A la prima totstemps, lo mèu còr pataqueja,
Quan floreish lo bròc blanc, que soi embriagat,
Tròp beròia tà jo …

Legir tot

A la prima totstemps, lo mèu còr pataqueja,
Quan floreish lo bròc blanc, que soi embriagat,
Tròp beròia tà jo n’èi pas jamei gausat
Envitar sons quinze ans darrèr la bòrda vielha.

E saurés, tu lo vent,
Si passa lo cap au finestron,
A l’entorn deu son còr anar sonar l’aubeda,
E saurés, tu lo vent,
Tu qui cantas tan beròi l’amor,
Cridar lo mèu seret per totas las contradas.

Aquiu despuish mila ans que iei doça l’erbeta,
Un pomèr que l’escón sonque taus amorós,
Que ns’i serem cochats shens deranjar las flors,
E deilhèu desvelhats paur arrais de l’aubeta.

Qu’èi tant marchat solet per devath l’estellada,
Lo huec dehens lo còs, d’aver trop saunejat,
Son imatge que l’èi tostemps au hons deu cap,
Que luseish com un só qui a trobat la matiada.

Arron d’aimar, quauque còp que saunegi
A mar granas de nèu, aus navius negats,
Aus arríders gaujós, au dia qui …

Legir tot

Arron d’aimar, quauque còp que saunegi
A mar granas de nèu, aus navius negats,
Aus arríders gaujós, au dia qui punteja
Au dessus d’un camin qui non s’acaba pas.

Repic :
Que t’aimi, pra’mor deu temps qui acaças,
Que t’aimi, per la nèu e lo huec,
Que t’aimi, caminaram amassas,
Que t’aimi, per l’aiga o l’eslambrec.

La frinèsta qu’ei ubèrta, e la lua que’t bailina,
E tu que vas dromir, ton cap s’ei amagat,
Per delà lo plaser, e la tendressa engalina,
Jo qu’espii ton còs, ne’u gausi pas tocar.

Arron d’aimar, quauque còp que saunegi
Que lo vent nos a miats capsús los crums negrós,
Hens un país shens fin, on dab tu me passegi,
On lo monde perdonan aus qui s’aiman, urós.

En país de Vilafranca,
Que s’i lhevèn per milièrs,
Contra lo gran rei de França,
En mila sheis cents quaranta …

Legir tot

En país de Vilafranca,
Que s’i lhevèn per milièrs,
Contra lo gran rei de França,
En mila sheis cents quaranta tres.

Mes òc, praubòt, mes òc praubòt,
En mila sheis cents quaranta tres.

Entà har guèrra a la talha,
Qu’avèn causit tres capdaus,
L’un Laforca, l’aute Lapalha,
Joan Petit qu’èra lo tresau.

Mes òc, praubòt, mes òc, praubòt,
Joan Petit qu’èra lo tresau.

Per tota l’Occitania,
Que’us aperavan crocants,
N’avèn per tota causida,
Que la misèria o la sang.

Mes òc praubòt, mes òc praubòt,
Que la misèria o la sang.
E qu’eston per tròp d’ahida
Venuts per los capulats,
Eths que vivèn de trahida,
Çò qui n’a pas jamei cambiat.

Mes òc praubòt, mes òc praubòt,
Çò qui n’a pas jamei cambiat.

Que’us hiquèn dessús l’arròda,
E que’us croishin tots los òs,
D’aqueth temps qu’èra la mòda
De’s morir atau tròç a tròç.

Mes òc praubòt, mes òc praubòt,
De’s morir atau, tròç a tròç.

E qu’estó ua triste dança,
Dab la cama, e lo pè, e lo dit,
Atau per lo rei de França,
Atau que dancè Joan Petit.

Mes òc praubòt, mes òc praubòt,
Atau que dançè Joan petit.

E l’istuèra qu’a hèit son viatge,
Qu’a pres camin de cançon,
Camin de ronda taus mainatges,
Mes uei que sabem, tu e jo.

Mes òc praubòt, mes òc praubòt,
Mes uei que sabem, tu e jo

E tic tac, e tic tac,
Qu’ei l’òra de partir
E tic tac, e tic tac,
Qu’ei la crotz deus …

Legir tot

E tic tac, e tic tac,
Qu’ei l’òra de partir
E tic tac, e tic tac,
Qu’ei la crotz deus camins,
Que te’n vas e donc adiu,
Que’t vam seguir dincau portau,
Lo hat que segueish lo briu,
E atau qu’ei e qu’ei atau.

Quan la mair ved partir
Lo darrèr deus sons hilhs,
Qui se’n va, com l’ausèth,
Non sab tà quin país,
Qu’ei tristèr, qu’ei doçor,
Un drin com un ser de Nadau,
Quan ei doça la dolor,
E atau qu’ei e qu’ei atau.

Hens l’eslama deu huec,
Tostemps que’t vederèi,
Hens la cançon deu vent,
Tostemps que t’escotarèi,
E adiu, ‘cò batlèu,
Sus un aute caminau,
Devath un aute sorelh,
E atau qu’ei e qu’ei atau.

Repic :
On ètz Cecila, Miquèu, Nicolau,
Que soi solet a l’ostau,
Roja l’arròsa e blanc lo lilàs,
A qui …

Legir tot

Repic :
On ètz Cecila, Miquèu, Nicolau,
Que soi solet a l’ostau,
Roja l’arròsa e blanc lo lilàs,
A qui lo torn de clumar.

Que v’atendi enqüèra uei,
Pergut hens lo men saunei,
A l’acès deu vent ploi,
Prauba cabana de boès,
Lo mei beròi deus castèths.

Sus lo casso de l’arriu,
Qu’i ei enqüèra escriut,
« Que ns’aimaram tostemps »
Jo n’èi pas jamei cambiat,
N’èi pas jamei desbrembat.

Penderilheta au cerisèr,
Grenadina, chancapè,
Qu’as mancat l’arricoquet,
Non, n’aniràs pas tau cèu,
Ara, que soi jo qui hèi.

Tant e tant que son partits,
Qu’an deishat lo país,
Shens saber de tornar,
Que çò qui se’n van cercar?
Que çò qui se’n van trobar?

Sèi un país e ua flor,
E ua flor, e ua flor,
Que l’aperam la de l’amor,
La de l’amor, …

Legir tot

Sèi un país e ua flor,
E ua flor, e ua flor,
Que l’aperam la de l’amor,
La de l’amor, la de l’amor,

Repic :
Haut, Peiròt, vam caminar, vam caminar,
De cap tà l’immortèla,
Haut, Peiròt, vam caminar, vam caminar,
Lo país vam cercar.

Au som deu malh, que i a ua lutz,
Que i a ua lutz, que i a ua lutz,
Qu’i cau guardar los uelhs dessús,
Los uelhs dessús, los uelhs dessús,

Que’ns cau traucar tot lo segàs,
Tot lo segàs, tot lo segàs,
Tà ns’arrapar, sonque las mans,
Sonque las mans, sonque las mans,

Lhèu veiram pas jamei la fin,
Jamei la fin, jamei la fin,
La libertat qu’ei lo camin,
Qu’ei lo camin, qu’ei lo camin,

Après lo malh, un aute malh,
Un aute malh, un aute malh,
Après la lutz, ua auta lutz,
Ua auta lutz, ua auta lutz...

Lhèva’t donc, gran feniant, lhèva’t donc, Diu Vivant,
Qu’ei dimenge matin, lhèva’t donc a la fin,
Qu’èra longa la nueit, …

Legir tot

Lhèva’t donc, gran feniant, lhèva’t donc, Diu Vivant,
Qu’ei dimenge matin, lhèva’t donc a la fin,
Qu’èra longa la nueit, e qu’ès enqüèra au lièit,
B’ès beròi laganhós, mes on as los cauçons.

Repic :
Avisatz-ve, madamisèlas,
Lo Jausèp que va sortir de l’ostau
Qu’a tornat pintrar lo son còr de nau,
Cançons d’amor, que’n sab a pièlas,
Sorelh aus uelhs e arríder a la man,
Jausèp se’n va.

Obrir los contravents, deishar entrar lo vent,
Tà tirar la calor, e tanben lo poson,
Aiga hreda suu mus, tà segotir las puç,
Har lusir lo caishau, e rasar de com cau,

Hicar drin de sentbon, non ! pas tròp, que n’i a pro,
E l’aulor deu cafè puja dens l’escalèr,
Un èr d’acordeon tà guardar la gaujor,
...

Camisa e pantelons, blancs tà d’eths, blancs tà vos,
E cantar en baishant, quate pas en davant,
Dus petits en darrèr, tà partir mei leugèr,
Hò ! Jausèp, tien te dret, vè-te’n tirar la set !

Lo còr com un dimenge,
Que va com a vint ans,
Mes que plau lo dimenge,
E n’ei pas mei …

Legir tot

Lo còr com un dimenge,
Que va com a vint ans,
Mes que plau lo dimenge,
E n’ei pas mei vint ans,
Atau se’n va la vita,
Com l’aigueta entà l’arriu,
Atau se’n va la vita,
Com la prima entà l’estiu

Repic :
O, Joan,
Lhèva lo cap cap au sorelh,
N’ei pas vertat, tot n’ei pas vielh,
Jamei,
O, Jan,
Lo pair disè que dab los plors,
I a de qué har ua cançon
D’amor.

Tà quant de temps enqüèra
L’arròsa sus l’arrosèr,
Tà quant de temps enqüèra
Las aulhas auràn aulhèrs,
Tostemps cridar colèra
Per un chic de dignitat,
Tostemps segar las sègas,
N’èi lo còr esperrecat.

E tirar sus la còrda,
E non pas clucar los uelhs,
Non pas seguir la mòda,
Ni tanpòc quitar lo pèis,
E pelejà’s tot dia,
Tà poder demorar viu,
Lo monde sus l’esquia,
Shens jamei estar lo Bon Diu.

N’ac creds pas, Joan Pèire,
T’a pas dit que non,
Lhèu l’acordeon
Qu’i ei estat tà hèra,
N’as pas qu’ua …

Legir tot

N’ac creds pas, Joan Pèire,
T’a pas dit que non,
Lhèu l’acordeon
Qu’i ei estat tà hèra,
N’as pas qu’ua chança,
Que la cau gahar,
N’as pas qu’ua dança,
Que la cau dançar.

Repic :
Vira, segur que t’aima, vira,
Qu’ei la valsa qui vira, qui vira lo cap,
Vira, segur que t’aima, vira,
Qu’a lo còr, qu’a lo còr capvirat.

La soa rauba blanca
Que trauca la nueit,
Los uelhs sus los uelhs,
L’amor que s’estanca,
Moment de promessas,
Moment de saunei,
Era qu’ei princessa
E tu hilh deu rei.

Dehens la horrèra,
Qu’ètz los dus solets,
Los pès drin leugèrs,
Ne tòcan pas tèrra,
Lhèva drin la cara,
Espia a capsús,
Non vedes adara
Pas mei qu’ua lutz.

Doceja, Joan Pèire,
Que’t pesa aus braçs,
Qu’ètz drin fatigats,
Cau tornar sus tèrra,
Perqué donc adara,
Qui as ubèrt la man,
Qu’ei era qui sarra
E que te vòu miar...

Aciu que i a un bòsc,
Que i pèishen las aulhas,
Aciu que i a un bòsc,
Que i aneram …

Legir tot

Aciu que i a un bòsc,
Que i pèishen las aulhas,
Aciu que i a un bòsc,
Que i aneram tantòst.

Au bòsc que i a ua hont,
Qu’ aperan hont hadeta,
Au bòsc que i a ua hont,
Veiràs com i hè bon.

Ua hada bèth temps a,
De tant qu’èra beròia,
Ua hada bèth temps a,
S’i voloc miralhar.

Tant, tant se miralhèc,
Dens l’aiga capbaishada,
Tant, tant se miralhèc,
La prauba que’s neguèc.

E la hont per amor
Que cambièc la hada,
E la hont per amor
Que la cambièc en flor.

Dempús costa au canèr,
Arrosat per l’aigueta,
Dempús costa au canèr,
Que florèish un rosèr.

La mar que va, la mar que vien,
Jamei pausar, combat tostemps.
E jo com un batèu,
Pergut au pè …

Legir tot

La mar que va, la mar que vien,
Jamei pausar, combat tostemps.
E jo com un batèu,
Pergut au pè deu cèu,
Qu’èi viscut cent mila vitas,
Qu’èi cercat tant d’Americas,

He !… Enten, enten,
Qu’ei de la mar qui vien lo vent

La mar que va, la mar que vien,
Shebitejar tot doçament.
Que’m vien díser lo conde,
D’aqueths marins deu cap deu monde,
Deus qui s’avè gahats,
E qui n’a pas tornats.

He !… Enten, enten,
Qu’ei de la mar qui vien lo vent.

La mar que va, la mar que vien,
Entà jumpar mon còr dolent.
E jo non sèi pas plan,
Si ei l’amor qui a mau de mar,
O la mar qui a mau d’amor,
Quan plora atau la soa cançon.

He !… Enten, enten,
Qu’ei de la mar qui vien lo vent.

La mar que va, la mar que vien,
Que pòt portar l’òmi tan luenh.
La mar qu’ei lo país,
Deus qui n’an pas nat país;
La mar qu’ei l’auta tèrra,
Deus qui an lo mau de tèrra.

He !… Enten, enten,
Qu’ei de la mar qui vien lo vent.

Repic :
Non s’i a pas jamei vist,
Jamei enlòc véner s’aví sabut,
Non s’i a pas jamei vist
Un …

Legir tot

Repic :
Non s’i a pas jamei vist,
Jamei enlòc véner s’aví sabut,
Non s’i a pas jamei vist
Un còfre-fòrt seguir un atahut.

Perqué tirar tan la galèra,
Un dia o l’aute crebaràs,
Un còp au clòt, devath la tèrra,
De la moneda, que’n haràs?

Tribalha, pèc, apièla, apièla,
Quan ajas aloncat los pès,
Se’n vueitaràn quauque botelha
A ta santat los eretèrs.

Entau vermiàs, quina hartèra,
Quan t’arroganhen pèth e òs,
Que’us ofriràs bèra vaishèra,
En te crompar un cròfo d’aur.

Que sias pelat, qu’ajas moneda,
Que sias capulat o pacant,
Qu’arrecotiràs tà la cleda,
Quan ajas hèit lo torn deu camp.

De jamei en tostemps,
E d’ivèrn en primtemps,
Si n’i a qui an çò qui an,
Qu’èm çò qui èm. …

Legir tot

De jamei en tostemps,
E d’ivèrn en primtemps,
Si n’i a qui an çò qui an,
Qu’èm çò qui èm.
Aimar sa tèrra dinc au mau d’amor,
I créder enqüèra dinc a la dolor,
Espiar cada matin
Com si èra lo purmèr matin.
Esperar, esperar,
E cridar, e cridar,
Si n’i a qui an çò qui an,
Qu’èm çò qui èm.
Vielh monde qui portam
De ger en uei,
Non seràs pas jamei un monde vielh,
Tostemps recommençat,
Lo conte n’ei pas acabat.
Pè deu cèu, tot qu’ei blos,
Hant-se nueit, tot qu’ei doç,
Si n’i a qui an çò qui an,
Qu’èm çò qui èm.
Tà casa, adara que nse’n vam tornar,
Cap a un aute sorelh que’ns vam virar,
Doman, si s’escad plan,
A contrabriu, que seram vius.

Lo men païs qu’ei com una isla
Quate maisons devath lo cèu
Hilh deu gave e de la saliga
Que …

Legir tot

Lo men païs qu’ei com una isla
Quate maisons devath lo cèu
Hilh deu gave e de la saliga
Que soi marin shens nat bateu.

T’on vas, Tu qui non poden maserar,
T’on vas...

E qu’ei aquiu la mia escola
Qu’i èi aprés a tot jamèi
La libertat e la bracona
D’aqueth rejaume soi lo rèi.

E en espiant colar l’aigueta
Qui se m’emporta lo vagar
N’ei pas de pena, ma Janeta,
Si n’ai l’enveja de plorar.

Puish quan sia lo darrèr viatge
No’m tirarèi pas lo bonet
Portatz-me donc auprès deu gave
Qui n’esto pas jamèi vailet.

Que me’n tornarèi tà la tèrra
Qu’i èm tots a egalitat
E donc amics tà la hartèra
Un darrèr cop que canteratz.

T’on vas, Tu qui non poden maserar
T’on vas...

Quand partim de la valea,
On la vita èra en penent,
Au planèr de la gran vila,
Que crompèm lotissement, …

Legir tot

Quand partim de la valea,
On la vita èra en penent,
Au planèr de la gran vila,
Que crompèm lotissement,
E Pepé qui repepiaja,
Ne volè pas caminar,
Que gahà lo torticòli,
De tant que s’arrevirà.
La maison qui ns’an bastida,
Qu’ei ua Brunò Petit,
Que n’i a per tota la vita,
Entà pagar lo credit.
Lo vesin qu’a la medisha,
Mes cadun qu’ei embarrat,
Que’u sarram la man tot dia,
Par dessús los barbelats.

Mes un dia dab Pepé
Que torneram tà la valea,
Camas cortas, camas vielhas,
Medish pas que marcharam,
E jo quan vien lo ser,
Ne voi pas minjar la sopa,
Entà non pas vàder gran,
Entà non pas vàder gran.

Tà rentrar dehens la crampa,
Los patins que cau hicar,
Hens ua maishanta virada,
Pepé que s’espatarrà.
Depuish aquera eslurrada,
Entà virà’s lo dangèr,
Pepé drom a la solharda,
En devath de l’escalèr.
Qu’avem ua caravana
E cada mes de julhet,
Que s’en vam tà la mar grana,
Tà estar drin mei morets.
Com lo cuu d’ua padèra,
Negre deu cap dincaus pès,
Pepé que’n estó de tira,
Quan passà lo petrolièr.

N’avem pas páur a la bruma,
Lo fesilh tostemps cargat,
Un canhàs plen de caishalas,
Aquiu que i a securitat.
L’aute nueit au clar de lua,
Pepé sortí tà pishar,
Lo con de can qui lairava,
Que te’m desvelha Papà.
Que’t fot un còp d’escopeta,
A Pepé que’u se mancà,
N’avè pas hicats lunetas,
Que’s hasó petar lo can.
E vedetz quin ei la vita ?
Desempuish aqueth ahar,
Pepé hè tostemps cistita,
E non pòt pas mei pishar.

Dab la navèra leishiva,
Tot qu’ei mei blanc a l’ostau,
Deu solèr dinca la cava,
Qu’ei blanc com un espitau.
Qu’avem crompat la tondusa
Tà remplaçar lo dragon,
Que podem paréisher adara,
N’ei pas èrba, qu’ei gason.
Pepé qui minjava sopa,
Que l’an hicat en pension,
Que disèn que horlupava,
Devant la television.
De la maison de retrèita,
Pepé que s’ei escapat,
Que m’a enviat ua letra,
Tà que prepari lo sac.

Alavetz, dab Pepé
Que vam tornar tà la valea,
Camas cortas, camas vielhas,
Medish pas que marcharam,
E dilhèu, si m’at ditz,
Dilhèu que minjarèi la sopa,
Mes serèi pas jamei gran,
Mes serèi pas jamei gran.

Un petit apartament,
Esconut devath un gran teit,
Tu e jo tots sols dehens,
Drin perguts au miei d’aqueth vueit, …

Legir tot

Un petit apartament,
Esconut devath un gran teit,
Tu e jo tots sols dehens,
Drin perguts au miei d’aqueth vueit,
Ací qu’ei la glèisa nosta,
Tà d’aquera noça,
N’i a pas nat temuenh,
Au solèr lo cèu tau viatge,
Qu’ei com un vilatge
Qui s’aluca au luenh,
La horrèra dehens la carrèra
Que braceja vent.

Jo que sèi duas cançons,
Tà tornar pintrar las pareds,
Sus la taula de carton,
Maridem la hami dab la set,
I a lo pòt de confitura
Qui’ns hè drin la gula,
Per’mor n’i a pas pan,
A la cramba lo linçòu
Dessenha sus lo sòu
Un batèu sus la mar,
Çà’i, estupa,
Escota que ns’ahupa,
Qu’èi páur a doman.

N’i averà pas nat serment,
Ni cadena ni barcalhon,
N’i averà pas nat tostemps,
Tu qu’ès tu, e jo que soi jo,
Que demoraràs sancèra,
N’èi pas hens l’istuèra
Arren a’t balhar,
Que t’ac disi shens malici,
Pas nat sacrifici,
A tu de gahar,
L’un hens l’aute
Troberà pas un aute
Que lo qui ei dejà.