Sul mestièr de la solituda e del fial de mon languiment
ai tescut amorosament la conçon lenta de l'espèra
qu'es …

Legir tot

Sul mestièr de la solituda e del fial de mon languiment
ai tescut amorosament la conçon lenta de l'espèra
qu'es aimablòta a sa manièra mas un pauc tristòta a moments

Sul tornet pacient de las oras ai fialat de mos pensaments
la cançon doça de l'espèra que fa passar fòrça misèra
e son anar nos es plasent.

Que la cançon de siague brava, vire, vire lo dabanèl.
Gaujosa d'un tin-tin d'esquilha dont lo terme s'escaravilha
dins lo solenci dels morrèls, encara umida, amai banhada
de clar de luna, d'albairada e de bèl-bèl.
La dirai per tu, familièra, la cançon tendra de l'espèra
leugièra e doça coma un vèl que l'ai tescuda e l'ai fialada
de ta presença desirada e de qualquas fialas de cèl.

Sens parpalhòl, e sens aucèl"
Cent parpalhòls, e cent aucèls
L'ombra davala dempuèi longtemps

Cent orizonts, e cent asuèlhs
Sens …

Legir tot

Sens parpalhòl, e sens aucèl"
Cent parpalhòls, e cent aucèls
L'ombra davala dempuèi longtemps

Cent orizonts, e cent asuèlhs
Sens orizonts, e sens asuèlhs
L'ombra se lèva e quitament
S'aluca lo fuòc e lo vent

Es de tant naut, de tant de cèls
Qu'ençaval se pausa tos uèlhs
Risi a l'aubre e a la fuèlha
Ta cara alucada a ma pèl.

Ai tant legit e tant begut que mon monde n'es vengut sadol
Ai tant pregat tant plorat que de lagremas n'en fau de mars
Ai tant dormit e tant somiat que mos uèlhs òrbs se son dubèrts
Ara tant m'an vist coma mòrt que fin finala me soi anat

Lo cèl en bas, la carn amont.
Batèsta batèsta d'aval.
Mon còr ba sap tot al prigond.

Cortet serà l'esclaire de tristessa dins mon uèlh,
Te saludi fraire, ma man, d'amor, lèva lo vèl

Tos passes foguèron grands sus la tèrra
Tos pès ligats a ton sorrire
Ton èime bèl s'espelís a l'orièira
Un boès vèrd per te reconduire

La polsa s'arrapa pas sus mon còr
Cal pas daissar la mòrt als mòrts
Tant que cantam amic cantam
Tant que vivèm seràs vivant.

Me soi batut amb lo silenci
coma un arcàngel bufarèl,
mas lo gorg prigond de l'abséncia
trufa l'arcàngel Sant Miquèl. …

Legir tot

Me soi batut amb lo silenci
coma un arcàngel bufarèl,
mas lo gorg prigond de l'abséncia
trufa l'arcàngel Sant Miquèl.
Me soi batut contra la tèrra,
me soi batut contra lo cèl
e fait recular las muralhas
quand mon desir èra tròp bèl.
D'ombras al davant son vengudas
quand mon ombra fasiá rampèl,
ventres conflats d'ombra, trevanças
del sèxe mai naut que los uèlhs ;
qui vend dògme o literatura
me lève la primièra pèl
car lo cèl grand coma l'abséncia
trufa l'arcàngel Sant Miquèl.

De Còrdas sus Cèl a Còrdas d'Espanha
de fil en cordura ai cercat mon si.
Ai cercat lo si per rompre la còrda
lo nos corredor - per misericòrdia
de francimand-Franco ficelat fin-fin,
tot çò que se tòrç, se trèssa en pantena,
l'estaca, l'entrava, la guida e 'l sedon,
çò qu'embartassís e que fa cadena
de barbelats, naut coma una preson,
tot çò qu'entrabuca e liga lo jo,
faisset e cabèstre, cingla, cinturon
mas, penjat al cròc lo si que s'escana,
ai pas res trobat que longa e bridèl
de Còrdas d'Espanha a Còrdas sus Cèl.

TRADUCTION

J'ai lutté contre le silence
tel un archange prétentieux,
mais le gouffre noir de l'absence
moque l'archange Saint Michel.
J'ai défié la terre,
défié le ciel,
fait s'écarter les murs
de la violence du désir.
A mon appel
des ombres vers moi sont venues,
ventres enflés de leur ombre, fantômes
au sexe plus haut que les yeux ;
qui vend dogme ou littérature
m'enlève la première peau
car le ciel grand comme l'absence
moque l'archange Saint Michel.

De Cordes sur Ciel à Cordoue d'Espagne
de fil en aiguille j'ai cherché mon être.
J'ai cherché le hic pour rompre la corde
le nœud coudant -par miséricorde-
disposé par les francimands-Franco,
tout ce qui tend filets
l'attache, l'entrave, guides et lacets,
ce qui amoncelle en ronciers ou barrières
ses barbelés, haut, comme une prison,
tout ce qui règle les embûches, impose le joug
lien et licou, sangle et ceinturon...
mais, clouée au pilori mon entité étranglée,
je n'ai rien trouvé que longes et brides
de Cordoue d'Espagne à Cordes sur Ciel.

L'afrosa parodia coma un mascle present
A l'ora dal baugum, dal amarum creissent
Las vapors de vida fan fugir en …

Legir tot

L'afrosa parodia coma un mascle present
A l'ora dal baugum, dal amarum creissent
Las vapors de vida fan fugir en bufant
Los que tremblan davant lo diable fulminant.
Lhabrant sos auripèls coma un èime etic
Aquí las maquinas : vèrbia e plomb estatal
Rebondon lo manjar dal repais antic
E convidan Odin lo penjat a l'ostal.
Sens espal sens onor, i a pron de Dieuses vils
Que cuban son poder dins l'èime tant servil
E l'alcoòl impiu que raja de sos sexes
Tasta la farlabica e la cuèita complexa
La fèbre e la sang rossa, aquí son las amors
Dal baralh mortinós que sentís, ufanós
Lo sordat e la glòria aprestats de bèl fèr
Que lo nonrés raubaïre, a tot pres a l'espèr.
Ges de vertadièr! Aquò's la vertat
Tota nuda e salvatja coma une vièlha puta
Nos mòstra son secrèt de vergonha pintat
Que son còs la traïda. Ièr e deman lutan
La carn es pas pecat per lo Panteon
Los Dieuses an compres que le còs eternal
Val pas una lagrema, ni mai una orason
Aiman pas ni la sang, lo rei ni mai la sal.
Levèretz d'armadas al nom de l'inconegut
Vai! Lo faguèrem amassa, partejant l'ordalia.
Ara que soi mòrt e que vautres sètz nuses
Òrbs mas vivants per una nuèit de batalha.
Cresètz que los àngels pòrtan vòstres drapèus
En procession de gràcia d'idèias e de nèu
Mas jos sas alas blancas, fan pas cas d'illusions,
Dansan carnaval, rison de vòstras rasons

Daissatz balar son tango vièlh, la vièlha fada,
e fòla e fada, a fadejar,
venir dançar coma a vint ans …

Legir tot

Daissatz balar son tango vièlh, la vièlha fada,
e fòla e fada, a fadejar,
venir dançar coma a vint ans jos la platanas
al clar de luna e tanguejar
lo tango vièlh de sas amors, la vièlha fada
e tango, tango, que tangarà...
Daissatz balar son sòmi baug la vièlha fada
que tango, tango e tangarà
e tango, tango, tango e tangarà
Çai mièja nuda a davalat la vièlha fada,
e riga-raga dins son sicap,
e vira e limpa un tango fat de remembranças,
temps dels balètis jols platanièrs,
sonaretz pas lo psoquiatre e los gendarmas
que tango, tango e tangarà...
E vira e limpa un tango baug de remembranças,
e tango e tango que tangarà

Tango, tango, tango, e tangarà...

Çai son venguts de joventut dins la nuèit cauda
e clica-claca a bèlas mans,
dròllas, gojats an fait la ronda jos las platanas
per lo vièlh tango acompanhar.
D'amors perduts, cap, còr asclats, la vièlha fada
e clica-claca que tangarà...
Çai son vengut de joventut jos las platanas
e tango, tango, que tangarà.

Es pas encara temps de baissar los vèls, non
Aprofiecham dal vent que bufa a l’orizont
Avèm paur de la …

Legir tot

Es pas encara temps de baissar los vèls, non
Aprofiecham dal vent que bufa a l’orizont
Avèm paur de la mar coma una tradicion
Nos cal sortir d’aqui sens pausar de question.
L’aiga escura es prigonda, i viu l’inconegut
Coma una nuèit sens fons totjorn al calabrun
Se tomba que tombe son còs serà perdut
Nòstres cementèris son emplenats de fum.
Pronlèu veiratz aquò, veirem lo pòrt promes
Sos lums nos esclairant la nineta nègra
D’un fial tescut d’esposc fins al nòstre vaissèl
Roge e tròp aigadós d’aver nadar longtemps.
Se sèm promes lo pòrt.
Toteis amassa [desfisarèm lo cèl]
Son grandas las torres, es grand lo sentiment
Lo de terror sorda qu’ensajam d’amagar
Es fangós lo deltà, nègre cinicament
Emplenat de peissum que pescam per pescar
E puèi es lo barri lo mai infame dals lums
Esclairant tot lo cèl : una piada de vila
La trèva es fòrça fosca, es plan lo comolum
Aquelas lusors son un miratge imbecil.
Existís de ressons e de contes d’ibronha
Mas la vila flotanta lo fa dins nòstre etèr
E de sòmi, pecaire, s’endeven bodonha
Se sèm promes lo pòrt ? Sèm promes a l’infèrn.
Se sèm promes lo pòrt.
Toteis amassa [desfisarèm lo cèl]
De luènh sus la mar, òm vei pas que la fin
Que cresem arribada, qu’esperam paradis
Mentiscam pas ! Nos ditz lo vièlh capitani
Mas es just la vertat qu’es aqui à marcir.
Fasèm pas cas d’aquò sèm aqui sens causida
Aqui a trevar l’aiga caçant las farfantèlas
Per negar las sirènas perdèrem l’ausida
Per negar las serenas tuèrem las estèlas.
Contunham de vogar dins lo fum cap al pòrt
Coma un espèr lo far far resson de lusors
Lo devèm ! D’en pertot semenèrem la mòrt
Es pas encara temps de baissar los vèls, non !
Se sèm promes lo pòrt.
Toteis amassa.

De tròp plorar mos uèlhs son venguts solitaris
De tròp torrar ma pèl s'es clavada en montahna
Pòdi cercar de …

Legir tot

De tròp plorar mos uèlhs son venguts solitaris
De tròp torrar ma pèl s'es clavada en montahna
Pòdi cercar de lacs dins mon pitre que sarri
I sarán de lagui, e mascadas en sanha.
Ausissi lo mormolh d'un silenci de bèl
A pena lo vièlh vent bufant sus mas aurelhas
Vesi pas que lo bruch, lo grand bruch lo bruch long
D'una ànsia en baralh sus un monde en question.
M'agradarià la mòrt, per sa tranquilitat
Per son agach tant nòble sus la mia vanitat
Per poder fin finala clavar un pauc mos uèlhs
E tastar a la nuèit coma òm tasta a l'asuèlh.
Assetat. Al prèp. Dal Gorg. E los aubres tombats.
Una piada prigonda d'una vièlha ferida.
Fa de millenaris qu'esperam per un Dieu
Sèm encara a cercar dedins una rason.
Vesi al fond dal trauc las rasegas getadas
Quand son preissats los aubres doblidan l'asagada
Mon cap pren la dolor per una eternitat
E lo masèl dals troncs per una vertat.
Quant d'imatges, de sòmis, de pensadas, d'orrors
Trèvan nòstres còsses, e negrejan l'amor?
N'ai pas mai de pensadas, 'mbe ma boca m'afisqui
Son mas mans e mon còr que farán l'avenir.
De l'enlòc a l'enlòc, dal fuòc a la mòrt : mon si tombat, es mon si tombat.

Luènh es ma tèrra ara soi triste coma un ventre vuèg de femna
Ai tant marchat que mos pès son …

Legir tot

Luènh es ma tèrra ara soi triste coma un ventre vuèg de femna
Ai tant marchat que mos pès son de pèira,
Ai tant plorat que mos uèlhs son ribièira

Quitar maire, sabla, sentor del primièr lach,
Quitar mon aire, mon aiga, seriá un peril mai fat ?

Luènh es ma tèrra
Cerqui dins cada vanèla l’emprenta familièra, mas tot n’es qu’inconegut vast e sens nom
mos senses dessecats m’an abandonat
Luènh es ma tèrra
Canti reculhida lo temps passat
La votz de las maires ressona dins mon arma
Dona rason e força a cada pas novèl.

Quitar maire, sabla, sentor del primièr lach,
Quitar mon aire, mon aiga, seriá un peril mai fat ?

Luènh es mon cèl
D’avant, demòran las estèlas escantidas
Al clar de cada luna, nostalgia d’aicí A l’ombra de cada jor, peril d’ailà

Luènh son mos fraires
Las ombras estiman mon englasi, pesan la dolor ièr vesin e amic, exotica escapada, ara langasta,
sansuga, pas mai qu’una nièra
Quitar maire, sabla, sentor del primièr lach,
Quitar mon aire, mon aiga, seriá un peril mai fat ?

Es lo renhe dels animals
Lo renhe de las bèstias
Las iènas
Afamadas
Avidas
Voraças
Insensiblas
La ièna manja sens …

Legir tot

Es lo renhe dels animals
Lo renhe de las bèstias
Las iènas
Afamadas
Avidas
Voraças
Insensiblas
La ièna manja sens fam
Chapa la part de sos enfants
Crit de voltor al torn del festin funèbre
Coma lo mascle alfà se servís lo primièr
La ièna cerca vassales boca plena los engolís
Leca las plagas qu’a causat de per ela
A cada nhacada / morduda matarà un pauc mai
Chaparà fins al darrièr
Sa pança fins a esclatar
Lo sang dels febles gota sus sa boca
Ne leparà fins a la darrièra gota
E los enfants de la tèrra demoraràn sens sòmis
Jos los uèlhs umides e estoïques de la maire lèu mòrta

Aicí fa tròp de temps, s'en sovenem pas pus
Qu'an pilhat nòstras tèrras, la costuma e l'us
Cremat nòstras mascas …

Legir tot

Aicí fa tròp de temps, s'en sovenem pas pus
Qu'an pilhat nòstras tèrras, la costuma e l'us
Cremat nòstras mascas e l'enfant dessenhat
Cresiam a la luna, al present conjugada
Los mots se son calats, un per un, sàviament
E son sens es partit, crompat pacientament
Rèsta tant pauc d'espaci per bramar la colèra
Una falha somiant de las granas de guèrra.
Fan pas cas de nacions, d'aquela puta d'estat
Per viure al dessús de las leis dal mercat
Pas pus de poësia : es la crompa e la corsa
L'ora es a las armas per arroïnar la Borsa.
Avèm de semenças, vièlhas de dos mila ans
De ribièras, de mars, de forèsts e d'enfants

Polsa, vent, pluèja d'aram, indigèna, fat, èrba d'agram, vius, mòrts, alucaraàn, fuòcs, fèrs e devorant

De cresenças reiralas contra los arcàngels
La luna e las estèlas testimònis dal cèl.
Testimònis qu'aicí comença vòstra fin
Vòstra malediccion es lo sol camin.
Nos matarètz, segur, e nòstres còsses en preson
Alucaràn de fuòcs al dintre de las rasons.

L'amor es pel fusilh que salva una semença
L'amor es per la man que para l'asirança.

Es ora, e cantar ne servís pas pus qu'a
Desrevelhar los mòrts, d'ièr e de deman.
Es ora e cantar, non te servirà pas
Se ton còs e ton arma, coardas fan pas fàcia

L’èrba d’agram, ieu l’ai culhida
Sus la cròsa del paure mòrt.
Marrida grana, l’ai brandida
Als quatre caires del meu …

Legir tot

L’èrba d’agram, ieu l’ai culhida
Sus la cròsa del paure mòrt.
Marrida grana, l’ai brandida
Als quatre caires del meu òrt.
E lo grand vent de la misèria
L’escampilha sus la mia tèrra.
Al vòstre sègle de l’aram,
Que venga patz, que venga guèrra,
Semeni, ieu, l’èrba d’agram..

Es sus la talvèra qu’es la libertat,
La mòrt que t’espèra garda la vertat.
Cal sègre l’orièira, lo cròs del valat,
Grana la misèria quand florís lo blat.

Estelas sens luna ne veirem la fin:
Ne perdrem pas una, cercam lo camin.
Lo cèl tot s’engruna del ser al matin,
La bèstia feruna pudis lo canin...

Es sus la talvèra qu’es la libertat.
D’orièira en orièira pòrta la vertat.
La vida t’espèra de cròs en valat:
Bolís la misèria quand grana lo blat.
Es sus la talvèra qu’es la libertat...

Traduction

Le chiendent, moi je l’ai cueilli
Sur la fosse du pauvre mort.
Mauvaise graine je l’ai brandie
Aux quatre horizons de mon champ.
Et le grand vent de la misère
L’éparpillera sur ma terre.
Et dans votre siècle de fer,
Vienne la paix, vienne la guerre,
Moi, je sèmerai le chiendent...

C’est sur la lisière qu’est la liberté,
La mort qui t’attend garde la vérité.
Il faut suivre la bordure, le creux du fossé,
Graine la misère quand fleurit le blé.
C’est sur la lisière qu’est la liberté.

Étoiles sans lune, on en verra la fin.
On n’en perdra pas une, on cherche le chemin.
Le ciel tombe se morcelle, du soir au matin,
La bête sauvage pue le chien…

C’est sur la lisière qu’est la liberté,
D’orée en orée va la vérité.
La vie t’attend, de combe en vallée :
La misère bout quand graine le blé.
C’est sur la lisière qu’est la liberté.

Sèm anats veire la refòrma
Los còps de leis los reglaments,
Amai avèm pus per la fòrma,
Escotats los governaments …

Legir tot

Sèm anats veire la refòrma
Los còps de leis los reglaments,
Amai avèm pus per la fòrma,
Escotats los governaments

Ara assetats sus la talvèra
Regardam lo grand prat dal monde,
Tot aquò laura al revèrs
En carrat la tèrra redonda (bis)

Avèm marchat un pauc pus luènh
Jos l'aubre nos sèm arrestats
L'ombra de mai, lo bruch de mens,
Lo regde solelh un pauc barrat

Crebarèm los pès sanguinoses
D'aver marchat lo ponh quilhat
Lo ventre dur de nòstres còsses
D'aver manjat la libertat

De qué mai qu'una convèrsa, amor,
demandarem a la vida que landa ?
La convèrsa caminant coma una flamba
qu'entreliça …

Legir tot

De qué mai qu'una convèrsa, amor,
demandarem a la vida que landa ?
La convèrsa caminant coma una flamba
qu'entreliça e desliga la rama del jorn.

De qué mai qu'una convèrsa, amor,
pel viatge mirgalhat de la mirada ?
Doble arquet portant l'ostal a l'ostalada,
amb de noms d'enfants comolar cada jorn.

De qué mai qu'una convèrsa, amor,
pel dit de l'aire e lo dit de la fuèlha ?
Punt d'exclamacion sus l'ombra d'una abelha,
lucha d'ombra e d'estiu convèrsa de miegjorn.

De qué mai qu'una convèrsa, amor,
pel trescòl des solelh ont la paraula
s'adoça coma un mormolh ras de la taula,
mormol, rire, resson dins lo miralh d'un gorg ?

De qué mai q'una convèrsa, amor,
puèi lo silenci grand, destrantalhaire...
Ja cabussa un angèl negre, embelinaire,
que va de tota intimitat baisar la flor.

TRADUCTION

Quoi de plus qu'un dialogue, amour,
demander à la vie fugitive ?
Dialogue cheminant comme une flamme
liant et déliant les rameaux du jour.

Quoi de plus qu'un dialogue, amour,
pour, du regard, le chatoyant voyage ?
Double arc-en-ciel portant la demeure et ses hôtes
et tisser chaque jour avec des noms d'enfants.

Quoi de plus qu'un dialogue, amour,
pour le dire du vent et celui de la feuille ?
Signe d'étonnement sur l'ombre d'une abeille,
lutte d'ombre et d'été, dialogue de midi.

Quoi de plus qu'un dialogue, amour,
pour la pente du jour où la parole
s'adoucit et murmure à fleur de table,
murmure, rire, écho sur le miroir d'un gouffre ?

Quoi de plus qu'un dialogue, amour,
puis le grand silence ravageur...
Déjà s'abat un ange noir, ensorceleur
qui va baiser la fleur de toute intimité.

Quand sentís lo perfum d’una tèrra que gronda
Me sarri dins lo fum de la pèira e del riu.
Enfant …

Legir tot

Quand sentís lo perfum d’una tèrra que gronda
Me sarri dins lo fum de la pèira e del riu.
Enfant d’una mar bèla ton sang es tanben mieu
E creissi dins ton còs polsièra dins lo sòl.
Quand sentís l’arbre bèl ma banhi dins sa pèl.
Quand sentís lo cep vièlh s’arrapan las doas mans.
Un ralh caud de luna sus las èrsas prigondas
Se’n virarà jamai lo cant de las gotas d’aigas.
Soi coma un fial de vida m’ajaci dins l’erbilh
E sa doçor m’a tirat dins una eternitat
E son còr m’a portat e me daissarà pas
Que lo vent i semena, semenas sas granas.
Un ralh caud de luna sus las èrsas prigondas
Se’n virarà jamai lo cant de las gotas d’aigas.
E lo Cers a bufat emportant las estelas
E lo solelh a cremat la fugassa verdura.
Un ralh caud de luna sus las èrsas prigondas
Dins son canton banhat ieu germenavi.
Soi la mirgueta d’un país fòl
Soi mandra bèla d’una talvera
E son cant langorós.
E soi lo rire la luzor lo buf e lo sang de la libertat.
 
TRADUCTION

Quand cela sent le parfum d’une terre qui gronde
Je me rapproche dans la brume de la pierre et du ruisseau.
Enfant d’une mer immense1 ton sang est aussi le mien
Et je grandis dans ton corps, poussière dans le sol.
Quand cela sent le grand arbre je me baigne dans sa peau
Quand cela sent la vielle souche je m’y écorche les deux mains.
Un rayon chaud de lune sur les vagues profondes
Ne s’en retournera jamais le chant des gouttes d’eau.
Je suis comme un fil de vie je m’étends dans l’herbe
Et sa douceur m’a tiré dans une éternité
Et son cœur m’a porté et ne me laissera pas
Que le vent y sème, sème ses graines.
Un rayon chaud de lune sur les vagues profondes
Ne s’en retournera jamais le chant des gouttes d’eau.
Et le Cers a soufflé emportant les étoiles
Et le soleil a brûlé la fuguasse verdure.
Un rayon chaud de lune sur les vagues profondes
Dans son coin mouillé, je germais.
Je suis la souris d’un pays fou
Je suis le beau renard d’une talvère
Et son chant langoureux.
Je suis le rire la lueur le souffle et le sang de la liberté.

Lo prètz de la nuèit que soi prèst a pagar
Es pas lo de la mòrt ni de l’autoritat
Sinon …

Legir tot

Lo prètz de la nuèit que soi prèst a pagar
Es pas lo de la mòrt ni de l’autoritat
Sinon lo de la mar et dal vent dal matin
Lo son de las vagas e l’espèr dals amics

Lo còp de baston que siás per balhar
Es pas lo de ton còr mas lo de ta sang
E las granas d’asir que siás a semenar
Las dalharem pel prat qu’i disèm libertat

Cosin mon cosin foguères un òme
Foguères un mainat inocent es perque
Ma man s’arrèsta abans de te nhafrar
E ma boca malditz lo mèstre que t’a fait

Auborem-nos pòple ! Sèm la darnièra chança
Ges de plors, prègues pas, es la luta qu’avança
Sens tu camarada, sens ton amor soi mòrt
Amb tu, pont quilhat, deman es un jorn d’òr.

Los enfants de la luna,
jògan d'aiga estelada.
Pluèja de rire dins l'auratge.
Fan dansar la tèrra,
maire vuèja de …

Legir tot

Los enfants de la luna,
jògan d'aiga estelada.
Pluèja de rire dins l'auratge.
Fan dansar la tèrra,
maire vuèja de sas armas, enauçadas.
Fan racar l'espaci
a volar d'amont aval.

Lunas,
encantaments, presagís
dins les nuièises d'estiu
èrem que de mainatges
mirant al Gorg de l'Eune
lo Prudòn de la …

Legir tot

Lunas,
encantaments, presagís
dins les nuièises d'estiu
èrem que de mainatges
mirant al Gorg de l'Eune
lo Prudòn de la Luna
se banhar dins lo riu

Lunas,
encantaments, presagís
a travèrs dels olius,
èrem que de mainatges
mas lo desir cantava
mas vairava la gruna
als ramèls de l'estiu
e los vents dins lo gorg
fasián dansar las lunas

Lunas,
encantaments, presagís
dins lo vèspres banhats,
d'ont nos ven qu'ajem gardat unas
amas d'enfant tot esmeravilhats
quand los vents dins lo cèl an escorrit las lunas ?

Jòga la mascarada
Jòga lo carnaval
Ara es la granda messa,
De l’orason es l’ora

Te convidam a la fèsta …

Legir tot

Jòga la mascarada
Jòga lo carnaval
Ara es la granda messa,
De l’orason es l’ora

Te convidam a la fèsta
Carga masca e belaròia
ven celebrar mòrt e rats
e getar lo grand cridal

Dança a l’entorn de ton cròs
e cava ton lèit suprèm
Sèm aquì per te faire rire
fins a ton badalh darrièr
Chapa ton càncer pròpris
Sabora lo gost infame
Manjar odiòs preparat
Redolència d’inconsciència

Cream ton divertiment
Grand manètge per t’estordir
Pantre cinic e letal
De ta mòrt te faire rire

L’ora granda es venguda
Los pès ponchuts an vencit
Ara la nuèit dal grand fuòc
agach escurit e mort

La calor que calfa aval
Ven de la dolor d'amont
Lo còs que fa son rambalh
Amaga l'èime al prigond …

Legir tot

La calor que calfa aval
Ven de la dolor d'amont
Lo còs que fa son rambalh
Amaga l'èime al prigond
Èime ten l'espasa d'aur
E dins lo còs que sofris
Fa dintrar set còps la mòrt
Que la carn non ba sentís
Fin finala sèm a la cima
Pas que l'asuèlh al secret
Los dos baugs totjorn s'etripan
Davans los uèlhs d'un Dieu nègre
Èime pren la sang de Còs
Dins un grand baisat sucrat
N'en banha la tèrra mòrta
Per aquel Diu inventat

Èime qu'aimava l'òme...
Èimes, òmes, amassa e sarrats dins la sang de l'òme,
Lo jorn del Sacrifici.

Aquel uèlh nègre pudís la mòrt
Mas mans, ma cara, e mon arma
an la color putrida dal malsòrt
furor …

Legir tot

Aquel uèlh nègre pudís la mòrt
Mas mans, ma cara, e mon arma
an la color putrida dal malsòrt
furor fangosa, desarmada.

El Tio agacha mos fraires trimar
visatge impassible, revèrs de la vida
Aurelhas sordas, silénci de pèira
Freja sentinèla d'un monde desolat.

Tio, eretam de las trèvas.
A travèrs las falhas de nòstres òsses.
Sèm lo vaissèl per los morents.
Nos tòrnan menar en cò nòstre.

Sèm lo remembre d'una tèrra nuda.
Venas de suèja sus nòstras pèls
Contan centenat d'annadas de solituda
Injustícia dels òmes, vacuitat dels cèls
Sèm lo remembre d'una tèrra nuda
Tio fraire, ta sang es d'argent
Tio, fraire, òrb e ardent