En país de Vilafranca,
Que s’i lhevèn per milièrs,
Contra lo gran rei de França,
En mila sheis cents quaranta …

Legir tot

En país de Vilafranca,
Que s’i lhevèn per milièrs,
Contra lo gran rei de França,
En mila sheis cents quaranta tres.

Mes òc, praubòt, mes òc praubòt,
En mila sheis cents quaranta tres.

Entà har guèrra a la talha,
Qu’avèn causit tres capdaus,
L’un Laforca, l’aute Lapalha,
Joan Petit qu’èra lo tresau.

Mes òc, praubòt, mes òc, praubòt,
Joan Petit qu’èra lo tresau.

Per tota l’Occitania,
Que’us aperavan crocants,
N’avèn per tota causida,
Que la misèria o la sang.

Mes òc praubòt, mes òc praubòt,
Que la misèria o la sang.
E qu’eston per tròp d’ahida
Venuts per los capulats,
Eths que vivèn de trahida,
Çò qui n’a pas jamei cambiat.

Mes òc praubòt, mes òc praubòt,
Çò qui n’a pas jamei cambiat.

Que’us hiquèn dessús l’arròda,
E que’us croishin tots los òs,
D’aqueth temps qu’èra la mòda
De’s morir atau tròç a tròç.

Mes òc praubòt, mes òc praubòt,
De’s morir atau, tròç a tròç.

E qu’estó ua triste dança,
Dab la cama, e lo pè, e lo dit,
Atau per lo rei de França,
Atau que dancè Joan Petit.

Mes òc praubòt, mes òc praubòt,
Atau que dançè Joan petit.

E l’istuèra qu’a hèit son viatge,
Qu’a pres camin de cançon,
Camin de ronda taus mainatges,
Mes uei que sabem, tu e jo.

Mes òc praubòt, mes òc praubòt,
Mes uei que sabem, tu e jo

Catí qu’ei, shens mentir,
Beròja com lo matin. (bis)

Catarineta, se’n va lo temps,
Se’n va lo temps, se’n va …

Legir tot

Catí qu’ei, shens mentir,
Beròja com lo matin. (bis)

Catarineta, se’n va lo temps,
Se’n va lo temps, se’n va lo temps,
Catarineta, se’n va lo temps,
Jo que t’aimi per tostemps.

Los sons uelhs son tan doç,
N’an jamei ni dòu ni plors. (bis)

Per darrèr, per davant,
Non sèi quant a de galants. (bis)

Avocat, charpentièr,
E lo hilh del rei parièr. (bis)

Que m’a causit a jo,
Praube, praube Peiroton. (bis)

Praube com un arrat,
Las estelas dens lo cap. (bis)

De tot petit enlà,
Jo que l’aimavi dejà. (bis)

De ploja o de sorelh,
Jo que l’aimi tan com ei. (bis)

De sant Pèir a Sant Joan,
Jo que l’aimi tot er’an. (bis)

Sèi un país e ua flor,
E ua flor, e ua flor,
Que l’aperam la de l’amor,
La de l’amor, …

Legir tot

Sèi un país e ua flor,
E ua flor, e ua flor,
Que l’aperam la de l’amor,
La de l’amor, la de l’amor,

Repic :
Haut, Peiròt, vam caminar, vam caminar,
De cap tà l’immortèla,
Haut, Peiròt, vam caminar, vam caminar,
Lo país vam cercar.

Au som deu malh, que i a ua lutz,
Que i a ua lutz, que i a ua lutz,
Qu’i cau guardar los uelhs dessús,
Los uelhs dessús, los uelhs dessús,

Que’ns cau traucar tot lo segàs,
Tot lo segàs, tot lo segàs,
Tà ns’arrapar, sonque las mans,
Sonque las mans, sonque las mans,

Lhèu veiram pas jamei la fin,
Jamei la fin, jamei la fin,
La libertat qu’ei lo camin,
Qu’ei lo camin, qu’ei lo camin,

Après lo malh, un aute malh,
Un aute malh, un aute malh,
Après la lutz, ua auta lutz,
Ua auta lutz, ua auta lutz...

Tath ser qu’èi eth depart tà auta montanhada,
Las oelhas e eth pastors son contents de pujar,
Que saben dic …

Legir tot

Tath ser qu’èi eth depart tà auta montanhada,
Las oelhas e eth pastors son contents de pujar,
Que saben dic ath som i tarribla carnada,
Mes qui pòt arrestar l’ahida deth bestiar.

De matin que seram aciu en som d’Aubisa,
Que tornaram trobar la maison d’augustà,
Qu’ei plan bona maison, brembatz-ve que’u ve disi,
Tostemps plan recebuts, qu’èm contents de tornar.

En som d’aqueth hamèu, non i a que brave monde,
Sèi pas si coneishetz la charmanta Marí,
Aquiu tà estar plan vist, cau pas aver vergonha,
Jamès non patiràs shens un veire de vin.

E drin mei endavantn la capana de Pièrra,
Juste abans de traucar eth pont de Barralèt,
I a oelhas en corrau, qu’i deu estar enqüera,
Hè’nse drin endavant, i aurà cafè de hèit.

Si voletz tot saber, uei qu’ei Sauta Banassa,
Montanha de Bedós, bèth drin beròi endret,
Esconuda ath bèth som de la valea d’Aspa,µ
Dus gigants que la guardan, l’Aude e eth Soperet.

Dus grans gigants de pèira, tots abilhats de roi,
Qui de tostemps s’espian com un par d’amorós.

Era s’a hèit l’erbeta,
Au prat verdelhant.
Eth que s’a heit dalhaire,
L’a avuda en dalhant.

Que son dus sus …

Legir tot

Era s’a hèit l’erbeta,
Au prat verdelhant.
Eth que s’a heit dalhaire,
L’a avuda en dalhant.

Que son dus sus la via,
I a Florença e i a Joan,
E que volan tot dia
Sus un grand chivau blanc,
Mès que cau que v’ac disi,
Jo qui èi tres mila ans,
Que Joan aima Florença,
E Florença aima Joan.

Era s’a hèit la lèbe,
D’aceth bòsc qui ei tant gran.
Eth que s’a heit caçaire,
L’a avuda en caçant.

Era s’a hèit istoèra,
Hens un libe d’enfant
Eth que s’a heit contaire,
L’a avuda en contant.

Era s’a hèit l’estela,
Au beth som del lugran.
Eth que s’a heit talòssa,
L’a avuda en l’espiant.

Patapim, Patapam,
Non sèi d’on ei sortida,
Non m’a pas briga espiat,
E m’èi perdut suu pic,
E la hami …

Legir tot

Patapim, Patapam,
Non sèi d’on ei sortida,
Non m’a pas briga espiat,
E m’èi perdut suu pic,
E la hami e la set.
Patapim, Patapam,
Non sèi çò qui m’arriba,
E shens nada pietat,
Que’n va lo son camin,
Que camina tot dret.
Non sèi pas lo son nom,
Tà jo qu’ei l’Encantada,
Tà la véder passar,
Jo que’m hiqui ací,
Tot matin a l’argüeit,
Non sèi pas lo son nom,
Tà jo qu’ei l’Encantada,
No hèi pas qu’i pensar
E la nueit e lo dia
E lo dia e la nueit.

Lo tostemps qu’aví sabut
E díser non e díser adiu,
Lo jamei n’aví volut,
Jamei pregar òmi ni Diu,
Ara qu’ei plegat lo jolh,
Dehens la glèisa capbaishat,
Tà mendicar çò qui voi,
Aledar au son costat.

De la tèrra o deu cèu,
Tau com la periclada,
E tot a capvirat,
Arren non serà mei,
Non jamei com abans,
Ni lo hred de la nèu,
Ni lo verd de la prada,
Ni lo cant d’un mainat,
Ni l’anar deu sorelh
Que hè córrer los ans.
Non sèi pas lo son nom,
Tà jo qu’ei l’Encantada,
E si n’ei pas tà uei,
Que l’anirèi parlar,
Non sèi pas lo son nom,
Tà jo qu’ei l’Encantada,
Doman que’u diserèi,
Dinc a ací qu’èi viscut
Sonque tà v’encontrar.

Sus ua prova d’estela
La nòvia que’n va,
Tan blanca com la vela,
Sus la grana mar.
L’aire qu’ei drin …

Legir tot

Sus ua prova d’estela
La nòvia que’n va,
Tan blanca com la vela,
Sus la grana mar.
L’aire qu’ei drin mei leugèr,
Que i a sorelh au solèr,
Bòm, sonatz, campanas,
Bòm, sonatz, campanas.

Qu’èi lissat la camisa,
E los pantelons,
Nada vèsta, tà la hèsta,
Sonque taus orgulhós.
Que ns’èm trobats a quate …

Legir tot

Qu’èi lissat la camisa,
E los pantelons,
Nada vèsta, tà la hèsta,
Sonque taus orgulhós.
Que ns’èm trobats a quate
Dens la Dus Chivaus,
Hòu, Baptista, pisha viste,
Que vas har lo cincau.

E tot aquò que va plan,
Ce disè lo pinsan,
Si ne tornam pas au ser,
Que tornaram doman,
Si I a bruth aus escalèrs,
Que vam tirar los solièrs,
Mès totun aquò que pud,
Ce disè lo cocut.
E hestaires e pintaires
Sautan los dus pès en l’aire,
E cantaires e dançaires
Sautan los dus pès en cuu.
Lo sorelh qu’estarròca
Lo mort de set,
Que s’estanca, que s’estanca,
A cada estanquet,
Har petar la cantèra,
Dinca l’arrauquèr,
Hòu, Baptista, pisha viste,
Ací qu’ei lo sequèr.

E las hemnas qui passan
Qu’an l’espiar lusent,
Damisèla, damisèla,
Ua nuèit o tostemps,
Aqueths uelhs qui s’arrapan,
Tròp chic de temps,
Hòu, Baptista, pisha viste,
Qu’ei per Diu dejà luenh.

I a la prauba camisa,
Qui n’a pres un còp,
Autan chopa, com la sopa
De Lostalòt,
Lo cap plen de musica,
Los pès fatigats,
Hòu, Baptista, pisha viste,
Lo cèu qu’ei estelat.

Quand sii fatigat d’estar un semiador de mots,
Quand agi dens lo cap au mens un milièr de cançons,
Un …

Legir tot

Quand sii fatigat d’estar un semiador de mots,
Quand agi dens lo cap au mens un milièr de cançons,
Un dia qu’anirèi tà la maison de l’estrangèr,
Que possarèi la pòrta, la pòrta dab lo pè.
Que’u diserèi : jo n’èi jamei arrenegat arren,
Que soi deu men país, e deu monde tanben,
Hip, hòp,
Qui s’a pergut l’esclòp ?
Ni jo, ni tu, ni jo, ni tu, ni jo ni tu tanpòc.

Adiu, quin va, adiu quin va ?
Si vòs que te la canti, que la te vau cantar.

Qu’averèi a la man un tròç de hampa, ua ascla d’alh,
Ua botelha de vin, ua fotò de la mair,
E tres pedaç au còr, un vielh saunei de cocotièr,
Que possarèi la pòrta, la pòrta dab lo pè.
Que’u diserèi, e si jamei vòs minjar un nhàc,
Jo qu’èi tot çò qui cau, aquiu dehens lo sac.
Criu, crau !
Non i a pas tròp de mau,
Qu’ei lo crit de la hampa, en devath deu caishau.

Adiu, quin va, adiu quin va ?
Si vòs que te la canti, que la te vau cantar.

A estar capborrut que n’èi gahat tant de cohats,
A’m vóler har l’aviéner dab las pèiras deu passat,
Shens malicia, shens vergonha, shens nat maishantèr,
Que possarèi la pòrta, la pòrta dab lo pè.
Que’u diserèi, que sèi çò qui ei d’aver paur a l’escur,
E qu’a nòstre tanpòc, lo cèu n’es pas tot blu,
Que plau,
Que l’èi copada atau,
La ceba deu casau qui hè plorar lo cèu de Pau.

Adiu, quin va, adiu quin va ?
Si vòs que te la canti, que la te vau cantar.

De tot aquò, de tot aquò, jo que soi portador,
Jo qu’èi lo men sorelh, e que l’escambi per lo son.
Que sèi lo conte vielh de la princessa e de l’aulhèr,
Que possarèi la pòrta, la pòrta dab lo pè.
Que’u diserèi, n’èm pas parelhs, e donc que t’èi besonh,
Tà poder m’ajudar e estar çò qui soi.
Chut, chut !
L’as tu entendut ?
Si la branca peta, peta, peta, qu’èm fotuts.

Qu’èri a saunejar d’ua grana tormenta,
Qu’anavi sauvar ua prauba innocenta,
Qu’èi hicat la man de l’auta part deu lieit, …

Legir tot

Qu’èri a saunejar d’ua grana tormenta,
Qu’anavi sauvar ua prauba innocenta,
Qu’èi hicat la man de l’auta part deu lieit,
Que m’a desvelhat, lo vueit.
A tots petits drins los bruts que pujavan,
Capvath lo planchèr, tot que m’arribava,
Qu’as ubèrt la pòrta, tà sortir lo can,
Lo hred qu’a debut entrar.

Lo dia, Maria
Que s’a minjat la nueit,
Lo dia, Maria
Que’m va tirar deu lieit.

Jo ne disi pas tostemps çò qui pensi,
Que dèishi sovent parlar lo silenci,
Qui dèisha lo temps a tots los chepics,
A tots los trebucs, petits.

E l’amor a còps, l’amor s’arrepausa,
A l’ombra de l’ombra doça de las causas,
Qu’ei juste un moment, qu’ei juste lo temps,
D’estar content, dehens.

Qu’enteni las gruas qui se’n van tà França,
Que cau getar lo blat a l’esperança,
Enqüèra un drin, e que’m vau lhevar,
E lo puta de mau de rea que’m va tornar...

Que’m soi lhevat lèu de la taula,
Qu’aví de partir tà Bordèu,
Shens díser arren, eth que m’espiava,
Era que …

Legir tot

Que’m soi lhevat lèu de la taula,
Qu’aví de partir tà Bordèu,
Shens díser arren, eth que m’espiava,
Era que m’a balhat sheis ueus.
N’aurèi pas pro de cent cançons,
N’aurèi pas pro de la mia vita,
Entà’us tornar ua petita
Part de çò qui m’an balhat, tots.

- Que son los mens, -
- Drets sus la tèrra, -
- Que van tot doç suu caminau, -
- Lo camp laurat que huma enquièra, -
- Que son los mens, los de qui cau. -

Ne hèn pas a la loteria,
N’atendan pas hèra deu cèu,
Sonque dilhèu, combat lo dia,
E de poder dromir la nueit.
Ne seben pas la grana Istòria,
Qu’aidan los chins a vàder grans
E qu’an au hons de la memòria
Tots los qui son passats abans.

Ne hartan pas jamei lo monde,
Son pas sovent sus lo jornau,
Sonque un còp tà viéner au monde,
E tà plegar, qu’ei lo dusau.
Son aquiu, quan lo temps s’estanca,
Au correder de l’espitau,
En esperar las daunas blancas,
A s’espiar los soliers tròp naus.

La nueit que cad sus Labohèira,
Entà Bordèu, jo que me’n vau,
Qu’ensagi de boishar lo veire,
Mès n’ei pas suu vèire qui plau.
Adishatz donc, tots los de casa,
Siatz hardits, ne’n soi pas mei,
Que volí díser, en quauquas frasas
Çò qui non disetz pas jamei.

Per Sant Laurens a Morlana
I avè lua sus los teits,
E la hèsta a las platanas,
Qu’arrivavi de la …

Legir tot

Per Sant Laurens a Morlana
I avè lua sus los teits,
E la hèsta a las platanas,
Qu’arrivavi de la nuèit.

Morlana cantava
Jo qu’èri amorós
Quimèra, enqüera,
Lo ser qu’èra tant doç.

Qu’i trobèi ua gojateta,
Assetuda au canton,
Qu’èra drin tròp tristoneta,
Que sortii l’acordeon.

Que joguèi ua musiqueta
Qui m’avèn cantat los vièlhs,
Que vedoi ua esteleta,
Qui se la cadó deus uelhs.

Non sèi pas tot de la vita,
Mes que sèi que lo Bon Diu,
Qu’a inventat la musica,
Tà d’aquera estela, aquiu.

Adiu donc, adiu Morlana ,
Qu’as la lua sus los teits,
E la hèsta a las platanas,
Que me’n torni ta la nueit.

Lo meu pair qu’ei jardinièr
Pengabelòt, pengabelobene,
Lo meu pair qu’ei jardinièr
Gabelòt pengòt pen pen gabelòt
Pengabelobene.

Entau jardin …

Legir tot

Lo meu pair qu’ei jardinièr
Pengabelòt, pengabelobene,
Lo meu pair qu’ei jardinièr
Gabelòt pengòt pen pen gabelòt
Pengabelobene.

Entau jardin jo me n’anèi…

Duas floretas qu’i trobèi…

A mas amors las enviarèi…

Mès qui serà lo messatgèr? …

La calandreta o l’esparvèr? …

La calandreta es cap leugèr …

E l’esparvèr qu’ei messontgèr…

De jamei en tostemps,
E d’ivèrn en primtemps,
Si n’i a qui an çò qui an,
Qu’èm çò qui èm. …

Legir tot

De jamei en tostemps,
E d’ivèrn en primtemps,
Si n’i a qui an çò qui an,
Qu’èm çò qui èm.
Aimar sa tèrra dinc au mau d’amor,
I créder enqüèra dinc a la dolor,
Espiar cada matin
Com si èra lo purmèr matin.
Esperar, esperar,
E cridar, e cridar,
Si n’i a qui an çò qui an,
Qu’èm çò qui èm.
Vielh monde qui portam
De ger en uei,
Non seràs pas jamei un monde vielh,
Tostemps recommençat,
Lo conte n’ei pas acabat.
Pè deu cèu, tot qu’ei blos,
Hant-se nueit, tot qu’ei doç,
Si n’i a qui an çò qui an,
Qu’èm çò qui èm.
Tà casa, adara que nse’n vam tornar,
Cap a un aute sorelh que’ns vam virar,
Doman, si s’escad plan,
A contrabriu, que seram vius.

Que i avè pagalha en cada còrn,
N’èra pas com a l’aeropòrt,
On lo dehens qu’ei com dehòra,
On ès …

Legir tot

Que i avè pagalha en cada còrn,
N’èra pas com a l’aeropòrt,
On lo dehens qu’ei com dehòra,
On ès tostemps a espiar l’òra,
Parets de calhaus e tèrra,
Qui saben guardar las istoèras
Au caut l’ivèrn, au fresc l’estiu,
Tot qu’èra viu.

En casa d’on avem viscut,
Que i avè ombra, que i avè ombra,
Ombra devath, lo teit dessús,
Que i avè ombra, e chic de lutz.

Jo qu’èri mainat, qu’aví esquiçat,
Ena crampa lo papèr pintrat,
Tà har ua carta de l’Africa,
Un dia de maishanta gripa,
Tà poder traucar lo cèu,
La frèbe qu’a un gran batèu,
E dus cohats, anar tornar,
N’èra pas car.

Ací que s’apèra "A tien-te dret",
E jo qu’espii dançar lo huec
Sus la fotò d’un vielh amic
Qui viatgè libre hens un eslit,
Lo chegrin qu’ei petita causa,
Qu’ei lo bonur qui s’arrepausa,
O lo contrari, per bèth còp,
N’at sèi pas tròp.

- Que soi vadut en heurèr, leugèr -
- En Bedós, país d’aulhèrs, leugèr, -
- On lo gave e …

Legir tot

- Que soi vadut en heurèr, leugèr -
- En Bedós, país d’aulhèrs, leugèr, -
- On lo gave e cor un drin mei doçament, -
- Leugèr, leugèr, leugerament. -

- N’èi pas sentit lo temps, -
- Qu’i demorèi ua annada, -
- Que partí au printemps, -
- Cap tau cap de la mar grana. -

La baish a la mar grana,
I a un país tot blanc
L’aigueta qu’i ei clara,
Lo hred n’ei pas maishant.

Partir entau gran viatge,
A noste qu’ei la lei,
Que’m voi guardar sauvatge,
Sorelh, sorelh, sorelh.

Partir non sèi perqué,
Partir permor qu’ac cau,
Partir dab lo sovier
Lo bròc qui harà tostemps mau.

Deishatz lo men saunei
Anar tà la sau de la mar,
Tostemps qu’i crederèi,
Dab jo tostemps que tornarà.

E puish voler un dia
Tornar trobar l’arriu,
Quittar lo qui t’espia
Nadar a contrabriu.

Tornar non sèi perqué,
Tornar permor qu’ac cau,
Permor d’aqueth sovier,
Lo bròc qui tostemps a hèit mau.

Be n’ei long aqueth viatge,
Tant et tant de hialats,
Tant e tant de barratges,
Combat, combat, combat.

E cent còps qu’èi sautat,
Cent còps arrecadut,
E cents còps alebat,
Que passarèi, que’n soi segur.

- E su’arribarèi parièr, leugèr,
- En Bedós, país d’aulhèrs, leugèr,
- On lo gave e cor un drin mei doçament,
- Leugèr, leugèr, leugerament.

- Un darrèr còp aimarèi,
- Tà’m trufar deu temps qui passa,
- Un darrèr còp semiarèi,
- E que deisharèi la plaça.

Tota era calhavèra,
Deth som deth Perdiguèro,
Devara ath Portilhon,
Qu’enteni sa cançon,
Jo sus era montanha,
Non n’ei cap …

Legir tot

Tota era calhavèra,
Deth som deth Perdiguèro,
Devara ath Portilhon,
Qu’enteni sa cançon,
Jo sus era montanha,
Non n’ei cap de companha,
Eth còr tot enclavat,
Que uèiti eth Saussat.
Era fauta a Literòla,
Si èi mancat era escòla,
Eth sorelh qu’a trucat
Sus eth men praube cap,
Que m’an trobat trop bèstia,
Ací n’i a cap de mèste,
A l’ombra deth Quairat,
Que uèiti eth Saussat.
Non ei cap mes era tèrra,
Non ei cap eth cèu encara,
E dinc ath som deth selh,
Tan lonh qui van eths guelhs,
Non n’i a cap de cadena,
Non n’i a barrons ni cleda,
E lonh deths barbelats,
Que uèiti eth Saussat.
Eth primtemps que vien de ’Spanha,
Hè plorar era montanha,
Qu’a pujat eth tropèth,
Doman que va hèr bèth,
Era lua s’ei pausada,
Sus eth miralh d’era aiga,
Era net qu’ei en patz,
Que uèiti eth Saussat.

Un trin que se’n va de Pau
E l’aute que I arriba,
Segur que l’aute que I arriba
Qu’ei la …

Legir tot

Un trin que se’n va de Pau
E l’aute que I arriba,
Segur que l’aute que I arriba
Qu’ei la vita e qu’ei atau,
Adishatz monde e la companhia,
Tot dimenge ser que plau.
Ua hemna qu’ei la baish,
Tan beròia e tan triste,
Segur tan beròia e tan triste,
Qu’ei la vita e qu’ei atau,
Adishatz monde e la companhia,
Tot dimenge ser que plau.
Jo me’n vau entà Paris,
Era lhèu tà Tolosa,
Segur que se’n va tà Tolosa,
Qu’ei la vita e qu’ei atau,
Adishatz monde e la companhia,
Tot dimenge ser que plau.
Ne saurà pas jamei çò
Qui l’aurí volut díser,
Segur que l’aurí volut díser,
Qu’ei la vita e qu’ei atau,
Adishatz monde e la companhia,
Tot dimenge ser que plau.

Que sòi en lieit aqueth dimenge ser,
Non pòdi dromir, non sabi perqué.
Deman maitin que m’aurèi a lhevar,
Non …

Legir tot

Que sòi en lieit aqueth dimenge ser,
Non pòdi dromir, non sabi perqué.
Deman maitin que m’aurèi a lhevar,
Non sabi a quina ora.
Tròp d’ora, tròp d’ora.
Era nhèu que cai per darrèr eth carrèu,
Si podiá càger tot çò qui a en cèu,
Que seriam totis aicí en preson,
Dinc a’ra fin deth monde,
Quin conde, quin conde.

Maman, tien m’era man,
Tostemps, tostemps,
Jo n’èi pas que dètz ans,
Eth còr un sinhau gran,
Non vòli pujar laguens
Eth car de Sent Gaudenç.

Hens era valisa que i a pantelons,
Qu’èi camas tròp primas, que son bien tròp corts,
Mos semblam totis de tota faiçon,
Damb era blosa grisa.
Tan grisa, tan grisa.
Que i a castanhas laguens eth carton,
Que las minjarèi a la recreacion,
Si n’èi pas tròp d’amics que’m van durar
Dilhèu un o dus dias,
Dus dias, dus dias.

Maman, tien m’era man,
Tostemps, tostemps,
Jo n’èi pas que dètz ans,
Eth còr un sinhau gran,
Non vòli pujar laguens
Eth car de Sent Gaudenç.

Qu’ensajarèi de bien tribalhar,
Que sòi borsièr, no’m cau redoblar,
Qu’aprenguerèi tot çò que ne sòi pas,
Era vita hens eth libe,
Pas libre, pas libre.
Hens quinze dias que serèi tornat,
Òc, quinze dias, qu’ei vite passat,
Segur n’aurèi cap de paur a’ra net,
Qu’èi ua cançon petita,
Magica, magica.

Din, dan,
Din, dan,
Campaneta de Guran,
Qui la tòca,
Maria Pòca
Que le’n dan
U n pan,
Ua coqueta ath cap deth an.

Trente ans après aqueth dimenge ser
Non pòdi dromir, non sabi perqué...