De bon matin se lèva
La filha d’un paisan.
Se lèva amai s’abilha
Ne pren sos adits blancs.

Son paire …

Legir tot

De bon matin se lèva
La filha d’un paisan.
Se lèva amai s’abilha
Ne pren sos adits blancs.

Son paire ie damanda :
- Filha, ont volètz anar ?
- Voli’nar a Lauzun, mon paire,
Veire lo rèi passar.
- Non i anguetz pas ma filha,
Que vos’n tornariatz pas !
- Si farai ben, mon paire,
Que non me veiran pas..

Lo rèi n’èra en fenèstra,
La regardèt passar.
- Quala es aquela dama
Que passa per mon prat ?
- Sire, non sèi pas dama,
Sèi filha d’un paisan.
- Poiriatz l’estre d’un prince,
Que vos’n tornariatz pas.
Me zo plan dit mon paire,
Que me’n tornariai pas.

Qun polit lièit, la nòvia qu’a
Se l’a ganhat dad son bien har ;
Dad son bien har e dab …

Legir tot

Qun polit lièit, la nòvia qu’a
Se l’a ganhat dad son bien har ;
Dad son bien har e dab l’amor
Atau hèn las hilhas d’onor.

Amassa, nòvia, tos citlhons
Te serviràn de borrassons.
Amassa, nòvia, tos davantaus,
Te serviràn de cabedaus.

Espia, nòvia, ton lièit partir :
Doman te’o calerà seguir.
Espia, nòvia, ton lièit ont va :
Doman t’i calerà cochar.

Bèth coishin e bèth matalàs :
Es domatge qu’anguetz ont vatz.
- Tòca tos buèus, boèr diligent,
Tot çò que pòrtas vau argent.
- Tòca tos buèus, boèr delicat,
Tot çò que pòrtas n’es pagat.
Obris la pòrta, nòvia d’enguan,
Aci lo lièit que te portam.

E linçòus blanc coma papèr
Potam entà tu bandolèr,
Bandolèr, vei çò que portam :
Un lièit tan bèth, linçòus tan blanc
Lo pair deu nòvi demandam
Perqué recèpia çò que portam.
Obrissètz pòrtas, contavents,
Que vos portam de bèths presents.

Lo lièit es de viuletas,
E de ròsas musquetas,
Lo torn deu lièit :
Nòvia, tas amoretas pèrdes anuèit
Sortissètz donc, los ahumats
Veiras passar los bien cohats.