A la Bastida i a doas filhas
Que se vòlon maridar (bis)
Que se vòlon maridar
Aquelas filhas
E ieu …

Legir tot

A la Bastida i a doas filhas
Que se vòlon maridar (bis)
Que se vòlon maridar
Aquelas filhas
E ieu tròbi que fan plan
Tant son polidas.

Una ne vòl prene un fabre
E l’autra un cordonièr. (bis)
E l’autra un cordonièr
La pus polida
Per ne tirar son linhòl
Dins sa botiga.

Ròsa diguèt a sa maire
Qu’aprestèsse lo sopar (bis)
Qu’aprestèsse lo sopar
Que siague onèste
Lo cordonièr deu passar
Cal que s’arrèste.

Las muralhas son de pèira
Lo solelh non las fond pas (bis)
Lo solelh non las fond pas
Ni mai la luna
Tot garçon que fa l’amor
Fa pas fortuna.

Lo chaval es a l’estable
N’es selat e mai bridat (bis)
N’es selat e mai bridat
Pè a l’estriu man a la sela
E lo capèl a la man
Bonjorn la bèla.

Ieu n’aviái milh menut, lo boc lo me manjava (bis)
Lo boc a milh, bocaire boquil
Tastaràs pas pus de …

Legir tot

Ieu n’aviái milh menut, lo boc lo me manjava (bis)
Lo boc a milh, bocaire boquil
Tastaràs pas pus de mon milh.

Apuèi ne ven lo lop, per ne manjar lo boc
Lo lop a boc, lo boc a milh, bocaire boquil
Tastaràs pas pus de mon milh.

Apuèi ne ven lo gos, per ne manjar lo lop
Lo gos a lop, lo lop a boc, lo boc a milh, bocaire boquil
Tastaràs pas pus de mon milh.

Apuèi ne ven la barra, per ne batre lo gos,
La barra a gos, lo gos a lop, lo lop a boc, lo boc a milh, bocaire boquil
Tastaràs pas pus de mon milh.

Apuèi ne ven lo fuòc per ne brutlar la barra,
Lo fuòc a barra, la barra a gos, lo gos a lop, lo lop a boc, lo boc a milh, bocaire boquil
Tastaràs pas pus de mon milh.

Apuèi ne ven l’aigueta per atudar lo fuòc,
L’aigueta a fuòc, lo fuòc a barra, la barra a gos, lo gos a lop, lo lop a boc, lo boc a milh, bocaire boquil
Tastaràs pas pus de mon milh.

Apuèi ne ven lo buòu, per ne beure l’aigueta,
Lo buòu a l’aigueta, l’aigueta a fuòc, lo fuòc a barra, la barra a gos, lo gos a lop, lo lop a boc, lo boc a milh, bocaire boquil
Tastaràs pas pus de mon milh.

De caminar dins lo fred de la nèit,
aviam trapat aquel estable vièlh.
De jaire dins la palha èrem contents, …

Legir tot

De caminar dins lo fred de la nèit,
aviam trapat aquel estable vièlh.
De jaire dins la palha èrem contents,
per una nèit dedins non pas al vent.
Acoconats al caud tu contra ieu,
montèt una cançon dal monde vièlh.
Acoconats e los èlhs dins los èlhs,
montèt una cançon d'un autre temps.

Un draconet* sortiguèt de la palha
l'ombrilha lo fasiá brave ganèl.
En se trufant se botèt dins la dança
e d'un còp desrevelhèt lo tropèl.
Se penjolèt a la coga de l'ase
que recanèt, petnèt e l'escampèt.
Fotèt còpsec un estrevelh dal diable
e s'entornèt dedins lo monde vièlh.

de caminar dins lo fred de la nèit...

l'Òme-pelut* sortiguèt de la palha.
Fintava cossí cavar l'ataüt.
la Cacha-vièlha* t'afustèt la dalha,
Tanta Chiqueta* li tombèt dessus.
Una mitona* al canton romegava.
Darrièr'l portal fiulava Bardanís*.
lo Paisan, quilhat, nos agachava
despietadós nos a fòrabandits.

Se sèm trapats dins lo fred de la nèit.
Avèm daissat aquel estable vièlh.
De jaire dins la palha, èrem contents,
per una nèit dedins non pas al vent.

*personatges de la mitologia lengadociana.

A son davant la tèrra redolava
una greseta doça, bona grava
prigonda e fresca ont l’araire dintrava
e lo boièr …

Legir tot

A son davant la tèrra redolava
una greseta doça, bona grava
prigonda e fresca ont l’araire dintrava
e lo boièr laurava.

Aviá laurat tot lo manne del jorn,
aviá polsat just lo temps de miègjorn,
la nuèit tombèt e laurava totjorn
a la luna montava.

A son davant la tèrra redolava
la glèba viva a sos pès s’engrunava,
de vent a vent las regas ondejavan
e la mossa cantava.

Tota la nuèit se faguèt d’òrs rossèls,
lo clar de luna encantèt los morrèls,
mancava pas una estèla dal cèl
e lo boièr laurava.

Lo clar de luna a sos pès redolava,
òr de la nuèit barrejat a la grava
lo clar de luna a sos pès s’enterrava
e lo boièr virava.

Lo muòl falet tirava sens esfòrç,
tira de buòu, tira doça dals fòrts
e s’un còp l’òme apiejava sul mòrs
la luna s’estonava.

Lo que passèt, aval, devèrs marin,
per l’agachar s’arrestèt sul camin
puèi reprenguèt son pas cap al matin.

A son dabant la tèrra redolava,
l’òr de la nuèit a sos pès s’enterrava
de vent a vent las regas ondejavan
e la luna montava.
A son davant la tèrra redolava
una greseta doça, bona grava
prigonda e fresca ont l’araire dintrava.
A son davant la tèrra redolava
l’òr de la nuèit barrejat a la grava
de vent a vent las regas ondejavan
e la luna montava.

La republica nos penchena
al ras dal còl amb un rastèl.
Los ministres son pas en pena :
s'engraissan coma …

Legir tot

La republica nos penchena
al ras dal còl amb un rastèl.
Los ministres son pas en pena :
s'engraissan coma de porcèls.

Fraternitat dempuèi d'annadas
s'amaga dins nòstre drapèl.
Ara capeja, fièra e crescuda,
malgrat l’asir e mai d’un flèu.

Quilhada e bèla nos saluda,
alucarà nòstre flambèl
qu’avuglarà la raça caluga
d'ont venon mèstres e borrèls.

Cridarà : « Patz, Libertat, Justicia,
en davant ! Es l’ora propicia !»
Farà lo pòble urós e fòrt !

Fraternitat dempuèi d’annadas...

Alarga lo bonur sus la tèrra,
espanta los òmes de guèrra,
fa tremblar los òmes de mòrt.

Quilhada e bèla nos saluda...

Cridarà : « Patz, Libertat, Justicia...

Que la republica nos penchena
al ras dal còl amb un rastèl.
Los ministres son pas en pena :
s'engraissan coma de porcèls.

La pluèja tomba fina
sul fieiral, pel camin.
La pluèja tomba fina,
nautris bevèm de vin.

Sus una vièlha taula …

Legir tot

La pluèja tomba fina
sul fieiral, pel camin.
La pluèja tomba fina,
nautris bevèm de vin.

Sus una vièlha taula
aquí dins un canton,
sus una vièlha taula
demandam un pinton.

La canal totjorn raja
e podèm pas sortir.
La canal totjorn raja
e demoram aicí.

Botelha, puèi botelha,
fasèm perir d’argent.
Botelha, puèi botelha,
mas totis sèm contents.

Deman serà pas fièira,
nos caldrà trabalhar.
Deman serà pas fièira,
uèi nos anam bandar.

La pluèja tomba fina
sul fieiral, pel camin.
La pluèja tomba fina,
nautris bevèm de vin.

Un astre de farfantèla brandilha coma una canta,
coma una vibracion de l'aire.

Es la dança de l'estela que m'irisa …

Legir tot

Un astre de farfantèla brandilha coma una canta,
coma una vibracion de l'aire.

Es la dança de l'estela que m'irisa la perpèla e m'entusa lo cervèl
e m'escampa dins l'espèra d'una granda borreiada
sens frontièra entre desir e matièra,
sens frontièra entre l'atòme e l'amor,
entre l'amor e la jòia
e la jòia e los pès e la tèrra e la dança e la posca e la posca e l'estelam,
l'estelam e lo void,
lo void e lo desir.

Dal camin-de-Sant-Jaume al camin de l'ostal,
vesi pas qu'una dralha e me mena a ta pèl.

La galina a perdut lo pè
coquina de galina
La galina a perdut lo pè
coquina de galina
perdut lo …

Legir tot

La galina a perdut lo pè
coquina de galina
La galina a perdut lo pè
coquina de galina
perdut lo pè

La galina a perdut lo pè
Li cridam « coquina !
Quora te cantaràs dins l’ola ? »

La galina a perduda la camba
coquina de galina
La galina a perduda la camba
coquina de galina
La camba lo pè, perdut lo pè

La galina a perdut lo pè
Li cridam « coquina !
Quora te cantaràs dins l’ola ? »

La galina a perduda la coga
coquina de galina
La galina a perduda la coga
coquina de galina
La coga la camba, la camba lo pè, perdut lo pè

La galina a perdut lo pè
Li cridam « coquina !
Quora te cantaràs dins l’ola ? »

La galina a perdut lo cap
coquina de galina
La galina a perdut lo cap
coquina de galina
Lo cap la coga, la coga la camba, la camba lo pè, perdut lo pè

La galina a perdut lo pè
Li cridam « coquina !
Quora te cantaràs dins l’ola ? »

La galina a perdut lo bèc
coquina de galina
La galina a perdut lo bèc
coquina de galina
Lo bèc, lo cap,lo cap la coga, la coga la camba, la camba lo pè, perdut lo pè

La galina a perdut lo pè
Li cridam « coquina !
Quora te cantaràs dins l’ola ? »

La galina a perduda la lenga
coquina de galina
La galina a perdut la lenga
coquina de galina
La lenga lo bèc, lo bèc, lo cap,lo cap la coga, la coga la camba, la camba lo pè, perdut lo pè

La galina a perdut lo pè
Li cridam « coquina !
Quora te cantaràs dins l’ola ? »

La nèit es estelada
e la vila esclairada.
Daissa pel bassin trum
de rajadas de lum.
E coma una irondèla …

Legir tot

La nèit es estelada
e la vila esclairada.
Daissa pel bassin trum
de rajadas de lum.
E coma una irondèla
vòla una barcarèla
sus l’aiga que fresís,
se rufa, entrelusís.
A grailes e guitarra,
lusèrnas, votzes claras
de joves e galants
- tot fug en tremolant.
Atal dins la vidassa,
los vièlhs dison que passa
amor, gaug e vertut -
la bèla joventut.

La vila, chica-chaca! Dobrís los contravents.
Los èlhs enfafarnats badant al jorn venent
se fan traucar de lutz.
Las lengas …

Legir tot

La vila, chica-chaca! Dobrís los contravents.
Los èlhs enfafarnats badant al jorn venent
se fan traucar de lutz.
Las lengas empegadas bufan d'aire pudent de sas bocas de nèit.

E la mar alenava.

La vila zinga-zanga! Son metal refrenís.
Los carris rodassejan, rasclant lo vent marin. La benzina bolhís.
Lo quitran n'a embeugut lo negre de la nèit. La luna s'enfugís.

E la mar alenava.

La vila chifra, charra, fasent lusir lo zinc.
Goteta de cafè dins lo lum dal culhièr. Lo blanc fons dins lo negre
e las lengas amaras e las lengas sucradas blagan dempuèi totjorn.

E la mar alenava.

La vila pica-pacha ! Fa claronar l'argent.
Tindarà pas tant fort coma brama lo cèrs, coma plora lo còr.
Jos la tòla e la tela, en aval de Robina s’amaga la misèra.

E la mar alenava.

Lo barcòt es de papièr, lo dal paure marinièr.
Aima l'aiga lo barquièr, melhor que lo rabassièr.
B'aima de daissar …

Legir tot

Lo barcòt es de papièr, lo dal paure marinièr.
Aima l'aiga lo barquièr, melhor que lo rabassièr.
B'aima de daissar limpar
sa paura barca pel canal.
A l'aigueta lo badalh
pes qu'a la tèrra lo trabalh,

Lo chaval ne pòt pas mai que rabala, que rabala,
lo batèl, ribon-ribaina, sus las ribas dal canal.
Un còp rire, un còp plorar, la barca va.

Entre la mar e la mar dins sa barca de misèra,
las anguialas per serena e las filhas sus la tèrra.
Se demanda consi faire
per las aimar sens las banhar.
Son de tèrra, òu ! Pecaire!
Voldriá pas tot enfangar.

Lo chaval...

Vòl cambiar paure animal, l'aiga fosca dal canal
per un sòmi d'aiga-sal, d'ipocamp e de coralh.
Es prèst a far monts e mars, trigossar tot çò que cal
e daissar per un fanal lo platanhèr senhoral.
Se vòl negar dins la mar,
e puèi dins l'aire s'esvanir
per tombar en plèja fina
sus las ribas dal canal.

Pel moment ne pòt pas mai que rabala, que rabala,
lo batèl, ribon ribaina, sus las ribas dal canal.
Un còp rire, un còp plorar, la barca va.

Venguèt lo poleton pichon, lo paure,
Jos una garba dal plunjon, se claure,
Una garba dal ligador, tombada,
Per una …

Legir tot

Venguèt lo poleton pichon, lo paure,
Jos una garba dal plunjon, se claure,
Una garba dal ligador, tombada,
Per una annada de meisson, granada,

Perqué dire lo poleton ? La filha…
La siá lenga, coma un fisson, se quilha.
Me cal gardar lo seu poton, la sarri,
Ni per correg, ni per boton, sul carri.

Deman sarà l’escodeson, la trima…
Una man cèrca dal teton, la cima.
Que se bolègue per de bon, l’esquina !
Aquí, boisson contra boisson, l’espina.

Se n’es anat lo poleton, se claure,
Me demòra lo ligador, lo paure !
La garba, torna sul plunjon, calcada.
Aital sarà nòstra meisson, granada.

Cap amont cap amont, amont naut, vira lo vira-l’ast, amont naut,
de solelh en solelh, l’estelum tot per brasa.
Cap …

Legir tot

Cap amont cap amont, amont naut, vira lo vira-l’ast, amont naut,
de solelh en solelh, l’estelum tot per brasa.
Cap amont cap amont, amont naut, vira lo vira-l’ast, amont naut,
lo Camin-de-Sant-Jaume, l’espandi tot embauma

de son perfum de fèsta, son odor de frigola,
de costèla rostida, de graissa rabinada,
de son odor d’alhet e de pan dins lo fornet e d’olius argentats.

Cap amont cap amont, amont naut…

a l’ora aperetiva de granda vesinada,
que torna fa lo monde a bèlas anisadas,
la raja dal solelh, que li fan grasilhar d’anhèl.
Son los òmes que mestrejan lo fuòc.

cap amont cap amont, amont naut…

de cant de taulejada jol tropelàs d’estelas,
l’amoreta punteja e lo piston flaireja,
nolença de susor e de vin roge e de nèit
e de rire de bal.

cap amont cap amont, amont naut…

Ma princessa te vas al lènc de ieu, véser cossí vira lo monde.
Aquò fa pas paur que totjorn te’n …

Legir tot

Ma princessa te vas al lènc de ieu, véser cossí vira lo monde.
Aquò fa pas paur que totjorn te’n tornas aquí dins ma calor.
Manhagueta fa ja un bon moment que te confla de far la ronda.
Te cal destacar que totjorn saràs segur de mon amor.

Soi plan pron un tròç de tu. Siás plan pron un tròç de ieu.
As rason se cal pas mesclar !

Ma polida, totjorn te vas flairar de que sembla l’aire dal monde,
totjorn t’enanar per aprener a prene lo vent sul nas.
Ma filheta totjorn te vas fretar a las roncas vivas dal monde.
Aquò fa pas paur que totjorn saràs segur de mon amor.

Soi plan pron un tròç de tu. Siás plan pron un tròç de ieu.
As rason se cal pas mesclar !

Mon ase n'es entristesit,
que i aviá lo dejós
e i aviá lo dessus.
La nuèit coma lo jorn
que …

Legir tot

Mon ase n'es entristesit,
que i aviá lo dejós
e i aviá lo dessus.
La nuèit coma lo jorn
que venga ombra o lutz
lo monde dal dejos
vessava per dessus.

Mon ase n'es entristesit
que i aviá lo dejós
e i aviá lo dessus.
Sembla que lo dejós
pòsca pas jamai pus
embelinar los jorns
e las nèits de diguns.

Mon ase n'es entristesit.
Qual es qu'a fait la lutz? la sompa o la luna?

Mon ombra e ieu sèm coma posca e vent.
Mon ombra e ieu. L'ironda voldriá ben
volar en parelh coma …

Legir tot

Mon ombra e ieu sèm coma posca e vent.
Mon ombra e ieu. L'ironda voldriá ben
volar en parelh coma mon ombra e ieu.

Se lo monde vòl pas de mon cant, mon ombra e ieu se'n acontentam.

La part negra de ieu mon còs s'arranquèt
e pensòl
mon còs l'escampèt.

La part negra de ieu qu'a pas jamai vist
lo solelh,
ò paure de ieu !

A mon ombra la comba li pèga a la pèl
lo camin
li pèga a la pèl.

Caminam per lo monde mos pès dins los seus
ma cançon
paga lo cantèl.

Tombaràn dins la tomba ma carn e mon ombra.
Sens calelh
se viraràn d'èlh.

Se lo monde vòl pas de mon cant, mon ombra e ieu se'n acontentam.

Non d’un gòi!
Me cal anar petar cada còp
per anar cantar borrèia,
amont naut, borrèia, veni d’aval.
Cap amont …

Legir tot

Non d’un gòi!
Me cal anar petar cada còp
per anar cantar borrèia,
amont naut, borrèia, veni d’aval.
Cap amont naut e passi lo còl
e rodèla rodèla
país bassòl e veni d’aval
e cal que cante coma cal.
Cap amont naut e passi lo còl
e rodèla rodèla
Agassac, Severac e l’Aubrac
que soi pas arribat.