Se sabiatz mon país
A ni nom ni frontièira
Dins los vèrs s’espandís
D’una fòla epopèia.
Se trapa pels camins …

Legir tot

Se sabiatz mon país
A ni nom ni frontièira
Dins los vèrs s’espandís
D’una fòla epopèia.
Se trapa pels camins
Dins lo sang de las pèiras
Dins lo caud del rasim
Dins l’amar de l’albièira.
Se sabiatz mon país
S’escond per las ginèstas
Dins la flor qu’espelís
Dins lo còr de las bèstias
Dins l’ombra que blanquís
Dins l’autan que despelha
Dins la doçor d’un nís
O lo pols d’una fuèlha.

Mon país es aval
Al mièg d’una carrièira
Ont dançan tres enfants
Per un sòu de misèria
Es aval dins lo crit
D’un freta-savatons
Que rabala vencit
Sens esper de retorn
Mon país es al fons
D’una preson de trèvas
Que n’an per tot resson
Que lo marcha o crèbas
Mon país es pertot
Ont son los privats d’èsser
Sens papièrs ni aunor
Sens ostal o sens tèrra.

Se sabiatz mon país
A ni nom ni frontièira
Dins los vèrs s’espandís
D’una fòla epopèia.
Se trapa pels chauchilhs
Lo canin d’una talvera
Lo fisson del perilh
La jòia bartassièira
Mon país es aquí
Ont grana la colèra
Sul punh que se brandís
Dins lo fuòc, la lassièira
Dins l’èrsa que nos pren
Dins l’èrsa que nos geta
Dins l’apèl de l’avenc
Dins las mans de l’aubeta.

Se sabiatz mon país
S’amaga per las raras
De l’ora que fugís
E que sembla eternala
Dins las calors passidas
Dins las sentors salvatges
Dins la saba de vida
Dins la paur de l’aigatge.

Se sabiatz mon país
A ni nom ni frontièira
Dins los vèrs s’espandís
D’una fòla epopèia.
S’escond al fons del riu
Dins lo sicrèt de l’èrba
L’arma del recaliu
Dins lo lis d’una quèrba.
Mon país resplandís
de mila cantalenas
Que dança a l’infinit
Un pòble de serenas
Finta plan mon país
E n’a ni dieu ni mèstre
Es un caval que corrís
Sens tralhas ni cabèstre.

Mon país es pertot
Ont la sola batèsta
Es de gardar lo gost
D’un lendeman de fèsta.
Se sabiatz mon país
Es pertot que t’espèra
S’existís pas enlòc
Es sus la tèrra entièira.