris de pensar res.

Avètz autant de dreites
Coma los autres n’an
E qualques uns de mai :
Lo de vendre a racina
Lo pais pam per pam,
De far tutu-pampam
O de vos levar coma d’òmes
Capables d’escriure l’istùoria
De son pais en occitan.
Mas Achtung es pas permés
Un còp manjat de faire res.

Dins l’escur de ma nuèit espèri
Dins lo fons de mon cant espèri
Cada jorn que lucham espèri
Espèri ! …

Legir tot

Dins l’escur de ma nuèit espèri
Dins lo fons de mon cant espèri
Cada jorn que lucham espèri
Espèri !
Un jorn de grand solèlh sul teulat de la vila
un jorn de granda fèsta dins lo còr de cadun
Un jorn de grand lauratge sur la tèrra novèla
Un temps novèl enfins se lèva jol betum.

Dins lo mot que t’ai dit ieu sabi
Dns lo jorn qu’ai viscut ieu sabi
Dins la lucha sarrats ieu sabi
Ieu sabi !
Que tot pòt cambiar dins lo còr que va naissar
Que tot pòt se pòt liurar ambe nòstre valum
Que tot se pòt cambiar dins lo crit que va crèisser
Un temps novèl enfins se lèva jol betum.

Se te’n vas dins lo Nòrd, resista
Se te rauban ton camp resista
Se la fe t’abandona resista
Resista !
Cada jorn nos farem mai fòrts dins nòstra lucha
Cada jorn fargarem las armas en comun
Cada jorn ne farem un pas sus nòstra rota
Un temps novèl enfins se lèva jol betum.

Siás nascut dins l’ostal
Ont son gents de servici.
A l’escòla del ric
As après a escriure.
Dins los libres …

Legir tot

Siás nascut dins l’ostal
Ont son gents de servici.
A l’escòla del ric
As après a escriure.
Dins los libres dels grands,
As agut la cultura.
Mendicant de la glòria,
Dins la vila de lum.

Siás coma l’aucèl en gàbia
Cantas çò qu’es agradant
Siás coma un caval sens carri
Degun per seguir ton cant.

De tròp somiar de ren
Las idèas son falsas.
Es aisit de cantar la flor
La borsa plena.
Cantas, cantas, deman
Per tu es pas mistèri.
Ton pòble es enganat,
Mas ta cançon se vend.

Gaita al costat de tu
L’òme sol dins sa vinha
Espèra un pauc de tu
per èstre un jorn desliure.
Se l’escotas un brieu,
Te dirà sa cançon,
E quand la cantaràs
Totis l’escotaràn.

Seràs pas un aucèl en gàbia,
Se cantas la lucha, deman.
E tas cançons se faràn carris
Per portar l’esper occitan.

Aviás vint ans, trigossaves misèria
E l’envetja de viatjar.
T’an dit se venes la paga es segura
E de pais …

Legir tot

Aviás vint ans, trigossaves misèria
E l’envetja de viatjar.
T’an dit se venes la paga es segura
E de pais ja ne veiràs.
As pres lo sac, l’as metut sus l’esquina
E siàs partit en fiulejant.
Pertot as trobat la granda famina
Pertot de pòbles revoltats.
Te siás fait fòrt per defendre l’empèri
Contra los òmes esplechats.
Enemic de la libertat
Aqui siás, paure soldat.

Carna canon, vendut a l’industria,
Als profitaires de la mòrt
As cresegut en la granda patria,
E te siás ligat a son sòrt.
T’an fait marchar coma una mecanica
Talament èras encloscat.
Quora t’an dit d’ocupar la fabrica
Coma un sol òme as marchat.
Ton fusilh punta tos fraires de misèria
Lo Capital buta ton braç.
Enemic de la libertat
Aqui siás, paure soldat.

Los carbonièrs de La Sala
Occitans sens o saber,
Cantan l’Interacionala,
La cançon del desespèr.

Del punh sarrat que se …

Legir tot

Los carbonièrs de La Sala
Occitans sens o saber,
Cantan l’Interacionala,
La cançon del desespèr.

Del punh sarrat que se lèva
Saludèm l’acordeon
Qual compren la nòstra grèva?
Jaurés es al Panteon.

Luchas glandas d’un còp éra:
La polícia dins Aubin,
Per saquejar la misèria
Quand trigocèrem Watrin.

La plegarem pas l’esquina.
Ajudatz nos, païsans.
Volèm gardar nòstra mina,
Lo pan de nòstres enfants.

Cantem l’Internacionala
La cançon de nòstre espèr.
Los carbonièrs de La Sala
Nos an mostrat lo dever.
(Autre vesion : Occitans, nòstre dever ?)

Lo solitari qu’av èm pas
Penjat encara a la biga
Que s’estrème tant que voldrà
Al mitan de sas aroinas …

Legir tot

Lo solitari qu’av èm pas
Penjat encara a la biga
Que s’estrème tant que voldrà
Al mitan de sas aroinas :
Avèm pas ren contra el.

Lo pregadieu que sabiá pas
Que gemecar a la muralha,
Los uèlhs virats int ren ven pas,
Que s’estofe de contaralhas :
Comptarem pas mai amb el.

E lo que jamai volguèt pas
Que comptar amb lo temps que passa,
Fa de temps que l’avèm liurat
A las onglas de las baujas :
Lo temps arrengará pas ren.

E ara de mans en mans
Sus la vila que bronzina
Lo solèlh nos fasèm passar
Coma una peira per bastir
Nòstre ostal e lo bastissèm.

Ela parla dins lo lum blau
Nos cal calar, lo vièh escota
Lo pepin engolis sos contes
Siàm muts davant …

Legir tot

Ela parla dins lo lum blau
Nos cal calar, lo vièh escota
Lo pepin engolis sos contes
Siàm muts davant ela.

E d’aquel temps los òmes luchan
Lo crit passa pas dins l’embut
Siàm las aucas de la consciénça
Consciénça blanca de banuts.

Sabèm pas parlar coma ela
Nòstra lenga la coneis pas
Parla la lenga exagonala
Siàm muts davant ela.

Deman dins la cort de l’escòla
Los enfants devendrán Zorrò
Val mai aquò que communista
Siàm muts davant ela.

Ela dòna lo biais de viure
Als joves que deurán partir
Cap al lum, la tèsta que vira
E creson en ela.

Sens cap de bruch la maire broca
Lo vièlh bada aquel lum blau
E lo pepin coma lo pòble
Dormís davant ela.

Debrembadissa nacionala
Ont lo pòble escampa son vam
Decervelatge per los òmes
Que creson en ela.

Patron tu que d’argent n’as pron per comprar lo silenci
Patron tu mercejarai pas per lo trabalh raubat
Patron te …

Legir tot

Patron tu que d’argent n’as pron per comprar lo silenci
Patron tu mercejarai pas per lo trabalh raubat
Patron te voliá pas cantar mas la cançon es faita
Patron e lo cant qu’ausiràs totjorn t’escaparà
Patron alavetz ausiràs lo cant de los que crèban
Patron los que t’an escotat e que cresián en tu
Patron aquel cant se farà fòrt de mila misèrias
Patron per dire que lo mond se pòt passar de tu.

Patron ton argent te fa rei fins al fons de ta colca
Patron ton argent se fa lei pertot on siás lo mestre
Patron de l’òme esplechat a la puta que pagas
Patron tot çò que dins ta man flaira la falsetat.

Patron se as mentit sus l’istòria es pas tu que l’as faita
Patron e l’istòria me ditz que siás pas eternal
Patron alavetz se pòt plan qu’un grand jorn de colèra
Patron lo pòble digue al mond ara siàm los
PATRONS.

Perqué Tolosa la nuèit ?
Un sisclal que s’esperlonga…
La femna gròssa del pièch
Dins una carrièira longa.

Traversarai lo …

Legir tot

Perqué Tolosa la nuèit ?
Un sisclal que s’esperlonga…
La femna gròssa del pièch
Dins una carrièira longa.

Traversarai lo canal.
La Clamença que m’espèra.
Mas traparai pas l’ostal
Ni la cambra d’un còp èra.

Qual me parlarà d’amor ?
Tant de caisses que se bèrcan…
Las cotilhas de color,
E totas las mans que cèrcan…

De Montmorenci, lo Duc…
De Ramon, lo darrièr Comte…
mas passarai per caluc :
Degun compren lo meu conte.

Perqué Tolosa la nuèit ?
La pila e mai l’esponga.
La fèmna gròssa del pièch
Sus una cadièra longa.

Nòstra tèrra crèba
Venduda al poder de l’aur.

Mas lo punh se brandís,
Lo crit s’espandís
Volèm viure al Pais …

Legir tot

Nòstra tèrra crèba
Venduda al poder de l’aur.

Mas lo punh se brandís,
Lo crit s’espandís
Volèm viure al Pais !

Los joves nos daissan :
CRS es lors sòrt.

Las usinas tampan :
Trabalharàs dins lo Nòrd.

Nòstra lengra creba,
la dison lenga de mòrts.

La revòlta crida :
Es lo crit d’un pòble fòrt.