Quand lo papet faguèt lo partatge
Me daissèt pas un gròs eretatge
Visca la cogorda e la cogordeta ,
Visca …

Legir tot

Quand lo papet faguèt lo partatge
Me daissèt pas un gròs eretatge
Visca la cogorda e la cogordeta ,
Visca la cogorda e lo cogordon.
A mon frairòt comprèt un garatge
Ama sòrre paguèt un bèl maridatge
A ièu me balhèt tot son jardinatge
Am buna cogorda ma guitarra es facha
Amb la cogordeta agèri un potatge
Amb lo cogordon una gorda ai facha
Plan mercès papet per ton eretatge.

Dins l’aiga de ta boca
Ai begut a l’amor
A l’ombra de ta soca
Ai colcat un "totjorn".

S’èri poèta …

Legir tot

Dins l’aiga de ta boca
Ai begut a l’amor
A l’ombra de ta soca
Ai colcat un "totjorn".

S’èri poèta e se m’aimaves
Aital seriá nòstra cançon.
Mas siás de fusta dins mos braces
E trauca, trauca lo cusson.

Al flume de ton pèl
Ai negat ma rason.
Ai daissat lo tropèl
Per seguir ta sason.

E puèi me soi penjat
Al negre de tos uèlhs
La sason a cambiat
Per un autre solelh.

Lar raras de ton còs
M’an donat un país.
La jòia de mon sòrt
Me trapa mai que ric.

D’autras causas encara
Me viran l’esperit
Mas çò que ne son ara
Aquò es pas escrit.

repic:
Siás pas pro grand per venir amb ieu
Jos la paissièra del Lauquet
Siás pas pro grand per véser …

Legir tot

repic:
Siás pas pro grand per venir amb ieu
Jos la paissièra del Lauquet
Siás pas pro grand per véser de tos uèlhs
Lo reiaume del colobret.

Quand avèm set d’amor o mal de còr,
Es una sèrp que càmbia nòstra vida
Un cabucet e siam dins lo decòr
D’amor aisit e de bon vin que raja.

repic

Un còp de det, tot tomba tot rostit.
Visca lo rei de las aigas que rajan.
Lo temps bandit siaguèt fòrabandit.
Visca lo rèi de las bèlas que nadan.

repic

Passam la nuèit a faire los capbords
A cantar fòrt e a dançar las fècas.
Quand ven lo jorn, l’aiga pren las colors
De nòstres caps un lendeman de fèsta.

E que jamais, dins aquel polit riu,
Qualque torista a la man putanièra
Escampilha dins l’aigueta que viu
Sas escobilhas aquí jos la paissièra.
Seriá tuat sul còp per los amics
Del colobret que viu dins l’aiga clara
Seriá tuat sul còp per los amics
Del colobret que viu dins lo Lauquet.

Siás nascut dins l’ostal
Ont son gents de servici.
A l’escòla del ric
As après a escriure.
Dins los libres …

Legir tot

Siás nascut dins l’ostal
Ont son gents de servici.
A l’escòla del ric
As après a escriure.
Dins los libres dels grands,
As agut la cultura.
Mendicant de la glòria,
Dins la vila de lum.

Siás coma l’aucèl en gàbia
Cantas çò qu’es agradant
Siás coma un caval sens carri
Degun per seguir ton cant.

De tròp somiar de ren
Las idèas son falsas.
Es aisit de cantar la flor
La borsa plena.
Cantas, cantas, deman
Per tu es pas mistèri.
Ton pòble es enganat,
Mas ta cançon se vend.

Gaita al costat de tu
L’òme sol dins sa vinha
Espèra un pauc de tu
per èstre un jorn desliure.
Se l’escotas un brieu,
Te dirà sa cançon,
E quand la cantaràs
Totis l’escotaràn.

Seràs pas un aucèl en gàbia,
Se cantas la lucha, deman.
E tas cançons se faràn carris
Per portar l’esper occitan.

Aviás vint ans, trigossaves misèria
E l’envetja de viatjar.
T’an dit se venes la paga es segura
E de pais …

Legir tot

Aviás vint ans, trigossaves misèria
E l’envetja de viatjar.
T’an dit se venes la paga es segura
E de pais ja ne veiràs.
As pres lo sac, l’as metut sus l’esquina
E siàs partit en fiulejant.
Pertot as trobat la granda famina
Pertot de pòbles revoltats.
Te siás fait fòrt per defendre l’empèri
Contra los òmes esplechats.
Enemic de la libertat
Aqui siás, paure soldat.

Carna canon, vendut a l’industria,
Als profitaires de la mòrt
As cresegut en la granda patria,
E te siás ligat a son sòrt.
T’an fait marchar coma una mecanica
Talament èras encloscat.
Quora t’an dit d’ocupar la fabrica
Coma un sol òme as marchat.
Ton fusilh punta tos fraires de misèria
Lo Capital buta ton braç.
Enemic de la libertat
Aqui siás, paure soldat.

Los carbonièrs de La Sala
Occitans sens o saber,
Cantan l’Interacionala,
La cançon del desespèr.

Del punh sarrat que se …

Legir tot

Los carbonièrs de La Sala
Occitans sens o saber,
Cantan l’Interacionala,
La cançon del desespèr.

Del punh sarrat que se lèva
Saludèm l’acordeon
Qual compren la nòstra grèva?
Jaurés es al Panteon.

Luchas glandas d’un còp éra:
La polícia dins Aubin,
Per saquejar la misèria
Quand trigocèrem Watrin.

La plegarem pas l’esquina.
Ajudatz nos, païsans.
Volèm gardar nòstra mina,
Lo pan de nòstres enfants.

Cantem l’Internacionala
La cançon de nòstre espèr.
Los carbonièrs de La Sala
Nos an mostrat lo dever.
(Autre vesion : Occitans, nòstre dever ?)

Lo solitari qu’av èm pas
Penjat encara a la biga
Que s’estrème tant que voldrà
Al mitan de sas aroinas …

Legir tot

Lo solitari qu’av èm pas
Penjat encara a la biga
Que s’estrème tant que voldrà
Al mitan de sas aroinas :
Avèm pas ren contra el.

Lo pregadieu que sabiá pas
Que gemecar a la muralha,
Los uèlhs virats int ren ven pas,
Que s’estofe de contaralhas :
Comptarem pas mai amb el.

E lo que jamai volguèt pas
Que comptar amb lo temps que passa,
Fa de temps que l’avèm liurat
A las onglas de las baujas :
Lo temps arrengará pas ren.

E ara de mans en mans
Sus la vila que bronzina
Lo solèlh nos fasèm passar
Coma una peira per bastir
Nòstre ostal e lo bastissèm.

Sèm los òmes sens patria
Que parlam la lenga d’òc
Trigossam lo nòstre ròc
Mas i a pas d’Occitania
La …

Legir tot

Sèm los òmes sens patria
Que parlam la lenga d’òc
Trigossam lo nòstre ròc
Mas i a pas d’Occitania
La trobarem pas enluòc
Ni per fogal ni per fuòc

Un susari se desplega
A la crotz del camin tòrt
Per ne plegar nòstra mòrt
Tot un pòble nos renèga
La flor se passís a l’òrt
Escarnirem pas lo sòrt

La doas mars las tres montanhas
Del Medòc al País Bas
Quantes sèm a racar pas ?
Aquel clas per las montanhas !
Las alas del corbatàs !
Qual nos portarà solaç ?

Lo rats sortirán de las pòrtas negras
Per nos jutjar
Lo rats sortirán de las pòrtas negras
Per nos penjar …

Legir tot

Lo rats sortirán de las pòrtas negras
Per nos jutjar
Lo rats sortirán de las pòrtas negras
Per nos penjar
Ont serán los gats que miaulan, que miaulan
Dempuèi de temps ?
Ont serán los gats, los gats miaula-miaula
Perdon las dents.

Lo rats sortirán de las pòrtas negras
Per nos manjar
Lo rats sortirán de las pòrtas negras
Per nos crebar
I a pas de poison tota la ratunha
Se pòrta plan
Del temps que parlam elis rosegan
Lo nòstre gran.

Lo rats sortirán de las pòrtas negras
Per nos caçar
Lo rats sortirán de las pòrtas negras
Per nos tuar
Dempuèi que nos dison que tot será bèl
Deman matin
Desbrembon que per manjar un aucèl
Cal un fusilh.

Avètz vist los paures vièlhs
Davant l’espital ?
Son assietats al solelh
Dins lors vestits blaus
An perdut log ost …

Legir tot

Avètz vist los paures vièlhs
Davant l’espital ?
Son assietats al solelh
Dins lors vestits blaus
An perdut log ost de l’espèr,
Lo temps a passat.
La mòrt ven un pauc cada sèr
Sus lors caps pelats.
Lor caldrà daissar la vida,
Daissar l’espital
Per anar noirri la tèrra
Tèrra de trabalh.

Avètz vist dins la Corbièra
Aquelis ostals ?
Son arrengats al solelh
Dejos lo cèl blau
Son partits los filh de l’espèr
Lo temps a passat.
La mòrt ven un pauc cada sèr
Moisir lo teulat.
D’òmes venguts de la vila
Als crits estrangièrs
Que s’ausisson per las vinhas
Vinhas sens bordièrs.

Avètz ausit la colèra
Que contenem mal ?
Es pas per los vièlhs que crida
Ni per l’espital ;
es pers alvar nòstra tèrra
Per sa dignitat
Avèm pas perdut la guèrra
Al prat dels Cremats.
Deman dins cada vilatge
Vièlhs, joves mesclats
Prendran la paraula viva
Viva de rambalh.

Ela parla dins lo lum blau
Nos cal calar, lo vièh escota
Lo pepin engolis sos contes
Siàm muts davant …

Legir tot

Ela parla dins lo lum blau
Nos cal calar, lo vièh escota
Lo pepin engolis sos contes
Siàm muts davant ela.

E d’aquel temps los òmes luchan
Lo crit passa pas dins l’embut
Siàm las aucas de la consciénça
Consciénça blanca de banuts.

Sabèm pas parlar coma ela
Nòstra lenga la coneis pas
Parla la lenga exagonala
Siàm muts davant ela.

Deman dins la cort de l’escòla
Los enfants devendrán Zorrò
Val mai aquò que communista
Siàm muts davant ela.

Ela dòna lo biais de viure
Als joves que deurán partir
Cap al lum, la tèsta que vira
E creson en ela.

Sens cap de bruch la maire broca
Lo vièlh bada aquel lum blau
E lo pepin coma lo pòble
Dormís davant ela.

Debrembadissa nacionala
Ont lo pòble escampa son vam
Decervelatge per los òmes
Que creson en ela.

E ! Monsur lo Manjagràs
Per tu ai cantat
M’as pas solament escotat
Deman tornaràs taulejar
E ! Monsur lo …

Legir tot

E ! Monsur lo Manjagràs
Per tu ai cantat
M’as pas solament escotat
Deman tornaràs taulejar
E ! Monsur lo Manjagràs
Te derengui pas
Aquò t’a plan bolegat
Deman tornaràs mercejar.

As vist tronar e mai nevar
N’as ausit de cançons
Que disian òc, que disian non
Faitas d’espèr a ne’n crebar
Mas las cançons son per un autre
Son pas de ta sason
As passat lo temps d’èsser un autre
Siás plan dins ta rason.

As vist las guèrras en seguida
N’as ausit de canons
Qu’èran marrits o qu’eran bons
E qu’avián pas besonh d’ajuda
Siás demorat a l’espectacle
Dins ton salon inglés
Jogant lo fòrt, jogant l’oracle
Siás plan dins ton francés.

As pas vist la fin de l’istòria
La fin de la cançon
Lo temps de la reconversion
E la fin de ta paura glòria
Arriba lo temps de la granda
Revenja dels anhèls
Siás tròp gras per sautar la branda
Siás mal dedins ta pèl.

Lauceja dins la nueit
D’aquel mes de julhet
Lo blau de l’ambulança.
S’escampa dins un crit
A mitat engolit
Lo …

Legir tot

Lauceja dins la nueit
D’aquel mes de julhet
Lo blau de l’ambulança.
S’escampa dins un crit
A mitat engolit
Lo vam de l’esperança.
Lo silenci glaçat
Tot d’un còp es tombat
Sus la carrièra nusa.
Darrier lo contravent
Lo lengarut valent
De tot lo mal t’acusa.

Un vent caluc sense calor
Banha de mar las pèiras.
Passan las fèstas de Colhora,
Qualqu’un manca a la fièra.

Ara quatre òmes en blanc,
Dins ta carn, dins ta sang,
Fosegan per ta vida.
Compreni a mitat
Que tot es acabat
Quora la lum s’atuda.
La flaira de l’etèr
Me daissa sens espèr,
Sortissi de la sala.
Mon amor s’es perdut
Dins aquel lum nharut
Que raja per la vila.

Ai paur d’èsser tot sol
Ambe mon grand sadol
De tristessa, de pena.
Lo temps que va passar
Podrà pas amassar
D’amor aquela mena.
Fa dètz calendrièrs
Que, fulhet per fulhet
Escampèri sens Ela.
Dempuèi aquela nueit
Ont, al cèl de mon leit,
S’atudèt una estela.

Legissi dins ma cosina
Lo jornalet del matin
E cèrqui dins las paginas
Las novèlas del pais
Mas trobarai pas …

Legir tot

Legissi dins ma cosina
Lo jornalet del matin
E cèrqui dins las paginas
Las novèlas del pais
Mas trobarai pas grand-causa
Entre gosses esclafats
Los ministres que se pausan
E cagadors inaugurats.

As pas quitat de fargar tas messorgas
Del temps que d’autres fargan l’avenir
Avèm tròp set beurem a d’autras sorgas
E ta vertat la nos caldrà vomir.

M’as contat dins tas colonas
Cossi fan los estivants
Per elegir « Miss Colhona »
La reina dels francimands
Saurem tot de l’espectacle
Que fa correr tot Paris
Mas pas ren de la desbacla
De nòstre paure pais.

Desbrembas que lo caumatge
Es nòstra especialitat
Que los joves de mon atge
Son totis luènh exhilats
Fariás melhor de nos dire
Al luòc de tot amagar
Cossí la lèi se desvira
Cossí l’òme es esplechat.

Il pleure celui qui a l’air de rire
Montpellier je veux te dire
De la honte nous en avons assez …

Legir tot

Il pleure celui qui a l’air de rire
Montpellier je veux te dire
De la honte nous en avons assez !
Chacun fait brûler son cierge
Pour un roi à la fleur de lys
Il nous faut passer sous un joug

"Sur la mer et sur la terre",
Arc de triomphe de guerre
Quand nous descendions du Peyrou
Mais elle ne nous prend pas la colère !
Et nous chanterions lanlère
Comme cochons qui se repaissent ?

Il manquerait la poudrière
Pour faire sauter le tas de pierres ?
Allons sortons de notre trou !
Il faut maintenant lever la tête
C’est la fête la bataille
De la honte nous en avons assez.

Cada an, al primièr bronzinadís de calor, sus la platana de la cort, una cigala entemenava son cant. Èra, a …

Legir tot

Cada an, al primièr bronzinadís de calor, sus la platana de la cort, una cigala entemenava son cant. Èra, a quicòm pròche lo mes de junh. Aquela puta de bèstia n’aviá per l’estiu a cantar sa sèga-sèga. Ièu, soi conegut par esser pacient ; disi pas. Solament, al cap de dètz ans – sabi pas s’èra totjorn ma cigala o sa rèira filha – commencèt de me conflar. Un jorn de sièsta marrida o de match a la tele, sabi pas, mas enfins un jorn aital, sortiguèri ambe l’engranièra per esclafar tot pròpret la cigala cassa-colhas.

Quand me vegèt, s’arrestèt de crinca-cricar e, aquò’s madur, se me metèt a parlar.
De que vòls far ambe ton engranièra ?
T’esclafar, i tornèri còp sèc.
De que t’ai fait, ièu tant petita, per que m’esclafes ?
M’embaranas e fa detz ans !

T’embarani e fa detz ans ? T’embarani per çò que ièu, ai pas quitat de crèire dins ma lenga ; ai pas jamai arrestat de cantar amai se degun m’ausissiá. E, pr’aquò me vòles tuar ? Es per tu que deuriá esser lo còp d’engranièra grand fenhant !
E, coma fan las cigalas en s’envolant, la paura bèstia me pissèt dessus coma per punt final e revelator a son discors.
Soi dintrat a l’ostal, ai atudat la tele o daissat lo rostit far sa sièsta, e ai despenjat ma guitara, vergonhós.

Patron tu que d’argent n’as pron per comprar lo silenci
Patron tu mercejarai pas per lo trabalh raubat
Patron te …

Legir tot

Patron tu que d’argent n’as pron per comprar lo silenci
Patron tu mercejarai pas per lo trabalh raubat
Patron te voliá pas cantar mas la cançon es faita
Patron e lo cant qu’ausiràs totjorn t’escaparà
Patron alavetz ausiràs lo cant de los que crèban
Patron los que t’an escotat e que cresián en tu
Patron aquel cant se farà fòrt de mila misèrias
Patron per dire que lo mond se pòt passar de tu.

Patron ton argent te fa rei fins al fons de ta colca
Patron ton argent se fa lei pertot on siás lo mestre
Patron de l’òme esplechat a la puta que pagas
Patron tot çò que dins ta man flaira la falsetat.

Patron se as mentit sus l’istòria es pas tu que l’as faita
Patron e l’istòria me ditz que siás pas eternal
Patron alavetz se pòt plan qu’un grand jorn de colèra
Patron lo pòble digue al mond ara siàm los
PATRONS.

Perqué Tolosa la nuèit ?
Un sisclal que s’esperlonga…
La femna gròssa del pièch
Dins una carrièira longa.

Traversarai lo …

Legir tot

Perqué Tolosa la nuèit ?
Un sisclal que s’esperlonga…
La femna gròssa del pièch
Dins una carrièira longa.

Traversarai lo canal.
La Clamença que m’espèra.
Mas traparai pas l’ostal
Ni la cambra d’un còp èra.

Qual me parlarà d’amor ?
Tant de caisses que se bèrcan…
Las cotilhas de color,
E totas las mans que cèrcan…

De Montmorenci, lo Duc…
De Ramon, lo darrièr Comte…
mas passarai per caluc :
Degun compren lo meu conte.

Perqué Tolosa la nuèit ?
La pila e mai l’esponga.
La fèmna gròssa del pièch
Sus una cadièra longa.

Èri paure mai que los paures
Pè descauç sus la pèira nusa
Pel camin que lo vent agusa
Ma fe …

Legir tot

Èri paure mai que los paures
Pè descauç sus la pèira nusa
Pel camin que lo vent agusa
Ma fe que ren podiá enclaure.
Ma sola paur per lo pecat
Quora me daissaretz en patz?

Demandavi ren a degun
L’aiga lo pan per tot paratge,
La mòrt a la fin del viatge,
Cercavi solament lo lum.
La dalha es marrida al blat,
Quora me daissaretz en patz?

La rectornariá coma pesta
Tombèt sul país sens pietat,
Laurèt çò qu’èra semenat
Mai los qu’avián virat la vesta.
Nos an caçat coma de rats
Quora me daissaretz en patz?

M’an cremat un matin d’ivèrn,
Mon fum mesclat a l’albairada
Ma tomba es pas entemenada
Soi enterrat dins lo lum verd.
Fasètz la festa dins mon prat
Quora me daissaretz en patz?

I a pas mai de dieu ni de diable;
Sola la vida sola la mòrt,
L’agram a escanat mon òrt,
Nòstra crotz a virat al sable.
Siam mòrts sens èsser consolats,
Quora me daissaretz en patz?

De libres contan nòstra istòria,
Cada jorn se’n fa un pauc mai,
L’argent los mena, aquò rai:
Ieu la pena, elis la glòria.
Cadun inventa sa vertat
Quora me daissaretz en patz?

Paures òmes del sègle d’ara,
Sens fe, sens òbras, sens idèas,
Vos vestissètz de nòstra pelha
E mai de nòstre nom: Catars.
Un còp de mai m’avetz tuat;
Quora me daissaretz en patz?

Vòli contar l’istòria a jamai tròp famosa
Que se passèt un sèr, aval cap a Tolosa
Pensi qu’es "Ribeirac" que …

Legir tot

Vòli contar l’istòria a jamai tròp famosa
Que se passèt un sèr, aval cap a Tolosa
Pensi qu’es "Ribeirac" que se disiá lo luòc
Ont èri anat cantar un pauc la lengadòc.

Lo Larzac èra fresc dins totas las memòrias
dels vinhairons tanben, tota nòva la glòria
S’aviás pas un berret, passaves per un fòl
E se ères pas barbut, òm te cresiá en dòl.

Enfins, èra un temps ont las causas anavan
Qu’après aver cantat, lo bal fòlc començava
Lo rondèu, la polkà, lo saut, lo riga-raga
Te tombavan dessús coma pluèja qu’asaga.

Al fonse sus un traste, en barba e berreta,
Qualques joves faisán resquitar la cabreta,
Bufar l’acordeon, clasquejar la guitarra ;
En aquel temps, spvent èra pas coma ara.

Erem ambe Joél, pegats a la buveta,
Coma dròlles escontant lo conte d’un papeta
Un òme tot en cuèr, a costat d’aquel monde
Ambe son "òpinel" se curava las onglas.

Ne deviá aber pron d’aquela pantomima,
Tot d’un còp, de son punh que la fotra anima
Te fot un cacha-morre al primièr que s’avança
Era "saut de lapin" que se disiá la dansa.

Puèi, per complir lo còp, lo traste escalabra
Talha l’acordeon, embosena la cabra
Que de son crit agut i traucava l’aurelha ;
La guitarra tanben la fot coma una pelha.

Enfins, plega cotèl, colèra, malvolença
Per fugir coma un pet dins lo jorn que comença
Daissant los musicians, lo cimbol a la camba
Córrer coma un tropèl quora lo gos la ramba.

Tu qu’escotas mon cant, sabi çò que ne penses :
Cal èsser desobrat per compausar de pèças
Que contan dins un biais d’escritura un pauc nòble
Çò que te penja al nas se conflas tròp lo pòble.

O Sant Lois, grand rei de França
Per tu escrivi aquel cant
E se n’es qualqua malvolença
Es que l’ai …

Legir tot

O Sant Lois, grand rei de França
Per tu escrivi aquel cant
E se n’es qualqua malvolença
Es que l’ai faita en occitan.
Mas es pr’aquò que dins mon èime
Sens cap de Dieu sens cap de Sant
Ai fait de tu un paure sénher
Negre de dòl, roge de sang.

Quand anères a la Crosada
Es Dieu que te donèt lo lum
A Vilaroja la cremada
La fe te donèt ton valum.
Te’n siás anat, lo còr leugièr
Amb una crotz e una espasa
menar la guèrra en Albigés
Ont per tu las gents èran fadas.

Siás partit en tèrra d’Africa.
Crotz roja sus un blanc mantèl
A còps de crotz a còps de trica
Lo capelet e lo cotèl.
Mas es pas tot çò que faguères
E ne desbrembi un manat :
Pas cap de patz e tròp de guèrras,
es tot çò que m’es demorat.

Quand morisquères sens ajuda
Ton arma se’n anèt al cèl.
Aquèla pèsta l’ai ajuda :
Es una pèsta de bordèl.
Al Paradis dempuèi ta mòrt
Te siás fait d’autres companhons .
I aquèt tanben dins aquèl òrt
Adolf Hitler, Napoleon.

Dins una aubèrga vièlha demandèrem de vin...

Non pas de vin de trelha d’aquel qu’es tròp canin
Mas de vin …

Legir tot

Dins una aubèrga vièlha demandèrem de vin...

Non pas de vin de trelha d’aquel qu’es tròp canin
Mas de vin franc de soca del terrador d’aici.
Ni per pinton, ni pauca: ne volèm un blechin
E volèm la patrona per nos melhor servir.

Solament una copa: beurem cadun son torn
Aital moris la fièra quand s’acaba lo jorn.
Patrona, la patrona, te pastègi d’amor
Sarra-te mai encara per nos portar calor.

Rantelas sens aranhas son las telas del sèr
Dos potons a la copa; gardam lo nòstre espèr
Tot çò que nos demòra: voler e non poder
Campanas sens relòtge que clocan sens saber.

Patrona, la patrona, la clau per nos dobrir
Pren aqui ta moneda. Nos cal anar cobrir
Una estela blanqueja dins lo cèl del matin
Comptam los corbatasses tot lo long del camin

Per la fièra novèla demandarem de vin...

Lo camin sus la montanha
Lo seguèri tot un brieu
Caminavi sens companha
Èra a la fin de l’estiu
Me …

Legir tot

Lo camin sus la montanha
Lo seguèri tot un brieu
Caminavi sens companha
Èra a la fin de l’estiu
Me cridèt delà la sanha
Coma gasavi lo riu
Una filha de campanha
Que me trobèt agradiu

Me prenguèt dins una jaça
A l’abric de la calor
Causiguèt la bona plaça
Sul fen per parlar d’amor
Ni jamai èra pas lassa
Me mordiguèt a dolor
Vesiam per la pòrta bassa
Lo cèl cambiar de color

Lo camin sus la montanha
Que se pèrd delà lo riu
Una filha de campanha
Que l’amor es agradiu !

Sabi qu’un jorn me caldrà plan
Clavar lo temps, daissar lo pas
E dire adieu a los que aimi
Avant …

Legir tot

Sabi qu’un jorn me caldrà plan
Clavar lo temps, daissar lo pas
E dire adieu a los que aimi
Avant que s’atude mon ciri.
Agètz pas paur, soi pas gelós
De los que demòran al jorn.
Cal qu’en demòra sus la tèrra
Par acabar la nòstra guèrra
Se de guèrra encara n’i a
Se siam pas totes escraunhats.

Quand serai pas qu’un tròç de carn,
Ploretz-pas a conflar la mar.
Vali pas mai qu’una lagrema ;
Vòli que ma pelha se crème
E que lo fum naut dins lo cèl
Angue rescalfar los aucèls
E que sas cendras sus la tèrra
Balhen de caud a la misèria.
Aurai au mens quicòm de bon
A mon actiu de vièlh lairon.

Vestida de vent, de frigola,
L’ivèrn la pèira es pro sola
Per aparar lo freg, la glaça
E lo temps que passa.

Cantaretz per mon darrièr jorn
Qualquas nòtas d’un cant d’amor.
Jogaretz un pauc de guitarra
Se aquò se jòga encara.

Puèi beuretz un grand còp de vin
Se ne podètz trapar aicí.
Vos dirai pas çò que ne pensi
Mon cap serà plen de silenci
E mos remembres dins la pluèja
Se’n aniràn en aiga freja.

Mai va, mai bevi,
Mai soi sadolh.
Mai va, mai bevi,
Mai ai lo bolh.
Ma vida es faita
De …

Legir tot

Mai va, mai bevi,
Mai soi sadolh.
Mai va, mai bevi,
Mai ai lo bolh.
Ma vida es faita
De veires ras :
Blanc a las gautas,
Roge lo nas.
Tant palle de matin,
Un veire me ponpona.
La musica qu’escoti
Es gorgolh de bonbona.

Mai va, mai bevi,
Mai soi comol.
Mai va, mai bevi,
Soi a genolh.
Ma vida es mòrta,
Segat lo blat.
Tampi la pòrta
De mon passat.
Se’n anguèt sens un mòt
La que tant esperavi.
Dempuèi, aquel afront,
A l’aigardent lo lavi.

Mai va, mai bevi,
Mai ai lo bolh.
Mai va, mai bevi,
Cresta de polh.
Ai la taïna,
Amor lairon
Una cantina
Es mon clairon.
E aquí dins ma nuèit
Monta un cant que fa mal,
Que me confla lo còr
Gròs coma una semal.

Mai va, mai bevi,
Mai soi sadolh.
Mai va, mai bevi,
Conflats, pesolhs.
L’aiga de sorga
Ne’n patiretz.
Coma mesorga
l’engoliretz.
Mas vendrà un matin
Ont los crebarai totes
Los que dins mon esquina
Se rison quora passi.

Nòstra tèrra crèba
Venduda al poder de l’aur.

Mas lo punh se brandís,
Lo crit s’espandís
Volèm viure al Pais …

Legir tot

Nòstra tèrra crèba
Venduda al poder de l’aur.

Mas lo punh se brandís,
Lo crit s’espandís
Volèm viure al Pais !

Los joves nos daissan :
CRS es lors sòrt.

Las usinas tampan :
Trabalharàs dins lo Nòrd.

Nòstra lengra creba,
la dison lenga de mòrts.

La revòlta crida :
Es lo crit d’un pòble fòrt.