A la prima totstemps, lo mèu còr pataqueja,
Quan floreish lo bròc blanc, que soi embriagat,
Tròp beròia tà jo …

Legir tot

A la prima totstemps, lo mèu còr pataqueja,
Quan floreish lo bròc blanc, que soi embriagat,
Tròp beròia tà jo n’èi pas jamei gausat
Envitar sons quinze ans darrèr la bòrda vielha.

E saurés, tu lo vent,
Si passa lo cap au finestron,
A l’entorn deu son còr anar sonar l’aubeda,
E saurés, tu lo vent,
Tu qui cantas tan beròi l’amor,
Cridar lo mèu seret per totas las contradas.

Aquiu despuish mila ans que iei doça l’erbeta,
Un pomèr que l’escón sonque taus amorós,
Que ns’i serem cochats shens deranjar las flors,
E deilhèu desvelhats paur arrais de l’aubeta.

Qu’èi tant marchat solet per devath l’estellada,
Lo huec dehens lo còs, d’aver trop saunejat,
Son imatge que l’èi tostemps au hons deu cap,
Que luseish com un só qui a trobat la matiada.

Eh ! los amics de la shuqueta
Dab lo Bon Diu que triqueram
Los qui n’an pas bevut qu’aigueta
Entà …

Legir tot

Eh ! los amics de la shuqueta
Dab lo Bon Diu que triqueram
Los qui n’an pas bevut qu’aigueta
Entà l’in.hèrn se n’aneràn.

Mès quant Sent Pièra
Obrirà la grana portièra
Que’u diseram
Ca’i, ça’i gorman
Béver lo vin blanc

E vos tanben pairs de familha
Qui vos trufatz de har l’amor
Ca-vietz ací har la manilha
E béver drin deu vin deu bon

E vos tanben hemnas vielhòtas
Qui hialatz au cornet deu huec
Que siatz praubas o devòtas
Qu’aimatz a béver lo vin sec.

E vos tanben las gojatetas
Qui avetz aus pòts l’arridolet
Tà començar las amoretas
Ca-vietz ací béver lo borret.

Mès quan Sent Pièra...

E tic tac, e tic tac,
Qu’ei l’òra de partir
E tic tac, e tic tac,
Qu’ei la crotz deus …

Legir tot

E tic tac, e tic tac,
Qu’ei l’òra de partir
E tic tac, e tic tac,
Qu’ei la crotz deus camins,
Que te’n vas e donc adiu,
Que’t vam seguir dincau portau,
Lo hat que segueish lo briu,
E atau qu’ei e qu’ei atau.

Quan la mair ved partir
Lo darrèr deus sons hilhs,
Qui se’n va, com l’ausèth,
Non sab tà quin país,
Qu’ei tristèr, qu’ei doçor,
Un drin com un ser de Nadau,
Quan ei doça la dolor,
E atau qu’ei e qu’ei atau.

Hens l’eslama deu huec,
Tostemps que’t vederèi,
Hens la cançon deu vent,
Tostemps que t’escotarèi,
E adiu, ‘cò batlèu,
Sus un aute caminau,
Devath un aute sorelh,
E atau qu’ei e qu’ei atau.

Lo còr com un dimenge,
Que va com a vint ans,
Mes que plau lo dimenge,
E n’ei pas mei …

Legir tot

Lo còr com un dimenge,
Que va com a vint ans,
Mes que plau lo dimenge,
E n’ei pas mei vint ans,
Atau se’n va la vita,
Com l’aigueta entà l’arriu,
Atau se’n va la vita,
Com la prima entà l’estiu

Repic :
O, Joan,
Lhèva lo cap cap au sorelh,
N’ei pas vertat, tot n’ei pas vielh,
Jamei,
O, Jan,
Lo pair disè que dab los plors,
I a de qué har ua cançon
D’amor.

Tà quant de temps enqüèra
L’arròsa sus l’arrosèr,
Tà quant de temps enqüèra
Las aulhas auràn aulhèrs,
Tostemps cridar colèra
Per un chic de dignitat,
Tostemps segar las sègas,
N’èi lo còr esperrecat.

E tirar sus la còrda,
E non pas clucar los uelhs,
Non pas seguir la mòda,
Ni tanpòc quitar lo pèis,
E pelejà’s tot dia,
Tà poder demorar viu,
Lo monde sus l’esquia,
Shens jamei estar lo Bon Diu.

Qu’ei arribat dens lo vilatge,
Qu’avè l’acordeon a la man,
Dilhèu qu’avè hèit un long viatge,
Que demandava un tròç …

Legir tot

Qu’ei arribat dens lo vilatge,
Qu’avè l’acordeon a la man,
Dilhèu qu’avè hèit un long viatge,
Que demandava un tròç de pan.

De tant qu’avè caminat, ma mia,
De tant qu’avè caminat,
L’acordeon qu’a plorat, ma mia,
L’acordeon qu’a plorat.

Las pòrtas que’s son barradas,
Que l’i an getat pèiras e sòus ;
Tots qu’avèn páur a l’aubada,
Sonque lo vielhs e los canhòts.

Qu’avè lo còr tan sarrat, ma mia,
Qu’avè lo còr tan sarrat,
L’acordeon qu’a plorat, ma mia,
L’acordeon qu’a plorat.

Lo vent que s’a pres la musica,
Au som deu tèit qu’a virolejat,
Qu’a baishat per la cheminèa,
E lo huec qu’a reviscolat.

De tant qu’èran ahumats, ma mia,
De tant qu’èran ahumats,
Tots en dehens qu’an plorat, ma mia,
Tots en dehens qu’an plorat.

Enten, enten, l’accordeon,
Dus pas de dança, ua cançon,
Eth haro que s’a alugat,
Sant Joan, Sant Joan, se n’ei …

Legir tot

Enten, enten, l’accordeon,
Dus pas de dança, ua cançon,
Eth haro que s’a alugat,
Sant Joan, Sant Joan, se n’ei tornat.
Val d’Aran, cap de Gasconha,
Luenh de tu, que’m cau partir,
Val d’Aran, cap de Garona,
Luenh de tu, que’m vau morir.
Era passejada, un ser d’estiu,
E com te va ? adiu, adiu !
Un tròç de pan, un còp de vin,
Parlar deth temps, damb eth vesin.

Es cueires luden sus eth bufet,
Totis es records ena paret,
Non se pot estancar eth temps,
Mès Aranés, tostemp, tostemp.

Tornar a pujar enquià era nhèu,
Un darrèr còp eth cap en cèu,
Setiat dessús eth gran calhau,
Guardar eth sorelh en gran portau.

Companhs de Les e de Bossòst,
De Salardú, de Vilamòs,
Brembatz-vo’n plan deth praube Joan
Qui a estimat tant era val d’Aran.

Au ser, espia las aulhetas,
Qu’an lo gave au hons deus uelhs,
A s’i embrumar las amoretas,
A s’i negar …

Legir tot

Au ser, espia las aulhetas,
Qu’an lo gave au hons deus uelhs,
A s’i embrumar las amoretas,
A s’i negar tots los sauneis.
Escota plan los anherons,
Quan plóran a tot doç,
Lo cant d’amor deu monde.

N’i a tant e tant qui an tèrra,
Qui ne son pas paisans,
Tu qu’ès paisan shens la tèrra,
N’as pas que las duas mans
Entà breçar los anherons
Quan plóran a tot doç
La gran pena deu monde.

Que’ns vederam tà la hèira
Per Sent Miquèu a Tarascon,
Que vam petar la cantèra,
Darrèr las cledas tu e jo,
Tot a costat deus anherons
Quan plóran a tot doç
Taus maquinhons deu monde.

Quan e me’n harta la fatiga,
Quan lo temps ei au plogèr,
Au men costat qui camina,
Que i a ua ombra d’aulhèr
Qui dança autorn deus anherons
Quan càntan a tot doç
Tots los primtemps deu monde.

Si la mia vita e pòt com lo vent
Bohar dab força, jamei fatigar,
Alavetz amics, que’n hèi lo serment, …

Legir tot

Si la mia vita e pòt com lo vent
Bohar dab força, jamei fatigar,
Alavetz amics, que’n hèi lo serment,
Non passarèi un dia shens cantar.

A la santat de mas amoretas
Qui jamei, jamei non s’envoleràn
A la santat de las montanhetas
Qui jamei, jamei non s’abaisheràn.

Si la mia vita e pòt com lo só
Capsús la bruma tot dia arrajar
E donc berogina vòs viéner dab jo
Au som deu tucolet entà cantar.

Si la mia vita e pòt com la nèu
Har un acès tau hroment de doman
Per la segada seram un hardèu
Lo ser a l’auberja entà cantar.

Que la mia vita sia com l’arriu,
Qu’ane dab los autes plenhar la mar,
Dab los qui s’an guardat enqüèra drin
Quan cad la nueit l’embeja de cantar.

Lo men païs qu’ei com una isla
Quate maisons devath lo cèu
Hilh deu gave e de la saliga
Que …

Legir tot

Lo men païs qu’ei com una isla
Quate maisons devath lo cèu
Hilh deu gave e de la saliga
Que soi marin shens nat bateu.

T’on vas, Tu qui non poden maserar,
T’on vas...

E qu’ei aquiu la mia escola
Qu’i èi aprés a tot jamèi
La libertat e la bracona
D’aqueth rejaume soi lo rèi.

E en espiant colar l’aigueta
Qui se m’emporta lo vagar
N’ei pas de pena, ma Janeta,
Si n’ai l’enveja de plorar.

Puish quan sia lo darrèr viatge
No’m tirarèi pas lo bonet
Portatz-me donc auprès deu gave
Qui n’esto pas jamèi vailet.

Que me’n tornarèi tà la tèrra
Qu’i èm tots a egalitat
E donc amics tà la hartèra
Un darrèr cop que canteratz.

T’on vas, Tu qui non poden maserar
T’on vas...

Quand partim de la valea,
On la vita èra en penent,
Au planèr de la gran vila,
Que crompèm lotissement, …

Legir tot

Quand partim de la valea,
On la vita èra en penent,
Au planèr de la gran vila,
Que crompèm lotissement,
E Pepé qui repepiaja,
Ne volè pas caminar,
Que gahà lo torticòli,
De tant que s’arrevirà.
La maison qui ns’an bastida,
Qu’ei ua Brunò Petit,
Que n’i a per tota la vita,
Entà pagar lo credit.
Lo vesin qu’a la medisha,
Mes cadun qu’ei embarrat,
Que’u sarram la man tot dia,
Par dessús los barbelats.

Mes un dia dab Pepé
Que torneram tà la valea,
Camas cortas, camas vielhas,
Medish pas que marcharam,
E jo quan vien lo ser,
Ne voi pas minjar la sopa,
Entà non pas vàder gran,
Entà non pas vàder gran.

Tà rentrar dehens la crampa,
Los patins que cau hicar,
Hens ua maishanta virada,
Pepé que s’espatarrà.
Depuish aquera eslurrada,
Entà virà’s lo dangèr,
Pepé drom a la solharda,
En devath de l’escalèr.
Qu’avem ua caravana
E cada mes de julhet,
Que s’en vam tà la mar grana,
Tà estar drin mei morets.
Com lo cuu d’ua padèra,
Negre deu cap dincaus pès,
Pepé que’n estó de tira,
Quan passà lo petrolièr.

N’avem pas páur a la bruma,
Lo fesilh tostemps cargat,
Un canhàs plen de caishalas,
Aquiu que i a securitat.
L’aute nueit au clar de lua,
Pepé sortí tà pishar,
Lo con de can qui lairava,
Que te’m desvelha Papà.
Que’t fot un còp d’escopeta,
A Pepé que’u se mancà,
N’avè pas hicats lunetas,
Que’s hasó petar lo can.
E vedetz quin ei la vita ?
Desempuish aqueth ahar,
Pepé hè tostemps cistita,
E non pòt pas mei pishar.

Dab la navèra leishiva,
Tot qu’ei mei blanc a l’ostau,
Deu solèr dinca la cava,
Qu’ei blanc com un espitau.
Qu’avem crompat la tondusa
Tà remplaçar lo dragon,
Que podem paréisher adara,
N’ei pas èrba, qu’ei gason.
Pepé qui minjava sopa,
Que l’an hicat en pension,
Que disèn que horlupava,
Devant la television.
De la maison de retrèita,
Pepé que s’ei escapat,
Que m’a enviat ua letra,
Tà que prepari lo sac.

Alavetz, dab Pepé
Que vam tornar tà la valea,
Camas cortas, camas vielhas,
Medish pas que marcharam,
E dilhèu, si m’at ditz,
Dilhèu que minjarèi la sopa,
Mes serèi pas jamei gran,
Mes serèi pas jamei gran.