Viviáu dins una cabana
Urós coma un capelan,
E lo matin lei campanas
Me revilhavan plan- plan.
Un bèu jorn, …

Legir tot

Viviáu dins una cabana
Urós coma un capelan,
E lo matin lei campanas
Me revilhavan plan- plan.
Un bèu jorn, una pacana
Plus polida qu’un diamant,
Venguèt sota ma platana,
E me prenguèt per la man.
I a mai de mila manieras
De rire e de s’amusar,
Mai siás un pauc cigaliera
De me l’aguer prepausat!

Ma pichota Josefina,
Escusa-me, vòle pas,
Sabes qu’ai pas la crespina,
Ai tròp paur d’èstre agantat.

E veniá de Barbentana
O belèu de Cavalhon,
Mai un còp de tremontana
Li auborèt son cotilhon.
Li ai vist sei debàs de lana,
Ne’n siáu restat tot colhon.
E en vesènt mon engana,
Me faguèt un gròs poton.
I a mai de mila manieras
De rire e de s’amusar,
Mai siás un pauc pistachiera
De m’aguer ren demandat.

Ma pichòta Josefina,
Siáu talament tresvirat,
Per teis uelhs, ta talha fina,
Qu’a tei pès me siáu clinat.

Totei dos dins ma cabana,
Coma un parèu d’ortolans,
La freg e mai la chavana
Se ne’n trufarem tot l’an.
Anèm samenar la grana,
I aurà de blat per lo pan.
Vaquí mai la tremontana,
Anem, balha-me ta man.
As de polidei manieras
Per rire e per t’amusar,
E siás totjorn matiniera
Per cantar e per dansar.

Ma pichota Josefina,
De tei peus color de blat,
E de ta votz tant calina,
Siáu completament fadat!

Anava far - per èstre exacte -
Mila ans e una nuèit dissabte
Qu’aviás mudats los gatons,
Barrada a clau …

Legir tot

Anava far - per èstre exacte -
Mila ans e una nuèit dissabte
Qu’aviás mudats los gatons,
Barrada a clau la portanèla
Sus nòstra amistat orfanèla,
Menats dins una autra vanèla
Tos sabatons ;
Mila ans e n’aviam mal encara
Qu’un matin sens para ni gara,
Plan recaptat, plan niquèl,
Aviás sus un còp de cardina
De l’ostal fugit en sordina,
Pel cuolet d’una campardina
Fait Sant Miquèl.

Refranh
Es fèsta los gojats,
Podèm faire bombança,
E no’n fotre un tibat.
D’òli n’avem unchats
Los grilhs de l’ensalada
D’una brava rajada
Josèp es arribat. (bis)

Çò pus que nos nafrava, pensi
Qu’es l rambalh de ton silenci :
Nos despertava la nuèit
Coma d’unes còps la pendula
Quand cèssa dins lo vestibul(a)
Sa tica-taca noctambula
A negrenuèit.
E la poison de ton abséncia
Nos empebrava l’existéncia,
Ne perdiam nòstre azimut,
Esperant coma un antidòt(a)
Un còp de fial, una cartòta,
Mas pas res, dins nòstra vidòta
Tot èra mut.

Al refranh

E gar’ t’aquí sus l’endalièra
Que ta degaunha familièra
Torna puntejar lo nas,
Gar’ t’aquí tornamai que trona
Ta votz al fons de nòstra androna
E que ton gargamèl cambrona
Qualque bramàs.
Vièlh falimard, falsa cadaula,
Sarra-te lèu que sus la taula
As lo laguiòla dobèrt.
Per tu i aurà totjorn la sopa,
Un talh de cambajon de copa,
Per rotlar de tabat de tropa,
Jaç e cobèrt.

Al refranh

E tornamai, fotral d’aisina,
Ton tròç d’acordeon bronzina
A ne donar lo bescòr
Una ressèga non-parelha
Que, se desprofiècha l’aurelha,
Ben mai que lo sang de la trelha
Caufa lo còr.
Alara juscas a matinas
Farem rajar de las cantinas
L’arma del vin dins los gòts ;
La sòm serà pas un afaire,
E, quora grèu, quora trufaire,
Lo monde vièlh, l’anam refaire
Coma autres còps.

Al refranh

Josèp paure fidèl, lo jorn s’arestarà
E cresi qu’aquela ora, la nuèit demorarà.
E dins l’estable negra la femna qu’a …

Legir tot

Josèp paure fidèl, lo jorn s’arestarà
E cresi qu’aquela ora, la nuèit demorarà.
E dins l’estable negra la femna qu’a pas tocat
Va mestra aquí al mond l’enfant que voliás pas.
Mas aquel que va venir es pas dieu mas un òme
E va viure aicí per far somiar lo mond per far somiar lo mond.

Dessus un pauc de palha, l’enfant es aribat.
La femna que lo portava se podiá pas levar.
Quand sonava lo paire cridava Gabrièl !
Aquel d’aquela afaire ne dubrís pas un uèlh.
L’enfant que n’es nascut es pas dieu mas un òme
E n’es vengut aicí per far soscar lo mond per far soscar lo mond.

Josèp paure fidèl, es tu qu’as tot perdut,
Lo biau, l’ase, la feda, tot çò qu’aviá cregut.
Quand l’enfant a marchat, sa maire s’es levada
Per pas a pas seguir son ombra sul camin.
Mas aquel sus lo camin es pas dieu mas un òme
Marcha solet aicí per far correr lo mond per far correr lo mond.

A l’oumbréto d’un poumè
Jouano sé paousaouo
Jouano sé paousaouo ensa
Jouano sé paousaouo enla
Jouano sé paousaouo

Un boussut …

Legir tot

A l’oumbréto d’un poumè
Jouano sé paousaouo
Jouano sé paousaouo ensa
Jouano sé paousaouo enla
Jouano sé paousaouo

Un boussut vénc a passa
Que la régardaouo
Que la régardaouo ensa
Que la régardaouo enla
Que la régardaouo

Que régardos tu boussut ?
Que soun trop pichouno
Que soun trop pichouno ensa
Que soun trop pichouno enla
Que soun trop pichouno

Pér ta pichouno que sios
Caou qué sios ma mio
Caou qué sios ma mio énsa
Caou qué sios ma mio énla

Séta mio bos que sio
Cau qué ta bosso saouté
Cau qué ta bosso saouté énsa
Cau qué ta bosso saouté énla

Sé ma bosso déou saouta
Adiu praouo jouano
Adiu praouo jouano énsa
Adiu praouo jouano énla

Tota la santa jornada
çai siam condamnats a trimar
Paurei bèstias encadenadas
A la machina a emmerdar.
N’i a pron …

Legir tot

Tota la santa jornada
çai siam condamnats a trimar
Paurei bèstias encadenadas
A la machina a emmerdar.
N’i a pron d’aquela panada,
En galèra toei lei tracàs !
Fau que s’acabe la plorada,
Ven lo temps de s’estrambordar.

Jovent ! Jovent !
Es pas sople totei lei jorns,
La misèria jamai non cessa
I a de qué devenir falord !
Arriva lèu aquí que i a pressa
De Balèti vaicí lo retorn.

Qui a dit qu’il fallait éteindre le feu o fada,
Qui a dit qu’on ne pouvait pas être heureux, je le crois pas.
Non, cousin, ne te laisse pas emboucaner par tout ça,
Le bonheur c’est quelque chose auquel on a tous droit.
On est venu pour se dire ce qu’ailleurs on ne dit pas
Rassemblé dans un fou rire qui ne s’arrête pas,
Le micro est ouvert jamais il ne se fermera,
Place ! Place ! Laissez revenir les joyeux raggas.

Damisela ten ti lesta !
Per Balèti fau si pimpar,
A ser impòrta que la festa
Interdiccion de peginar !
Manda lei botilhas e lo resta,
Que siam cauds e volèm cramar,
Sas, tot çò que nos pren la testa,
Per defòra, l’anam escampar.

Débouche le vin s’il est bon
Et ne nous fais pas le coup de la cuvée du patron,
On ne veut plus d’à-peu-près, on veut le dessus du panier,
On veut le meilleur et en plus on le veut à bon marché.
On veut plus subir le labeur comme au temps de l’antiquité,
On voudrait que cessent les pleurs des mamans dans le monde entier,
On veut la radio en couleur et des fréquences par milliers,
Et que sorte des hauts parleurs le bon son qui nous fait danser.

Musica bolega la plaça,
Lo mescladís es a dansar,
S’entende lo tròn de la bassa
E cu poiriá nos arrestar.
Deis embocants, ges de traça !
I a ren aicí per l’agradar,
Viam partir totei leis estrassas
N’esperant que tornaràn pas.

Le son est là, le son est en place,
Le selecta pour nous se décarcasse
C’est les Dj’s qui brisent la glace,
Dédicacé à toutes les bombasses.
C’est un péché que de frotter sur place
Mais dites-moi qui trouve ça dégueulasse ?
Aïoli et bien fracas, étourdis par la basse
La nuit s’éternisera sans que jamais on se lasse.

Joyos son ieu e ai mestier
De far plazer a bona gen,
D’onrar jocglars, d’amar joven,
De dar enanz que …

Legir tot

Joyos son ieu e ai mestier
De far plazer a bona gen,
D’onrar jocglars, d’amar joven,
De dar enanz que hom no’m quier ;
E qan del tot no’n ai poder,

Slivals que non fasa parer,
Quant autr’o fai, que’m sia belh ?
Qu’adoncs fai d’autruy flors capelh,
E suy tengutz cortés pels pros
E enemix dels enujós.

Jo'n sòi anat tant sòi tornat,
Tranlanla ladéraï
De França en Catalonha

Que jamei los mens uelhs n'an vist
Tant …

Legir tot

Jo'n sòi anat tant sòi tornat,
Tranlanla ladéraï
De França en Catalonha

Que jamei los mens uelhs n'an vist
Tant gentilha persona

Afaïçonada de son còs
Estreta de cintura

Qu'a los uelhons com l'esparvèr
La boca de mesura

Entertant que Julia
Tant per tant s’adromiva,
Clucant sas perperinas
En bohar tot shoalinas,

Un mosquilh deu solèr de la …

Legir tot

Entertant que Julia
Tant per tant s’adromiva,
Clucant sas perperinas
En bohar tot shoalinas,

Un mosquilh deu solèr de la crampa
Vien chacar l’aurelha de Simin,
Hens l’escurèr que cerca la lampa
Nh’auta borrocha suu dit minin.

Julia qui drom aquiu au ràs
Jamei au son torn ne’s hè chacar
I a parièr quauqu’arren qui ne va pas !
-Chò, Simin, la cau pas desvelhar.

Julia s’arrevirà
Cap a nh’aute saunei
Tot dòi perpelejà
Entà dromir din mei

Quilhat, maishant, Simin qu’ei tot nervis
A cercar lo mosquilh mauhasèc,
Lo qui s’arrossèga lo son devís,
Tà l’empachar de dromir, au men !

Julia qui drom...

Julia qu’orbi los uelhs,
S’èra plan repausada.

Drom, anjolina,
Drom, berojina,
La nueit se carga de tant de sauneis,
Boha candela,
Aluga estela,
Sarra’m lo dit e …

Legir tot

Drom, anjolina,
Drom, berojina,
La nueit se carga de tant de sauneis,
Boha candela,
Aluga estela,
Sarra’m lo dit e cluqueja los uelhs.

Qu’as un papà,
Un papà de musica,
Marchan de calicas,
Un drin hou,,
Que’t pot pintrar
Ua maison blua,
O pausar la lua
Suu linçou.

Que seràs, tu?
Princessa o aulhèra,
Montanha o ribèra,
Cor de cap,
D’on seràs, tu?
Quin averàs l’ombra?
D’aci o deu monde?
En libertat.

Ou----------------------- belèu bèn, belèu bèn
Ou----------------------- belèu bèn, belèu bèn.

Aflato-te de iéu
Ai besoun de parla
Parla un pau …

Legir tot

Ou----------------------- belèu bèn, belèu bèn
Ou----------------------- belèu bèn, belèu bèn.

Aflato-te de iéu
Ai besoun de parla
Parla un pau de tu, de iéu
Jusqu’à deman belèu
Belèu jusqu’à la mort.

Encaro sabe pas
Lou tèms que durara
L’amour que vèn de coumença
Jusqu’à deman belèu
Belèu jusqu’à la mort.

Se jitan dins l’amour coume dins un desvàri
Festejan chasque jour coume un anniversàri
E iéu te doune tout
E te dounes à iéu
Disèn qu’anaren jusqu’au bout
N’en sabèn rèn de tout
Disèn que l’on ié crèi
Mai sabèn pas de qu’èi

Iéu sabe pas enca
Lou tèms que durara
L’amour que vèn de coumença
Jusqu’à deman belèu
Belèu jusqu’à la mort.

Tóuti dous dounan d’èr en de bestiàri fer
Qui se mordon quàuqui fes pèr s’ama enca mies
Jamais es esta fa
Jamais noun se fara
Em’un pau de terro e de fiò
Mai grand amour en liò
Plus bel amour qu’au
Plus bel amour que tu

Iéu sabe pas enca
Lou tèms que durara
L’amour que vèn de coumença
Jusqu’à deman belèu
Belèu jusqu’à la mort

Una nuèit d’ivèrn coma d’autras
Erem cinc al canton del fuòc
Per tu jogavi la guitarra
Compreniás pas la lenga …

Legir tot

Una nuèit d’ivèrn coma d’autras
Erem cinc al canton del fuòc
Per tu jogavi la guitarra
Compreniás pas la lenga d’Òc.
Pòble de paures sens camisas
Un vièlh mantèl tot petaçat
Aquò èra tota ta mesa,
Lo drapèu d’un paure exilhat.

Anem fraire de vida
Tu siás partit de ton pais
Per demorar al meu ieu cridi
Mon cant d’espèr vòl far lo tèu.

Portavem de pan de cantinas
Per tu e tos fraires de freg
De còps te fasiam la cosina
E lo fum montava al pèch.
Alavetz la nuèit era longa
Faita de musica e de crits
T’endormissiás coma una soca
Nos anàvem sens far de bruch.

Un vintenat de cigaretas
Un parelh de litres de vin
Nòstre Nadal era plan redde
mas l’amistat era aqui.
Lo temps a passat sus ta vida
I a pas mai de fuòc dins l’ostal
Benlèu siás tornat en Ongria
O ben siás mòrt a l’espital.

Adieu fraire de vida
Se siás tornat dins ton pais
Per demorar al meu ieu cridi
Mon cant d’espèr vòl far lo teu.

Jutjatz un pauc, de quinta sòrta
lo bòn Jesu es a cubert
Non li a ni fenestra, ni pòrta,
aquel …

Legir tot

Jutjatz un pauc, de quinta sòrta
lo bòn Jesu es a cubert
Non li a ni fenestra, ni pòrta,
aquel estable es tot dubert
E fai un’aura qu’es pus fòrta
que non sarà de tot l’iver

Aquel Enfan dona dins l’ama
Es tot nud sus de palhossas
e sa maire, la bòna dama
Li vodrié caufar son pedas
Mai come n’i a ni fuec ni flama
Lo li met fret come de glaç

N’i a que dison que l’Enfan plora
Per ieu, l’ai ren ausit plorar
Vodrieu que me diguesson quora
An vist que se sié rancurat
Eu s’acostuma de bòn’ora
Ei torments que deu endurar

La bòna Vierge es fòrt modesta
Dins una granda umelitat
Pòde pas vos dire lo resta
De toi lei trèts de sa beutat
Car lo vuel c’a sus la testa
M’en a ben raubat la mitat

S’es jamai vist dins la natura
Ren de si doç, ren de si beu
Es pus blonda que la daurura
Cent fes pus doça que lo meu
Vos vodrieu faire sa pintura
Se sabieu menar lo pinceu

Kalenda maya

ni fuelhs de faya
ni chanz d’auzelh ni flors de glaya
non es que m·playa,

pros domna glaya, …

Legir tot

Kalenda maya

ni fuelhs de faya
ni chanz d’auzelh ni flors de glaya
non es que m·playa,

pros domna glaya,
tro qu’un ysnelh messatgier aya
del vostre belh cors, que·m retraya
plazer novelh qu’amors m’atraya,
e jaya

e·m traya
vas vos, domna veraya;
e chaya

de playa
·l gelos, ans que·m n’estraya.

Ma belh’amia,

per Dieu no sia
que ia·l gelos de mon dan ria;
que car vendria

sa gelozia,
si aitals dos amans partia;
qu’ieu ja joyos mais no seria,
no jois ses vos pro no·m tenria;
tal via

faria,
qu’om ia mais no·m veiria;
selh dia

morria,
donna pros, qu’ieu·s perdria.

L’abelha a la vitra de l’auba carga de belugas d’estièu

E se garda lo plen solelh a la poncha del …

Legir tot

L’abelha a la vitra de l’auba carga de belugas d’estièu

E se garda lo plen solelh a la poncha del fisson

Quand sortirem de l’ivern per lo traùc de la muralha

Nos caldrà coma l’abelha una espasa dins la man

Se volem tornar trobar las flors que nos an raubadas

Qu’ei arribat dens lo vilatge,
Qu’avè l’acordeon a la man,
Dilhèu qu’avè hèit un long viatge,
Que demandava un tròç …

Legir tot

Qu’ei arribat dens lo vilatge,
Qu’avè l’acordeon a la man,
Dilhèu qu’avè hèit un long viatge,
Que demandava un tròç de pan.

De tant qu’avè caminat, ma mia,
De tant qu’avè caminat,
L’acordeon qu’a plorat, ma mia,
L’acordeon qu’a plorat.

Las pòrtas que’s son barradas,
Que l’i an getat pèiras e sòus ;
Tots qu’avèn páur a l’aubada,
Sonque lo vielhs e los canhòts.

Qu’avè lo còr tan sarrat, ma mia,
Qu’avè lo còr tan sarrat,
L’acordeon qu’a plorat, ma mia,
L’acordeon qu’a plorat.

Lo vent que s’a pres la musica,
Au som deu tèit qu’a virolejat,
Qu’a baishat per la cheminèa,
E lo huec qu’a reviscolat.

De tant qu’èran ahumats, ma mia,
De tant qu’èran ahumats,
Tots en dehens qu’an plorat, ma mia,
Tots en dehens qu’an plorat.

Dins son acordeon
A metut de cançons
Per far dansar gojats e filhas
Viran coma de fuèlhas
Sus la plaça …

Legir tot

Dins son acordeon
A metut de cançons
Per far dansar gojats e filhas
Viran coma de fuèlhas
Sus la plaça del vièlh
Mercat.

A l’amor i a pas dreit,
I cal tota la nuèit
Bolegar son sac de musica
Aurà pas una mica
Dels potons a tot vam
Balhats.

Se soven qu’autres còps,
Sa femna, un polit tròç
L’aimava de totas sas bocas.
Vei un òme, se colca
Per viure lo darrièr
Pecat.

Entre dos bels refrans,
Per se balhar de vam
Bèu un còp a pòt de cantina ;
De vin a gost de tina
D’un fons de barricòt
Tirat.

E la nuèit e lo vin
Fan virar son topin
Coma las cambas dels dansaires.
Ja se’n manca pas gaire
Que sus son sòrt age
Plorat.

Un bèl jorn, pataflau !
Lo bufet petarà
E aqui, al nas dels dansaires,
Veirem s’escapar l’aire
De musica de sang
Mesclat.

Avètz pas damandat ni glòria ni legrema,
Nimài l'orguena que prega per los crevants.
Onze ans dejà, ò filh quò …

Legir tot

Avètz pas damandat ni glòria ni legrema,
Nimài l'orguena que prega per los crevants.
Onze ans dejà, ò filh quò passa redde onze ans.
Vos aviatz fach valer nonmàs de vòstras armas.
La mòrt esblausis pas los uelhs deus partisans.

Aviatz vòstres portrachs als murs de nòstras vilas
Barbas negras de nuèit, eschialats, esmanciants.
L'aficha que fasiá una taca de sang,
Perque los vòstres noms son malaisats de dire,
I fotiá la mal-paur al quite passejant.

Degun vos vesiá pas, Francés de preferença.
Cadun èra sens uèlhs per vos lo jorn de temps.
Mas a  l'ora del brechafuèc deus dets fugents
Avian escrit jos las fotos : « Morts per la França. »
E los sornes matins n'en eran diferents.

Tot aviá la color tota parièra al giure,
A la fin de belier per 'queus darrièrs instants.
E quò's endonc que l'un de vos ditz assuausant :
Bonur a tots, bonur a vos per subreviure,
Crèbi sens odi en iò per lo pòble alemand.

Adíu la pena e lo plaser, adíu las rosas.
Adíu lo lum, adíu la vita al vent bufant.
Te cal te maridar, mas sovent me pensant,
Tu que vas estar dins la beutat de las causas
Quand tot sera 'cabat mai tard en Erivan

Un solelh bèl d'ivèrn esràia la colina.
Que la natura es genta e qu'ai lo còr tustant !
La justicia vendrà en arcar trionfant,
Ma Melinée, ò mon amor, mon orfelina,
E te disi de viure e de far un enfant.

Eran vint e tres cap aus fusilhs a flurir,
Vint e tres que donavan lo còr un temps d'avant,
Vint e tres estrangièrs nòstres fraires pertant,
Vint e tres amoros de viure a ne'n morir,
Vint e tres a cridar « La França ! » en s'aflacant.

Me passegi per carrièra
Es ora de se cochar
Quand un rat la coga fièra
Me narga en dançant l'cha …

Legir tot

Me passegi per carrièra
Es ora de se cochar
Quand un rat la coga fièra
Me narga en dançant l'cha cha cha

Ara comença la vida
De que Siás pas al Coran
Vèni amb ieu que me crida
Te vau ensenhar lo refranh

Tro la li tro la la
Viva l'Aiatòllah
L'aia ia l'a tò tò
L'a ia tò tò la lah

La risoleta coquina
Me conta lo ratonet
Avèm fach petar d'esquina
Lo cataràs Ges de regret

Nos crocava sens vergonha
Era mai qu'un cat tiran
E seba d'aquela ronha
Cantam allegrò lo refranh

Ta cançoneta m'agrada
Car vesi a ton èr que siás
Pas una rata-penada
Li fau pasmens de que vòls

Explica-me fin finala
L'Aiatòllah Qu'es aquò
Sembla l'Internacionala
Dins ton idiòma mon còcò

Paganàs Piètra cultura
Coneisses pas lo Fenís
Lo profeta a l'arma pura
Que nos pòrta lo paradís

Que te dire de mai Bota
Qual se cerca pas un grand
Aiatòllah sus sa rota
A cada nacion son refranh

Tro la li tro la la
Viva l'Aiatòllah
L'aia ia l'a tò tò
L'a ia tò tò la lah

Coneissi lo camin
Que vai a la Dordonha
Dins lo prat del vesin.
Quò's un camin de sòmi.

Los pès …

Legir tot

Coneissi lo camin
Que vai a la Dordonha
Dins lo prat del vesin.
Quò's un camin de sòmi.

Los pès dins l'aiga
E lo cap dins lo vent,
Quò sentiá bon dins l'aire,
Li tornavi sovent.

E totjorn
L'aiga de la Dordonha
Miralha los castèls
E sus la Dordonha
Davalan los batèls.

Coneissiái lo camin
Qu'anava a la ribièra
Es vengut lo camin
Que vai a la gravièra

Crusa que crusa,
Cal far montar la pèira
Ganha que ganha,
Tant pièg per la ribièira

E totjorn...

Coneissiái lo camin
Qu'anava a l'aiga fièra.
Es vengut lo camin
Que vai al cementèri.

Los peissons s'en van,
Los pescaires tanben.
Los toristas vendràn :
Lo plan d'aiga es preste.

E totjorn...

Benlèu un pauc pus naut,
Benlèu pas lonh d'aicí,
EDF montarà
Una centrala atomica.

Paura Dordonha
Aquí sera la fin
Mòrta la font de vita
E negre l'avenir...

E totjorn...

L’aiga de ròca te fara morir, pecaire

L’aiga de ròca te fara morir

Te fara morir, aquela aiga aquela aiga …

Legir tot

L’aiga de ròca te fara morir, pecaire

L’aiga de ròca te fara morir

Te fara morir, aquela aiga aquela aiga

Te fara morir, aquela aiga de vin.

L’aiga de Ròsa te farà morir pichona
L’aiga de Ròsa te farà morir
Te farà morir, aquela aiga aquela aiga …

Legir tot

L’aiga de Ròsa te farà morir pichona
L’aiga de Ròsa te farà morir
Te farà morir, aquela aiga aquela aiga
Te farà morir, aquela aiga de vin.

Sias partida cercar de sal
Cap amont
M’en soi anat cercar de nèu
Al fin fond de la mar
Nòstra …

Legir tot

Sias partida cercar de sal
Cap amont
M’en soi anat cercar de nèu
Al fin fond de la mar
Nòstra istòria vira ja mal
Pas redond
Per trapar la dralha benlèu
Nos caldrà sens retard comunicar

Mas un jorn nos retrovarem
Al azard del destin
De segur serà al moment
Ont lo solelh es copat per la tèrra
Lo rescontre, lo capitarem
Al mitant del camin
Caldrà justa causir esem
L’alba o lo calabrun

A l’azard, a l’azard de la vida
A l’azard, a l’azard del destin
Se trobar al mitan del camin
E causir l’alba o lo calabrun

L’azard… l’azard existís pas que o cal totjorn anar cercar, escondut jos una peira o darriér lo tronc de l’arbre de la vida. Al mitan del matin, a la cima del trùc traucat testimòni del temps Estramassat, esclafat, escrancat escafolhat mas … totjorn viu.
Lo destin a pas d’atge e l’azard a pas de cara, a encara pas de nom, es aquò que truca, es aquò que cal tracar per rescontrar ton compan, per trobar dins la campanha ta companha de destin a l' azard
A l’azard de la vida…

Revirada

L’aube ou le crépuscule
Tu es partie chercher du sel
Tout là-haut
Moi j’ai recherché de la neige
Au fin fond de la mer
Notre histoire tourne déjà mal,
Pas bien rond
Pour trouver le chemin c’est sûr
Il faudra sans retard communiquer

Mais un jour on se retrouvera
Au hasard du destin
Bien sûr ce sera au moment
Où le soleil est coupé par la terre
La rencontre, nous la réussirons
Au milieu du chemin
Il faudra juste choisir ensemble
L’aube ou le crépuscule

Au hasard, au hasard de la vie
Au hasard, au hasard du destin
Se trouver au milieu du chemin
Et choisir l’aube ou le crépuscule

Le hasard… le hasard n’existe pas,
il faut toujours aller le chercher, caché sous une pierre ou derrière le tronc de l’arbre de la vie. Au milieu du matin, à la cime du mont troué témoignage du temps, écrabouillé, écrasé, épuisé, éreinté mais… toujours vivant.
Le destin n’a pas d’âge, le hasard pas de visage, il n’a encore pas de nom, c’est ça qui ne va pas, c’est ça qu’il faut traquer pour rencontrer ton compagnon, pour trouver dans la campagne ta compagne de destin, au hasard
Au hasard de la vie…

L'autre jorn en me permenent
lo long de la carrièra
N'i rencorttrere tot marhent
Una joina bergièra
Assetada sus un …

Legir tot

L'autre jorn en me permenent
lo long de la carrièra
N'i rencorttrere tot marhent
Una joina bergièra
Assetada sus un roquet
cordurava son mantelet.

Ieu m'aprochère un pauc de près
Per veire sa cordura
Adonc m'a dit : - Dont sètz sortit
Vos end vòstra figura ?
Adonc m'a dit : -  D'on t sètz sortit ?
Jamai ieu non vos aviái vist.

Siái sortit de tras un bartàs
M'amor la desirada
Se vòste cor me permetiá
De vos fa' na braçada ?
Las braçadas son pas per vos
Gentil galant retiratz-vos.

Viva lo mestier deis amolaires
Quant siegue pas riche d’argent
Mai que lo mestier vaugue gaire
L’amolaire vau ben pus …

Legir tot

Viva lo mestier deis amolaires
Quant siegue pas riche d’argent
Mai que lo mestier vaugue gaire
L’amolaire vau ben pus men

E ro tso tso tso tso
Tira lirali lirali lan lèra
Tira lirali lirali lan la

Avau, avau dins aqueu vilatge
Li manca pas de trabalh
Toteis lei chatas mi sonavan
« Venetz aicí, ganha-petit »

E ro tso tso tso tso

Mai se sabiatz v’ont mi meneron
Dins un salon de companhia
Ieu li trobèri una chata
E ieu l’aimèri un brion

E ro tso tso tso tso

Digatz-mi vos la nostra vesina
Se volètz fa gusar lei cisèus
Avètz ailà l’amolaire que passa
Vos respòndi que vendrà lèu

E ro tso tso tso tso

Viva lo mestièr dels amolaires
Mai que siasque pas riche d'argent
Mai se lo mestièr val pas gaire
L'amolaire val …

Legir tot

Viva lo mestièr dels amolaires
Mai que siasque pas riche d'argent
Mai se lo mestièr val pas gaire
L'amolaire val ben pus mens

Aval aval dins aquel vilatge
L'i manca pas de trabalh
Totas las dròllas me sonavan
Venètz aici ganha-petit !

Digatz-me vos la nòstra vesina
Se volètz far agusar los cisèus
Avètz alai l'amolaire que passa
Vos respondi que vendrà lèu !

Mès se sabiatz ont me menèron
Dins un salon de companha
Trobèri aqui una drolleta
E io l'aimèri un briu.

Las cigalas fan rampelada
Emplisson l’estiu d’un cant clar,
Nòstras vidas son emmescladas,
Dos camins sus la mema mar,
Doas …

Legir tot

Las cigalas fan rampelada
Emplisson l’estiu d’un cant clar,
Nòstras vidas son emmescladas,
Dos camins sus la mema mar,
Doas dralhas au prigond dau país,
Doas sentas pel mond cambiadís,
Dos carrairòls dins lo bartàs.

Sus la rota embartassada
Que fila amont sul Cailar
Nòstras vidas son en virada,
Nòstras amors en plen canhard,
Tu cada jorn, mon paradís,
Tu ma flor, l’estèla d’anís,
Mon oasís en plen ermàs.

Mon oasís, mon potz, mon eissor,
Mon paradís, ma doça doçor!
Luònh dels socits, dolors e repròchis,
Canti las jòias d’un amor de pròchi.

Nòstras vidas esparpalhadas,
Coma l’energia d’un quasar,
Coma a la primièra estelada
De galassias per miliard...
Nòstre passatge fugidís
Dins lo grand sègle movedís
Roge abrandat coma un pintàs.

Dins la tina revolumada
Lo rasim ven puòi un nectar
Una alquimia encantada
L’equilibri doç e amar,
Aquí lo grand barrejadís
Siái ton aimant, trobairitz,
Ton peu lisc, lo solaç.

Mon oasís, mon potz, mon eissor,
Mon paradís, ma doça doçor!
Luònh dels socits, dolors e repròchis,
Canti las jòias d’un amor de pròchi.

Com'un present la mar en vos
Dedins vòstr'ondadas plegada
Del temps que d'una man jalada
M'enginhatz en un solet mot …

Legir tot

Com'un present la mar en vos
Dedins vòstr'ondadas plegada
Del temps que d'una man jalada
M'enginhatz en un solet mot
O ma fregata deus nauts-fons
Pitiòta frairina del mal
Reviscolatz de la passion
Venetz 'qui que vos fasqui mal
Vos dirài tots los mots d'amor
Los mots de res de cada jorn
Los mots del pièg e del melhor
E puèi deus mots venguts d'alhors
Vos dirai que t'aimàvi ben
Me diràs que m'aimatz tanben
Vos me faretz çò que pòdes
Iò vos dirài çò que vòles
Iò vos dirài çò que vòles

Iò vos aimi d'amor

Si as setze ans mai la polvera
A dos quò fai deus ans marins
Qu'aviái aprestat ma galèra
A te remar a t'afolir
Veiqui que cercaràs ton ben
Dins las veirinas de ma nuèit
Compras-me que vali pas res
Puèi que 1'amor a pas de pretz
Coma una loba jos son lop
Quora vos farài deus pitits
Bendarètz vòstres uèlhs gelós
Embe un lop de satin gris
Tot coma es gris lo jorn d'anuèit
Pitiòta sor escotatz-me
Coma un bateu entre mos dets
Vos lo dèvi que rivarètz
Vos lo dèvi que rivarètz

lò vos aimi d'amor

Si la mòrt aviá ton espiada
Sèi mòrt quel ser sens avisar
Vòli ma part de nòstra piada
Rasís lo voide a potonar
L'amor quò sòrt nonmàs la nuèit
Leidonc de iò abilha-te
Emb'un pauc de roge tanben
Aurài ta mòrt d'entre mos dets
Quora vos botarài en crotz
Dins vòstra forèst ben apresa
E qu'estiflarài a la font
La saba talament promesa
Oc, vos engulharài de sang
Del temps que serètz enfadada
E puèi vos donarài l'enfant Que fuguerètz jamài estada

Iò vos aimi d'amor

Aquel amor que me rosega,
Que m’escagassa lo moral,
Que me brandís, que me bolega,
Es pas quicòm de natural. …

Legir tot

Aquel amor que me rosega,
Que m’escagassa lo moral,
Que me brandís, que me bolega,
Es pas quicòm de natural.
Es pas possible qu’a mon atge
Siá(gue) mai fòl qu’un jovenòt,
Ieu que podriái èsser tant satge
E tranquille coma un peròt.

Cossí volètz anar li dire :
"Ai enveja de t’embraçar",
Sens la faire pissar de rire,
Sens la faire s’enganaussar ?
"Vòls un poton ? Tè, pòdes córrer.
E plan polit, mon vièlh salòp,
De trapar pas un cachamorre
A te’n faire conflar lo pòt."

E mai s’èra pas tant missanta,
Risqui pas aquel camoflet :
Quicòm me sarra la garganta,
Quicòm m’acapte lo caquet.
Disi pas res, sa’i pas que faire,
Soi aquí coma clavelat.
Se deu pensar : "Aquel badaire
M’a l’aire un pauc empantenat."

Se la trapi per la carrièra,
Ai qu’una idèia : m’amagar.
Passariái per la gatonièra
De tant que me fa tresvirar.
Dempuèi lo temps qu’aquò me dura
Sabi pas ont penjar lo lum.
Es que mai va, mai s’amadura,
Soi prèst a culhir, soi a punt.

Soi encrocat que n’ai vergonha,
Soi malaisit e matatruc,
Soi mal vestit, soi plen de bonhas,
Me sentissi vièlh a caduc.
Vau de bingòi, lo vent me buta,
Ai lo pel blanc coma l’ivèrn,
La marrana que m’enseguta
Me fa bufar coma una sèrp.

Cossí se fa qu’una carcassa
Entamenada pel cusson
Aja besonh d’aquela gràcia,
Un amor de rèire-sason ?
Abans d’anar sus l’autra riba,
Pòdes far lo bèl, mon nebot,
L’amor se’n va, la Mòrt arriba,
Es ela qu’a lo darrièr mot.

L'an 01 es arribat,
Nos cal tornar recomençar
Lo vièlh solelh es amagat,
Mòrta la terra, mòrta la mar.
E …

Legir tot

L'an 01 es arribat,
Nos cal tornar recomençar
Lo vièlh solelh es amagat,
Mòrta la terra, mòrta la mar.
E siam montats dins la montanha
Avèm las baumas per ostal
Un jorn inventarem l'araire.
Ara siam lops, ara caçam.

E me soven d'una autra vida,
Images que doçament s'en van.
Aquò s'apelava una vinha
Aquò s'apelava un prat.
Aquò se disiá una...vila !

E los aucèls avián fugit
Quand tot finiguèt per sautar.
Morisquèron sens un crit
Aqueles que vendián messorgas
Aqueles que disián vertat
E aqueles que... sabián pas !

A lèu, la luna se lèva,
Dormisson en patz mos enfants.
Eles auràn las dents mai longas
Voli que siagan sens pietat :
Cal pas mancar... lo novèl monde !

Al cap del fial i a una estela que cordura un castel d’enganas

Qu’un troç de cel s’i encadena a …

Legir tot

Al cap del fial i a una estela que cordura un castel d’enganas

Qu’un troç de cel s’i encadena a totes los bofar de l’aura

E l’aranha empuza la brasa de son venin de peira viva

Que va negar dins un solelh la mendre beluga de vida