Jèsu Críst s’abelha en paure
L’aumòrna va demandar
Jèsu Críst s’abelha en paure
L’aumòrna va demandar

Digatz bòna chambrièra
Donatz-mi …

Legir tot

Jèsu Críst s’abelha en paure
L’aumòrna va demandar
Jèsu Críst s’abelha en paure
L’aumòrna va demandar

Digatz bòna chambrièra
Donatz-mi un pauc de pan
Va-t-en d’aquí mechant paure
Donam pas ce que manjam

Monsúr que siatz en fenestra
Fasètz mi la caritat
Ah va-t-en coquin de paure
Ieu ti vòli pas donar

Donatz m’au mens lei briguètas
Que vos tòmbon dau repas
Lei briguètas que mi tòmban
Son per mei chins e mei cats

Mei chins m’aduson de lèbres
Tu sabes pas raportar
Ai dama bòna dama
Fasètz mi la caritat

Ai paure mon bòn paure
Ieu ti pòdi pas donar
Mon marit es en colera
Porriá benlèu mi picar

Donètz m’au mens lei briguètas
Que vos tòmbon dau repas
Ai paure mon bòn paure
D’escondon vos fau montar

Dins lo tems que ne’n montava
An vist ’na granda claritat
Ai paure, mon bòn paure
Qu’es aquela grand clartat

Es dama, bòna dama
Leis aumòrnas qu’avètz fach
Ai dama, bòna dama
Perque vos confessètz pas

Mi confessi a pandecosta
De pandecosta a Sant Joan
Ai dama, bòna dama
Anetz lèu vos confessar

Sarà pas lo quart d’una ora
Qu’aurètz benlèu trespassat
Vòsta plaça ne’s marcada
Au paradís benurat

Vòsta chambriera arroganta
Dedins l’infern brutlarà
Vòste marit qu’es tant riche
A son costat brutlarà

Esòpes o diguèt - èra pas un colhon -
La lenga es a l’encòp çò pus mal, çò melhor
Sus …

Legir tot

Esòpes o diguèt - èra pas un colhon -
La lenga es a l’encòp çò pus mal, çò melhor
Sus nòstra paura tèrra.
Pòt èsser un concèrt agradiu, mas tanben
Pòt èsser un poison que val pas ren per ren,
Pòt èsse’ una vipèra.

I a la lenga que ditz jamai que çò que sap,
E la que conta tot çò qu’i passa pel cap,
Que sempre debaruta,
La qu’es pas dins la pòcha e qu’a pas fred als uèlhs
Que te bota, lèu fait, coma un còp de bacèl,
Un tap a la flaüta.

I a la lenga que sap pas res de la vertat,
Que, per conéisser tot, dona sa lenga al gat
Tant qu’i fa tifa-tafa.
I a la qu’a pas aprés a gardar un secret,
Tanlèu ne saber un, que ne fa un paquet
E sul nas te l’esclafa.

I a la lenga del quèc, i a la lenga del pèc,
La qu’a páur de totjorn se far clavar lo bèc,
La lenga de vergonha,
Puèi l’autra que lo vin li fa pèrdre lo nòrd,
Que l’endeman matin te pesa un ase mòrt,
La lenga de l’ibronha.

I a la, qu’arrestant pas de primalba a la nuèit,
Trapa encara lo biais de charrar dins lo lèit,
Qu’es marrida que pèla.
"Me diguèt, li diguèri, e cofin, e patin",
Per la faire calar, te cal levar matin
A la tarabastèla.

I a la lenga que brama al plec de gargalhòl,
E la qu’es un murmur, la lenga parpalhòl
Que, d’aurelha en aurelha,
Escampa de chapòts e brandís lo fisson,
Lenga d’iscariòt, lenga de traïson,
I a la lenga de pelha.

I a la lenga del gus, la que davnt un flic
Garda sa lenga par donar pas un amic
Mai se la páur la buta,
E i a la del mitan mai o mens pietadós,
La lenga que se pòt ausir suls trepadors,
Vièlha lenga de puta.

Mas cal pas doblidar un sol moment, un sol,
La del bavard-salòp, confle coma un pesolh,
Que crèba de s’encreire,
Ni la que fa virar sèt còps entre sas dents
Lo colhonet que vòl beure e que, d’aquel temps,
Se fa panar lo veire.

Ai volgut mençonar d’un nos al mocador
La lenga que florís al pòt del trobador,
La lenga enamorada,
E onorar tanben, d’un brave grandmercé,
La lenga de l’amor que per nòstre plaser
cada jorn es forrada.

Lo cèrç, de còps que i a, nos bufa d’açamont
Aquels accents ponchuts que pòrtan plan lo nom
De lenga imperiala,
Qu’ensaja de brisar lo parlar del Miegjorn
Mas, se plega de còps, se relèva totjorn
Nòstra lenga mairala.

Segur sabi pas tot e vesi pas cossí
Podriái n’endevinar ; tanben se i a aicí,
Sens vergona que tenga,
Una manhaga que me vòlga assabentar,
Li cal levar lo det, venir se presentar :
Ieu li balhi ma lenga.

qu’èi la lenga aus pòts
sus l’estrem de la lenga
que me la torni en boca las mashèiras sarradas
gahada …

Legir tot

qu’èi la lenga aus pòts
sus l’estrem de la lenga
que me la torni en boca las mashèiras sarradas
gahada per un dròlle shiulant l’accent de bisa
que cloqueja après 100 ans de portadura
nhirgas de sovenança, de dolor e d’auruga

qu’èi la lenga aus pòts gramejanta
l’amna borida deus embrums
hums de degrèu, vapors d’enveja mesclats
l’alen cargat de sable e d’esquilhas de pin
vielhs claus ronhós dens ua desca
tròç d’esperit dens un cabelh curat

té, enviam cagar los ajòus
qui arromegan dens las lors barbas
que van pas ns’envergonhar
per quauquas fautas a la nosta lenga

e lo Manciet e lo Palay
que pòden har petar lo covèrt
lo silenci que senhoreja
en lo segrat e dens la lana

lo ton gran pair capborrut
com ua lenha de vielh casso
ne va pas ns har un trauc au cuu
dab lo son patuès deu vilatge

lo vrai respecte qu’es lo massacre
l’aviéner qu’es la decadéncia
la « desclicotarisacion »
lo desmembrement d’eretatge
l’esvaniment de la nacion
jo que m’en vau la tòrtura
aquera hilha de puta de lenga
qui’m hèi ahromigas en lo còr
e quauques sauts gascons en l’amna
dont ne coneishi sonque l’aire
e pas los mòts e pas los plors

esbaranat esborrisat esbrigalhat escabelhat
escargassat escashalat escarcalhat esclapochat
escarraunhat escauhurat esclacassat escodicat
escrigalhat escopilhat esgarraupiat eslaganhat
espansalhat esparpalhat esparpilhat esparvolat
espeçotat espedolhat espelucat espernicat
espennicat esperrecat esponsetat esplatuchat
estalhucat estarlacat estavanat esmiraglat
esmiraglada esmiraglada esmiraglada

los mòts en « es » deu diccionari
mesclats a la cançon deu temps
sèi pas si es poèsia occitana
o la musica de la sang

qu’èi en hasti los cretamoscas
com los pècs odian los sapients
n’es pas la lenga qui es esclusanta
que son los òmis qui la hèn
qui te l’estupan qui te l’estujan
qui te la basteishen un autar
de brana de tojas e de heuç
on n’i a sonque a hicar lo huec

los ausèths saben pas lo drama
ni las andadas a la mar grana
digun ne coneish lo secret
cadun que contunha lo son òbra
shens un espiar au navèth monde
ni un clinhat per l’ancian temps
los Australians marchan sus l’aiga
dab culòtas fluòrescentas
los petahums maquinas hastialas
esquiçan lo cant de la vita
la lutz blua a las mans agudas
darriga las flors de la nueit

parlar gascon, hòu, saja un còp
que vederàs cambiar lo monde
que vederàs multiplicà’s las manèiras d’estar
un òmi

l’aviéner de l’umanitat s’escriu dens las lengas
perdudas
que son las lengas deu mistèri
las lengas de l’espèr present
mortas e tostemps reviscoladas
las solas qui siin credederas
entà parlar d’ègalitat
n’i a qu’ua lenga universau
es la que ne comprenem pas

parlar gascon, qu’es politica
tanben tà parlar deu bèth temps
qu’es ua via filosòfica
la qui escapa, la qui huége
qui prega la lentor, qui prega la sapiença
qui prega lo diu de l’ombra a las milas colors
e la maria-salopa de la diversitat
la qui refusa, qui non denega pas l’evidéncia
e non se sosmet pas a l’uniformitat

alavètz,
dab quate mòts tà diser l’indicible
dab los nostes patuès qu’eran pas compatibles
dab los nostes vielhs fesilhs tà caçar los
marmaucs
e los sauneis ancians qui volan dens la bruma
plumas de coda d’indians d’ací qui s’esparvolan
a las purmeras lusors d’estiu
dab los nostas brigalhas de sorelh repentit
l’ira e l’amarèr secats en lo solèr
los accents silenciós de París o d’alhors
tots amassa los hòus los natius e los autes
dab los lors còrs usats parats tà radigar
qu’en iram proclamar l’identitat deus òmis
dab lo noste parlar plen de traucs, de miralhs
de saba abandonada, de grandor de vençuts

qu’auràm la lenga aus pòts
ta pujar l’esparron
d’ua auta liberta
te díser a la rason
las soas quate vertats
qu’auràm la lenga aus pòts

Nòstra lenga limosina
A denquera lo sang viu.
Totjorn mocandiera e fina
L’es totjorn reina au país.
Despuei lo temps …

Legir tot

Nòstra lenga limosina
A denquera lo sang viu.
Totjorn mocandiera e fina
L’es totjorn reina au país.
Despuei lo temps qu’om l’enterra,
Om pòd denquera l’auvir.
La n’es pas mòrta denquer
E la ne vòl pas murir.

Visatz coma la se carra,
L’a bon pè mai bona dent,
La peu lena, la votz clara
E lo resta a l’avenent.
Sos sa coifa de dentela
Sas jautas son de velors,
Dins sos uelhs lusis ’n estela
E sa bocha, qu’es ’na flor.

A ’na si genta bargiera
Los galants ne manquen pas.
Totjorn risenta e legiera
La ne ’n tròba a chasque pas.
A quilhs que saben li plaire
La se laissa calinar ;
Los felibres dau terraire
Ne se fan gaire prejar.

Coma antan, tropa fidela
Ilhs van tener cort d’amor
Dins lo vergter de la bela
Que jamai ne passa flor.
L’a picat per lor far festa
Na ròsa entre sos tetons ;
lhs pausaran sur sa testa
Na corona de chançons

Repic
Dins lo pais daus trobadors
Lo rossinhòu li chanta, li chanta;
Dins lo pais daus trobadors
Lo rossinhòu li chante tojorn

Tu que siás arderosa e nusa
Tu qu'as sus leis ancas tei ponhs
Tu qu'as una vòtz de cleron
Uei …

Legir tot

Tu que siás arderosa e nusa
Tu qu'as sus leis ancas tei ponhs
Tu qu'as una vòtz de cleron
Uei sòna sòna a plens parmons
Ò bòna musa.

Siás la musa dei paurei gus
Ta cara es negra de fumada
Teis uelhs senton la fusilhada
Siás una flor de barricada
Siás la Venús.

Dei mòrts de fam siás la mestressa,
D'aquelei qu'an ges de camiá
Lei sensa pan, lei sensa liech
Lei gus que van sensa soliers
An tei careças.

Mai leis autrei ti fan rotar,
Lei gròs cacans 'mbé sei familhas
Leis enemics de la paurilha
Car ton nom tu, ò santa filha
Es Libertat.

Ò Libertat coma siás bela
Teis uelhs brilhan coma d'ulhauç
E croses, liures de tot mau,
Tei braç fòrts coma de destraus
Sus tei mamèlas.

Mai puei, perfés diés de mòts raucs,
Tu pus doça que leis estelas
E nos treboles ò ma bela
Quand baisam clinant lei parpèlas
Tei pès descauç.

Tu que siás poderosa e ruda
Tu que luses dins lei raions
Tu qu'as una vòtz de cleron
Uei sòna sòna a plens parmons
L'ora es venguda.

Tu que siás arderosa e nusa
Tu qu’a sus leis ancas tei ponhs
Tu qu’as una vòtz de cleron
Uèi …

Legir tot

Tu que siás arderosa e nusa
Tu qu’a sus leis ancas tei ponhs
Tu qu’as una vòtz de cleron
Uèi sòna sòna a plens parmons
Ò bòna musa

Siás la musa dei paurei gùs
Ta cara es negra de fumada
Teis uèlhs senton la fusilhada
Siás una flor de barricada
Siás la Venús

Dei mòrts de fam siás la mestressa
D’aquelei qu’an ges de camiá
Lei sensa pan lei sensa liech
Lei gus que van sensa soliers
An tei carèças

Mai leis autres ti fan rotar
Lei gròs cacans ‘mbé sei familhas
Leis enemics de la paurilha
Car ton nom tu Ò santa filha
Es Libertat

Ò Libertat coma siás bèla
Teis uèlhs brilhan coma d’ulhauç
E croses lieures de tot mau
Tei braç fòrts coma de destraus
Sus tei mamèlas

Mai puei perfés dies de mòts raucs
Tu pus doça que leis estèlas
E nos treboles Ò ma bèla
Quand baisam clinant lei parpèlas
Tei pès descauç

Tu que siás poderosa e ruda
Tu que luses dins lei ralhons
Tu qu’as una vòtz de cleron
Uèi sòna sòna a plens parmons
L’ora es venguda

Avio ’na calinhaira s’las montanhas d’la Val Maira
’na jòlia pastora gardava ’na vachaira
Ma un jorn que plovia un …

Legir tot

Avio ’na calinhaira s’las montanhas d’la Val Maira
’na jòlia pastora gardava ’na vachaira
Ma un jorn que plovia un tròn me l’a massaa
Mi ai plorat, ai bramat, siu ’scapat via

Mi ero un òme que trabalhava
Mi ero un òme enamorat

Un pauc de temps apres siu vengut ’na lingiera
’na lingiera d’amor, que fai l’amor ’bó la barbera
E pei chanta ’na chançon, ’na chançon que sòna amara
Dins ma gola plena d’vin, fai pas ren, mi chanto encara

Siu la lingiera de mon país
ai un pauc d’amis dins lhi òstes d’la valada
E quora ai sònh mi duermo aicí
mi duermo aicí, duermo sus la palhada

Sta nuech ai fach un sumi, ai sumiat d’èsser emportant
d’èsser quarcuni, fasio l’amor ’bo ma bergera
En siu revelhat tròp bonora, lo penas d’la vacha jaia
sus mon morre en la vòuta lo borri corre

Siu la lingiera...

En siu levat, siu anat fòra, ai bramat la desperacion
qu’avio ental còr, ai pilhat ’na via que vai amont
Amont de dins un prat, ent’i avia un pauc de cros
enjanolhat ai pricat, priera d’ lingiera

Siu la lingiera...

Aviu na calinhaira s’las montanhas d’la Val Maira
Na jòlia pastora gardava na vachaira
Ma un jorn quo plovia un …

Legir tot

Aviu na calinhaira s’las montanhas d’la Val Maira
Na jòlia pastora gardava na vachaira
Ma un jorn quo plovia un tròn me la maçaa
Mi ai plorat, ai bramat, siu ’scapat via

Mi ero n’òme que trabalhava
Mi ero n’òme enamorat

Un pauc de temp après siu vengut na lingiera
Na lingiera d’amor, que fai l’amor bo la barbera
E puei chanta na chançon, na chançon que sòna amara
Dins ma gola plena d’vin, fai pas ren, mi chanto encara

Siu la lingiera de mon país
Ai un pauc d’amís dins lhi òstes d’la valada
E quora ai sòmn mi duermo aicí
Mi duermo aicí, duermo sus la palhada

Sta nuech ai fach un sumi, ai sumiat d’èsser emportant
D’èsser quaqu’un, fasiu l’amor bo ma bergiera
En siu revelhat tròp bon’ora, lo penàs d’la vacha jaia
Sus mon morre en la vòuta lo borri corre

Siu la lingiera ...

En siu levat, siu anat fòra, ai bramat la desperacion
Qu’aviu ental còr, ai pilhat na via que vai amont
Amont de dins un prat, ente lhi avia un pauc de crotz
Enjanolhat ai preicat, preiera d’lingiera

Siu la lingiera...

La gent m’a trobat lo matin d’après, jalat
A na crotz embraçat n’autra crotz an plantat.

Crompar lo libret amb tèxtes e particions

-Diga, mon grand, aquela rota
Que seguisses sens t'arrestar,
Diga, mon grand, vertat qu'es longa
E consí caminar ?
-Filhet, …

Legir tot

-Diga, mon grand, aquela rota
Que seguisses sens t'arrestar,
Diga, mon grand, vertat qu'es longa
E consí caminar ?
-Filhet, passaràs las crèstas
Per d'autres òmes, d'autres camps
D'amics e plan de sèrs de fèsta.
Es una jòia avançar
Mas si s'amaga ton solèlh,
Si vas ton camin dins lo fred,
Te faràs fòrt coma una pèira.
E avança !
-Traparàs de rotas grandas
Ont los pòbles parlan fòrt.
Passaràs per los vilatges
Aparats dels vents de mòrt.
Mas veiràs de malas sendas
Carrejar d'òmes plegats,
Rosegats per d'autres òmes,
E muts...
-Navegaràs dins los espacis
Saupràs totas las colors :
Lo negre qu'es lo silenci,
Lo roge coma una flor.
Mas tornaràs cap a ton pòble
Que s'encamina el tamben.
Alara serà grand ton vilatge
Amb el...
Vaquí çò que per la montanha
Contava un òme a un enfant.
Vertat disiàs e me remembri
La longa marcha a començat.

Si volerès veire tot aquò que lhi a
al delai des frontieras qu’as dedins, tu
te chalerè cerchar en la …

Legir tot

Si volerès veire tot aquò que lhi a
al delai des frontieras qu’as dedins, tu
te chalerè cerchar en la nuech sombra
ma esfera clara, facha de rosaa.

Senhora de glaç, padrona d’argent
de lhi espacis astrals, di sumi solitaris,
mas si m’aimarès entre lhi tius pèls serei
e lhi tius sumis arcans per sempre brèçarei.

Si siu dalh es mòrt,
si siu plena es vita,
totas autras formas
te passon entre lhi dets.

Facha de mistèri rebato ton pensier,
rendo veient, esfloro la consciença,
mas mias paraulas son ombras del solelh
fai sempre a ment o comprenarès ren.
Lo cicle des vitas, las istòrias infinias,
renais ental pensier l’antic escarabat
Si volerès veire tot aquò que lhi a
troça las frontieras qu’as dedins tu.

Si siu dalh es mòrt,
si siu plena es vita,
totas autras formas
te passon entre lhi dets.

Dins la pauma de la man ai una luzeta verda

Que s’aluca e s’escantis amb la primièra estela

Dins la …

Legir tot

Dins la pauma de la man ai una luzeta verda

Que s’aluca e s’escantis amb la primièra estela

Dins la pauma de la man ai una luzeta roja

Que roiga coma la brasa la nuoch que vol m’embarrar

Dins la pauma de la man ai una luzeta blausa

Que dança amb totas las filhas dins las ersas de la mar

Dins la pauma de la man ai una luzeta blanca

E dins sa rauba de novia aqui ièu voldrià dormir

Monta toei lei matins,
La madòna dau trin,
Dins lo vagon, cadun vira la tèsta,
Tot s’arrèsta subran,
Oblidats lei …

Legir tot

Monta toei lei matins,
La madòna dau trin,
Dins lo vagon, cadun vira la tèsta,
Tot s’arrèsta subran,
Oblidats lei romans,
Lei jornaus, lei quaiers e lo resta.

Siam toei a pantaiar
Qu’ela s’assetarà,
Per lo viatge, a la plaça vesina,
Lei còles se tòrçon,
Remirant d’escondon
L’ulhauç blanc de sei gambas felinas.

Vau cantar per ela,
De son balanç çai siáu a l’espèra,
Vau cantar per ela,
La madòna dau T.E.R.

Sabi pas çò que fa,
Sabi pas monte va.
Voudriáu que s’alongue la linha.
Faudriá mai de temps,
Faudriá mens de gents,
Que s’arrèste jamai la machina.

Va l’imaginacion
Per d’autreis estacions.
Ela e ieu partits per un grand viatge,
Dedins lo trin de nuech,
Mofle come un brecet,
Mila careças dins lei bagatges.

D’amor vòli cantar
Perqu’amor m’a donat
Tot lo mau, tot lo bòn de la vida.
Lo plesir, lo tristum,
La jòia e l’amarum,
Lo trobar per lei dònas polidas

’N cò de mair’Antoni
I a de bon vin blanc, filheta
’N cò de mair’Antoni
I a de bon vin …

Legir tot

’N cò de mair’Antoni
I a de bon vin blanc, filheta
’N cò de mair’Antoni
I a de bon vin blanc

I a de bon vin blanc, de bon vin blanc, de gentas dròllas
I a de bon vin blanc de bon vin blanc de bons enfans

Sauta un pauc, filheta, sauta un pauc
Prengas pas vergonha de levar la chamba
Sauta un pauc, filheta, sauta un pauc
Prengas pas vergonha de sautar tròp aut

Lu molinier passa
Fai petar lo foet, filheta
Sa frema l’agacha
e quilha lo det

Qual m’empacharé de l’agachar per la fenestra
Qual m’empacharé de l’agachar cant passaré

Sauta un pauc...

Ma se tu l’agaches
Te cal plan gardar, filheta
Ma se tu l’agaches
Te cal plan gardar

Te cal plan gardar de çò que te dirà, la bella
Te cal plan gardar e ren donar sens maridar

Sauta un pauc...

Rigodon fasarei
Per i fraires sonaires
Chantaires
Dançaires
Musicaires bolegaires
Dedicat sobretot
a-n-aquelhs de l’autre cant
l’autre cant de la …

Legir tot

Rigodon fasarei
Per i fraires sonaires
Chantaires
Dançaires
Musicaires bolegaires
Dedicat sobretot
a-n-aquelhs de l’autre cant
l’autre cant de la montanha
de la tèrra d’Occitania
Rigodon chantarei
Per dir a tuchi planta
Qu’avem dins nòstras mans
Un tresòr vielh e grand
Un tresòr reiral plen de vita e d’energia
Mas i tresòrs se gasten
Abò la conaria

A l’enterrament del "trad"
òc ben i anarèm tuchi
e menarèm nòstres enfants
e disarèm adiu
lo triste carnaval
puèi fumarèm la pipa
e chantarèm en occitan

avem una musica
naissua de la tèrra
coma i bolets
es mielh
la pluelha e lo solelh
i an donat
de fòrça e de chalor
i an donat de lume
de forma e de color

avem una musica
naissua del bancon
coma i pintons
es mielh
arruben joves e vielhs
fan fèsta tuchi ensemp
coma ier coma deman
fòls e savis
bruts e bèls

e fasem pas una demora
sença gaubi luòc e temps
de quarcòsa que deu viure
fòrt al còr de nòstra gent
musica populara
es pas ma que una locucion
un jòc de societat
una chaça ai parpalhons
e pro de manieristas
tradicionalistes
la secta charuflaa
cerebral-purista
valets da ministèri
cortesans des sovencions
paraulas
dossiers
taxidermia
viviseccion

monina amansida
brava bòuja lesta
i dets
que maman pica las mans
e te fai dançar las gents
còta a flors e sorisets
maire di fòlks sies sempre plena
repausa-te un pauc
que serè pas lo diaul

La maire amb la filha tot en segant lo blat, trobèran un gojat.
A çò diguèt la maire lo vole …

Legir tot

La maire amb la filha tot en segant lo blat, trobèran un gojat.
A çò diguèt la maire lo vole aquel gojat.
A çò diguèt la filha aquò serà jutjat.
A çò diguèt lo jutge serà lèu partatjat.
Lo blat es per la maire per la filha lo gojat.

La maire ambe la filha anavan segar lo blat
Segavan ligavan la garba, segavan ligavan lo blat.
A la prmièra …

Legir tot

La maire ambe la filha anavan segar lo blat
Segavan ligavan la garba, segavan ligavan lo blat.
A la prmièra gavèla, rescontrèron un gojat.
Segavan ligavan...
La maire ditz a la filha « ieu ne vòli la mitat. »
Segavan ligavan...
« òu ! que s’ane faire fotre aquò serà pas vertat. »
Segavan ligavan...
« nos anirem a la vila per plaidejar lo gojat. »
Segavan ligavan...
Lo jutge ditz a la filha « Aquò serà lèu jutjat. »
Segavan ligavan...
« a la maire la gavèla a la filha lo gojat. »
Segavan ligavan...

Chas la maire Antoèna
I a de bon vin blanc

I a de bon vin blanc, de bon vin blanc …

Legir tot

Chas la maire Antoèna
I a de bon vin blanc

I a de bon vin blanc, de bon vin blanc
De polidas dròllas
I a de bon vin blanc, de bon vin blanc
De bons enfants.

Lo molinièr passa
Fa petar lo foet,
Marisson l’agacha
Li quilha lo det.

Cal m’empacharà de l’agachar per la finèstra ?
Cal m’empacharà de l’agachar quand passarà ?

Janeton del Barri
A un polit rosièr
Que las calhas i cantan
Al mes de febrièr.

Co de maire Antoni i’a de boun vin blanc , filheto
Co de Maire Antoni i’a de boun vin blanc. …

Legir tot

Co de maire Antoni i’a de boun vin blanc , filheto
Co de Maire Antoni i’a de boun vin blanc. ( bis)

I’a de boun vin blanc, de boun vin blanc de gènte drole
I’a de boun vin blanc, de boun vin blanc de bouns enfants (bis)

Vers la maire Antòni i’a de bon vin blanc, pichoto !
Vers la maire Antòni i’a de bon vin blanc. …

Legir tot

Vers la maire Antòni i’a de bon vin blanc, pichoto !
Vers la maire Antòni i’a de bon vin blanc.
I’a de bon vin blanc, de bon vin blanc, de gènti chato,
I’a de bon vin blanc, de bon vin blanc e de droulas.
Sauto un pau, Mioto, sauto un pau !
Deman es la fiero e anarèn pèr villo !
Sauto un pau, Mioto, sauto un pau !
Deman es la fiero e anarèn dansa !

Lou moulinié passo, fai peta soun fouit !
Marìo regardo, lou quicho dóu det.
«Qu m’empachara de regarda pèr la fenèstro ?
Qu m’empachara de regarda quand passara ?»
Sauto un pau, Mioto…

«Gardo-te pecaire, de lou regarda, pichoto !
Gardo-te pecaire, de lou regarda !
De lou regarda, lou regarda pèr la fenèstro,
De lou regarda, lou regarda quand passara.»
Sauto un pau, Mioto…

La maire, la filho, la bevën lo vin boun
e la poouro noro, e la poouro noro,
la maire, la …

Legir tot

La maire, la filho, la bevën lo vin boun
e la poouro noro, e la poouro noro,
la maire, la filho, la bevën lo vin boun
e la pòouro noro chucho l’ëstoupoun
lai liron liretto
e la pòouro noro chucho l’ëstoupoun

La maire, la fihlo, la z’an de bei fòoudil
e la pòouro noro porto lou mantil

La maire, la filho la z’an de belhi lech
e la pòouro noro vai durmì a tech

La maire, la filho la bevën lou cafè
e la pòouro noro chucho lou culhè

La maire, la filho la minjen lou mërlus
e la pòouro noro fai " toc toc " a l’us

Esistono poi almeno tre strofe gogliardiche di più recente ed anonima composizione:

La maire, la filho, la votën la DC
e la pòouro noro voto PCI (oppure, in versione anarchica, votaré pa pi)

La maire, la filho la piantën de pëtas
e la pòouro noro vai calhà a bachas

La maire, la filho bevën genepy
e la pòouro noro me fai ën bel poumpin...

Es la maire Miquèl qu’avià perdut son cat
Cridava al fenestron per lo faire tornar
Mas tre que l’a sachut …

Legir tot

Es la maire Miquèl qu’avià perdut son cat
Cridava al fenestron per lo faire tornar
Mas tre que l’a sachut lo paire Lustucru
Diguèt maire Miquèl lo cat es pas perdut

Sus l’èr del tra la la la (bis)
Sus l’èr del traderiderà e tra la la

Es la maire Miquèl qu’alara a demandat
Lo cat es pas perdut es que l’avetz trobat
Lo paire Lustucru alara a respondut
Se me donatz quicòm lo cat serà rendut

Es la maire Miquèl qu’alara a declarat
Se me rendetz lo cat me podretz embraçar
Lo paire Lustucru d’aquò n’a pas volgut
Diguèt per un lapin lo cat serà vendut

Quand son òme ven dal merchat
Troba sa femna lorda.

- Ola ma femna çò qu’avètz ?
Ai tanta mal …

Legir tot

Quand son òme ven dal merchat
Troba sa femna lorda.

- Ola ma femna çò qu’avètz ?
Ai tanta mal a la tèta.

Vau subit cherchar lo mietge
Qui va’m veire la maladia.

Quand lo mietge es arribat
Connoissut la maladia.

Buta d’aiga dins son vin
Deman serà jà gueria.

Se buta d’aiga dins mon vin
Deman serai puei jà mòrta.

ò miladieu es una vergonha
E mai d’un còp te retroves con
Amb qualqu’un que coneisses plan sa tronha
Mas …

Legir tot

ò miladieu es una vergonha
E mai d’un còp te retroves con
Amb qualqu’un que coneisses plan sa tronha
Mas capites pas de retrovar son nom

Emai se segur lo coneisses plan
E podes contar sus el un fais d’istòrias
Al moment ont n’as lo mai besonh
Monta la malautia del pichon nom

ò miladieu es una vergonha
E mai d’un còp te retroves con
Amb qualqu’un que coneisses plan sa tronha
Mas capites pas de retrovar son nom

Lo tipe pensa « Te es vengut fier »
A oblidat l’adreissa de sa bòria
Alara que del matin al ser
Sias a cercar lo sovenir d’un nom

Soun tóuti vengu, soun eici,
Tre qu’an entendu aquéu crid,
Segur, vai mouri, la Mama.
Soun touti vengu, soun eici, …

Legir tot

Soun tóuti vengu, soun eici,
Tre qu’an entendu aquéu crid,
Segur, vai mouri, la Mama.
Soun touti vengu, soun eici,
Dóu Sud, dóu Nord de l’Italìo,
Meme Giorgio, lou fiéu maudit,
Emé de presènt plen li bras.
Lis enfant jogon en silènci,
Sus lou sòu, à l’entour dóu lié,
Mai tóuti an carga paciènci,
Aquéu presènt es lou darnié…
A la Mama.

Es recaufado de poutoun,
De couissin, i’an mes un mouloun,
Segur, vai mouri, la Mama.
Santo Marìo de gràci pleno,
Estatuo cuberto de lagremo,
Sus la plaço, ié durbès li bras,
En ié cantant, Ave Maria, Ave Maria.

I’a tant d’amour, de souveni,
A l’entour de tu, la Mama,
Tant de lagremo e de sourrire,
Au travès de tu, la Mama.

Sus li camin de grand soulèu,
Lis ome an tant acampa set,
Segur, vai mouri, la Mama.
Que lou bon vin, lou vin nouvèu,
De la triho, lou bèvon fres,
Dóu tèms que foulard e capèu
S’amoulounon sus li banquet.
Acò es drole, degun es triste,
Proche dóu lié de l’afecioun.
I’a meme un ouncle quitaristo
Que jogo en fasènt atencioun
A la Mama.

E li femo se souvenènt,
Di cansoun tristo di vihado,
Segur, vai mouri, la Mama.
Lis iue barra, doucetamen,
Canton coume se tendramen,
Bressavon après uno journado,
L’enfant que sourris en dourmènt.
Avé Maria.

I’a tant d’amour, de souveni,
A l’entour de tu, la Mama.
Tant de lagremo e de sourrire,
Au travès de tu, la Mama,
Que jamai, que jamai, que jamai...
Jamai nous quitara.

1 - Tot au bot de ma carriera
I aviá un pichòt cafè,
E aquí dempuei la guerra
Viviá la …

Legir tot

1 - Tot au bot de ma carriera
I aviá un pichòt cafè,
E aquí dempuei la guerra
Viviá la Mamet Canet.
E la Mamet sens maniera
Versava un canon de vin
Per enlevar la misera
Dei paures e dei margolins.

R - Ah! Come eriam ben au cafè de Mamet Canet,
Quand tot en blagant nos fasiá caufar lo cafè.
Ah! Come eriam ben quand blagava un pauc dau passat
Dau temps que i aviá de margolins per rigolar :
I aviá Joan,
E Gaston,
Lo Nanan
E Ninon.
I aviá Martin
E son chin,
Savornin
E son vesin.

2 - Quand fasiá tròp caud, lei quecas
Venian faire un penequet
Tot en pipant la sibeca
Sot lo grand falabreguier.
Gaston refasiá lo monde
Quand èra un pauc empegat.
Disiá que la terra es ronda,
Que tot lo fasiá cagar !

3 - Joan qu’aviá ges de familha
Per pas restar tot solet,
Veniá beure una botilha
En cò de Mamet Canet.
Per oblidar la bordilha,
Lo Martin e lo Nanet
Venián faire una manilha
En cò de Mamet Canet.

R - Ah! Come eriam ben au cafè de Mamet Canet,
Quand tot en blagant nos fasiá caufar lo cafè.
Ah! Come eriam ben quand blagava un pauc dau passat
Dau temps que i aviá de margolins per rigolar :
I aviá Joan,
E Gaston,
Lo Nanan
E Ninon.
I aviá Martin
E son chin,
Savornin
E son vesin.

4 - Un jorn an agut l’idèia
D’espropriar lo quartier.
La Mamet se fasiá vielha
E a leissat son mestier.
Dempuei an fach a la plaça
Un bar que fai pizzerià.
Monte fan lipar de glaças
Amé de Cocà-Colà.

R - Come a ben chanjat lo cafè de Mamet Canet
Quasí tot l’estiu i a plen de toristas estrangiers.
Lo Joan, lo Gaston, e lo Nanan, e la Ninon,
Martin e son chin vendràn plus per beure un canon.
I a d’Anglés,
D’Alemands,
D’Olandés,
D’Italians.
De Japonés,
D’Austrians,
De Chinés,
D’Americans.

I a plus Joan
Ni Gaston,
Ni Nanan,
Ni Ninon.
I a plus Martin
Ni son chin,
Savornin
Ni son vesin.

Dins una bauma, contra lo ròc, blanca e dubèrta, pichona, la man de l'òme. La man qu'a inventat lo fuòc …

Legir tot

Dins una bauma, contra lo ròc, blanca e dubèrta, pichona, la man de l'òme. La man qu'a inventat lo fuòc e derrabat del ventre negre de la tèrra carbon e fèrre,

La man, qu'adomegèt cavals
E granas caninas
La man que bastiguèt l'ostal
Que trenèt l'abarina.

Tanlèu que nais, l'òme s'arrapa, de la man, al det que se presenta. La man contra la popa cauda se desplèga, coma lo borron d'abrial, la man es viva,

La man s'abança cap als autres
E cap al bestial
Cap al pan, a la frucha sus l'arbre
Cap al fuòc brandal,

La man, per far montar lo plaser d'un autre còs, tot dreit coma una flama. La man qu'a breçat, paupejat e consolat, que li demòra marcat en dur, marcat en doç,

Un pauc de nòstra memòria
Ieu, femna, tu, òme
Un pauc d'una comuna istòria
De trabalh, de sòmi,

La man qu'amassa pas lo vent, ni mai lo temps mas fa las catedralas. La man, per móiser, per segar, amanhagar, per se defendre, per se batre e per aimar.

La mar que va, la mar que vien,
Jamei pausar, combat tostemps.
E jo com un batèu,
Pergut au pè …

Legir tot

La mar que va, la mar que vien,
Jamei pausar, combat tostemps.
E jo com un batèu,
Pergut au pè deu cèu,
Qu’èi viscut cent mila vitas,
Qu’èi cercat tant d’Americas,

He !… Enten, enten,
Qu’ei de la mar qui vien lo vent

La mar que va, la mar que vien,
Shebitejar tot doçament.
Que’m vien díser lo conde,
D’aqueths marins deu cap deu monde,
Deus qui s’avè gahats,
E qui n’a pas tornats.

He !… Enten, enten,
Qu’ei de la mar qui vien lo vent.

La mar que va, la mar que vien,
Entà jumpar mon còr dolent.
E jo non sèi pas plan,
Si ei l’amor qui a mau de mar,
O la mar qui a mau d’amor,
Quan plora atau la soa cançon.

He !… Enten, enten,
Qu’ei de la mar qui vien lo vent.

La mar que va, la mar que vien,
Que pòt portar l’òmi tan luenh.
La mar qu’ei lo país,
Deus qui n’an pas nat país;
La mar qu’ei l’auta tèrra,
Deus qui an lo mau de tèrra.

He !… Enten, enten,
Qu’ei de la mar qui vien lo vent.

La mar,
Que vai dansa,
de long, di goufre clar,
’Mé si rebat d’argènt,
La mar,
Si rebat lusènt,
Sous …

Legir tot

La mar,
Que vai dansa,
de long, di goufre clar,
’Mé si rebat d’argènt,
La mar,
Si rebat lusènt,
Sous la pluèio.

La mar,
Qu’au cèu d’estièu,
Counfound, si blanc moutoun,
Emé lis ange tant pur,
La mar,
Pastresso d’azur,
Infinido.

Vesès,
Long dis estang,
Lis grand canèu bagna.
Vesès,
Lis aucèu blanc,
Li oustau rouviha.

La mar,
Lis a bressa,
De long, di goufre clar.
E d’uno cansoun d’amour,
La mar,
A bressa moun cor, Pèr la vido.

Pont musical

E d’uno cansoun d’amour,
La mar,
A bressa moun cor,
Pèr la vido.

La mar,
La mar.

Paraulas
Altas undas que venez suz la mar
que fay lo vent çay e lay demenar
de mun amic sabez …

Legir tot

Paraulas
Altas undas que venez suz la mar
que fay lo vent çay e lay demenar
de mun amic sabez novas comtar,
qui lay passet? No lo vei retornar!
Et oy Deu, d’amor!
Ad hora.m dona joi et ad hora dolor!

Oy, aura dulza, qui vens dever lai
Un mun amic dorm e sejorn’ e jai,
del dolz aleyn un beure m’aporta.y!
La bocha obre, per gran desir qu’en ai.
Et oy Deu, d’amor!
Ad hora.m dona joi e ad hora dolor!

Mal amar fai vassal d’estran païs,
car en plor tornan e sos jocs e sos ris.
Ja nun cudey mun amic me traÿs,
qu’eu li doney ço que d’amor me quis.
Et oy Deu, d’amor!
Ad hora.m dona joi e ad hora dolor!

Aquelas illas perdudas
Sus la mar de las galèras,
E las filhas totas nudas
Que sembla que vos espèran…

La …

Legir tot

Aquelas illas perdudas
Sus la mar de las galèras,
E las filhas totas nudas
Que sembla que vos espèran…

La serenas endormidas
Sus la mar de las galèras,
Tròp lèu se son demesidas
Dins la sal de las misèrias.

Tu, naviòl, cal que me prengas
Sus la mar de las galèras…
Segrai lo fial de ma lenga
Per tornar tocar la terra…