Mon ser, mon auba
Diluns, dissabte,
Mon jòrn, adiu
Ma prada

La delicata estela
Estela, agata
Ma gai, mon jai …

Legir tot

Mon ser, mon auba
Diluns, dissabte,
Mon jòrn, adiu
Ma prada

La delicata estela
Estela, agata
Ma gai, mon jai
Maria

Quan Gargantuam
Tornèt de l’armada
Dishot en entrant
Qu’èra mort de hame.

Oh ! b’èri jo malauda ! Oh ! …

Legir tot

Quan Gargantuam
Tornèt de l’armada
Dishot en entrant
Qu’èra mort de hame.

Oh ! b’èri jo malauda ! Oh ! malauda èri jo

S’i a minjat un bueu
En ua gresilhada…
S’i a minjat un pòrc
En ua paderada…

S’i a minjat lo pan
De tretze hornadas...
S’i a bevut lo vin
De catorze annadas...

Quan estot sadoth
Demandèt jadèr…
Que l’an hèit un lheit
De sèt cars de palha…

Quan estot cochat
Demandèt sa femme…
Li an presentat
Ua craba cohada…

La volot tocar
S’i es esbicherrada
Qué diable es aquò ?
Aquò’s pas ma femme !

Ma femme n’es pas
Tòrta ni plegada.
Ma femme n’a pas
De tan longas barbas.

Ni lo cap cornut
L’aurelha quilhada.
Ni lo pè horcut
Le code troçade.

Quan lo boèr se’n va laurar ( bis )
Se’n va laurar,
S’empòrta l’agulhada,
La la la la la la …

Legir tot

Quan lo boèr se’n va laurar ( bis )
Se’n va laurar,
S’empòrta l’agulhada,
La la la la la la la la la,
S’empòrta l’agulhada.

Sus lo camin, qu’a rencontrat
La bèra enamorada.

- Bèra, si’m voleretz aidar,
Au camp, a har la junta ?

- Nani, gojat, non pòdi pas !
Non soi pas maridada !

- Çò qui n’ei hèit be’s pòt plan har,
Au mens si n’ètz consenta.

Si pair ac vòu, disi pas non ;
Que l’ac cau anar díser.

Quan lo boèr vien de laurar, (x4)
Eth que tròba son lheit a har.
Tiau lanlà, lanlira, lanlira,
Tiau lanlà, …

Legir tot

Quan lo boèr vien de laurar, (x4)
Eth que tròba son lheit a har.
Tiau lanlà, lanlira, lanlira,
Tiau lanlà, lanlira lanlà.

« Vailet, vailet, qui a fait cela ?
- La dauna e jo s’i èram cochats.

- Vailet, vailet, que’m cau quitar.
- Meste, meste, que’m cau pagar.

- Vailet, vailet, quan tornaràs
Serà tau ser deu dijaus gras.

- Haram còser lo capon gras
Serà la hèsta deus cornards.

Serà la hèsta deus cornards
Lo qui no’n sia que’u ne cau har.

Rossinholet qui canta, sus la branca pausat,
Que’t platz e que t’encantas, auprès de ta mieitat !
E jo plen …

Legir tot

Rossinholet qui canta, sus la branca pausat,
Que’t platz e que t’encantas, auprès de ta mieitat !
E jo plen de tristessa, lo còr tot enclavat,
En quitant ma mestressa, partii desesperat !

La la la la…

Era be pressentivi, lo dia deu partir !
Lo còr que se’m moriva, de la véder sofrir.
D’ua votz langorosa, ditz, m’estrenhent la man
« Be’n serí malurosa, si’ns calè separar. »

Jo’vs prometi la bèra, de v’aimar tendrament :
Ma paraula ei sincèra, ajatz fe solament ;
E siatz assegurada, que luenh d’aqueths uelhons
Serà ma destinada, sofrirèi mei que vos.

L’aigueta la plus clara, l’arriu lo plus pompós,
De mon còr qui’s desglara, n’esgalan pas los plors.
Non i a carta ni libe, d’un sòrt tan rigorós.
Arrés non pòt escríver ni contar mas dolors

‘Tau com la torterèla, qui a pergut son pariu
Mon còr tostemps fidèle, sauneja a son amor.
Objèct de ma tendressa, au nom de l’amistat,
Planhetz lo qui’vs adreça son darrèr adishatz !

Suu pont de Mirabel,
Catarina lavava.

Que viengón a passar
Tres cavalièrs d'armada.
Lo purmèr demandà :
« Non seretz …

Legir tot

Suu pont de Mirabel,
Catarina lavava.

Que viengón a passar
Tres cavalièrs d'armada.
Lo purmèr demandà :
« Non seretz maridada ? »

Lo segond que'u balhè
Ua polida baga.
Mes, la baga deu dit
Cadó tàu hons de l'aiga.

Lo tresau que sautà,
Hasó la cabussada,
Mes tornè pas pujar
Mes tornè pas la baga.

Suu pont de Mirabel
Catarina plorava.

Tot la-baish, la-baish
En aceras pradas
A l’ombra deu bòi
Me’n soi adromida
Adromida’m soi
A l’ombra deu bòi

Bèth …

Legir tot

Tot la-baish, la-baish
En aceras pradas
A l’ombra deu bòi
Me’n soi adromida
Adromida’m soi
A l’ombra deu bòi

Bèth arbolet i a
Qui verdolejava.

La hilha deu rei
Devath s’i ombrejava

Lo gai rossinhòu
Dessús que cantava

Canta rossinhòu
Jo cromparèi raubas

Raubas de velós
De satin brodadas

Diseràn las gents
Rossinhòu tan bragas

Be’n pod’tz plan bragar
Plan las m’èi ganhadas

Non pas en hialant
Ni en lavant bugadas

Mes en consolant
Ua tan joena dama

Qui a mort son marit
En acera armada
A l’ombra deu bòi
Me’n soi adromida
Adromida ’m soi
A l’ombra deu bòi.

Ié tout en me promenant,
Le long de la rivière,

J’aperçus mon amant mort,
Au bord d’une fontaine.

« Mon …

Legir tot

Ié tout en me promenant,
Le long de la rivière,

J’aperçus mon amant mort,
Au bord d’une fontaine.

« Mon amant si tu es mort,
Fais-moi ton héritière.

Donne-moi ton cheval blanc,
Et la bride et la sèra

C’est pour aller à Paris,
A Paris la grand’ ville.

Qui m’fera passer le bois,
Sans toucher au feuillage ?

Qui m’fera passer la mer,
Sans mouiller la semelle.

Ce sera ton cheval blanc,
E la bride et la sèra.

Tres son seroletas,
Hilhas d’un baron.
Lavan la bugada
Au cant de l’Ador.
Adiu, l’amoreta,
Adiu, la mia amor ! …

Legir tot

Tres son seroletas,
Hilhas d’un baron.
Lavan la bugada
Au cant de l’Ador.
Adiu, l’amoreta,
Adiu, la mia amor !

Tres son seroletas,
Hilhas d’un baron.

Lavan la bugada
Au cant de l’Ador.

Adiu, l’amoreta,
Adiu, la mia amor !

Quan la n’an lavada,
L’estenen au só

Be dit la permèra :
“ B’aciu gran claror.! ”

Be dit la segonda :
“ La lua o lo só ! ”

Be dit la darrèra
Que non n’èra, non ;

Qu’en èran las armas
De son aimador.

Clarejavan en França
Batèn Aragon.

Que hasèn batalha
Contra l’Espanhó.
Adiu, l’amoreta,
Adiu, la mia amor !

Triste ei lo cèu, trista ei la tèrra
Qu’èi tristèr dinc au hons deu còr
Autorn de jo tot qu’ei …

Legir tot

Triste ei lo cèu, trista ei la tèrra
Qu’èi tristèr dinc au hons deu còr
Autorn de jo tot qu’ei helèra
Perqué ei tot triste com aquò ?
Qu’èi tristèr dinc au hons deu còr

On va l’ausèth, on va l’abelha ?
On va la lèbe deu branar ?
On va lo vent quan se desvelha ?
Mes jo non sèi per on anar
Totun florit qu’ei lo branar

Que vien lo temps de primavèra
Abriu que tornarà doman
Jo qu’èi au còr dolor navèra
Arrés ailàs no’m pòt aimar.

Une fillette de quinze ans,
Vrai Dieu qu’elle est tant amoureuse
Un jour s’en va dire à sa mère : …

Legir tot

Une fillette de quinze ans,
Vrai Dieu qu’elle est tant amoureuse
Un jour s’en va dire à sa mère :
"Ma mère, il me faut un amant
Car si vous tardez davantage
J’en prendrai un à mon plaisir."

Quand la mère entendit cela,
Que sa fille était amoureuse :
"Je la mettrai religieuse,
religieuse dans un couvent
Là tu en seras la bienheureuse
Prière à Dieu pour tes parents !"

Quand la fille entendit cela,
Que religieuse elle devait être,
Monte là-haut dans sa chambrette
En s’arrachant ses blonds cheveux
Et ses jolis pendants d’oreilles
En regrettant son amoureux.

Son petit frère le cadet,
Qui nuit et jour la console :
"Console-toi, ma soeur jolie,
Mon père te mariera
Et celui que ton coeur désire,
Ma mère te l’accordera."

Celui que mon coeur a charmé
N’est point ici dans cette ville :
Il est parti en Amérique
J’espère un jour il reviendra
Rossignolet, va-t-en lui dire
Je veux mourir entre ses bras.