Don la vida l’a mesa, la bela careta
Plena de rires e de comissions
En un camp gerp, dins li …

Legir tot

Don la vida l’a mesa, la bela careta
Plena de rires e de comissions
En un camp gerp, dins li romegas
Li ròdas pegadis per lo rolh
Lu uèlhs espalancats per la vituda
Lo gaudi e la paur
N’en pòrta la mémoria, n’en a gardat la votz
Mensoneguièra que crida arresta

De buf en camin sensa languimen
Fa bòn balar, quora la fortuna
Juega de tambau

Quora lu remordimens
fan refrescar lo lume
Petar la chavana, cascalhar lo piech
Reven en lo juèc, lo balon blu
Pichin pantai d’aria cargat d’esperença
Canta en lo vent, crits, corsa, bolums
Lo morre ficat au soleu
Lo pogne esquissat per pas que s’escapa
En li lagrimas, fòla briga d’õmes

REPIC
Quora la charlatanada
dei mòts esconduts
Pinta de despiech, li flors de la vida
Sotta la possièra, dins lo solelhaire
Si trova lo tiquetic d’aqueu molin
Vira la ceguinhola, monta lo zonzon
Aganta estelas d’un paradis
Musica cridairitz, poèsia d’enfança
Carga de bélugas lo jorn à naisse

On m’a dit ma douce
Que les chevaux qui pleurent
S’inclinent doucement pour attendre le vent
Qui chante en passant …

Legir tot

On m’a dit ma douce
Que les chevaux qui pleurent
S’inclinent doucement pour attendre le vent
Qui chante en passant
Le silence des fleurs
Et la mémoire de l’eau

On m’a dit ma douce
Que les chevaux qui courent
Appellent à la rescousse, les pinceaux des enfants
Per dire en colors
Lo silenci dei flors
A la memòria de l’aiga

M’an dich la belà
La plueia s’endevina
Au jorn que s’esparpilha
Au travèrs dau miralh, per batejar de nius
Lo silenci dei flors
A la memòria de l’aiga

M’an dich la belà
Lu sovenirs s’agrapan
Ai cortinas de fum, en camin se taison
Per escondre un moment
Lo silenci dei flors
En la memòria de l’aiga

On m’a dit ma douce
Que les chevaux reposent,
Le soir, s’éclaboussent aux flaques du hasard
Pour offrir en présents
Le silence des fleurs
E la memòria de l’aiga

Si pou sègre li traças dau vent
Escarpinat de matin bòna ora
Quora juega à visc
Entre lu bòscs d’argent …

Legir tot

Si pou sègre li traças dau vent
Escarpinat de matin bòna ora
Quora juega à visc
Entre lu bòscs d’argent
Mormoiriant à l’aucèu o sublant de ràbia
Fa bus de cascalhar
Li brancas d’un aubre
Òlivier desraiçat, en terra ocupada

Òtenebrat, a bessai vint ans
Lo gai laurur à l’araire mortala
Semena de dolors en lo camp garach
A si garçar d’un vielh
Que crida brancolant
D’aquela semenura
Creisson de flors bornis
Enfants sacrificats, terra desesperada

Vira que vira la roda sensa vida
Dins lo rodol de l’infern Palestina

Un poble non pou viure
Escursit encadenat
Dins lo pantais d’un autre
Anem cercar la luna
Una clau d’esperança
L’aucèu que pòrta lo rampau à l’estèla per gàbia

Vira que vira la roda sensa vida
Dins lo rodol de l’infern Palestina

Un gòto de limonada
Doi mòts que si dion pas
Lo temps es dja passat
Lo temps es troup pressat …

Legir tot

Un gòto de limonada
Doi mòts que si dion pas
Lo temps es dja passat
Lo temps es troup pressat
Un regard a tot ara
Es l’ora de se’n anar
Revendra a maion encar un cop

La vida es ensinda
S’en bate li tantiflas
Dei mariotas que viran
Dins la nòstra comedia
La vida es ensinda
Passa e li jetta
Li mariotas que viran
Dins la nòstra comedia

L’abituda es crudela
A gust d’eternita
Fa venir invisible
Lu gens dau cada jorn
Lo fem jamai espressi
De far ponher lu uélhs
Vitimes d’indiferença
D’un soguinhe moc

REPIC
La pelicula s’acaba
Lo film sòna lo clar
Lu eròes s’arrestan
Sensa t’enavisar
As jamai tròup de temp
Eu finda s’anequelisse
Per regardjar lu tieu
Per dire vi aimi

Una ensenha que grinha Una ensenha que canta
A aduch lu òmes aquí
Lu pichins estrabòts Lu mòts que fan …

Legir tot

Una ensenha que grinha Una ensenha que canta
A aduch lu òmes aquí
Lu pichins estrabòts Lu mòts que fan mau
An aduch lu òmes aquí
Degolant la carriera Lo traïn dei tradiments
A estirassat lu òmes aquí

Dins lo bornigon dei manigòrdos
Una ombra turta una taula
S’asseta en trantaiant
Dins lo bornigon dei manigòrdos
Una sàcola en bandolièra
Paua la tèsta sus lu braç

Un còr ben tròup grand Una man que si serra
A aduch lu òmes aquí
Pichini vilaquerias Lu mòts que fan paur
An aduch lu òmes aquí
Escorrant la memòria Lo traïn dei remordiments
A estirassat lu òmes aquí

Repic
Parodia d’amnesia Molons de sovenirs
A aduch lu òmes aquí
Tròcs d’amors perduts Brigas de mòts oblidats
An aduch lu òmes aquí
S’as perdut lo breu Quora fòl crides seba
Pòdes t’estirassat aquí

Lo calen que crema
A destrahinat la nuech
Quora la pluèia mormoria
Sus li fuèias dei missugas
Doça e fòrta …

Legir tot

Lo calen que crema
A destrahinat la nuech
Quora la pluèia mormoria
Sus li fuèias dei missugas
Doça e fòrta coma li confidença d’una frema
Doça e fòrta coma li tieu confidenças

Un escur que bate
Cantal lo siroco
Quora lo vent messatgier
Pòrta lo cant dau nomade
Dos e fòrt coma li làgrimas d’una maire
Dos e fòrt coma li tieu làgrimas

L’istoria que viatgia
A fach tintinar lu veires
quora a l’entorn de la taula
Passa la votz de la memoria
Doça e fòrta coma lu mòts d’un vielhart
Doça e fòrta coma lu tieu mòts

Un enfant que juega
A fach reviure li cores
Quora lu rires e lu crits
Fan petar l’esper dau jorn
Dos e fòrt coma lo rire d’un pichon
Dos e fòrt coma lo tieu rire

Apontelat au ponent a lecar un palet
Per mi levar la set, à cercar un gust d’aqui
Su lo det …

Legir tot

Apontelat au ponent a lecar un palet
Per mi levar la set, à cercar un gust d’aqui
Su lo det de Carlo-Felice, un aucèu de mar
S’estofa de rire, quora parton lu bateus

Lo perfum de la mar
Mi fa virar la testa
E lo mago de’n castèu
Si fa secar au soleu

Su la baia dei àngels, betonada, matançada
Petan mascarada per d’imaginaris inglès
Lo fantaume de tanta Mièta, cordura lu rets
Regadja tot aquo en cascalhant la testa

La rata de la cançon, traversa lo port
Per faire una virada, en l’ària tacat de la vila
Un pintàs à la boca, si pilha una bila
Se’n va pissar un cop, sus tot li marinas

A la fin de la nuech, se’n torna trovar Gracchus
Que si fa un penec, dintre un ponchut a Carràs
Un chicol de branda e si pilhan à pantaiar
Qu’aqueu monde brut es bessai un miratge

Siáu un enfant de la tèrra
Li mieu raiç son aquí
Siáu pas de la « Côte d’azur »
Ai …

Legir tot

Siáu un enfant de la tèrra
Li mieu raiç son aquí
Siáu pas de la « Côte d’azur »
Ai chausit d’èstre de Niça
Siáu pas d’una carta postala
Dau musèu dei tradicions
D’un paure paradís dont jamai ren bolega

Siáu d’un país sensa frontiera
Vòli pas d’un país embé una armada
Lo plus bèu drapèu finda lo sang e òr
Lo podèm bessai vestir de sang

Siáu dau monde d’en avau
D’aqueu dei òmes que si baton
Siáu d’una tèrra fòrta
D’aquelu qu’an resistat
Quora Palhon pantaia
Senti la votz de la memòria
Cantar lu Barbets, TORRIN, GRASSI e BAREL

Ò la mieu bèla Niça
Filha de toi lu colors
Lo tieu ciel d’azur
Parla ben toti li lengas
E de sota lo betum
Monta totjorn la ritornèla
lo tieu còr pica fòrt e espera en occitan

Montan lu crits dei vivents qu’esperan
D’aquelu que luchan per un monde mai monde
Siás dins lo bacan dei espers …

Legir tot

Montan lu crits dei vivents qu’esperan
D’aquelu que luchan per un monde mai monde
Siás dins lo bacan dei espers a ganhar
Aquí per mendicar, un soguinhe, un buf
Lo remon que s’espantega
Despí la batuda dau monde
Fa virar lo còr, fa tremblar lu barris
Ti tenes enviscat dins la vida dei òmes
Com’un arrisson dins lo lume blanc

Passa lo passatgier
Se’n va de matin pescar en Palhon
Passa lo passatgier
Ti mena de matin pescar en Palhon

Un jorn passat, mascarat dei dubis
Se’n va en ferpilha, au tron de Dieu
Siás lo pichon mut au canton de l’escòla
Aquí per demandar s’es ver qu’esiste pas
Lo remon que si desloga
Despí lo badalh dau monde
Agota lo còr, embasta lu barris
Ti creses qu’es cocanha, mas chiques l’estrassa
Un amor que se’n va es pas de limonada

REPIC
Anar a ratge, laissar la gumena
Passar un moment au luenh dei dolors
Ti manca l’ària per tenir lo cabús
Lo ment a remenar tota li sofrenças
Lo remon que reventola
Despí lo quiet dau monde
Recrea lo còr a la sosta dei barris
Se d’una mosca tu ne’n fas un tavan
Fas coma Bachicha, laissa anar lo batèu

Seras aqueu passatgier
T’enaneras de matin pescar en Palhon
Serai aqueu passatgier, serai aqueu passatgier
M’enanerai de matin pescar en Palhon

En lo pòrt d’Amsterdam
Li de marins que cantan
Lu pantais que li trevan
A la larga d’Amsterdam
En lo …

Legir tot

En lo pòrt d’Amsterdam
Li de marins que cantan
Lu pantais que li trevan
A la larga d’Amsterdam
En lo pòrt d’Amsterdam
Li a de marins que duermon
Coma d’oriflamas
Au lòng dei ribas tristi
En lo pòrt d’Amsterdam
Li a de marins que crepan
Plens de biera e de dramas
Ai promiers barlumes
Mas en lo pòrt d’Amsterdam
Li a de marins que naisson
Dins la calor espessa
De langors oceans
En lo pòrt d’Amsterdam
Li a de marins que manjan
Sus de toalhas tròup blanqui
De peis escorrents
Vi fan veire de dents

A trovar un escamp
A descréisser la luna
A gonflar de sartias
E si sente la merlussa
En lo còr dei tantiflas
Que li gròssi mans convidan
A revenir en mai
Pi s’enaussan en rient
En un remon de chavana
Referman li braietas
E sòrtan en rotant

En lo pòrt d’Amsterdam
Li a de marins que balan
En se fregant la pansa
Sus la pansa dei fremas
E viran e balan
Coma de soleus escupits
En lo son esgarrat
D’una jorgina rança
Se tòrsan lo còl
Per ben si sentir rire
Fins tant que tot d’un còup
La jorgina espire

Alors le geste grave
Alors le regard fier
Ils ramènent leur batave
En pleine lumière

Dans le port d’Amsterdam
Y a des marins qui boivent
Et qui boivent et reboivent
Et qui reboivent encore
Ils boivent à la santé
Des putains d’Amsterdam
De Hambourg ou d’ailleurs
Enfin ils boivent aux dames
Qui leur donnent leur joli corps
leur donnent leur vertu
Pour une pièce en or
Et quand ils ont bien bu
Se plantent le nez au ciel
Se mouchent dans les étoiles
Et ils pissent comme je pleure
Sur les femmes infidèles
Dans le port d’Amsterdam...

L’òme s’es corcat còr ferit piech esquiçat
A bramat com’un lop davant lo fuec amurcit
A mes lo morre dins …

Legir tot

L’òme s’es corcat còr ferit piech esquiçat
A bramat com’un lop davant lo fuec amurcit
A mes lo morre dins lo cendre refrescat
A cercat lo perfum familiar
d’alhet, d’amor de naftalina
Dau sieu renho

Coma una pluma de ferre
Portada per lo vent dau chagrin
De darrier una nebla
Monta lo rire fòl dau diaul,
lo rire fòl dau diaul

Davant lo grand tilhul qu’assostava lu amics
L’ària es renduda peanta
per lo cant dei cigalas
Sus d’un costat dau camin encaladat
Lo brusc es negre dins la garriga
qu’es manco plus esposcada
Dei massons d’aur dei ginests

A genolhs sus la tèrra
dins la rason que tremòla
Sota la calor dau soleu dei tamisiers
Cerca un sinhau l’envueia de continuar
La sieu passejada d’òme
dins l’òdor de mòrt de misèria
Dau nòstre monde

Li aurà bessai dins la sang de la tèrra
Lo rire d’una bèla per crepar lu lorditges
Una tibla a cantat dins li sieu mans febroï
Per far gisclar lo perfum
d’alhet d’amor de naftalina
Dau nòstre monde

Lo soleu barona descauç
Su la tieu peu d’arena
Camina pelegrin, sus la dralha febroa
Si fa virar la tèsta …

Legir tot

Lo soleu barona descauç
Su la tieu peu d’arena
Camina pelegrin, sus la dralha febroa
Si fa virar la tèsta
A si lecar la brina
Quora corcada sus l’erba ti dones a la prima

REP : Quora mi cuenta un pantais
M’emberluga de tu

La branca d’un castanhier
Si clina capona
Per ti faire de nhonhas
D’una fuelha laugiera
S’auça devers lo ciel
Embriaga de tu
Quora amoroa fas fèsta embé la prima

Quora mi canta lo vent
M’emberluga de tu

La tieu envueia jugarèla
Laissa córrer lo folaton
E s’escapa bèla e liura sus d’autres paisatges
La tieu envueia jugarèla
Fa balar lo monde
Quora frema loba ti dones a la prima

Quora m’arpeja un esper
M’emberluga de tu

Lo zonzon dei moscas sus la carriera
Lo zonzon dei moscas sus la carriera
Lo cant dei pens que s’escapan …

Legir tot

Lo zonzon dei moscas sus la carriera
Lo zonzon dei moscas sus la carriera
Lo cant dei pens que s’escapan
Lo crit dei rires que s’escrasan

Lo soleu pica fòrt, son pas li vacanças
Lo soleu pica fòrt, son pas li vacanças
Un can suerbe lo canalet
La bèstia bauba à l’ària muda

Lu capuchons an minga votz, minga color
Lu capuchons an minga votz, minga color
Ti dion « vai pintar de gàbias »
Li es ren da veire, ren que si passa

Es mai un racònte de ma tanta la bòrnia
Es mai un racònte de ma tanta la bòrnia
Que sigon lu deques ò lu barbuts
Es lo pòble que paga la vida

La mòrt a jamai soterrat lo vent
La mòrt a jamai soterrat lo vent
E en lo ciel de la mar nòstra
La votz de Lounes es sempre liura
E dins lo ciel de la mar nòstra
La votz de Lounes es sempre viva

Lu bateus es segur
Reduron dins li caisses
Lo perfum dau grand larc
Lo gust dei sirenas
An dins la …

Legir tot

Lu bateus es segur
Reduron dins li caisses
Lo perfum dau grand larc
Lo gust dei sirenas
An dins la borda
La color de l’auta-mar
La liberta ferotge, dei corsas lontanis
Lu atras en colana
Porton lu pantais dei omes

Chouette c’est chouette
Mais les bateaux font peur aux mouettes

Lu marins dins lo port
An la peu boroclada
An dins li bornieras
Dei troçs dau monde
La color embriaganda
D’aquelu que s’en van
Culhir li legendas e lu uelhs dei filhas
Lu atras en colana
Porton d’oudors esotics

Lu bateus entretant
S’enganon quauquifes
Reduron dins li caisses
D’estranges cargamens
Lu marins vergonhos
Lu doi pens dins la merda
Escoton maluros, ondea lo mazout
Lu atras en colanas
An dei plumas enviscadi

De darrier lo vitrage dau car
Regarji passar lo país
Mi sembla ben, que se’n bate, me’n vau
Lu sovenirs …

Legir tot

De darrier lo vitrage dau car
Regarji passar lo país
Mi sembla ben, que se’n bate, me’n vau
Lu sovenirs rampinats
A cada maion,
Mi sembla ben que se’n baton, me’n vau

De temps en temps pani la vapor
Que mi barra la vista
Mi sembla ben que li a pus ren a veire
Emb’au det vau far
Un pròpi bèu dessenh
Mi sembla ben qu’es estat sempre aquí

E pura me’n bati, me’n vau

La mieu tèsta dondolèa
Paura maion emmascada
Lu fantaumes pietós si son esconduts
A cada virada ressauti
Un chícol inquiet
A crénher que mi revengue la memòria

Me’n vau pas cercar fortuna
Ò trovar un pantais
Ò Pierròt te n’an cuntat d’estrabòts
Siáu plus d’aicí, plus d’ailà
Lo conductor un pauc furbo
Mi sembla ben que fa tintinar li claus

M’asseoir sur un banc, cinq minutes avec toi
Regarder les gens tant qu’y en a
Ti parlar dau bòn temps, …

Legir tot

M’asseoir sur un banc, cinq minutes avec toi
Regarder les gens tant qu’y en a
Ti parlar dau bòn temps, qu’es mòrt ò revendrà
En serrant dins la man lu tieus dets
Donar a manjar, a de pijons babèus
E de punchas-pens per si rire
E audir lo tieu rire, faire calar lu barris
Sobretot sanar li mieu feridas
Ti cuntar un pauc coma èri pichon
Lu bonbons favolós
Que raubaviam dau merchand
Car en sacs e mintòs, caramelas a cent liras
E lu Mistral gagnants, e lu Mistral gagnants

Marchar sota la plueia, un moment embé tu
E regarjar la vida tant que ni a
Ti cuntar la Tèrra en ti manjant dei uèlhs
Parlar de la tieu maire un pauc gaire
E sautar dins li lònas per la faire rangolhar
Chapinar li cauçuras e si rire
E audir lo tieu rire com’ audiant la mar
S’en anar repartir en arrier
Ti cuntar sobretot lu carambars dau passat
E lu coco-bòers e lu vers « roudoudous »
Que n’en talhavan li labras, n’en degalhavan li dents
E lu Mistral gagnants, e lu Mistral gagnants

M’assetar sus un banc, un moment embé tu
Regarjar lo soleu que s’en va
Ti parlar dau bòn temps qu’es mòrt e m’en bati
Ti dire que lu marrits, siam pas nautres
Que se ieu siáu fòl, es ren que dei tieus uèlhs
Car an lo torna-cònte d’èstre doi
E audir lo tieu rire s’envolar finda aut
Que s’envolan lu crits dei aucèus
Ti cuntar enfin que cau aimar la vida
E l’aimar parier se
Le temps est assassin et emporte avec lui
Les rires des enfants
Et les Mistral gagnants, et les Mistral gagnants

Eu marcha solet dalin-dalan entre lu barris
Sota lo lume li a minga luecs a regarjar
Un morre de mossa …

Legir tot

Eu marcha solet dalin-dalan entre lu barris
Sota lo lume li a minga luecs a regarjar
Un morre de mossa bauba de paraulas
A lo regard alucinat d’un peis mòrt

Lo relòri marca l’ora d’un temps que passa pas
L’an vorgut a ginolhs a tròup asperar Chiqueta
A man revessa de la justícia lo juge l’a jujat
A lo regard alucinat d’un manigòrdo

Lo país dei indians chaplats a la libertat liberala
Li raiç en la sang si ditz la messa e la si sierve
Aquí fa pas bòn èstre negre e pensar
Aquí li ideas son blanqui coma lo cervèu d’un WASP

Un coe sus la taula s’enavisa dau monde
Mumia es lo fraire d’una familha umana
Dins lo corredor de la mòrt es pas embarrat
Ni a que luchan e qu’esperan en la libertat

Passatge Vauban
Lo garbin s’es fardat, au lume d’un fanau
Crés qu’embé un pau d’afart sembla un mainau
Lo garbin …

Legir tot

Passatge Vauban
Lo garbin s’es fardat, au lume d’un fanau
Crés qu’embé un pau d’afart sembla un mainau
Lo garbin su la vila, garda moc lu pantais
E vestit d’un rodo, dondolèa plan-plan

A piat lo silenci per tapa-miseria
Quan lu rires dei filhas
Scombula lu bateus

Passatge Vauban
Una armada à rage, posa per un pintre
Que vende dei mascarons su una baia anonima
Quauqui oras de gloria, passejon lur péadas
Sensa marqua l’aréna entra dubis e envuèias

E totjorn lo silenci à pena esflorat
Per la bressolada, dei gambas d’un pescadou

Passatge Vauban
Una merchanda de breus d’Africa o d’aqui
Estrenhe lo sieu manteu, li a finda dau vent
Un escrivan d’escrichs vans, en un compendi
Parla d’un pin maritime qu’a lo mau de mar

Lo silenci n’a una fora, replega li sieu canas
Quita lo paisage, sensa faire d’escandalos

Passatge Vauban
Lo garbin si desfila, dins lo remon de la vila
D’un darnié ressaut embala una réverbèra
Banhant d’un lutz violet, la mieu passejada
Dins lu pantais mocs
D’un can desflancat

En li polidi carrieras d’una vila confichada
Tant quieta, tant neta qu’es esquasi mòrta
Lo vent si fa discret per …

Legir tot

En li polidi carrieras d’una vila confichada
Tant quieta, tant neta qu’es esquasi mòrta
Lo vent si fa discret per pas desturbar lo presepi
Talament lo silenci fa frei en l’esquina
Que sobre lu barris, que sudan desesperats
Una cigala sota votz pròva de cantar

Lu escurs blu sant-joan
Pareisson verd d’aram
Ostatges volontaris
D’un pantais provençau,
paure pantais provençau

La rata que voleja dins lo ciel dau pòrt
Passa furtivament coma desbossolada
Per anar s’escondre davant tant de misèria
Talament la mùsica que monta de la vila
Repepilha lo cant d’una milícia a grand beret
E pòrta ben auta, la votz dei sieus mèstres

Lo drapeu roge e negre
Pareisse ben negre
Ostatge volontari
D’un pantais niçard,
paure pantais niçard

Anna si desvelha e s’escura lu uelhs
Drecha dins lo matin
s’enauça tot d’un còup
Per anar enterrar lu fantaumes que balan
Un bèu lume caud, monta de’n carriera
Lo lume soleu d’un pòble en marcha
Que pòrta en lo cant lo còr de Niça

La bèla aigla roja
Si pinta d’esper
Sobre li sieu alas ti cau anar
Segur Anna ti cau anar
Segurana ti cau anar

Tot li valadas, li montanhas
De Ferion au mont Bègo
Son dins l’oudor dei tieu berres
Senti aqueu perfum, firma …

Legir tot

Tot li valadas, li montanhas
De Ferion au mont Bègo
Son dins l’oudor dei tieu berres
Senti aqueu perfum, firma d’un pantais
Que quora sieu luenh dau mieu
Mi pòrta à maion

Ti teni dins lu mieu braçs
Coma auguessi dins li mans, la sang dau pais
Ti teni dins lu mieu braçs
Coma auguessi dins li mans lo cant dau pais

Sies la bofada de fumada
Que t’enmasca lo nas
Quora rostisson li castanhas
Sies lo gust de la chicorea
A la taula de la cohina
Un matin frescolin d’abriu

Per tot aco ti vòli ben
Ti vòli ben la bela, ti vòli ben

Sies lo remon de la Terra
Quora gonfla de calor
Laissa esboscar la prima
Sies l’orizont embrasat
Quora lo soleu si delega
Dins lo calabrun
Sies lo rire dau pòble
Que reversa lu barris
De la sieu preson
Sies lu uelhs dau pichon
Emberlugat davan lo sieu regal à calèna

Per tot aco ti vòli ben
Ti vòli ben la bela, ti vòli ben
Per tot aco ti vòli ben
Ti vòli ben la bela, ti vòli ben

Siam toi lu caga-blèas de Niça maritima
Felen de la potina, enfants de la Marina
Barbets Segurans de damon o …

Legir tot

Siam toi lu caga-blèas de Niça maritima
Felen de la potina, enfants de la Marina
Barbets Segurans de damon o d’en vila
Dau Nòrt a la brigada,
siam toi lu caga-blèas

Samedi c’est d’office
Quartier Saint Maurice
On n’a pas vue sur mer
L’horizon est rouge et noir
C’est le feu au Ray
Un còp de mai
L’univers c’est le Gym
Populaire Sud

A cent ans lo remon que bala
Es l’enfança, es l’enfança
A cent lo resson de la vila
E mi di : Issa niça...

Bandiera au balcon
Drapeu en lo vent
Lu gens s’arrecampan
Pissaladiera en mans
Montan lu cants
Ieu sieu lo pichon
Fier sus li espalas
De son paire que sauta (jompa)

Es lo pais niçard
Que si fa sentir
Per dire au monde
Siam encar aqui
Es lo pais niçard
Que ven encar un còp
Balar embè lo monde D’aqui, d’aia

Siam toi lu caga-blèa de Niça maritima
Felen de la potina, enfants de la Marina
Barbets Segurans de damon o d’en vila
Lo paire es Garibaldi,
la maire Catarina

Quauqu mòts d’aquí
Per lo monde alentorn
Au lume la memòria a un autre color
Lo romieu que vira
A …

Legir tot

Quauqu mòts d’aquí
Per lo monde alentorn
Au lume la memòria a un autre color
Lo romieu que vira
A la fet per dolor
L’aubre dont fan li crotz
Di : lo messia, non retornerà

Regarjatz un pauc
s’aqueu que marcha pas
A pas un clavèu en la tèsta
Regarjatz un pauc
aqueu que marcha pas
A bessai un clavèu en lo piech

Descadrar li fòtòs
Gardar la traça e legir
La maigrana imòble, fa la lemosina
Pauada coma l’asart
Sus la còrda a linge
Quora en la nuèch
Li nècholas arengan li fògas

Lo frei s’esconcassa
En cristals de glaça
Un enfant que brama, arresta lo temps
Aquela grata-quèqua
A gust dau denembre
Aspres, li sòrbas en otòbre

Quauqu mòts d’aquò
Per un òme assetat
Au lume la lemosina di un autre país
A una nebla cavau
Que li percorre la tèsta
Per un moment desclavelat, lo pòrta un pauc e pi...

Vòli portar un brinde en aquela flor
Que ne’n dona lo perfum Au mitan dau matin
Regarja l’amic soleu, fa …

Legir tot

Vòli portar un brinde en aquela flor
Que ne’n dona lo perfum Au mitan dau matin
Regarja l’amic soleu, fa tot lo camin
Per amagar de lume Tota aquela folia

Sus la plaça vielha,
per que lo jorn finisse
L’ombra d’un escur ven regar lo barri

Vòli portar un brinde per aquela rusca
Dont se fregan la peu Per cercar la calor
Ai brams, ai bisbilhis d’una votz que s’aluenha
Sovenirs estrànsols D’un jorn de cocanha

Sus la plaça vielha,
per que lo jorn finisse
L’ombra d’un escur ven regar lo barri
Sus la plaça vielha lu ressons dau jorn
S’entressan ai estelas
per asperar lo soleu

Vòli portar un brinde a la tèrra a la vida
La luna en lo sieu vòl espera la plueia
Ai cantons, ai silencis dau banc de pèira
A la sieu vielha pèu
que ne’n cuenta la raissa

Vòli far un enclin, per un sera d’estiu
Quora li certitudas s’en van en ravaria
Ai escorchs, ai viradas
d’un camin tròup drech
Lu castèus d’arena en jamai de crotelas

Sus la plaça vielha,
per que lo jorn finisse
L’ombra d’un escur ven regar lo barri
Sus la plaça vielha lu ressons dau jorn
S’entressan ai estelas
per asperar lo soleu