Antoena s’aperava
Que parlava aus ausèths
Los arrams de la seuva
Qu’èran lo son castèth
E mei d’ua bergèra
Per …

Legir tot

Antoena s’aperava
Que parlava aus ausèths
Los arrams de la seuva
Qu’èran lo son castèth
E mei d’ua bergèra
Per la bèra sason
Qu’anà tà la heuguèra
Escotar sa cançon.
Pacant shense familha
N’avè pas qu’un sol hrair
Son hrair qu’èra son aso
Qui’u hasè lo tribalh.

Atau que’s passejava
Dab lo bonet suu cap
Lo cap dens las estelas
Estelas dens lo cap.
Que sabè força istòrias
Istòrias d’autes cops
Coneishè pas la glèisa
Ni l’escòla tanpauc.
Lo monde que’u disèvan :
« I a Bon Diu Tot-un »
Mes eth que’n vedè quate
Quan èra hart penut.

Un dia qu’arguèitava
Las poras deu vesin
S’amassà dens la cara
Maishant còp de fesilh.
Entà son darrèr viatge
Lo vesin i èra pas
Que i avè sonque l’aso
E las flors deu varat.
Mes las hadas de noste
Que disen qu’autanlèu
l’aso cargà son amna
Pujèn de-cap au cèu.

I avè pas fòrça monde
Au som deu paradís,
Mes despuish lo San Pèire
S’a trobat un amic.
Que son tots dus sus l’aso
La botelha a la man
Cridan de lèdas causas
E pishan suu lugran
Se trobatz mon istòria
Shense moralitat,
La dis : vertadièra
Mon conte es acabat.

Son partits per un matin de garba
Cap au sud, la calor, lo sorelh,
Qu’an deishat lo can au pè …

Legir tot

Son partits per un matin de garba
Cap au sud, la calor, lo sorelh,
Qu’an deishat lo can au pè d’un arbo
L’an deishat, qu’an dit qu’èra trop vièlh
Tot solet enter la vila e la mar
Sonque ua còrda, dab un can au cap.

Compren pas, a pas inteligéncia
L’an canviat en-per drin de desbrom,
Ne’u demora que la sovenença
De tendressa e de la patz deu som.
Tot solet enter la vila e la mar
Sonque ua còrda, dab l’amor au cap.

Laira, laira e arrès non s’estanga
Sap pas quina fauta e’u cau expiar,
E maudís, presonèr de sa branca
Aqueths uèlhs qui non volen espiar.
Tot solet enter la vila e la mar
Sonque ua còrda, canhaulets au cap.

Se non i avè mei que maudolença
Seré pro dab un còp de fusilh.
Vos demandi shense mauvolença
A qui daretz lo còp de fusilh
Tot solet enter la vila e la mar
Sonque ua còrda, dab la mòrt au cap.

La darrèra nuèit, que s’ei desvelhat
E que m’a dit : « Puna’m, vèn,
Puna’m, me’n vau... »
Qu’ei partit, …

Legir tot

La darrèra nuèit, que s’ei desvelhat
E que m’a dit : « Puna’m, vèn,
Puna’m, me’n vau... »
Qu’ei partit, e puish, un gran silenci...
N’avem pas avut cap de dròlle.
Lhèu qu’ei plan atau...
Que demoran sonque tots aqueths dias,
Dias e dias passats darrèr la montanha
Que l’autan s’a escobat.
Los dias e tanben la bailina de l’aiga
Sus las pèiras.
Tota aquera vita, tot aqueth camin...
E ara... e ara... que cau qu’ani cercar
Lenha, lo huèc que’s va estupar.

Ca-vietz audir joenessa
La planhta deus vetèths
Que jo n’èi gran tristessa
De’us véder presonèrs.

La libertat qu’ei bèra
E …

Legir tot

Ca-vietz audir joenessa
La planhta deus vetèths
Que jo n’èi gran tristessa
De’us véder presonèrs.

La libertat qu’ei bèra
E la lutz deu bon Diu
A jo m’an dit de qu’èra
Entà tot çò que viu.

Sarrats dens ua cauja
Shens se poder mudar
Shens conéisher la maire
Ni l’aulor deu mentràs.

Tot lo dia que ploran
Dab uèlhs desesperats
A jo m’an dit de qu’èra
Aquò un gran pecat.

No saben la montanha
Ni l’èrba deu pradolh
E n’audeishen deu Gave
Lo briu plen de gorgolhs

De la tèrra mairana
Que son desarrigats
A jo m’an dit de qu’èra
Gran dòu e gran pieitat.

T’à tirar d’esclavatge
Nostes hrairs los vetèths
Trencar loas estacas
Qu’ei hèit quate coplets.

La libertat qu’èi bèra
E jo que voi cridar
Permor que m’an dit qu’èra
Un dret de la guardar.

Dèisha l’arròsa a l’arrosèr,
Se la trencas, que’s va morir.
Que n’a maucòr, l’arrosinèr
Quan pica a mòrt quauque vielh …

Legir tot

Dèisha l’arròsa a l’arrosèr,
Se la trencas, que’s va morir.
Que n’a maucòr, l’arrosinèr
Quan pica a mòrt quauque vielh pin.
T’arregaudirà la floreta
De son perhum, de sas colors,
Mes dèisha la sus la branqueta,
Entà que donc tuar las flors ?

Dèisha l’ausèth dens lo son nid,
Dens la gàbia ne’u clavis pas.
Dens l’aire, libre e esberit
Que harà lèu sos permèrs pas.
Veiràs quan desplegue las alas
De cap au so, compreneràs
Que n’ei pas hèit tà l’esclavatge,
Dèisha’u partir, ne’u clavis pas.

Dèisha lo paisan a la tèrra,
La vila qu’ei trop trista entà d’eth.
Quan s’i poderà ganhar hèra,
Que si sentirà a l’estret.
Non i a mei bèra catedrala
Que la lana dab sos grans pins.
Deu matin dinc a l’escurada,
Qu’i pòt pregar, saunejar drin.

Que ditz lo nom de tot çò qu’aima,
Lo bestiar, lo camp e lo cèu,
Tà d’eth tot aquò qu’a ua amna,
Dens lo son còr que hica mèu.
Qu’ei aquí qu’a aprés a víver,
E que la dit lo pinhadar :
« Que soi jo lo mei gran deus libes,
Que t’ensenhi la libertat ».

Un vent de paur boha sus l’Espanha
Los dias qu’an color de la nuèit
Acerà per delà la montanha
La …

Legir tot

Un vent de paur boha sus l’Espanha
Los dias qu’an color de la nuèit
Acerà per delà la montanha
La mort qu’ei a l’arguèit.

Ausís los crits qui pujan de l’ombra
Ne pòdes pas non pas escotar
Plagan de dòu la cara deu monde
Ne’t pòdes pas carar.

Repic :
No a la muerte

Que calerà que la toristalha
Coneishi plan lo prètz deu saunei
Dab son argent l’ordi que fusilha
Tròp roi qu’ei lo sorelh.

Un dia que m’a dit lo vielh òmi,
Se de l’ausèth vòs seguir lo cant
Cau pagar la libertat deu pòple
Dab lagrèmas de sang.

Se tà penjar ua dictatura
Cèrcas un arbo de libertat
Que’n sabi un quilhat dens l’istòria :
Casso de Guernica !

Se cau que passis per la montanha
Entà’t desliurar d’un maishant mau
Que sauràs on se tròba l’Espanha
Au ras deu Portugau.

Lo Guilhem ei sus la plaça
Qu’ei plantat com un piquet
Tots que l’apèran pegàs
Son espiar hugís tot dret. …

Legir tot

Lo Guilhem ei sus la plaça
Qu’ei plantat com un piquet
Tots que l’apèran pegàs
Son espiar hugís tot dret.
Qu’ei lo hòu de mon vilatge
Lo Guilhem que dança plan
Apartatz-vos deu passatge
Lo Guilhem que va dançar.

Que’n vas com ua randoleta
Qui descobreish lo primtemps
Boca ubèrta en har l’aleta
Com tà t’engolir lo temps.
Pòrtas tot l’espèr deu monde
Dins tos uèlhs de soledat
Amor b’aurés en abonda
Mes qu’as tròp pesuc lo cap.

Entà l’escur qui’s desvelha
La toa man que va plorar
Tà l’estela qui punteja
La toa man que va pregar.
Ausís la cançon doça e bèra
Ausís que sona l’angelús
Que sona per ta misèria
En cercar tròç de cèu blus.

Tu qui passas peu vilatge
Deu Guilhem ne’t trufis pas
Hè’t enlà, seguís ton viatge
Canta sol, per tu sap pas.

Aproishatz-ve, brave monde,
Uèi que veni ma vita a tròç.
Hè’vs en davant !
Atencion, brave monde,
la venta va …

Legir tot

Aproishatz-ve, brave monde,
Uèi que veni ma vita a tròç.
Hè’vs en davant !
Atencion, brave monde,
la venta va commençar.

Los mens prats que son a véner,
Per un terren de camping.
L’arriu que l’auratz a gratis,
Qu’auratz l’aiga au broquet,
E de la bona, monsur, aiga biologica,
Aiga ecologica.
La mia maison qu’ei a véner,
Cinquante ans a qu’i soi vadut,
Lo pair tanben qu’i ei vadut,
Aquí monsur, ua hèra bèra maison
Dab cinquanta ans de soviers.

Anem ! Los soviers, la maison,
Los prats e lo camping, qui’n vòu ?
Un còp de vent, acèra au hons,
Mercé plan, monsur ; dus còps
A l’esquèrra, tres còps au miei,
Quate còps a la dreta, qu’ei tot ?
Qui ditz mèi ? ad jujat, venut !

La mia estable qu’ei a véner, vacas,
Non i a pas mèi, venudas au mercat,
Monsur, mès los arrestelièrs son solides,
Un restaurant que’n poiratz har.
Un restaurant exotic, un restaurant
Rustic, aqueth restaurant, que va plàser
Au torista.
La mia vinha, dab la recòlta de l’an
Passat, suu mercat, per arren.
Per aqueste temps de crisa, la poiratz
Distilar tà har supèr.
Anem ! La vinha, lo supèr...

Ço que voletz, monsur ? Lo men Hilh ?
Ah, non monsur, lo men hilh
N’ei pas a vene. Qu’ei partit l’an passat,
Monsur, l’armada que’u m’a panat,
Monsur, l’armada que’u m’raubat.
Lo men vielh can qu’ei a vene,
Dètz ans d’amor, dètz ans de libertat,
Dètz ans de fidelitat.
Anem ! qu’in vòu ? Amor, arrès ne’n
Vòu, fidelitat, arrès ne’n vòu ?
Lo men vielh can que pòt crebar...

La pèth de mon cul qu’ei a vene,
E’n voletz ? Pas hèra beròia,
Mès vertadièra, cinquanta ans
De misèria, usclada peu sorelh,
Tè, que’n poiratz har un lampadèra.
Anem ! La pèth de mon cul !
Un còp de vent... Macarèu
Que marcha plan...
Las mias mans, tè que veni las
Mias mans, mans de paisan,
Monsur, mans de tèrra, monsur,
Mans hartas de trabalh, monsur,
Hartas de sorelh, hartas de ploja,
Mans qu’an tribalhat tota la vita
E tà que, monsur ? Mans de vinha,
Mans de blat, mans qui’s sarran,
Monsur, tà maudíser e tà trucar,
tà maudíser e tà trucar...

E dab tota aquera moneda,
Peus camins nostes, lo noste òmi,
Que partí tà la vila.
Qu’arribà sus ua grana …

Legir tot

E dab tota aquera moneda,
Peus camins nostes, lo noste òmi,
Que partí tà la vila.
Qu’arribà sus ua grana plaça.
Qu’èra dia de hera.
Monde, n’i avè fòrça, monde
Que coneishè plan, monde deu parçan.

I avè lo Jan de Planta la Punta, sabs ?
Lo que s’èra maridat dab la hilha
D’aqueth Jan fotre de Pèire deu Calhau.
I avè tanben aqueth picatalòs de Salias,
Que s’aperave... son pair qu’èra
Lo hustèr de Sauvalada...

Enfin tè, qui avè monde...
Qu’èran amassats devant un empont
Au hons de la plaça. Qu’espiavan un òmi,
Plan vestit, cap pelat, encaravatat
De pertot. Aqueth òmi que hasè virar
Ua arròda, l’arròda de la loteria,
Pingorlada de lutz, ròda de vita
E deus espèrs, los de la terrà,
Los de la vila, on aniran tots los obrèrs ?

La ròda vira, vira, vira
Ròda de vita et deus espèrs
Los de la terrà, los de la vila
On aniran tots los obrèrs ?

Lo 64 ganha un diccionari occitan-francés,
Tà apréner a parlar ua lenga vertadièra,
E ua metòda tà apréner a la parlar ponchut.

Lo 09 ganha a vestit complèt de CRS,
Tot negre, dab un bastonàs, un shiulet,
E un liberòt tà saber ço qu’ei
L’enemic de dehens.

Lo 31 ganha un viatge a París, anar sonque,
Pas tornar, que poderà tornar tot an
Tà las vacanças.

Que ganha tanben un envit tà esdejoar
Dab lo President de la Republica Francesa.

Lo 34 ganha lo dret de demorar au país
E d’i tribalhar, au sindicat d’iniciativa.
Qu’en cau un tà arcuélher la toristalha.

Lo 11 ganha ua barrica de vin italian,
Pur sucre, 15 degrès. Que poderà pintar
E desbrembà’s sos soviers de vinhaire.

Lo 65 ganha lo dret de’s carar e de’s
Hicar au caumatge, a l’agença
Nacionala deus colhonats.

Lo 32 ganha un agendà deu Credit
Agricòla e las benediccions de la SAFER.

Los mots dens l’arriu
Per la semiada
E per la segada
La cançon deu briu.

Colors au vent ploi
Qui …

Legir tot

Los mots dens l’arriu
Per la semiada
E per la segada
La cançon deu briu.

Colors au vent ploi
Qui eslambrequeja
L’arcolin s’passaja
Dehens lo cèu roi.

Mon dòu qu’èi portat
Dehens magra, tèrra
La prima estó bèra
L’espèr m’a tornat.

A l’ausèth mon saunèi
Deishat sus la via
D’un còp d’ala e’u mia
De-cap au sorelh.

Passan las sasons
D’abòr a la garba
E quan vadi l’auba
Cercarèi amors.

Susmauta a l’autan
Per la semiada
E per la segada
País nau doman.

Soi l’òmi de pèth usclada
Cap moret, e peu frisat
E las mans ensorelhadas
Mohamèd m’an aperat.

Passa la vita, …

Legir tot

Soi l’òmi de pèth usclada
Cap moret, e peu frisat
E las mans ensorelhadas
Mohamèd m’an aperat.

Passa la vita, passa lo temps
Lhèu doman que serà primtemps.

Que soi l’òmi d’un gran viatge
Montanha dèisha’m passar
Se vos préner lo passatge
Mohamèd te cau pagar.

Que soi l’òmi de gran pena
Patron, vòli tribalhar
Que t’avem deishat la crèma
Mohamèd t’i cau hicar.

Que soi l’òmi de nuèit prauba
Las hemnas las vèi passar
Se n’avès pas la pèth negre
Mohamèd te poderí aimar.

Soi un òmi, sonque un òmi
Mèi d’un còp, vòli cridar
Dèisha dromir los qui dromen
Mohamèd te cau carar.

Puta de vita, puta de temps
Segur doman serà primtemps