Adieu passeja-te plan adieu e siegues pas trista
Adieu al luòc de plorar adieu sarra-me la man

Cada còp que …

Legir tot

Adieu passeja-te plan adieu e siegues pas trista
Adieu al luòc de plorar adieu sarra-me la man

Cada còp que te sentiràs trista e soleta
E quand de còps pensaràs pichoneta
Que la vida val pas lo còp d’esser viscuda
Pensaràs al camin pichòt de nòstra vida

A cada aubre qu’avem plantat tantas fuelhas
A cada sòmi inventat tant d’estelas
De pertot ont avem caminat tantas peiras
Endacòm ont avem plorat tantas sorgas

A la luz d’aquel temps passat a aprene a dire
Veiràs plan melhor l’endemàn l’enveja de viure
Dins lo regard d’una vielha fòtò bastiràs lo sòmi
E benlèu qu’un jorn sense mòt sauràs dire t’aimi

Vòli partir un jorn de mai al cap de la terra
Sens tu sens bagatge sens res que de musicas …

Legir tot

Vòli partir un jorn de mai al cap de la terra
Sens tu sens bagatge sens res que de musicas baujas
En sovenir de tu
Vòli fenir de te somiar coma d’una reina
Lo rei sens reiaume aquò’s ièu plori ma corona
En sovenir de tu

En sovenir de cada instant o de cada sòmi
E de la doçor de ta man que me disià t’aimi

Vòli dormir un mes un an, benlèu una vida
Solet sus una peira al caud de tantas insomnias
En sovenir de tu
Vòli sortir de mon ostal cercar la ribeira
Lo pòrt lo ribatge lo gost de tantas oblidanças
En sovenir de tu

Vòli sentir dins cada man lo perfum de l’aura
Tant fòrt tant sauvatge tant doç e perdre la memòria
En sovenir de tu
Vòli partir un jorn de mai al cap de la terra
Sens tu sens bagatge sens res que de musicas baujas
En sovenir de tu

Gachòla aviá cent ans disia que n’aviá mila
Aviá pas de maset aviá ges de familha
Disiá qu’èra nascut un …

Legir tot

Gachòla aviá cent ans disia que n’aviá mila
Aviá pas de maset aviá ges de familha
Disiá qu’èra nascut un jorn amb l’auratge
Disiá qu’èra vengut après un polit viatge

Coneissiá lo Japon la China e l’America
E lo nom perfumat de las filhas d’Africa
E Gachòla contava al mond estabosits
Las istòrias d’un pòble qu’avià pas jamai vist

E Gachòla diguèt un matin de setembre
Ara me cal partir per faire un novel viatge
Sabi qu’endacòm mai demòra un pais
Aquel l’ai somiat e l’ai pas jamai vist

Es un pais quilhat entre mar e montanha
A l’odor de rasim farigola e castanha
Lo vent d’autan i bufa amb la tramontana
Lo roge e l’aur i dansan lo sèr sus la plana

La garriga e la mar l’estanh lo mont Sant-Clar
Los te voldriau donar per careiçar ta man
L’auba de cada …

Legir tot

La garriga e la mar l’estanh lo mont Sant-Clar
Los te voldriau donar per careiçar ta man
L’auba de cada estieu l’aiga de tot un rieu
Tot çò qu’ai de mai car per careiçar ta carn

T’escrive dau costat de la camarga
Cresiau pas que la mar era tant larga

Lo rore e l’atmelier la vinha e l’arbosier
Los te voldriau donar per careiçar ta man
La canson d’un gabian lo fuòc dins la sartan
Lo regard d’un enfant tot çò qu’aimavas tant

L’estèla e lo soleil las nivols e lo cèl
Los te voldriau donar per careiçar ta pèl
Lo cant d’un auriòl lo perfum d’un tilhòl
L’espèr de l’endeman per te donar la man

Tu coma un solelh qu'òm vei pas jamai,
Coma una mar qu'existís pas.
Tu los uòlhs barrats, donant tas mans …

Legir tot

Tu coma un solelh qu'òm vei pas jamai,
Coma una mar qu'existís pas.
Tu los uòlhs barrats, donant tas mans
Dintrant dins l'òrt d'un mond mòrt.
E t'aimi, òc !
Leu, cridant ton nom d'aquel canton
D'un mond vièlh, d'un mond fòl, e t'aimi.
Tu coma aquel blat qu'an semenat
E que jamai dona de fruch.
Tu coma aquel lum qu'òm crei perdut
Coma un aucel que sembla mut.
E t'aimi, òc !
Tu coma un passat tant amagat,
Coma una istòria sensa vertat.
Tu coma un marin qu'òm cresiá mòrt
E puèi un jorn que dintra al pòrt.
E t'aimi, òc !
Ieu, vaquí que canti ton retorn.
Vaquí que canti mon amor e t'aimi.