Nau plumas qu’a l’indian,
Negre de peu e roi de cara,
Nau plumas qu’a l’indian,
Ombra darrèr, sorelh devant.

Mès …

Legir tot

Nau plumas qu’a l’indian,
Negre de peu e roi de cara,
Nau plumas qu’a l’indian,
Ombra darrèr, sorelh devant.

Mès si tiras, tiras, tiras
Ua pluma a l’indian,
I a pas mei arren darrèr, arren devant,
Que vad tot blanc.

Uèit plumas qu’a l’indian...

Ieu, quilhat sus una cima
de la montanha d’Alric,
regardi cap a la plana
aquela terra sintetica.

Lo vent grafinha …

Legir tot

Ieu, quilhat sus una cima
de la montanha d’Alric,
regardi cap a la plana
aquela terra sintetica.

Lo vent grafinha ma cara
freg sus l’espatla mon fusilh
quand sortirem de la resèrva
fotrem lo fuò al païs...

Aquel païs, los vielhs o dison,
foguèt nostre dins lo passat,
tot èra terra occitana
de la montanha a la mar.

Un jorn venguèt le conquista,
ço primièr lo fèrre, lo fuoc,
après l’argent, las messorgas,
e la caça a la lenga d ’Oc !

E se barrèron las usinas,
passèt la tèrra a d’autras mans,
e los nostres se ’n anavan,
e los notables : bla-bla-bla !

Dins la resèrva autoctona
i a força temps qu’esperam
que se poiriguen los panaires.
Mal dit çò que s’es raubat !

Deman la caça es dubèrta !
deman Indians aurem tot !
Aviam fugit come de fedas,
ara tornam coma de lops !

Lo vent grafinha ma cara,
freg sus l’espalta mon fusilh;
anam sortir de la resèrva,
fotrem lo fuoc al païs !

Al nom del cèl, de la Luna e del Solèlh
Vos vòli dire lo meu martire
D'èsser enluernat
Dins mon …

Legir tot

Al nom del cèl, de la Luna e del Solèlh
Vos vòli dire lo meu martire
D'èsser enluernat
Dins mon còrs sanglassat
Vos fau l'insulta de vos aimar
Al nom del sang, de cada dieu pagan
Vau contra lo paratge, las lèis sens age
Porti lo dòl
De çò que me fa venir fòl
Vos fau l'insulta de vos aimar
Vos vòli aimar contra Dieu
Coma la mar aima lo riu
Coma la reina e lo paisan
Coma la Glèisa e lo pagan
Coma l'erege e lo crosat
Coma lo clergue e lo pecat
Coma lo sang e lo cotèl
Coma la tèrra e lo cèl
Coma lo paure e l'escut
Coma la mòrt e lo novèl nascut
Vos fau l'insulta de vos aimar
(Seguida de vèrbes)

Cal pas confondre un ivronhàs ambe
Un alcolic vulgar e bas terré
L’un fòl amorós d’un nectar divin
L’autre sap …

Legir tot

Cal pas confondre un ivronhàs ambe
Un alcolic vulgar e bas terré
L’un fòl amorós d’un nectar divin
L’autre sap pas jamai tastar lo vin.

Escotatz lo Crist sus la crotz que met
Tota la dolçor dins sa votz « Ai set,
Maire fai passar lo bornèl, lo vin
Per plan arrosar, macarèl, ma fin »

Aquò me lo rapèli
L’apostol l’a escrit
L’ai vist dins l’evangèli
Foguèt son darrièr crit.

Finit lo temps del vinhairon urós
D’ofrir un veire de son bon vin blos
Lo negòci rei del mercat, òm bèu
Vergonha de vin traficat, es grèu

Car la tisana de gavèl fa mal
Per se bandar es pus un bèl regal
E lo Silèna sol e grand non pòt
Cantar content en s’eissugant lo pòt.

La dança de la trelha
La cançon del truèlh
E la diva botelha
Son d’un paradís vièlh.

A totes los amics que son aici
A los qu’ausiràn ma cançon sul vin
Jaupi ma crida per qu’un jorn siá l’us
De t’onorar amb grand amor Bacchus

Se la mendra brotinha
Coma un solelh lusís
Que la saba de vinha
Lo sang roja del vis

Raje dins la garganta
De l’òme renascut
Coma un imne que canta
Orguena de l’embut.

Viviáu amont sus la còla
Desempuei mai de mila ans,
E l’alauseta frivòla
Me breçava de son cant.
Aviáu per …

Legir tot

Viviáu amont sus la còla
Desempuei mai de mila ans,
E l’alauseta frivòla
Me breçava de son cant.
Aviáu per vesins lei rores
Que me paravan dau vent,
Lo clochier marcava l’ora,
Ansin passava lo temps.

Lo perfum dei ferigolas
Que s’estuba dau ribàs,
Talament ‘quò me sadola,
Que me fai petar lo nas.

Un bèu matin a la blanca,
Dins un tremblament d’infèrn,
M’an espoussejat lei brancas
A grands còps de buldòsèr.
Ieu, l’olivier seculari
M’an plantat sens demandar
Dins la vilà segondari
D’un estivant enfadat.

Lo perfum dei ferigolas
Qu’ai encara dins lo nas,
Temps en temps me reviscola,
Pasmens siáu tot tristonàs.

Lei gents de l’ostau me fonhan,
Me regardan meme plus,
E sei chins sensa vergonha
Vènon me pissar dessús.
Ai lo pè dins lei caussidas
E siáu un pauc malautiu,
Meis olivas son passidas,
Lei donarai ais aucèus.

Lo perfum dei ferigolas
Per ieu es fenit, ailàs !
Em’aquò lo temps s’escola,
E d’èstre aquí, ne’n siáu las.

Ara siáu desconsolat,
Me fariá rèn de crebar.
Se podiáu me derabar
Me sariáu lèu enanat.

Sèm anats veire la refòrma
Los còps de leis los reglaments,
Amai avèm pus per la fòrma,
Escotats los governaments …

Legir tot

Sèm anats veire la refòrma
Los còps de leis los reglaments,
Amai avèm pus per la fòrma,
Escotats los governaments

Ara assetats sus la talvèra
Regardam lo grand prat dal monde,
Tot aquò laura al revèrs
En carrat la tèrra redonda (bis)

Avèm marchat un pauc pus luènh
Jos l'aubre nos sèm arrestats
L'ombra de mai, lo bruch de mens,
Lo regde solelh un pauc barrat

Crebarèm los pès sanguinoses
D'aver marchat lo ponh quilhat
Lo ventre dur de nòstres còsses
D'aver manjat la libertat

Daissatz-me vos contar l’istòria d’un pelut que viviá i a un fais de temps entre Vingrau e Estagel e qu’èra …

Legir tot

Daissatz-me vos contar l’istòria d’un pelut que viviá i a un fais de temps entre Vingrau e Estagel e qu’èra un dròlle d’aucèl.
Un tipe tinhós qu’èra pas encara un sapiens mas que veniá d’arrestar de faire lo singe, coma lo ditz Yves Coppens.
Un bocin de cran e un tibia a mitat chapat per las annadas e la communitat scientifica aviá conclut qu’aquel tipe èra vengut d’Africa ont viviá maritalament ambe la Lucy, una altra peluda ambe la qual voliá pas faire d’òsses vièlhs.
E patin e cofin, que s’èra disputat amb’ela e qu’aviá traversat la mediteranèa sens papièrs e sus un còp de colèra, profitant que lo Sarkozy èra pas encara nascut per inventar « l’immigracion causida ».
Aquò es una causa, mas lo problèma es que tot lo monde se demandava encara consi viviá l’Òme de Tautavel...

Refrain :
Consi fasián a Tautavel
Per copar la carn sens cotèl
Per faire lo fuòc sens gabèl
Pintrar de frescas sens pincèl ?

Quand arribèt, trapèt una blonda qu’èra pas un tòp modèl
Sentissiá pas « 5 de Chanel » e aviá un pichon cervèl
Daissava s’atudar lo fuòc e fotiá la gròta en bordèl
E el qu’èra pas un anhèl, la trigossava per lo pel

Refrain

En aquel temps, que ditz Coppens,
Fasiá sovent un missant temps
Solament vestit de pèl de bèstias
Se deviá gelar las ropetas

Refrain

Cada dimenge se fasiá cagar
Podiá pas jogar al rubí
Pas de messa, pas de mercat
Pas una cantina de vin

Pas de guitarra per cantar Cabrel
Pas de télé ambe Fogiel
Per bricolar, pas de martèl,
Per jardinar pas un rastèl

Refrain

A la tombada de la nuèit se caliá pas trompar de gròtta en dintrant sens lum dins lo fum, e tombar sus una gròssa bèstia qu’auriá poscut èsser la femna, mas qu’èra puslèu un ors musclat que d’un còp de patassa vos fasiá revirar lo cap de l’autre costat...

En aquel temps segur que per caçar
Degun aviá pas de fusilh
E i aviá mai de rinoceròs
E de bisons que de lapins

Per aver la cuèissa d’un mamot
Caliá que moriguèsse de vielhesa
Estorbava lo peis a còp de calhaus
Es aital que nasquèt la pesca

Consi fasián a Tautavel
Per copar la carn sens cotèl
Per faire lo fuòc sens gabèl
Pintrar de frescas sens pincèl ?

Aital viviá aquel aucèl
Entre Vingrau e Estagel
Sens cotèl, martèl o pincèl
Era l’Òme de Tautavel.

Quand lo dius farlabicaire
Volguèt far un òme nòu,
Se n'anguèt trobar sa maire,
Per aver quaranta sous.
Se crompèt …

Legir tot

Quand lo dius farlabicaire
Volguèt far un òme nòu,
Se n'anguèt trobar sa maire,
Per aver quaranta sous.
Se crompèt una maquina,
Que lusissiá al solèlh :
Un motor, una turbina,
De fèr blanc e de niquèl.

Cric, crac,
L'òme nuclear...
Cric, crac,
Aurà lèu ganhat !

Trabalhèt coma una bèstia,
Sens quitar son obrador,
E puèi se carguèt la vèsta
Per anar beure un pinton.
D'aquèl temps, lo vièlh San Pèire
Qu'aimava de se gaudir
Dins la maquina de fèrre
Metèt de grana de lin.

Foguèt un òme sens cervèla
Que sortiguèt del molin,
S'espandiguèt sus la tèrra
Coma l'agram pel camin.
Bastiguèt qualquas centralas
Nuclearas dins son òrt,
Puèi butèt la manivèla :
Cresiá d'èsser lo pus fòrt.

Mas cadun dins sa carrièra,
Faguèt lo meteis trabalh,
Atal espetèt la tèrra,
Dins un fòrt sarrabastal !

Cric, crac,
L'òme nuclear...
Cric, crac,
Ara es acabat ?

Repic
leu n’ai un òme qu’es pichon
Pòdi ben dire pòdi ben dire
Ieu n’ai un òme qu’es pichon
Pòdi …

Legir tot

Repic
leu n’ai un òme qu’es pichon
Pòdi ben dire pòdi ben dire
Ieu n’ai un òme qu’es pichon
Pòdi ben dire qu’es pichon

Amb un clòsque d’avelana
I faguèri una cabana
E del demai un cabanon
Pòdi ben dire qu’es pichon

Amb un palm de tela grisa
I faguèri una camisa
E del demai un mocador
Pòdi ben dire qu’es pichon

Amb una pèl de mirgueto
I faguèri una casqueta
E del demai un boneton
Pòdi ben dire qu’es pichon

Amb quatre aluquetas
N’i ai facha una bicicleta
E del demai un petaron
Pòdi ben dire qu’es pichon

Ièu n’ai un òme qu’es pichon
Pòdi ben dire, pòdi ben dire
Ièu n’ai un òme qu’es pichon
Pòdi ben …

Legir tot

Ièu n’ai un òme qu’es pichon
Pòdi ben dire, pòdi ben dire
Ièu n’ai un òme qu’es pichon
Pòdi ben dire qu’es pichon

Amb un pan de tela grisa, ièu n’i ai fait una camisa
E del rest un mocador, pòdi ben dire qu’es pichon

D’una branca de falguièra, l’i ai bastit una cadièra
E del rest un cadièron, pòdi ben dire qu’es pichon

Amb un clesque d’avelana, l’i ai bastit una cabana
E del rest un cabanon, pòdi ben dire qu’es pichon

D’una agulha despuntada, l’i ai margat un’agulhada
E del rest un cotelon, pòdi ben dire qu’es pichon.

(Repic)
Ieu n’ai un òme qu’es pichon
Pòdi ben dire (bis)
Ieu n’ai un òme qu’es pichon
Pòdi ben dire …

Legir tot

(Repic)
Ieu n’ai un òme qu’es pichon
Pòdi ben dire (bis)
Ieu n’ai un òme qu’es pichon
Pòdi ben dire qu’es pichon

Repic

Amb un pam de tela grisa
Ieu n’i ai fach una camisa
E del rèst un mocador
Pòdi ben dire qu’es pichon

Repic

De la pèl d’una mirgueta
Ieu n’i ai fach una capeta
E del rèst un capelon
Pòdi ben dire qu’es pichon

Repic

D’una clòsca d’avelana
Ieu n’i ai fach una cabana
E del rèst un cabanon
Pòdi ben dire qu’es pichon

Repic

D’una agulha despuntada
Ieu n’i ai fach una agulhada
E del rèst un agulhon
Pòdi ben dire qu’es pichon.

Lhi a un òme paure, beica n’òme paure
N’òme que beica la television
Tantas votz, mas per dir gaire
Encara …

Legir tot

Lhi a un òme paure, beica n’òme paure
N’òme que beica la television
Tantas votz, mas per dir gaire
Encara pro que lhi a l’informacion

Lhi chalria un moment maravelhós
Ont lhi òmes, tuchi lhi òmes lengassós
Istèsson quiets, sus aquesta societat
Per nos dir la premiera veritat

Que son d’òmes paures tuchi d’òmes paures,
Lhi òmes que beicon la television,
"Deguna veritat, siem pròpi tiei gabaires
Professionistas de la disinformacion !"

Naisseria un moment maravelhós
Ont lhi òmes, tuchi òmes ben furiós
Chambiarion tota aquesta societat
Destrusent aquesta faussa realitat

Avèm aüra manca de òmes coratjós
Volem encara far un que de favolós
Manca de òmes coratjós
Avèm aüra manca de òmes coratjós

Vaquí l'òme de doas rasigas,
cantaire al còr esclatat,
ric de doas terras promesas
paure de las trapar pas...
Mitat …

Legir tot

Vaquí l'òme de doas rasigas,
cantaire al còr esclatat,
ric de doas terras promesas
paure de las trapar pas...
Mitat fum e mitat pèira,
vivent nascut a mitat,
vaquí l'òme-esper, caçaire
d'un sòmi multiplicat !
Digatz, avètz pas vist Espanha ?
S'es perduda un jorn d'ivèrn
entre Burgos la criminala,
l'aiga de l'Ebre e Teruel...
Cerqui tanben mon autra terra,
dormís jos falsa identitat :
Clemenceau, Thiers, França Eternala,
crebaretz quand se levarà !
Mas tendrai la longa paciencia
d'esperar : vendrà un matin
que semblarà pas a cap d'autre...
Ressona l'aire d'un grand crit :
totas las vielhas paurs son mòrtas,
i a pas mai de rason d'Estat,
lo sòmi a dubert la pòrta
e lo vielh mond es engranat !

Tèrra gèla de ton còs
ma man n'a gardat lo mòtle.

Diga-li a la drolleta
que vergonha es una font …

Legir tot

Tèrra gèla de ton còs
ma man n'a gardat lo mòtle.

Diga-li a la drolleta
que vergonha es una font
e que lo pecat de l'òme
fa regalar lo Bon Dieu.

Veiràs te menarai vers la garriga clara
ont l'aire far corrir de luna dins l'erbilh.
Al cap del camin vièlh i traparem encara
la figuièra ramuda e lo jas de senilhs.

Pas d'ora melhor plaçada
que l'ora que nos donam.
Dos irantges a ma boca e lo pastre qu'en passant
metèt lo fòc a l'èrba rasa
sabiá lo fòc de Sant-Joan
que l'ora aniriá cremant.

I beurem a doas mans un glop d'aiga estelada
sens que la font romana al fresc cascalhejar
s'estone solament de nos ausir parlar
d'un moment retrobat e d'una flor raubada
e te sonarai Doça o me caldrà plorar.

L'heure

De l'argile de ton corps
ma main a gardé le moule

Il faut dire à la fillette
que sa honte est une source
et que le péché de l'homme
fait le régal du Bon Dieu

Viens je t'amènerai vers la garrigue claire
où le vent fait miroiter la lune dans l'herbe basse.
Au bout du vieux chemin on trouvera encore
le figuier au feuillage épais et le nid de roseaux.

Il n'est pas d'heure plus précieuse
que l'heure que nous donnons.
Deux oranges à ma bouche et le berger qui en passant
a mis le feu à l'herbe rase
savait le feu de Saint-Jean
que l'heure irait consumant.

Nous y boirons à deux mains une gorgée d'eau étoilée
sans que la font romaine à la fraiche cascade
s'étonne seulement de nous entendre parler
d'un moment retrouvé et d'une fleur volée
et je t'appellerai douce ou il me faudra pleurer.

L’ostal nòstre se demolís
Tot doçament, pèira per pèira
Seràn ben contents los vesins
Quand nos veiràn a la carrièra …

Legir tot

L’ostal nòstre se demolís
Tot doçament, pèira per pèira
Seràn ben contents los vesins
Quand nos veiràn a la carrièra

L’ostal nòstre se demolís
Las me voldrián crompar la tèrras
Coneisson mon rebaladís
Ai pas d’argent despuèi la guèrra

L’ostal nòstre se demolís
« Mena las vacas a la fièira ! »
Me crida l’un l’autre me ditz
« Vai te’n al Cròs, a la Veirièira ! »

L’ostal nòstre se demolís
Qual comprendrà la mia paurièira ?
Venguèt un japau de París
M’endautrinar d’oras entièiras

L’ostal nòstre se demolís
El me parlèt del ministèri !
D’un cuol-rimat, d’un barba-gris
D’un ventre gròs d’un mascomèri

L’ostal nòstre se demolís
Me’n chauti ieu del ministèri !
De qué me diràn los pepins
Los pepins vièlhs del cementèri ?

L’ostal nòstre se demolís
Eles cridavan lor misèra
Al temps del paure rei Loís
Avián lo sang viu un còp èra

L’ostal nòstre se demolís
De castèls quantes se cremèron ?
Quin revoge dins lo país
Ostal mèu quand te bastiguèron !

L’ostal nòstre se demolís
Las me caldriá vendre las tèrras
Ne vesi mai d’un que se ritz
Profitaires d’aquela guèrra

L’ostal nòstre se demolís
Mas totjorn ieu soi a l’espèra
Dins la trumor quicòm lusís
Tornarà lo temps d’un còp èra.

Amics, venetz,
butatz la pòrta
E dintratz dins l’ostal Umanitat

Ges de paret
Pas de cledissa
L’ostal es qu’un vent …

Legir tot

Amics, venetz,
butatz la pòrta
E dintratz dins l’ostal Umanitat

Ges de paret
Pas de cledissa
L’ostal es qu’un vent de fraternitat

Sem aquí
Al mitan
D’un mond que cerca sa dralha
Mas que vira pas totjorn
Dins lo vam
Botem l’espèr en abans

Amics, podetz
Invitar larga
I a de plaça en l’ostal Umanitat

E coloratz plan la pagina
Las diferencias son necessitats

Dobretz plan
Jorn e nuèit
Avem besonh que l’escur encontra lo solelh
Al lèit
E qu’ensem
Butan l’alba en rogissant

Revirada

Amis, venez,
Poussez la porte
Et entrez dans la maison Humanité

Aucun mur
Pas de serrure
La maison n'est qu’un vent de fraternité

Nous sommes ici
Au milieu
D’un monde qui cherche son chemin
Mais qui ne tourne pas toujours
Dans l'entrain
Poussons l'espoir en avant

Amis, vous pouvez
Inviter amplement
Il y a de place dans la maison Humanité

Et colorez bien la page
Les différences sont des nécessités
Ouvrez bien
Jour et nuit
Nous avons que l'obscur rencontre le soleil Au lit
Et qu’ensemble
Ils poussent l'aube en rougissant

I a pas gaire que engrava
De la mia mòrt a mon pais
Era l’ora qu’al anava
Marria raça, brut …

Legir tot

I a pas gaire que engrava
De la mia mòrt a mon pais
Era l’ora qu’al anava
Marria raça, brut merdos

Degun piorarè,
ni i engravarè
un autre gròs bastard
fòra d’i peds
ai fach pron de dan,
força de cristians disarèn
"Valà, rendut lo pan"

E i juaires de la belòta
trobarén enca’ un aute
quart, un se leva, l’aute se seta
E lo juòc pòl contunhar

Qui do-catre amics se butarén mai nis
força de "cin-cin" ’bo lo pastis
coma tuchi i bòt fin a dui tres bòt
tan que l’òste smèon aquel vinòt

Biei ricòrd sas cò que m’esta
la piqueta de tuchi i jorns
i nòstas reunions a l’òste
i taròcs, vin e liquors

D’aquels "rendez-vous"
n’avio pas enca’ prou
que endarmatge mancarei
mac iu
istario enca’ un pauc mas
me vòl lo diau
me vòl al siu òste chal que vau

I soun ëndèt al marcà
a vande plus e poume
coun ël toumbarèl carià
co ëd froumajet ëd toume

Après …

Legir tot

I soun ëndèt al marcà
a vande plus e poume
coun ël toumbarèl carià
co ëd froumajet ëd toume

Après i soun ëntrès
a l’ostou ëd Macallé
e coura i soun sœrtì
i stazìa nhant ën pé
boouca que raza ëd chouca
a l’ostou ëd Macallé
drocâ da la caréia
boia fàous i stoun nhant en pé

I é vanhà ’n acouilòt
encœ a l’é Sant Andrea
ël dèi ou l’é sampe chot

coura a i é ’n bèla féra.

A cà i soun tournà
la foumne jà a braiàva
e mi propi schopà
ël pate i e squivava.

Chapâ mal a la tésta
a la matin a l’é dura
ël vin ou juta a fâ fésta
la bouta é nosta Snhoura

L'oustau de Carmen la Goio
La joio se i'es tancado.
Soun cor es encuei un aubre
Qu'un mouloun d'aucèu ié …

Legir tot

L'oustau de Carmen la Goio
La joio se i'es tancado.
Soun cor es encuei un aubre
Qu'un mouloun d'aucèu ié canton.
Soun cor es encuei un aubre
Qu'un mouloun d'aucèu ié canton.

An pas vist brilha l'estello
An pas vist li bèu rèi mage,
E pamens dedins sa grùpi
Es un diéu que vèn de naisse.
E pamens dedins sa grùpi
Es un diéu que vèn de naisse.

L'oustau de Carmen la Goio
De segur es un di paure,
Mai l'enfant vangu la vèio
Dirias qu'enlusis la chambro.
Mai l'enfant vangu la vèio
Dirias qu'enlusis la chambro.

L'oustau de Carmen la Goio
La vido i'es plus grisasso.
Pèr que cadun i'espeligue
Sufis d'un respir d'enfanto.
Pèr que cadun i'espeligue
Sufis d'un respir d'enfanto.

An pas vist brilha l'estello
An pas vist li bèu rèi mage,
E pamens dedins sa grùpi
Es un diéu que nais de longo.
E pamens dedins sa grùpi
Es un diéu que nais de longo.

Una filha meravilhosa se miralha a la font
D'un galant es tant amorosa, el canta de cançons

Dins lo miralh …

Legir tot

Una filha meravilhosa se miralha a la font
D'un galant es tant amorosa, el canta de cançons

Dins lo miralh de l'aiga fresca trantòla son uèlh blu
El li canta una cançon mauresca, son èime es de fum

Son còr es tant confle d'amor, d'amor ne cabussèt
Perdut aval dins la prigondor, i vau negar ma set

Son lei quatras oras dau matin
Quora me desrevelhi
Tota la nuech, lei mascas son vengudas mi veire
Breçat per …

Legir tot

Son lei quatras oras dau matin
Quora me desrevelhi
Tota la nuech, lei mascas son vengudas mi veire
Breçat per lo bruch de l’usina, me siáu endurmit,
Es una chaucha vielha qu’a tornat realitat.

Regachi au luenh, la pòdi veire.
Siam ben lo diluns, va pòdi pas creire.
Un còp de mai, va faler bolegar,
Un còp de mai, va faler trimar.

Rep :
Se l’a vint ans d’aquò, que siam desrazigat,
Qu’avem laissat lo país, per jamai li tornar.
Se l’a vint ans d’aquò, qu’avem plantat cavilha,
Es ben per lo trabalh, que comença de mancar.

Lei tubeias racan lo fuec de l’infern,
Pintant lo ceu de pòussas de fèrri.
Es bèu, es aquí, lo país de l’emplec,
Es bèu, es aquí, que se mòrra l’emplec.

Faudrà pas romegar quora seràs dins son ventre,
Mastegat coma carne, fau que tubeias racan.
Faudrà pas gamberjar, siás aquí per trimar,
Mastegat coma carne, fau que maquina rondina.

Rep

L’usina s’enraumassa, van la faire crebar
’Ja, mens en mens de monde fan lei tres còps per v’uech
Va sabem fa un moment qu’èra ja decidit
Lei passa-carrieras fins qu’a la prefectura.

Lo gasanh s’en vai per d’autrei mòrts de fam
L’a encar de carn que se vendon pas car.
Lo gasanh s’en garça, a chaplat lo país
E l’usina s’en trufa, nos a ben enganat.

Rep

Ce la bailèra-lèra
ont anaràs gardar las fedas
deman matin Mion diga-me ?
lirelé la bai lerelò

Ce la bailèra-lèra …

Legir tot

Ce la bailèra-lèra
ont anaràs gardar las fedas
deman matin Mion diga-me ?
lirelé la bai lerelò

Ce la bailèra-lèra
a prima albeta davalarai,
e n'anarai al prat sarrat,
l'erba es fina...
lirelé...

Ce la bailèra-lèra
quand li seràs, espèra-me,
que ieu vendrai...
Parlarem e jogarem,
te'n contarai quauqu'una...
lirelé...

Ce la bailèra-lèra
òc ben òc ben que li serai,
t'esperarai eu t'aimarai,
per lo prat...

Felis Galean avia emparat a mendicar lo siéu pan
Ai forestiers dau Casino

Diguèt un jorn a Noré Ciais : …

Legir tot

Felis Galean avia emparat a mendicar lo siéu pan
Ai forestiers dau Casino

Diguèt un jorn a Noré Ciais : « dau Nissarte n'en fan un can !
Aquèu monde lo capissi pas m'en-vau »
Vau dont espelisse l'estela dau sera sus li ribas d'en Palhon (bis)

Quora an tirat en Pellegrini encausa d'una mita
N'an arestat tres de l'As de Pica
Degun dei tres a parlat, en galera en mandat Noré
En junh dau mile-nou-cent-vint
Non veirà plus nàisser l'estela dau sera sus li ribas d'en Palhon (bis)

Un ome volia crompar la maion de Noré Ciais
Felis li respondet : « va-t-en ! »
L'argent non pou pagar la vergonha e la folia
Nautres vendem pas la terra dei vivents
Noré revendrà coma l'estela dau sera sus li ribas de Palhon (bis)

Pi lo temp a passat, Noré Ciais es revengut
Li febres de Caiena l'an crucit
Sai Noré cau pas laissar crèisser l'erba sus lo camin
Que mena a la maion d'un amic
O Felis mon fraire, aqui serà basta d'erba per cubrir lo miéu cuor ferit (bis)

Vuoli veire un darnier coup l'estela dau sera li ribas d'en Palhon (bis)

Segur que son plasents, aqueles bèls vilatges,
Masatges e trauquets, vilòtas e ciutats,
Ambé sos castelets, sas glèisas, sos boscatges, …

Legir tot

Segur que son plasents, aqueles bèls vilatges,
Masatges e trauquets, vilòtas e ciutats,
Ambé sos castelets, sas glèisas, sos boscatges,
An pas mai qu’una deca: son totes avidats.
Son totes avidats d’un pòble que regarda
Los autres d’un agach mespresant e estrech,
La raça dels chauvins, portaires de cocarda,
Los braves inocents nascuts dins un endrech. (bis)

Aquel tropèl d’enfants de lor maire patria
Amont de lor cloquièr per sempre empalats,
Vos mòstra son musèu, sa tor, son industria
A ne virar los uèlhs, que venètz descorats.
Que vengan de París, o de Roma, o de Seta,
O del diable Vauvèrd o ben de Marrakech,
Quitament de Conàs, n’an la fiertat qu’espeta,
Los braves inocents nascuts dins un endrech. (bis)

La sabla que rescond las tèstas magnificas
De sos estrucis, sai qu’i a pas res de mai fin,
E l’aire qu’an bufat per conflar sas bofigas,
Amai las de sabon, digne d’un serafin.
E puèi a bèles paucs, aqueles auturoses
Se’n creson de pensar que benlèu lo bromeg
De lor peis escrachat rend lo monde geloses,
Los braves inocents nascuts dins un endrech. (bis)

Es pas banal, lo luòc de lor venguda al monde,
E planhon de tot còr los bogres d’agacins,
Los paures malastrucs qu’agèron pas l’abonde
L’abonde de plasér de náisser al país.
Quand ven la brofoniá, qu’es totjorn a l’espèra,
Contra tot estrangièr barbar e maladrech,
Sortisson de son trauc per morir a la guèrra,
Los braves inocents nascuts dins un endrech. (bis)

Dieu, que ta creacion seriá polida e neta
S’i vesiam pas jamai aquel pòble dobtós,
Lo pòble reborsièr e qu’emplís la planeta,
Dels bloses autentics, agram dels terradors.
La vida seriá bèla se, per grand-imprudéncia,
Aviás pas inventat aqueles pissa-freg,
Pròva se ne caliá, de ton inexisténcia :
Los braves inocents nascuts dins un endrech. (bis)

Ben es aparven
Qu'el vida parven
Dels peiors
On mais an de sen
E plus bas deissen
Lur sejors,
A …

Legir tot

Ben es aparven
Qu'el vida parven
Dels peiors
On mais an de sen
E plus bas deissen
Lur sejors,
A for de balansa:

Con plus aut s'eslansa,
Plus bas fai son cors.
Mala es la coindansa
Don hom chai en dansa
On
Non es socors.

Sem partits da i nòstres cases
Era ja scasi sera
Sem venguts ici a chantar e sonar
Sença chamar licença …

Legir tot

Sem partits da i nòstres cases
Era ja scasi sera
Sem venguts ici a chantar e sonar
Sença chamar licença

Oh bòna sera senhor padron
e dequò la padrona
Sem venguts ici a chantar e sonar
Donar-vos la bòna sera

E se voletz, donatz-nos d’iòus
De la jalina rossa
Tuchi tuchi li matins
ilh es s’al nid que possa

E se voletz, donatz-nos d’iòus
De la jalina bianca
Tuchi tuchi li matins
ilh es s’al nid que chanta

Sën partì dë noste mëizoun, l’ero jò scazi sero
sen vengù içi a chantà e sounà, dounà la bono sero …

Legir tot

Sën partì dë noste mëizoun, l’ero jò scazi sero
sen vengù içi a chantà e sounà, dounà la bono sero
e bono sero a lou patroun e dëcò a la patrouno
sën vengù içi a chantà e sounà senso ’mandà licenso

E se voulè dounanou d’uou de la jalino bioncho
tuchi, tuchi lhi matin ilh è sal nìi qui chonto
e se voulè dounanou d’uou de la jalino rousso
tuchi, tuchi lhi matin lh’è su sal nìi qui purso

D’garo ilai ’quèl fratouchin quë la lh’ò së la porto
el ’speto lou regalin quë la patrouno lhi porto
ma acò es pa en fratouchin, l’è ‚n chucho caramele
quë la lhi pias a fàa l’amour bou le sfilhete bele.

Podetz me cantar que París
De mon païs es capitala,
Los dròlles que vivon aicí
Son pas nascuts per far …

Legir tot

Podetz me cantar que París
De mon païs es capitala,
Los dròlles que vivon aicí
Son pas nascuts per far la mala.
Podetz me dire e me far creire
Que nòstra lenga es del passat,
Servirà ben, la putassièra,
A far aimar la libertat !

La barrarem pas !
Jamai ! La barrarem pas !
Lo temps es vengut de cantar,
Lo temps es vengut de cridar :
« La barrarem pas ! »

Podetz far un autre Larzac,
L'armada es en tren de patir
E los motons d'Occitania
Sauràn ben vos en far surtir !
Podetz vendre lo Peiregòrd
A de las gents parlant ponchut,
Tornaràn montar dins lo nòrd
Tan viste que n'èran venguts !

Podetz nos dire e nos far creire
Que sèm màs bons per los trespàs,
La sardana mai la borrèia,
Un jorn saurem vos far dançar !
Podetz ben nos empreijonar
Se cresetz que la barrarem pas !
Mandatz nos d'autres crosats,
Veiretz ben çò que n'en farem !

A Vièla e a Vilhèras
Qu'avem quauques turments
Dab la valea d'Aspa
Qu'avem gran diferent.

Montanhas son montanhas
Non n'i …

Legir tot

A Vièla e a Vilhèras
Qu'avem quauques turments
Dab la valea d'Aspa
Qu'avem gran diferent.

Montanhas son montanhas
Non n'i a corn las d'Achòs
Au mond tan desiradas
Deu vilatge d'Escòt.

Que volèn la termièra
Au som deu Tucolet
Au còth de Maria Blanca
Lo mes beròi endret.

Tretze vaquèrs de Vièla
Que pujàn t'aquiu haut
Que traucàn la Teqüèra
Entau camon de haut.

Qu'anàn liurar batalha
A d'aqueths grans brigands
Tà defénder la tèrra
Qui tots aimavan tant.

S'avèn deishat borrugas
Au cap deus grans barròts
Entà estar mei solides
Que's tiràn los esclòps.

Set demoràn per tèrra
Estenuts aus Camons
Los auts avón a huéger
Capvath deu Barescon.

Partín au mes a córrer
Entà darrèr deus Plors
T'anar portar la plenta
Au parquet d'Auloron.

Los de Vièla tranquilles
Que'us espiavan a har.
« Que podetz tostemps córrer
Qu'avem ganhat l'ahar. »

Que plantàn la termièra
Darrè'u Serròt d'Achòs,
La crotz qu'ei a la vista
Au pè deu gran garroc.

E quan tornàn tà casa
Que podèn estar fièrs
De racontar l'istuèra
Com de grans guerrièrs.

E tota la joenessa
Qui aimava lo bestiar
Dab gran reconeishença
Lo ser qu'anà tringar.

Adiu Maria Blanca
E los Camons d'Achòs
Non i a nada contrada
Qui ei autan bèra enlòc.

Lo jorn ti fa la bèba,
Voudriás cridar seba
Mai lo camin ti mèna
E totjorn fas avans.

Lo forniguier …

Legir tot

Lo jorn ti fa la bèba,
Voudriás cridar seba
Mai lo camin ti mèna
E totjorn fas avans.

Lo forniguier t’empèga,
La vida es pas la sega,
Cu conoisse lei règlas
Dau juec dau lendeman ?

Sus la mar de l’astrada,
Cu mena la tartana ?
La fòrça de ton arma,
O lo poder dau vent ?

Beleis aventurieras,
Polidetei guerrieras,
Toei passaràn darriera
Si negar dins lo temps.

A l’azard de la trama,
Dins lo fracàs deis armas,
Dins la calor dei damas,
Manca pas d’estrambòrds.

De soleu en chavanas,
Estranha passejada,
Fila ta caminada !
Sovetes pas lo pòrt !