Sot un cèl francés
tròp empenhata èsser blòi;
cerchavo fenìs benlèu un pauc guichias
de naisser encara d’èsser aicì.
E …

Legir tot

Sot un cèl francés
tròp empenhata èsser blòi;
cerchavo fenìs benlèu un pauc guichias
de naisser encara d’èsser aicì.
E aquesta vita sempre mia,
sempre dròlla coma l’aura, quora lhi a.
E aquel cèl francés
qu’agacha da luenh sobre mi,
un pauc transparent de segondas blanchas,
de lunas calantas, d’eternitat.
E aquesta via encara grisa
coma lhi uelhs d’una lama dedins mi.

Que lhi a? As pas comprés?
Que lhi a? As pas entendut?
Que lhi a? Aqueste es mon monde.
Que lhi a?

Si te parlo d’un corbàs
que me mostra la via embe son vòl a ras
es mec folia, quarque mania
o pura un moment que lhi a pas.
E aquesta nebla encara clara
coma lo mantèl d’una dea entorn a mi.

Que lhi a? As pas comprés?
Que lhi a? As pas entendut?
Que lhi a? Aqueste es mon monde.
Que lhi a?

Aies pas paor
siu un cèl francés espanteat aicì e ailai;
un pauc transparent,de segondas blanchas,
de lunas calantas d’eternitat.
E aquesta mia malinconia
es coma una alegria, vòla via...

Lhi avia freid ent’l’aire e puèi nèu,
iu dai veires l’agachavo tombar,
lo presepi embe la mofla sechaa
e lo …

Legir tot

Lhi avia freid ent’l’aire e puèi nèu,
iu dai veires l’agachavo tombar,
lo presepi embe la mofla sechaa
e lo Bambin pas encara plaçat.
Ental salon la sentia de pin
de tuba de sopar e de vin,
d’aquel des grandas occasions
quora semelha d’èsser pus bons.
Lo sap avia mila colors
e dai veires panats la via
era arcana, antica, misteriosa,
era enroaa da dròllas emocions.

Mon parsier talhava lo biro
entant que chasqu’un istava a agachar,
sa man era fòrta e segura
me fasia un sorrís e m’escotava.
Puèi mon paire parlava de guèrra
o d’istòrias anticas e enmaschaas
e arribava da la foganha,
un bruch de claparias masseiraas.
La nòna servia lo cafè
e ma maire parlava d’escòla,
lhi taròcs brusiavon plan
e finia lo metz toscan.

Puèi quarqu’un me mandava a durmir
iu dal liech escotavo lo bruch
e la ment desvalia plan planet
atendent qu’arribeisson lhi dons.
La pendola sonava las oras
lhi veires sonalhavon plan,
un vòt esquasi besodeat,
Desneal… era… arribat.

Frema de la Mediterranèa ven ent’lhi mius pensiers,
coma onda fragila, coma onda legièra.
Da la mar de Sicilia, da …

Legir tot

Frema de la Mediterranèa ven ent’lhi mius pensiers,
coma onda fragila, coma onda legièra.
Da la mar de Sicilia, da l’òcra rossa d’Espanha
benlèu as gust de blat, benlèu lo gust del vin.

Darreire tiei chabelhs bruns, darreire tiei uelhs de velut
iu cercho lo secret d’un tiu juec perdut.
Al delai de tiei chabelhs bruns, al delai de tiei uelhs de velut
tu cerches lo secret d’un tiu sumi perdut.

Frema de la Mediterranèa envestes mius pensiers,
coma onda impetuosa, coma onda gelosa.
Da las islas grecas, dai monts de l’Algeria,
benlèu sentes d’aura, benlèu as lo sòn del plor.

Darreire tiei chabelhs bruns, darreire tiei uelhs de velut
iu cercho lo secret d’un tiu juec perdut.
Al delai de tiei chabelhs bruns, al delai de tiei uelhs de velut
tu cerches lo secret d’un tiu sumi perdut.

Frema de la Mediterranèa tornes ent’lhi mius pensiers
coma onda despleaa, coma onda ja mai pilhaa.
Dai rocàs de França,dai golfs d’Albania,
benlèu as color del solelh, benlèu lo toch d’la sal.

Darreire tiei chabelhs bruns, darreire tiei uelhs de velut
iu tròbo encara lo secret d’un miu juec perdut.
Al delai de tiei chabelhs bruns, al delai de tiei uelhs de velut
tu tròbes lo secret d’un miu sumi perdut.

Si volerès veire tot aquò que lhi a
al delai des frontieras qu’as dedins, tu
te chalerè cerchar en la …

Legir tot

Si volerès veire tot aquò que lhi a
al delai des frontieras qu’as dedins, tu
te chalerè cerchar en la nuech sombra
ma esfera clara, facha de rosaa.

Senhora de glaç, padrona d’argent
de lhi espacis astrals, di sumi solitaris,
mas si m’aimarès entre lhi tius pèls serei
e lhi tius sumis arcans per sempre brèçarei.

Si siu dalh es mòrt,
si siu plena es vita,
totas autras formas
te passon entre lhi dets.

Facha de mistèri rebato ton pensier,
rendo veient, esfloro la consciença,
mas mias paraulas son ombras del solelh
fai sempre a ment o comprenarès ren.
Lo cicle des vitas, las istòrias infinias,
renais ental pensier l’antic escarabat
Si volerès veire tot aquò que lhi a
troça las frontieras qu’as dedins tu.

Si siu dalh es mòrt,
si siu plena es vita,
totas autras formas
te passon entre lhi dets.

Iu vos farei terror quora pareissarei
sal vòstre chamin.
Sonarei mius òs, puèi un sorrís farei
e serè finia.
Ton …

Legir tot

Iu vos farei terror quora pareissarei
sal vòstre chamin.
Sonarei mius òs, puèi un sorrís farei
e serè finia.
Ton còr estrenharei e parelh serès
aicì entre mius dets.
Vels niers envertolharei e te fondarès
en sobstança antica.

Talho la tèsta di potents,des mainaas e di
perdents,
des bèlas assatanaas,des castas respectaas.
Siu filheta, siu serena, iu pròvo pas
pena.

Si de dobtes jamai aurès chama mec mi
per aver respòsta.
Iu testimòniarei del temp que passa
dins ton sablier.
Iu te conselharei si me chamarès
siu sempre a ton lairier.
Benlèu derant m’odiarès, puèi comprenarès
te isto chambient.

Talho la tèsta di gaudents, di tirans, di
violents,
di santons enluminats, di badalucs embornhats.
Siu despietosa, siu serena, iu pròvo pas
pena.

Quora te pareissarei benlèu dançarès
la tia istòria eterna.
Ton còrp sacanharei, l’eissartarei
e serè l’uvèrn.
Benlèu un pauc dormirès, benlèu sumiarès
ental silenci grèu.
A abril florissarès, te dervelharès,
de dessot la nèu.

Talho la tèsta di brigants, di coards, de lhi aimants,
de lhi eròis obsessionats,di richàs, di prelats.
Siu filheta, siu serena,iu pròvo pas pena

Pèrlas de veire

Pèrlas de veire pensiers esvampits
coma pelons en cèls troçats.
Sequenças perfiechas ental sens del temp
un temp perfiech qu’esbarda son temp.
L’erba chantava sus lhi viòls del pas ren
al de lai del don del sumi lhi avia un sòn esmovent.

Pèrlas de veirebenlèu era setembre
al delai de la darriera onda la sentia
d’orient.
Al delai de la darriera onda promessas ren
dichas
contiaas en silenci a un espaci ental pas ren.
Al delai de la darriera onda lhi avia una darriera onda
talament dròlla e luenha talament bèla e profonda.

Cars de riviera esmanjats da l’aiga
una dralha ental còr que vai a ponent.
Al delai di tius uelhs promessas ren dichas,
per paor o pudor per chausias jà fachas.
Al delai di tius uelhs ma darriera onda
talament dròlla e luenha talament bèla e profonda.

Pèrlas de veire pensiers esvampits
coma pelons se son pausats.
Las pèrlas de veire eira lusisson
plan
coma anticas espiralas d’un mite luenh.
L’erba chantava coma una mar d’orient
al delai del juec de frasas desvalia la ment.

Vira vira en reond, mat vagabond,
iu corro, danço, sauto, entorn al monde.
Iu corro, danço, sauto, entorn al monde. …

Legir tot

Vira vira en reond, mat vagabond,
iu corro, danço, sauto, entorn al monde.
Iu corro, danço, sauto, entorn al monde.
Vira, vira, vira, vira, vira en reond,
mec un ver fadà ferma lo monde.
Mec un ver fadà ferma lo monde.

Lo jorn que siu mòrt era de nuech,
ma vielha baila m’alachava;
ent’l’escur se veia tant clar,
fasia pròpi chaud: la nèu tombava.
Vira vira en reond, mat vagabond,
iu corro, danço, sauto, entorn al monde.
Iu corro, danço, sauto, entorn al monde.

La nuech que siu naissut era matin,
ploravon pròpi tuchi, lo soterraor fins;
ental cèl lo solelh aut se baissava,
fasia tanta freid: s’eissuava.
Vira, vira, vira, vira, vira en reond,
mec un ver fadà ferma lo monde.
Mec un ver fadà ferma lo monde.

Iu pòrto una biaça sempre vueida,
purtròp peisa tant e me fatiga,
es plena des causas qu’ai desmenteat,
de tuchi lhi mius bens qu’ai espanteat.
Vira vira en reond, mat vagabond,
iu corro, danço, sauto, entorn al monde.
Iu corro, danço, sauto, entorn al monde.

Me rèso a un baston que me geina
e das braias pertusaas mostro lo cul;
un chan afectuós al m’a mordut
mas iu que siu mat l’ai pas sentut.
Vira, vira, vira, vira, vira en reond,
mec un ver fadà ferma lo monde.
Mec un ver fadà ferma lo monde.

Chamino sensa sosta vers lo pas ren
lo principi embe la fin s’es mesclat;
lo zèro que me ven dreire es un cercle reond
e iu lo seguissarei sus ental profond.

Embe la tèsta aval e mon pè ailà amont
agacho lo monde en una autra maniera.
Dins mon cèl ailà …

Legir tot

Embe la tèsta aval e mon pè ailà amont
agacho lo monde en una autra maniera.
Dins mon cèl ailà aval vòla un corbàs ental blòi
entant que en aut la tèrra m’esflora.
Siu iu lo pendut per un pè.

Aquò qu’es en bas per mi semelha en aut per tu
benlèu un pauc lhi poleries pensar.
Da la giaco calon òr e argent perquè
iu tresòrs n’en vuei pas tenir.
Pòs ciapar-lhi tu e pensar-lhi un pauc sus
que lhi fau iu pendut a un traul?
Siu iu lo pendut per un pè.

Benlèu victima o eròi, benlèu un brigant
benlèu un sant, un Juda, un ladron.
Semelho un criminal, un da suprimir,
mas fai atencion a ren jutjar.
Semelho un Crist pendent, victima innocenta,
mas fai atencion a pas jutjar.
Siu iu lo pendut per un pè.

Veu lo monde ailà amont e lo cèl ailà aval,
mas segur aquò me confond pas.
E si puèi ploverè iu me banharei,
mas un pauc d’aiga pòl pas far-me mal.
Quora lo solelh arribarè iu m’eissuarei
e la chaud pòl pas far-me mal.
Siu iu lo pendut per un pè.

Embe la tèsta aval e mon pè ailà amont,
veu lo monde en una autra maniera.
Pòs provar-lhi decò tu e parelh capirès
que lo contrari es una maniera per dir.
Se comença parelh embe un pè amont
e finìs qu’emprenes a veire
Siu iu lo pendut per un pè.

Te revelhes lo matin embe un pauc de baticòr
lo lach s’es freisit, pus fito per plaser,
la borsa es …

Legir tot

Te revelhes lo matin embe un pauc de baticòr
lo lach s’es freisit, pus fito per plaser,
la borsa es jà presta dempuei una setmana,
e dedins lo saquetin lhi buto una banana.
Las eschalas son encara envertolha ent’la nuech
e per la via vueida part lo charamolet
l’escòla es tant granda embe un immens andron
aquel que vend chastanhas dapè a un porton

Ai laissat sa man entant que quarqu’un plora,
puèi sem tuchi en classa me semelha
trenta-sèt,
la magistra un pauc anciana me pareis ben brava,
la plueia tabuissa ai veires e la clòca sòna,
lo flòc al m’es estrech siu dròlle embe lo faudil
ental pòrta-plumas nòu son dotze las colors
e arcs-en-cèl antics esfaçon pas las paors
d’aqueste novèl monde d’aquesti nòus odors.

La classa es ben severa la directritz amanaa,
e coma pensavo lo creion s’es esponchat,
assetat dapè mi la lhi a un filhet rich,
me di espatús siu nebot d’un ministre.
Puèi sem tuchi fòra lo cèl s’es fermat
sabo pas coma sie anaa
mas sabo que m’an chinat
e penso a tuchi lhi ans que devon passar
e penso a tuchi lhi murs que me chal sobrar..

Sies còrs e estelas dessenhats sal fuelh
e una pichòta fantina dal chapèl grand,
esquasi coma ton còr
Sies una …

Legir tot

Sies còrs e estelas dessenhats sal fuelh
e una pichòta fantina dal chapèl grand,
esquasi coma ton còr
Sies una pichòta flor de fuelhas dròllas,
sies taròcs e arcanas, planetas e lunas,
malaürs e fortunas.

Dins las tias borsas, plenas de tu,
causas e pensiers se fondon seriós.
Dins las tias borsas, plenas de tu,
causas e pensiers sabes pas si son vers.

Sies un chat blanc, un corbàs lo ser,
sies la mar la nuech, clar al matin,
sies coma un enfantin.
Sies una tela mai completaa,
aquela òbra d’art enca’ren pensaa,
mas jà percebüa.

Dins las tias borsas, plenas de tu,
causas e pensiers se fondon vers.
Dins las tias borsas, plenas de tu,
causas e pensiers sabes pas si son seriós.

E si lo juec de lunas, malaürs e fortunas,
taròcs e arcanas, pensiers un pauc dròlles
se estofiesse de mi;
restario a cerchar-te entre lhi chats e lhi
corbàs,
fins que l’aura, vengua da la sal,
te portesse mai da mi.

Ma via s’estend magic serpent,
lhi rores antics e las rivieras
son patas eslarjaas al solelh.
Aquesta tèrra aqueiare mon …

Legir tot

Ma via s’estend magic serpent,
lhi rores antics e las rivieras
son patas eslarjaas al solelh.
Aquesta tèrra aqueiare mon anar plan,
entre lhi vilatges e las planas seguent lo mistral.

Parelh, d’abrí en abrí,
chaminarei a còr absorbit,
embe lhi uelhs ferms a l’orizont.
Parelh, entre clar e ombra,
escoto l’aura que me responde.

Peiras, granit e lausas, sang di reires;
cloquiers silenciós m’agachon passer,
s’la via de l’uvèrn vers la prima,
al de lai del bòrd de la nuech, arribant a la mar.

Parelh, entre borinas e neblas,
navigarei entre rocàs e sechas
seguent lo vòl de sumis dròlles
Parelh, arlòng la còsta,
atendo encara ma respòsta.

Ma tèrra existìssi escotes sias paraulas,
ilhi te contiarè de la luna e del solelh,
d’espigs endurmits, del chant des cigalas.
Son còr baterè per qui sa escotar.

Parelh, entre estelas e jorns,
chaminarei per lhi miei retorns,
mas puei da luenh sabo pus estar,
parelh, sensa pensar,
iu vuei sempre retornar.

Lo mur de peiras al fons d’la via,
las vielhas quintanas contra mon cèl dedins la realitat.
Charas esculturats coma …

Legir tot

Lo mur de peiras al fons d’la via,
las vielhas quintanas contra mon cèl dedins la realitat.
Charas esculturats coma ental bòsc
talhons de suve marcats dal solelh
morres severas parelhas al miu
perduas en recòrds d’istòrias passaas
ferms dins un temp sensa etat.

Lhi mius filhs da luenh, esperduts en quarque vila,
quarqu’un al delai di monts, quarqu’un al delai de la mar.
Las mias filhas da luenh, espanteaas en quarque realitat,
quarqu’una es contenta, quarqu’una… qui sa.

Al delai d’la curva d’la colina
un ase guichit fai son trabalh,
dedins lo blanc d’aquestas maisons,
chama una votz, plora un enfant,
esguilha lo temp sus la mia etat.
La vita chambia esquasi per juec
e aqueste monde desvanissarè,
coma despareis esquasi chasque jorn
de viatge, de mòrt, ràbia o de pior,
aquesta mia gent de suve antic.

E un jorn, bò, un jorn, serèm ramassats,
dal monde que chambia, dal temp que muèr;
mas aquestas peiras, restarèn a agachar,
coma totjorn agachon la mar.