Estade de Santiago de Chile, 1973...

Que s’aperava Victòr Jarà...

Qu’èra cantador...

Reconeishon Victor Jarà,
Que’u copèn las duas mans, …

Legir tot

Estade de Santiago de Chile, 1973...

Que s’aperava Victòr Jarà...

Qu’èra cantador...

Reconeishon Victor Jarà,
Que’u copèn las duas mans,
Que’u digón : « Viam adara,
Corau tà cantar s’auràs? »

Repic :
Victòr Jarà, Victòr Jarà, Victòr Jarà...

Cap aus fesilhs, shens empara,
Tanlèu retrenic ton cant,
Los mots shisclèn a lor cara,
Escriuts dab letras de sang.

Milèrs de votz sus l’estade
Se gahèn a l’arrepic,
Lavetz los soldats d’aviada,
Que se te’n mièn entau pic.

L’òrdi règna suu silenci,
Suu silenci sang-plapat,
Los fesilhs qu’an tuat l’òmi,
Mes son cant s’ei escapat.

A que pensas, Françoès,
Eth pè sus ’ra mureta,
Eths guelhs sus eth Burat,
Que’s lhèva eth sorelh,
Eth temps …

Legir tot

A que pensas, Françoès,
Eth pè sus ’ra mureta,
Eths guelhs sus eth Burat,
Que’s lhèva eth sorelh,
Eth temps que se’n va com
Eth hum de cigareta,
Un de mes, un de mensh,
A net ath Corrau vielh.

A ont va eth vent, a ont va era vita,
Totis aqueths qui son partits,
Avont va l’aigueta dera Pica,
Qui s’empòrta eths sovenirs.

Entà seguir eth noste viatge,
Un tròç de tèrra, un tròç de cèu
Non n’èm ací que de passatge,
Traça d’un pas sus era nhèu.

Jo’m vau tornar entà ’ra plana,
Eth còr dolent, tot tristonet,
Dambe laguens era campana
De Nosta Dama de Luret.

Eras palomas se’n van tà Spanha,
Eth aire sent ath arredalh,
Adiu país, adiu montanha,
Que tornarà eth mes de mai.

La mar que va, la mar que vien,
Jamei pausar, combat tostemps.
E jo com un batèu,
Pergut au pè …

Legir tot

La mar que va, la mar que vien,
Jamei pausar, combat tostemps.
E jo com un batèu,
Pergut au pè deu cèu,
Qu’èi viscut cent mila vitas,
Qu’èi cercat tant d’Americas,

He !… Enten, enten,
Qu’ei de la mar qui vien lo vent

La mar que va, la mar que vien,
Shebitejar tot doçament.
Que’m vien díser lo conde,
D’aqueths marins deu cap deu monde,
Deus qui s’avè gahats,
E qui n’a pas tornats.

He !… Enten, enten,
Qu’ei de la mar qui vien lo vent.

La mar que va, la mar que vien,
Entà jumpar mon còr dolent.
E jo non sèi pas plan,
Si ei l’amor qui a mau de mar,
O la mar qui a mau d’amor,
Quan plora atau la soa cançon.

He !… Enten, enten,
Qu’ei de la mar qui vien lo vent.

La mar que va, la mar que vien,
Que pòt portar l’òmi tan luenh.
La mar qu’ei lo país,
Deus qui n’an pas nat país;
La mar qu’ei l’auta tèrra,
Deus qui an lo mau de tèrra.

He !… Enten, enten,
Qu’ei de la mar qui vien lo vent.

Cravata roja e vèsta blua,
E tostemps enter dus avions,
L’estereò dens la veitura,
Cent quate vint, que soi urós. …

Legir tot

Cravata roja e vèsta blua,
E tostemps enter dus avions,
L’estereò dens la veitura,
Cent quate vint, que soi urós.
Atau que vau dab energia,
Sponsorisat dinc aus caleçons,
Atau la mia filosofia,
Que soi brancat, que soi urós.

Repic :
Mes cada nueit, dinc au matin,
Medish saunei, poish pas dromir,
Tostemps aqueth puto de brut,
Segut en lhièit, que’m cau la lutz.
Un brut de quan èri petit,
A vàder hòu, jamei fenit,
Shense pieitat com un miralh,
E jo qu’apèri la mia mair.

Que soi un òmi de l’an dus mila,
Que soi batant, que soi batant,
Lop ahamiat capvath la vila,
Que soi batant, e combatant.
Qu’èi escadut la mia vita,
Jo qu’èi lo nhac, jo qu’èi lo nhac,
Ganha petit, ganha petita,
Avisatz-ve, malur au flac.

Cent còps jo que venoi la lua,
Cent còps tanben que la crompèi,
Que sèi parlar de conjontura,
Que sèi parlar tà díser arren.
Aquestes torns, tot qu’ei imatge,
E lo papèr qu’ei de color,
E las ideias que son miratges,
E que las cau deishar ont son.

Uei si voletz ganhar la corsa,
Cau pas amics, cau relacions,
Un uelh pausat dessús la borsa,
E l’aute sus las eleccions.
I a los colhons e i a los autes,
Aquò sera tostemps vertat,
E n’ei pas de la mia fauta,
Si an causit d’estar de costat.

Que’vs vau cantar ua cançon,
E la dondèna,la dondon.
Qu’ei la cançon de Micolau,
E atau qu’ei e qu’ei atau. …

Legir tot

Que’vs vau cantar ua cançon,
E la dondèna,la dondon.
Qu’ei la cançon de Micolau,
E atau qu’ei e qu’ei atau.
E quan avetz lo mau d’amor
Cantatz lo blues de Cuqueron.

Que soi passat a Visanòs,
Minja la carn deisha los òs.
Visanòs n’ei pas com a Morlaàs,
A Morlaàs que t’envítan quan te’n vas.
E d’Ortès dinca Somolon,
Cantatz lo blues de Cuqueron.

Que soi entrat dehens un bar,
Que’n soi sortit a mieitat hart.
Sus lo camin qu’èi espleishat,
Que’m soi fotut dens lo varat.
Si avètz forçat sus lo pinton,
Cantatz lo blues de Cuqueron.

A mieja nueit que soi tornat,
La mia hemna qu’avè clavat,
Qu’ei partida dab lo vesin,
Se’n tornaran doman matin
Quan ètz tot sol a la maison,
Cantatz lo blues de Cuqueron.

Lo lendoman qu’èi vist lo pair,
Que m’a gulat:"Cèrca tribalh."
Suu còp que soi partit a huec,
A l’Agénçia nacionala de l’emplec.
Aquiu qu’i avè shens que jo,
Tà cantar lo blues de Cuqueron.

Que m’an enviat de cap tà Lac,
Aquiu tribalh,n’i avè pas nat.
"E ès anat a Pechinei?"
Qu’avèn barrat tot delà ier.
Si ne trobatz pas lo patron,
Cantatz lo blues de Cuqueron.

"Tot lo Biarn qu’as visitat,
Hart de fatiga e de combat."
Que n’èi avut telament pro,
Que soi tornat a Cuqueron.
E la dondena,la don don,
Cantar lo blues de Cuqueron.

Quan t’espiava qu’avè
Aqueth drin de doçor
Qui an los qui s’arrossègan
Un vielh chegrin d’amor,
Un vielh chegrin d’amor …

Legir tot

Quan t’espiava qu’avè
Aqueth drin de doçor
Qui an los qui s’arrossègan
Un vielh chegrin d’amor,
Un vielh chegrin d’amor
Qui avè barrat a clau,
Mes que credè tostemps,
Tostemps au Pair Nadau.

Que hasqui sor, que hasqui ploja,
Hilh de senhor, o hilh de goja,
Maluros qu’ei l’amorós,
E lo qui n’aima pas qu’ei malurós, qu’ei malurós...

Un còp lo Pair Nadau,
Un còp qu’èra passat,
Tres virolets e haut!
Que s’èra escapat.
Atau se’n va l’amor
Com aiga dens la man,
Com si un ser tau sor,
N’i avè pas lendoman.

Atau passè la vita,
Shens tròp de flors sus lo camin,
Las nueits un drin tròp longas,
Los dias drin tròp gris
Anar cercar l’esper
Dens un veire de vin,
Aténder sèi pas qué,
Aténder sèi pas qui.

Un darrèr tròç de tèrra,
E que repausa en patz,
Sus la darrèra pèira
Dus vèrs que son gravats:
« Batista e sa companha
Entà l’eternitat
Lo conte que s’acaba,
Bonser e Adishatz ».

Au ser, espia las aulhetas,
Qu’an lo gave au hons deus uelhs,
A s’i embrumar las amoretas,
A s’i negar …

Legir tot

Au ser, espia las aulhetas,
Qu’an lo gave au hons deus uelhs,
A s’i embrumar las amoretas,
A s’i negar tots los sauneis.
Escota plan los anherons,
Quan plóran a tot doç,
Lo cant d’amor deu monde.

N’i a tant e tant qui an tèrra,
Qui ne son pas paisans,
Tu qu’ès paisan shens la tèrra,
N’as pas que las duas mans
Entà breçar los anherons
Quan plóran a tot doç
La gran pena deu monde.

Que’ns vederam tà la hèira
Per Sent Miquèu a Tarascon,
Que vam petar la cantèra,
Darrèr las cledas tu e jo,
Tot a costat deus anherons
Quan plóran a tot doç
Taus maquinhons deu monde.

Quan e me’n harta la fatiga,
Quan lo temps ei au plogèr,
Au men costat qui camina,
Que i a ua ombra d’aulhèr
Qui dança autorn deus anherons
Quan càntan a tot doç
Tots los primtemps deu monde.

Anem donc, sortitz de casa,
Que v’atendem au comunau,
Tiratz carbons de la brasa,
Qu’ei lo moment de har lo …

Legir tot

Anem donc, sortitz de casa,
Que v’atendem au comunau,
Tiratz carbons de la brasa,
Qu’ei lo moment de har lo huec nau.

Repic :
Sent Joan se n’ei tornat,
Un gran sorelh au sac,
Lo qui n’ei pas content
S’arrevire de cuu au vent.

Ne’vs fot pas donc la gratèra
De badar la television,
Auditz lo passacarrèra,
E per un còp viratz lo boton.

Lo mauvíver de tot dia,
E lo tristèr e lo despieit,
Còp sec lo huec que’us cambia
En mila estelas capvath la nueit.

En holia lo mainatge,
Qu’an desarcussat lo regent,
Que l’an passat au ciratge,
Lo praube qu’a lo cuu tot lusent.

De que n’i a dessús l’erbeta
Qui an beròi commençat l’estiu,
Lo grilh qu’ei sus la grilheta,
Lo cotoliu canta lo piu piu.

Los uns píntan tà’s soviéner,
Los autes tà desbrembar,
Tau passat e tà l’aviéner,
Taus lendomans qui van lhèu cantar.