1-
Davant la fònt agotada
As paur de crebar de set.
Davant la busca cremada
As paur de crebar de …

Legir tot

1-
Davant la fònt agotada
As paur de crebar de set.
Davant la busca cremada
As paur de crebar de freg.
Per demandar ta becada
As paur de levar lo det
E piei dins la barricada
As paur de mandar lo pè.

R-
Escota-me cambarada,
Cambarada escota-me !
La partida es pas ganhada
Tant qu’as pas mandat lo lec
E davans la mauparada,
Anem zóu, bolega-te !
Te fau pas restar en rada
Aquí coma un pissa-freg !
Anem zóu, revilha-te !
Te fau revilhar.
Anem zóu, despacha-te !
Te fau despachar.
Anem zóu, espossa-te !
Te fau espossar.
Atencion, bolega-te !
Te fau bolegar.

2-
Quand ton patron petarada
Siás totjorn lisquet-lisquet
E sufís d’una engulada
Per te copar lo caquet.
Per impausar ta comanda
As paur de durbir lo bèc
E quand la pòrta es barrada
As paur de passar promier.

3-
Quand ta sieta es pron cargada
Fas totjorn lo besuquet
E quand fas la cabussada
Vòs plus te remetre drech.
Davant la granda montada
Siás jamai pron galhardet
E vas a la reculada
Alòr que pòs anar drech.

R- E caminen, caminen, caminen
Tóutis ensèn.
E veiren bèn, veiren bèn, veiren bèn
Se cabussèn :
Se sian pas …

Legir tot

R- E caminen, caminen, caminen
Tóutis ensèn.
E veiren bèn, veiren bèn, veiren bèn
Se cabussèn :
Se sian pas mai, siguen pas mens !
E caminen, caminen, caminen
Tóutis ensèn.
Pièi proufiten, proufiten, proufiten
Dóu tèms que vèn :
Garden la fe dins l’an que vèn !
1-Prenen la man
Di mignard, di gaiard, di mau-gaiard,
Prenen la man
Di mouflard, di gros-lard, di boudiflard.
Prenen la man
Di gulard, di goulard, di galavard.
Prenen la man
Di bastard, di testard e di mastard.

2-Prenen la man
Di serious, di curious, di malurous.
Prenen la man
Di crentous, di fierous, di pretencious.
Prenen la man
Di bountous, di gastous, di vanitous.
Prenen la man
Di crassous, di nervous e di tegnous.

3-Prenen la man
Di fada, di fenat, dis ensuca.
Prenen la man
Di couquin, di malin, di petachin.
Prenen la man
Di badau, di malaut, di marco-mau.
Prenen la man
Di pelu, di calu e pièi di mut.

4-Prenen la man
Di bestias, di fenias, di mouligas.
Prenen la man
Di bounias, di bravas, di bedigas.
Prenen la man
Di gusas, di poufias, di petoufias.
Prenen la man
Di rascas, di pauras e di raspias.

1-Perdequé s’enanar
Vèrs de païs tròp freg,
Perdequé s’eisilar
Vèrs d’endrechs sensa drech ?
Perdequé s’endralhar
Vèrs de liòcs forestiers …

Legir tot

1-Perdequé s’enanar
Vèrs de païs tròp freg,
Perdequé s’eisilar
Vèrs d’endrechs sensa drech ?
Perdequé s’endralhar
Vèrs de liòcs forestiers
E perdequé trevar
De draiòus rocassiers ?

R- Vodriáu dire l’ódor
De la terra vitala,
Vodriáu dire l’amor
De la terra meirala,
Vodriáu dire tanben :
« De segur lo sabèm ».
Vodriáu dire tanben :
« I a qu’aquí que siam ben ».

2-Perdequé trepejar
De desèrts sensa flor,
Perdequé bravejar
L’ocean en furor ?
Perdequé caminar
Sot un soleu de fiòc,
E perdequé marchar
Per s’embandir en-liòc ?

3-Perdequé resquilhar
Sus de glaç asardós,
Perdequé s’esquilhar
Sus de camins merdós ?
Perdequé barrular
Dins de valons neblós,
E perdequé volar
Vers de ceus tant nivós ?

4-Perdequé s’avançar
Dins li planas e li monts,
Perdequé travessar
Tant de mars sensa fons ?
Perdequé s’estrassar
Dins li champs de boissons ?
E perdequé garçar
Lo camp sensa reson ?

1-
Bofat per lo marin, brantat per lo mistrau.
Tirassat per la bisa e per lo vent gregau.
Cerca que …

Legir tot

1-
Bofat per lo marin, brantat per lo mistrau.
Tirassat per la bisa e per lo vent gregau.
Cerca que cercaràs, as bèu cercar, cercar
Onte podriás troubar, enfin la libertat.

R-
E se vòs tirar drech la rega de ta vida,
Atala ton araire, atala ton araire.
E se vòs tirar drech la rega de ta vida,
Atala-lo lèu-lèu a la plus bèla estèla.

2-
L’un te ditz que siás rotge e l’autre que siás blanc.
L’un te ditz que siás ren e l’autre que siás grand.
Cerca que cercaràs, as bèu cercar, cercar
Onte podriás trobar, enfin la veritat.

3-
As paur de resquilhar, as paur de cabussar.
As paur de t’embroncar e de t’estramassar.
Cerca que cercaràs, as bèu cercar, cercar
Onte podriás anar, per trobar ton solaç.

4-
L’un te ditz de tirar e l’autre de butar.
L’un te ditz de descendre e l’autre de montar.
Cerca que cercaràs, belèu qu’un bèu matin,
A l’asard trobaràs enfin lo bòn camin.

1-De per lo trauc de ta sarralha
Ié vai qu’una clau, ben segur.
D’aquí mon esperit s’estralha
Entre la lutz …

Legir tot

1-De per lo trauc de ta sarralha
Ié vai qu’una clau, ben segur.
D’aquí mon esperit s’estralha
Entre la lutz e piei l’escur
En pantaiant lo còr en alha
A ti potonets de vin pur
E a ton rire que cascalha
Sot lo cèu de tis uelhs d’azur.

2-De per lo trauc de ta sarralha
Entredubert vèrs lo bònur,
De còps que i a ma clau trantalha
En cercant l’ascla dins l’escur
Que durbirà la doça dralha
Que mena vèrs de pantais purs,
Beus coma lo fiòc de buscalhas
Que lusis dins tis uelhs d’azur.

3-De per lo trauc de ta sarralha
Ai plantat ma clau dins l’escur.
Coma una clau que pron varalha
Finís per trobar lo bònur,
Lèu-lèu ai descubert la dralha
Que mena vèrs ti fruchs madurs,
Vèrs ton còrs plus caud qu’una calha,
Piei vèrs ti polits uelhs d’azur.

4-De per lo trauc de ta sarralha
Ai virat ma clau de bònur.
L’aureta dins ti péus de palha
Bofava tant, bofava dur,
Qu’ai esquichat ta fina talha,
Apetegat per ti murmurs
Ai plus poscut passar la malha,
E me siáu negat dins l’azur.

1-La pacha de la vacha
Dau biòu blanc,
Pica ‘quí Bertrand !
La pacha de la vacha
Dau biòu nier, …

Legir tot

1-La pacha de la vacha
Dau biòu blanc,
Pica ‘quí Bertrand !
La pacha de la vacha
Dau biòu nier,
Pica ‘qui Cadet !
Biòu vendut !
Cent escuts !

R- Qu vau de lunetas
Per lis uelhs de la tèsta ?
Qu vau de lornhons
Per pas restar colhon ?

2-Amòle li ressas, li rassets,
Tóti li lobas dau quartier.
Cinq sòus li lobas !
Quatre li rassets !

3-Pèu de lèbre, pèu de lapin !
Achate li patas ! Lei ? Lei ? Lei ? Lei ?
Pèu de lèbre, pèu de lapin !
Quau que n’a ges, qu’espelhe son chin

1-Dòs candèlas un pauc tremolantas
Donavan l’èr de s’esvalir.
Per còp d’asard, tota pimpanta,
Passèt per aquí Magalí.

2-Mai la …

Legir tot

1-Dòs candèlas un pauc tremolantas
Donavan l’èr de s’esvalir.
Per còp d’asard, tota pimpanta,
Passèt per aquí Magalí.

2-Mai la promiera candeleta
Tot en parlant sens embarràs,
Diguèt lèu a Magalineta :
« Ieu, siáu lo lume de la Patz ».
Piei diguèt : « Lis òmes e li femas
Fan ren que de m’estrepassar.
Siáu ben malauta e belèu mema
Que siáu en trin de trepassar ».

E autant lèu, Magalineta
Veguèt trepassar lo flambèu
De la pichòta candeleta
Acabada a còps de cotèu.

3-Una segonda candeleta
Li diguèt plena de doçor :
Escota un pauc, Magalineta,
Ieu siáu la flama de l’Amor.
A-cha-pauc, lis òmes e li femas
Fan ren que de m’estrigossar.
Siáu ben malauta e belèu mema
Que siáu en trin de m’amossar ».

E autant lèu, Magalineta
Veguèt s’amossar lo calèu
De la pichòta candeleta,
Lo còr macat per li bacèus.

4- Dau temps que la Patz trepassava,
Magalineta a implorat.
Dau temps que l’Amor s’amossava,
Magalineta a tant plorat
Qu’alòr de tota sa brilhança,
Una autra lutz li diguèt : « Ieu,
Ieu siáu lo fiòc de l’Esperança,
Mon lume totjorn sara viu ».

E autant lèu Magalineta
Agantèt la lutz de l’Espèr
E ravivèt li candeletas
De Patz, d’Amor a còr dubert

1-Lo pichòt sódat se’n vai a la guerra.
I an dich que faliá se batre per ganhar la patz.
Aqueste …

Legir tot

1-Lo pichòt sódat se’n vai a la guerra.
I an dich que faliá se batre per ganhar la patz.
Aqueste matin son venguts lo querre
E lis uelhs bagnats se’n vai tristàs a pichòts pas…
E un e dos,
Se’n vai fierós.
E un e dos,
Marcha tot doç,
E un e dos,
Au garda à vos.
Lo pichòt sódat
Es un bòn garçon.
Un jorn l’an mandat
Sauvar la nacion.

2-Lo pichòt sódat a leissat sa bèla,
Si dócis caressas e lo gost de si potonàs.
Tremolant de paur, tojorn pensa a-n-èla
Sota la mitralha e piei li pès dins lo fangàs.
E un e dos,
Es tot fangós,
E un e dos,
Es amorós,
E un e dos,
Mai malurós.
Lo pichòt sódat
Que ditz jamai non,
Se’n vai decidat
La flor au canon.

3-Lo pichòt sódat, terribla novèla,
Come un lapin l’an tirat e i an traucat lo còr.
A cridat « Mamà », a plorat sa bèla,
A luchat solet mai a jorn falit siguèt mòrt !
E un e dos,
Es silenciós,
E un e dos,
Es dolorós,
E un e dos,
Es desastrós.
Lou pichòt sódat
Que maladicion.
Es mòrt óblidat
Sens decoracion.

4-Sus lo monument, I a ‘na lònga tiera…
Es que li mòrts an fach respelir la libertat ?
S’un jorn li païs an plus de frontiera,
Se l’amor floritz que siegue per l’eternitat.
E un e dos
Embrassatz-vos…

R- Sas plus onte vas e se siás perdut,
Alòr vira-te, revira-te lèu
E regarda un pauc d’onte siás vengut, …

Legir tot

R- Sas plus onte vas e se siás perdut,
Alòr vira-te, revira-te lèu
E regarda un pauc d’onte siás vengut,
Piei, revilha-te, revilha-te lèu…

1-De segur l’ivèrn fai plaça au printemps
E li revoluns di còps de marin
Nos fan trevirar la tèsta e sentèm
Lo bòn èr que vèn di païs latins.
Piei un rossinhòu nos fai lo bònjorn
En siblant urós dempiei lo matin,
Un èr empruntat i vielhs trobadors
Que nos pren lo còr amé son refrin
Nos fai trefolir de si mòts d’amor
E dona d’idèias i pichòts malins !
Nos fai trefolir de si mòts d’amor
E dona d’idèias i pichòts malins !

R- Sas plus onte vas e se siás perdut,
Alòr vira-te, revira-te lèu
E regarda un pauc d’onte siás vengut,
Piei, revilha-te, revilha-te lèu…

2-Segur lo printemps buta lèu l’ivèrn,
Fai ressuscitar lo rore que dòrm.
Si racinas fan regrelhar l’espèr,
Fan sorgir l’amor e crebar la mòrt.
La terra en foliá, de si gréus tot verds
Fai florir la gaug e lis estrambòrds
E piei fai virar li tèstas a l’envers :
Sota lo rocàs i a la Cabra d’aur
Fai bouli lo sang di fòrts « for ever »
E dona d’idèias i conquistadòrs.
Fai bolir lo sang di fòrts « for ever »
E dona d’idèias i conquistadòrs.

1-Un jorn ma tanta Miquèla
De son èr grave e discrèt,
Diguèt a Polichinèla
De ben gardar son secrèt,
De …

Legir tot

1-Un jorn ma tanta Miquèla
De son èr grave e discrèt,
Diguèt a Polichinèla
De ben gardar son secrèt,
De ren dire i damisèla,
De se clavelar lo bèc,
De ren dire a la capèla
E nimai au cabaret.

R- Lenga de sèrp e lenga de biòu,
Lenga mòla e lònga lenga.
Lenga de puta e lenga de miòu
Que de lònga nos arengan.

2-Autant lèu, Polichinèla
Lo diguèt a Beneset
Que lo diguèt a Marcèla,
Pièi à la femo à Jousè.
Èra tant babilharèla
Que sa lenga ié prusiá,
Sota voetz e d’esperèla
Diguèt tot çò que sabiá.

3-Amudir li barjarèlas
Per li copar son caquet
Es come esquichar l’anguièla
Que s’esquilha dins li dets.
Pauc-a-cha-pauc la novèla
Come aquò s’espandiguèt,
Lo temps d’una ritornèla :
Tot lo canton l’aprenguèt.

4-Lo l’endeman Gabrièla
Per asard l’entendeguèt.
Faguèt saupre la novèla
Sensa tardar a Rogier.
Lo Rogier diguèt : « Aquela,
La vau aprendre a Nanet,
Que s’un còp se ne’n rapèla,
La contarà a Janet ».

5-Jan qu’èra una bartavèla,
La diguèt lèu a Jaufret
E a l’òme de l’Adèla
Qu’èra a mi-mi-mitat bret.
Éu la diguèt a l’Estèla
Piei au brave Vitoret
Que tant cridèt la novèla
Qu’ara degun l’inhorèt.

6-Lo curat de la capèla
Qu’èra pas gosta-solet,
Partagèt lèu la novèla
Emé li gènts de l’endrech :
Piei, li mamets, li pieucèlas,
Li drolàs e li papets
L’alarguèran sens chancèla
A còps de telefonets.

7-De Niça a Ramatuèla,
De Manòsca a Sant-Roumieg,
De Tolon a La Rochèla,
De Veison a Mont-Pelier,
Per campàs e per pradèlas,
Piei dins tóti li quartiers
E a plenas gargamèlas
S’estrassèran lo gosier.

8-L’ócasion èra tròp bèla,
Metiguèran lo paquet !
Publiquèran la novèla
En gròs dins li jornalets.
Ne’n faguèran, de plus bèla,
Lèu, la « Una » a la telé,
L’empeguèran sus la tela,
Sus internet circulèt !

9-De New-Yòrk a Compostèla,
De Roterdam a Sydney,
De Katmandou à Brussèla,
Piei de París a Bombay,
Trevirèran la cervèla
Di colhons dau monde entier !
Perqué per quatre parpèlas
Faire tant de petardiers !

I a d’aquò ben quauqui temps, un tot pichòt Arlatenc, me diguèt lo còr batènt :
Vodriáu arrestar lo temps …

Legir tot

I a d’aquò ben quauqui temps, un tot pichòt Arlatenc, me diguèt lo còr batènt :
Vodriáu arrestar lo temps !
Vodriás arrestar lo temps ? O, mai aquò se pòu pas, pòs pas arrestar lo temps !
Car lo temps es come una ròda que vira e tant que vira fai de torns.

Aquel enfantonet que me demandava d’arrestar lo temps, quant aviá de temps ? Sèt ò vuech printemps, pas mai. Piei, lo sentènt tot atendrit, i ai demandat :
- Mai perdequé vòs arrestar lo temps ?

Alòr l’enfant respondeguèt tot d’un temps :
- Vodrieu arrestar lo temps per empachar mon Papet de morir,
- Vodrieu arrestar lo temps per empachar ma Mamet de languir,
- Vodrieu arrestar lo temps per empachar mon cadet de grandir,
- Vodrieu arrestar lo temps per empachar mon Papà de partir,
- Vodrieu arrestar lo temps per empachar ma Mamà de vielhir…

O, mai dequé me racontava aquí ! Ai tot entendut tant atentivament que ne’n siáu restat tot despotentat, completament destimborlat !
Alòr l’enfant me diguèt mai :
- Per arrestar lo temps faudriá belèu i demandar ?
Mai i ai ditz :
- Non, meme en cridant lo temps t’entend pas :
Lo temps cor
Tot lo jorn
Com’un sord
E s’aubor’
A cinq or’
E s’entorn’
A sèt or’
E piei tor-
Neja e cor :
Fai de torns,
De contorns,
De bestors.
Lo temps cor
Tot lo jorn
Com’un sord…

L’enfant me diguèt subran :
- Per arrestar lo temps, faudriá lo tuar.
I ai respòndut :
- Mai, mon enfant, a fòrça de tuar lo temps, un jorn es éu que nos enterra. E piei, per tuar lo temps faudriá l’agantar…
- Alòr agantem-lo !
- Mai, mon enfant, per l’agantar faudriá lo veire quand passa e se vèi pas lo temps que passa.
Car lo temps es una ròda que vira e tant que vira fai de torns.

E piei d’arrestar lo temps es pas dins l’èr dau temps. Li gènts, vuei, an pas lo temps de perdre son temps a assajar d’arrestar lo temps. Sabèm ben, tanben, qu’un sabent competent pretend que tot n’a qu’un temps. Alòr, perdem pas de temps : « Time is money » ! E li travaiaires saban ben çò que còsta lo temps car se lo fan pagar !

Tot n’a qu’un temps, mai i a un temps per tot : un temps per travalhar e un temps per se pausar. Fau travalhar a temps perdut per pas perdre de temps e per de dire de trobar lo temps de se donar de temps en temps un pauc de bòn temps, meme se fai marrit temps. Se batèm tostemps per ganhar de temps. ‘Queu que perd son temps pesta còntra lo temps que passa tròp vite car i a que lo temps que perd pas son temps. Quora lo temps cor, fau corre e trovèm lo temps cort. Se pòu pas anar a còntra-temps, còntra la marcha dau temps.
Lo temps es una ròda que vira e tant que vira fai de torns.

Escota-me un pauc, pichòt. Atend ! As lo temps ! As tot ton temps ! Anèm se quitar en se prometent en partent de laissar faire lo temps, de laissar lo temps au temps. Mai, arrestem pas lo temps ! e proufitem ne’n : cantem, recantem, flahutem, trompetem, pianotem, pieutem, choquetem, caquetem, claquetem, cliquetem, gloglotem, gigotem, viravótem, tarabastem mai eisitem jamai : lutem, butem, combatem, eisistem, resistem, ripostem, rospetem, manifestem, protestem, contestem, conquistem, reconquistem e pamens, prenem lo temps : plasentem, tastem, degustem, gostem, congostem-se. Contentem-se de çò qu’avèm car li bònis causas venan emé lo temps. Anem, gala-bòn-temps, ten-te galhard e vai-te’n content. Lòngtemps, lòngtemps… Entend, entend… la ròda dau temps que vira e tant que vira…

1-Desempiei ma Grand la Bòrni
Qu’èra plus fòrta qu’un biòu,
Dau temps que, sensa messorga,
Meme li gaus fasián d’iòus, …

Legir tot

1-Desempiei ma Grand la Bòrni
Qu’èra plus fòrta qu’un biòu,
Dau temps que, sensa messorga,
Meme li gaus fasián d’iòus,
Lo fòrt vòu èstre mai fòrt,
Plus fòrt que lo recòrdman,
Come Ercule e Albatòr,
Calendau e Superman.

R-Mai degun despassarà
Jamai mon amic Petunha
Qu’a petat sens respirar
Cent trenta còps de contúnia.

2-L’an omologat tot d’una
Dins lo Guiness di recòrds.
N’auriá belèu fach fortuna
Qu’èra segur lo plus fòrt.
Pamens s’es jamai sentit
De ne’n faire son mestier,
Alòr qu’èra pressentit
Per charmar lo monde entier.

3-Mai vos lo dise en sordina :
Petar plus naut que son quièu
Risca de traucar l’esquina !
Alòr, fasètz come ieu :
Me siáu totjorn limitat
En cridant tant qu’ai poscut :
« ‘Queu que vodriá l’imitar
Es pas encara nascut ! »

4-An bastit li piramidas
E la Torre de Babel,
Meme se l’an pas finida
An montat la Tor Eiffel.
Fau totjorn montar, montar,
Come l’an fach a Dubai,
I aurà tojorn un fadat
Per montar encara mai !

5-An travessat l’Atlantica
A la vela, a l’aviron.
Son anats sus l’Antartica
A pè e meme en balon.
An escalat lo Ventor,
Lo Mont-Blanc, l’Imalalhà,
Son meme anats faire un torn
Sus la luna e i an marchat !

6-Un poèta se respeta,
Mai Plantevin es un pe-
tofier que totjorn rospeta,
Manca jamai de topet !
Per tot dire e per respèct,
Plantevin fai lo lipet
Per quatre vers e sèt pès,
Sa cansoun vòu pas un pet !

R- Hòu ! Mossur Jan-Enríc !
I a un gròs tavan
Sus ton capèu.
Hòu ! Mossur Jan-Enríc !
I …

Legir tot

R- Hòu ! Mossur Jan-Enríc !
I a un gròs tavan
Sus ton capèu.
Hòu ! Mossur Jan-Enríc !
I a un cabrian
Sus ton mantèu.
Hòu ! Mossur Jan-Enríc !
I a un escorpion
Sus ton botèu.
Hòu ! Mossur Jan-Enríc !
I a un parpalhon
Dedins ti péus.

1-Una parpalhola
Buta la paret,
Fai la cabriòla
Mai se peta un pè.
Lo Rèi di bestiòla :
Mossur Jan-Enríc,
Pren la parpalhola
E piei la garí.

2- Vaquí que l’aranha
Cassant lo grilhon,
Dins sa telaranha
Pren un mosquihon.
Quand la cigaleta
Rascla son violon,
Li dòs forniguetas
Fan lo rigaudon.

3-Sabètz que l’abilha
Marca pas tròp mau,
Quand se desabilha
Sembla un gròs babau.
Quand la damisèla
Vèi l’escaravai,
Tituba e chancèla
Saup plus onte vai.

4- Quand la babaròta
Prega lo Bòn Dieu
Sembla mai devòta
Que lo prega-Dieu.
La catarineta
Se ditz : « Se poudiáu,
Coma la luseta
Metre un fiòc au quieu. »

5- Ai vist la canilha
‘mé lo bèu grilhet :
Dròla de familha !
Mai son pas solets :
Una sautarèla
Sariá la molher
D’un niais que s’apèla :
Tavan merdassier !