Dins totei lei possibles
Que venon ambe la prima,
Quina flor serà
La polida feconda ?

De totei lei pistils …

Legir tot

Dins totei lei possibles
Que venon ambe la prima,
Quina flor serà
La polida feconda ?

De totei lei pistils
S’espanoirà pas una frucha,
Pasmens toteis ensemb
Trefoliràn a l’aura blonda.

Mai en bronzinant vira
l’abelha dançarèla
Entremitan dei nimfas
Ne Causirà l’astruga,

I pausarà suau
Sa polida posqueta de vida
En tot s’assadolant
Dau nectar de la prima

Per mila flors passidas
Quant portaràn graneta,
E dins la patz, anuèit,
Beuràn celèsta aiganha,

Qu sap s’un parpalhon
Estaloirant sei fards
Vendrà pas alejar
Au còr dei vergièrs ròses…

Probabilitat sorna
Mai la saba capuda
Traparà son camin
De grelhada  a madur

Paciença dins l’azur,
Sota lei rais de luna
Cada atòm de silençi
Es l’espèr d’una frucha.

La pulaiera s’ausa a sinc ure d’la matin,
ai büta n’ura e mesa, ai büta n’ura e mesa
La pulaiera …

Legir tot

La pulaiera s’ausa a sinc ure d’la matin,
ai büta n’ura e mesa, ai büta n’ura e mesa
La pulaiera s’ausa a sinc ure d’la matin,
ai büta n’ura e mesa a fese i risulin

( Oh ) Tirè drit pei vosti afè, la pulaiera, la pulaiera
( Oh ) Tirè drit pei vosti afè, la pulaiera lasela stè

Le pulaiere blagu, laseie püra blaghè
’l fular che portu ’n testa, ’l fular che portu ’n testa
Le pulaiere blagu, laseie püra blaghè
’l fular che portu ’n testa l’è ’ncura da paghè

( Oh ) Tirè drit pei vosti afè, la pulaiera, la pulaiera
( Oh ) Tirè drit pei vosti afè, la pulaiera lasela stè

Vedeisi la pulaiera cura va sü dal mercà,
mercanda le pulaie, mercanda le pulaie,
Vedeisi la pulaiera cura va sü dal mercà,
mercanda le pulaie e pöi le cata pa

( Oh ) Tirè drit pei vosti afè, la pulaiera, la pulaiera
( Oh ) Tirè drit pei vosti afè, la pulaiera lasela stè

’l pulaiere sun büsiarde, disen che i pias pa ’l vin,
n’ai vist una l’auta sera, n’ai vist una l’auta sera,
’l pulaiere sun büsiarde, disen che i pias pa ’l vin,
n’ai vist una l’auta sera, l’era ciuca pei d’en crin

( Oh ) Tirè drit pei vosti afè, la pulaiera, la pulaiera
( Oh ) Tirè drit pei vosti afè, la pulaiera lasela stè

Per qué tota causa
A un començament
La question se pausa
Per un estrument
L'antica rascleta
Qual n'es l'inventor
Levatz …

Legir tot

Per qué tota causa
A un començament
La question se pausa
Per un estrument
L'antica rascleta
Qual n'es l'inventor
Levatz la casqueta
Al qu'es pas colhon.

A la paura rascleta
Que rascla l'èrbeta (bis)
Tant que fonccionarà
Tot anirà plan. (bis)

Quand Adam e Eva.
Sosquèron creats
L'Istòria relèva
Qu'anavan pels prats
Adam la rascleta
Eva l'asagador
Rasclavan l'èrbeta
De gaire cada jorn.

Se per aventura
Siaga dich aicí
Lo qu'es pas maseta
Que sache se'n servir
Pòt cauçar un balsèli
Que ie plai a l'èlh
E durbir l'arcèli
Melhor qu'un cotèl.

Los ancians rasclavan
Nosautres rasclam
Los joves ba sabon
Tanben rasclaràn
Lo temps mai propici
Es per Carnaval
Lo qu'es pas novici
Trapa de trabalh.

Dins aicesta vida
Es totjorn parèlh
La pècha s'esquissa
Quand nos fasèm vièlh
Nos dison: "Papeta
Tampa l'atelièr
E monta la rascleta
Amont al granièr."

Adiu paura rascleta,
As rasclat l'èrbeta (bis)
Ara pò(de)s pas mai servir
Te val mai morir (bis).

Mas se per aventura
Trapam, un jardin
Se i a de verdura
I dintram dedins
E malgrat nòstre age
Nos agenolham
Embraçam l'èrbatge
E nos retiram.

Siés pinhata , siés pirata , ratapinhata vola leù
Mai rata mai, ratapinhata mai rata mai vola leù
Rata vola …

Legir tot

Siés pinhata , siés pirata , ratapinhata vola leù
Mai rata mai, ratapinhata mai rata mai vola leù
Rata vola vola leù ,leù, vola vola rata, vola vola leù ,vola leù .

1-
Bofat per lo marin, brantat per lo mistrau.
Tirassat per la bisa e per lo vent gregau.
Cerca que …

Legir tot

1-
Bofat per lo marin, brantat per lo mistrau.
Tirassat per la bisa e per lo vent gregau.
Cerca que cercaràs, as bèu cercar, cercar
Onte podriás troubar, enfin la libertat.

R-
E se vòs tirar drech la rega de ta vida,
Atala ton araire, atala ton araire.
E se vòs tirar drech la rega de ta vida,
Atala-lo lèu-lèu a la plus bèla estèla.

2-
L’un te ditz que siás rotge e l’autre que siás blanc.
L’un te ditz que siás ren e l’autre que siás grand.
Cerca que cercaràs, as bèu cercar, cercar
Onte podriás trobar, enfin la veritat.

3-
As paur de resquilhar, as paur de cabussar.
As paur de t’embroncar e de t’estramassar.
Cerca que cercaràs, as bèu cercar, cercar
Onte podriás anar, per trobar ton solaç.

4-
L’un te ditz de tirar e l’autre de butar.
L’un te ditz de descendre e l’autre de montar.
Cerca que cercaràs, belèu qu’un bèu matin,
A l’asard trobaràs enfin lo bòn camin.

La mar negreja, la nuech es amarcida
Lèu vendrà lo moment de la separacion
Adieu bruneta, adieu mon escarrida
Seràs …

Legir tot

La mar negreja, la nuech es amarcida
Lèu vendrà lo moment de la separacion
Adieu bruneta, adieu mon escarrida
Seràs totjorn la regenta de mon còr.

O mon amor es ansin que va ma vida
De per lo monde me fau seguir ma cançon
Me fau partir e mon arma es alanguida
De laissar darrier lo recapte de mei jorns.

Vaquí me’n vau que pica l’ora marrida
Ti portarai dedins mon imaginacion
Camini solet lòng tei carrièras endormidas
E mon bagatge pesa ben mens que lo còr.

Adieu la grava de tei calancas polidas
Adieu lo pòrt e la vierge d’ailamont
Adieu doçor de teis ombras benesidas
Ont ai escondut toei lei secrets de mei jorns.

Adieu ma bèla, adieu parti de seguida
Me fau viatjar devèrs d’autrei destinacions
Per te cantar, ma vila alangorida
Dire en totei cu ten la clau de mon còr.

Y’a plus un chat qui bouge
La pluie sur Cap de Couge
A l’odeur de ta peau
Les arbres nus …

Legir tot

Y’a plus un chat qui bouge
La pluie sur Cap de Couge
A l’odeur de ta peau
Les arbres nus déclinent
Les collines latines
Et le vol des corbeaux

J’écris ces mots près du feu
Le bonheur est si frileux
Qu’il s’emmitoufle
J’écris ces mots près du feu
Où le bonheur si peureux
Jamais ne nous souffle
La règle du jeu

De l’amor a còr fendre
Ai pas pus res a vendre
Ses ‘quí dins mon esper
Peiras negras, silenci
Las amistats que pensi
Me frijolan l’ivern

Escrivi quò al canton
Per un bonur frejurós
Que se cocola
Escrivi quò al canton
Lo bonur es tant paurós
Que jamai nos dona
La regla del juòc

Coma un vielh chen que raunha
Te contarài Dordonha
De reir-lutz a reir-man
Y’a plus un chat qui bouge
La pluie sur cap de couge
A le goût de ta peau

Mascarià,
bomians venguts d’Hongrià
sença violon, que drito
aquels d’i baracons

Cabarets d’orient es tot dif’rent
per lo pais fan …

Legir tot

Mascarià,
bomians venguts d’Hongrià
sença violon, que drito
aquels d’i baracons

Cabarets d’orient es tot dif’rent
per lo pais fan festa
i eslucis d’i sorises

Benvengut lo temps de la batèsta
bandolet leva la cresta
que la reina de la fiera es arubàa,
targa de tòla, via i getons e tot çò que vèola
sem d’aucels portats dal vent
sem de peisses dins la corrent

Bregandalha,
indians per la colina
amont e aval, esquiòps,
odor de carnaval
vai garçon
vers lunas forestieras
lo mistèri di fremas
vers i frisson del bal

d’aici lo temp s’escapa via
e lo beiquem passar
abò i TIR de la satal

malinconià
coma de rovi sus i jorns
sensa retorn entre la nebia,
i pòrtis vuids i apertitivs

Mas venarè la reina di autopistas
e nos fasarè montar encar un bòt
si vituras coloràas

Via d’i prats e la melia
la promessa d’aquel temp
sem d’aucels portats dal vent,
sem de peisses dins la corrent.

Digas Jantol
Qu’as fach a la tiá femna
Qu’aquesta nèch
T’a fach tombar del lièch (bis)
En dancent la borrèia …

Legir tot

Digas Jantol
Qu’as fach a la tiá femna
Qu’aquesta nèch
T’a fach tombar del lièch (bis)
En dancent la borrèia
Me tirèt per las pèlhas
E en cambient de pas
Tombèri del matalàs. (bis)

Digas Jantol
Qu’as fach de la tiá lenga
Dempèi l’autran
Cantas en francimand (bis)
De qu’es aquela tissa
Quina vèspa te fissa
Lo succés te rend fat
E t’es montat al cap. (bis)

Digas Jantol
Quas fach de tas idèias
De que t’a pres
Vives coma un borgés (bis)
As perdut tot ton èime
Siás plan dins lo sistème
E per ganhar d’argent
Viras lo cuol al vent. (bis)

qu’auràs lo temps a la retirada
d’apréner la lenga de ton país
vivanta e per jamei parlada
per los dius …

Legir tot

qu’auràs lo temps a la retirada
d’apréner la lenga de ton país
vivanta e per jamei parlada
per los dius e los vents d’ací
qu’auràs lo temps a la retirada
de cercar dens la poesia
lo genòma divin de las causas
nidat au còr de l’infinit

sauneja enqüèra camarada
lo progrès minja los sons nins
sauneja enqüèra camarada
seràs-tu de pès a la fin

qu’auràs lo temps a la retirada
de voler gahar lo maquís
e d’aufrir ua arbarotada
a l’ordi au quau aubedeishes
qu’auràs lo temps a la retirada
d’escríver los uelhs engorgossits
los soviers d’ua lutz passada
estèla cadenta qui s’esvaneish

qu’auràs lo temps a la retirada
de har de la filosofia
qui da la vita esmiraglada
mès qu’emplegan sonque a morir
qu’auràs lo temps a la retirada
de revelar ta volontat
capitalista de parada
partatjaire deu hons deu còr

qu’aurèi lo temps a la retirada
d’apréner la lenga de mon país
e estossi tostemps parlada
per los dius e los gens d’ací

Ma Tatan de Barbentana
Un beu jorn a rescontrat,
Sus la plaça dei platanas
Ma Tatan de Carpentràs.
E li …

Legir tot

Ma Tatan de Barbentana
Un beu jorn a rescontrat,
Sus la plaça dei platanas
Ma Tatan de Carpentràs.
E li diguèt : « Fan de luna !
Me sembla qu’as capitat !
Me sembla qu’as fach fortuna,
Te fau un pauc m’esplicar. »

« Ai trovat una combina. »
« Bina-bina, qu’es aquò ? »
« Vende de plats e d’eisinas. »
« Zina-zina, qu’es aquò ? »
« Quauqueis aganta-colhons
Per conservar e per coire.
Vende dins lei reünions,
Lei reünions Tuper-doira. »
« Tuper-doira, qu’es aquò ? »

Ma Tatan de Barbentana
Aguèt lèu-lèu carculat
Que dins mens d’una semana
Auriá lo temps d’envitar
Lei femas de l’encontrada
Per faire una reünion.
E a grands còps de campanas
Faguèt seis convidacions.

E diguèt a sei vesinas :
« Zina-zina escotatz :
Vende de plats e d’eisinas. »
« Zina-zina, qu’es aquò ? «
Per gardar lei provisions,
Per conservar e per coire.
Venètz a ma reünion,
Ma reünion Tuper-doira. »
« Tuper-doira, qu’es aquò ? »

Ma Tatan qu’es bèn braveta
Faguèt de pastissariás :
Una banasta d’aurilhetas,
De panada e de cafè.
Quora an sachut la novèla,
Lei vesinas, non de non,
Per bafrar lei bachiquèlas
S’aduguèron a molon :
Venguèt d’abòrd la Rosina
Qu’es sa plus pròcha vesina.
Puei Sabina e Melusina
Que turbina a l’usina.
La Martina e Valentina,
La Cristina e la Bertina,
Augustina e Clementina,
Leontina e Sabatina,
Gustina, Alina e Paulina,
Marilina e Marcelina,
Adelina e Carolina,
Evelina e Roselina,
Puei Severina e Corina,
E Carina emé Sandrina,
Catarina e Onorina
Qu’a ‘na mina d’aspirina,
La divina Ludivina
‘Mé sa cosina Janina,
La copina de Nadina,
La marchanda de sardinas.
Anave oblidar Fifina
Que diguèt a ma Tantina :
« Macarèu, que de vesinas ! »

Ma Tatan dins l’escaufada
Se diguèt tot simplament :
« Belèu qu’emé ma panada,
Faudriá bèure quauca ren. »
Per se levar la pepida
An destapat lo muscat,
E lei tèstas trefolidas
Comencèron de virar !

Ma Tatan qu’èra pompeta
Disiá : « Belèu que faudriá
Tastar un pauc la clareta
Per se rinçar lo gosier,
E puei emé leis aurilhetas
Ma Tatan diguèt : « Vaquí
Per faire filar lei mietas
Fau tastar lo riquiquí ! »

E diguèt a sei vesinas :
« Zina-zina, escotatz :
Vende de plats e d’eisinas. »
« Zina-zina, qu’es aquò ? »
Per gardar lei provesions,
Per conservar e per coire.
E viva lei reünions,
Lei reünions Tuper-doira ! »
« Tuper-doira, qu’es aquò ? »

Ma Tatan qu’es comerçanta,
Diguèt : « Ara es lo moment,
Me fau prendre lei comandas
Que son empegadas en plen. »
Entre doas parts de panada,
Dos còps de vin cachetat,
Dins la granda rigolada,
Lèu-lèu i an tot achatat !
E a montat dins l’annada
Un Iper-super-marcat
‘M’una galariá marchanda
E una cafetariat !

Era un marrit vèspre, au mès de Febrier,
E defòra lo vènt, despòta poderós,
Crachava sei ronfladas d'un biais tant …

Legir tot

Era un marrit vèspre, au mès de Febrier,
E defòra lo vènt, despòta poderós,
Crachava sei ronfladas d'un biais tant rabinós,
Que non voliá la luna enraumar sei quartiers.
Au mitan dau varalh, un pichòt cabanon
Bravejava l'aurissa, mai, auriá pres ben paur
Lo viajaire perdut, espinchant au carrèu,
Davans l'espectaclas dei mostres de la region.

Totei leis ans, pecaire,
Lei mostres fan ripalha.
Quènta ribòta ! quènte festin !
N'en trembli encara, coquin de coquin !

Lo primier arribat fuguèt segur lo Drac,
Que manca jamai l'ora, cadun son tridolet.
Lo Baselic pestava, qu'èra vengut d'à pèds.
Aviá tant freg, lo paure, sei dènts fasián clic-clac !
Trèva misteriosa que jamai risoleja,
Sensa bruch, d'escondon, rintrèt la Garamauda.
La Rèire-Grand dei mascas, escamandra marauda,
Li aviá de sa gaug raubat lo privilège.

Pièi venguèt la Colòbra e monsur Colobrau.
Pichòta Colobrina, la brava caponèta
Era pas'jà rintrada que tombavon vint siètas
E cramavon lei baffis dau Drac, que chapaclau !
Cristalin, Cròca-Taca, colègas de burèu,
Eron vengut en trin de la luencha Tolosa.
E la Tarasca enfin, la reina majestosa,
Se tancèt dins la pòrta tant es grand son cruvèu.

Lei convivas acampats, comencèt la tripada.
D'esperitons biaissuts eron lei servitors.
Cadun de faire un vèntre, d'èstre de bona imor !
Quand sonèt mieja-nuech, cantava l'assemblada.
Cròca-Taca e sa pipa fasián granda tubièra.
La Tarasca e lo Drac, coquin ! se calinhavon.
Se podia mème vèire, au mitan de la cava,
Un dragonàs sadol que covava sei nièras.

La soneta tintèt e tombèt lo silenci...
Lo marrit trebolaire, durbissènt pòrta, intrèt :
Lucifèr en persona, mai gènt qu'un angelet,
Saludèt la chormalha d'un èr de complasenci.
"Fraires, venem d'amics, escotatz mon prepaus,"
"Unissem nòstei fòrças, nòstre sarà lo monde !"
Mai lei mostres en colèra faguèron crits tant brondes,
Que "Careja-Tempesta" fugiguèt 'mé grand paur.

Dei mostres, la marmalha
Es pas de cassibralha
Se son leidàs, se son paurucs
En veritat son dei "còrs de sambuc".

Si pou sègre li traças dau vent
Escarpinat de matin bòna ora
Quora juega à visc
Entre lu bòscs d’argent …

Legir tot

Si pou sègre li traças dau vent
Escarpinat de matin bòna ora
Quora juega à visc
Entre lu bòscs d’argent
Mormoiriant à l’aucèu o sublant de ràbia
Fa bus de cascalhar
Li brancas d’un aubre
Òlivier desraiçat, en terra ocupada

Òtenebrat, a bessai vint ans
Lo gai laurur à l’araire mortala
Semena de dolors en lo camp garach
A si garçar d’un vielh
Que crida brancolant
D’aquela semenura
Creisson de flors bornis
Enfants sacrificats, terra desesperada

Vira que vira la roda sensa vida
Dins lo rodol de l’infern Palestina

Un poble non pou viure
Escursit encadenat
Dins lo pantais d’un autre
Anem cercar la luna
Una clau d’esperança
L’aucèu que pòrta lo rampau à l’estèla per gàbia

Vira que vira la roda sensa vida
Dins lo rodol de l’infern Palestina

Ne’n son tres fraires,
N’an qu’una sòrre a maridar,
L’an maridada,
Cinquanta legas luenh d’aicí;
Li an donat un òme, …

Legir tot

Ne’n son tres fraires,
N’an qu’una sòrre a maridar,
L’an maridada,
Cinquanta legas luenh d’aicí;
Li an donat un òme,
Lo plus mechant d’aqueu pais.
L’a tant batuda,
Amb’ un baston de vert-boisset,
Son sang li còrre
Enjusqu’au bot de sei blancs talons,
E lo li para
Amb’ una tassa de loton :
- Tenètz, estrassa,
Vaquí lo vin que ne’n beuretz;
- Mon amic Peire,
Buvètz-lo vos, ièu n’ai pas set.
- Ai una camisa,
Ièu la voudriáu anar lavar
- Anètz, estrassa
Avisètz-vos de tròp restar !
Dau temps que lava
Tres cavaliers n’a vist venir
Que li ressemblan,
Sei tres fraires dedins paris.
Mon amic Peire
Tres cavaliers n’ai vist venir
Que mi ressemblan
mei tres fraires dedins paris
- Ma mia Joana,
Prenetz lei claus de mon castèu,
V’anaretz metre
Tot çò que n’avètz de plus bèu.
Ne’n pren l’escoba
èla s’es messa a escobar.
Dau temps qu’escoba,
Sei tres fraires son arribats :
- Digatz, servanta,
Ont’ es la dama dau castèu ?
- Siáu la servanta
Ambé la dama dau castèu.
- Ma sòrre Joana
Ont’ a passat vòstra bèutat ?
- Lei còps de vergas,
Lei còps de baston l’an levada !
- Ma bòna sòrre,
Ont’ a passat vòstre marit ?
- Es anat ’n caça,
Ne’n tardarà pas de venir.
N’es pas anat’n caça,
Sei tres chins blancs n’en son aquí
Ma bòna sòrre,
Donatz-nos totei vòstrei claus.
Clavan, desclavan,
A la plus auta l’an trobat.
Lo promier qu’intra
Mai se l’ a pas aujat tocar;
Lo second qu’intra
Mai se l’a pas mai aujat far;
Lo darrier qu’intra
Amb’un poinhau l’a ponhardat.
- Mon fraire Antòni,
Aguètz pietat de seis enfants.
- Prendrem lei mendres
E vos laissarem lo plus grand,
E la filheta
La metrem dedins un covant.

« Qualqu'un sospira, Menina.
Qualqu'un plora aval.
Dins lo fum qualqu'un camina
Al torn de l'ostal.
Dins lo ventàs, qualqu'un …

Legir tot

« Qualqu'un sospira, Menina.
Qualqu'un plora aval.
Dins lo fum qualqu'un camina
Al torn de l'ostal.
Dins lo ventàs, qualqu'un prèga
O Menina, ai paur !
Dins lo fum qualqu'un renèga
Al ras del pont nòu
Lo can jaupa jos la pòrta
Al trepeg que fan.,,
Los que caminan per orta.
D`ont venon ? Ont van ?
Son los paures Mòrts, nenòta.
Que'l ser de totosants
Fan lo torn de la vilòta.
Vai.. son pas missants.
Tre qu'amont, dins l'escurina
Tinda l'Angelús.
Jol lençòl plegant l'esquina
Del fons del treslutz.
Cap a nosaus tornatz trèvas
Passatz lo grand Riu
Per dire a las amas grèvas
Que lo mòrt es viu,
Que noirissètz nòstra vida.
Paures trespassats
E que sèm que l'espelida
Des sègles passats [...]
Sénhers, Fa|dits e Lauraires,
Pecans e vertuts,
Los nòstres mòrts remembraires,
Totes son venguts.
Es venguda la menina
Del fons del treslutz,
Ausissent dins l'escurina
Tindar l'Àngelús. [...]
La nuèit vos garda, Menina,
Dins son fum gelós.
Mas mon ama s'encamina
Sens paur prèp de vos. »

La veusa e l’orfanèl, res de mai pietadós…
Un amic del país moriguèt sens nistons,
Abandonant al monde une esposa …

Legir tot

La veusa e l’orfanèl, res de mai pietadós…
Un amic del país moriguèt sens nistons,
Abandonant al monde une esposa pro bèla,
L’anèri visitar, aquò èra fatal.
Puèi coma aviái de temps per tornar a l’ostal,
Dins la cambra de plors demorèri amb èla.

Per conténer sa pena pensavi dejà
Contar de colhonadas e la solatjar,
(Tot fa ventre per l’anma dins aqueles cases).
Gràcia a la galejada la veusa pro lèu
Manquèt de s’escanar mai de vint còps benlèu,
E l’ostal ressonèt de nòstres cacalasses.

Coma ma pipa sortissiá de mon gilet,
Genta, m’encoratjèt : « Borratz-la, sioplet,
De la gèina fasètz oblidança completa…
Se lo paure d’el aborrissiá lo tabat,
Ara podètz fumar, serà pas perturbat !
Forres, ont es passat mon pòrta-cigarretas ? »

Quand piquèt mièja-nuèch, amb una votz d’enfant,
Subran me demandèt s’aviái pas un pauc fam.
« La pietat vòl pas qu’òm manje de regardèlas »
Çò-diguèt, apondent : « Paure, non tornarà !
Que pensatz d’una vesprelhada per charrar ? »
E sopèrem lèu fach ensems a las candèlas.

« Ve, diriátz que dormís, ò mon Dieu qu’es polit !
Saique pensariá pas qu’es quicòm de marrit
De negar mas lagremas dins qualque Blanqueta. »
Quand agèrem voidat lo segond barralet
La veusa èra esmoguda, ‘fant d’un chichorlet,
Son cervèl se metèt a far de beluguetas…

« A, mon Dieu ! aicí, sèm totjorn clocas o pols ! »
Sospirèt tot en s’assetant sus mos genolhs.
Puèi, jonhent nòstras labras ambé granda fèbre,
« Of ! crenhiái, mormolhèt d’un aire blos e pur,
Que vòstra mostacha en davantal de sapur
Rescondiá corosament qualque bèc de lèbre… »

Davantal de sapur, quina comparason !
Meritava una rosta de drech e rason.
Regussant l’insolenta sens cap de bonança
E conscient de complir un dever, res de mai,
Mas en barrant los uèlhs per mancar lo demai
Paf ! faguèri clapar la man de la venjança !

« Ai ! que m’asclèretz lo tafanari en dos ! »
Çò-cridèt, e baissèri mon front, regretós,
Pensant qu’aviái tustat de faiçon tròp brutala,
En seguida pasmens aprenguèri, content,
Que caminava aital desempuèi fòrça temps :
Messorguièra ! l’asclada èra congenitala !

Quand levèri la man per tustar a de reng
Aviái perdut lo vam, èri pas tan valent,
Sustot que la mandrona diguèt ambé nhaca :
« Mon cuol es plan polit, e l’avètz vistalhat… »
E mon braç venjador retombèt espelhat,
E lo tresen talh foguèt pas qu’una manhaga…

Es coumesà, na sera a cas
amis denant, mourusa en bras.
Vousiu parlà, ma et co i sou pà
fin …

Legir tot

Es coumesà, na sera a cas
amis denant, mourusa en bras.
Vousiu parlà, ma et co i sou pà
fin cant u pi bel l’es arubà.
Iè sempe quel, que voul ganhar
en lo que dì, en lo que fa
l’aviou niente da dì, e i soun stà a scoutar
ma soun pà tuit ma mi, e l’àn coumensà a ruzà.
L’es pà pousibu, que degu tuit crià
sou mac que l’es pà bel, sempe sente e mai parlà
tuoca pourtàr pasiensa, toucà stàr da na part
ma i soun segur que en dì, i parlarei co mi.
Lou jour l’es arubà, l’es oura et parlà
ma i soun pà bon, sou mac chantà.
Aloura chantu, a aouto vous,
perquè chantà, es libertà.

Estela es partida un matin
Volar cap a son avenir
Per Bernat lo jorn es tombat
Lo desconegut a començat …

Legir tot

Estela es partida un matin
Volar cap a son avenir
Per Bernat lo jorn es tombat
Lo desconegut a començat

Portada per la sabla del temps
Al vent
Emportat per la sabla del temps

Era previst e preparat
Mas d’un còp lo fum s’es levat
E nos demandem aquel jorn
Se l’i avem donat pron d’amor

Se dins lor viatge a nòstre costat
Los avem plan acompanhats
Per Bernat avem acabat
Sauprem jamai ont es anat

Seguirem la dralha d’Estèla
Emai al luenh, serem amb èla
Nòstres camins se crosaran
Sera coma bèure a la font

Mas cada jorn es creacion
Ont lo miracle es totjorn viu
E dins aquel jorn de despart
Vaqui qu’es arrivat Leonard

Amenat per la sabla del temps
Al prèp
Amenat per la sabla del temps.

Bèla Sant Joan s’apròcha
Bèla nos cal tornar
Dins un autre vilatge
Ié ié
Nos caldrà demorar

Tinta, tinta relòtge …

Legir tot

Bèla Sant Joan s’apròcha
Bèla nos cal tornar
Dins un autre vilatge
Ié ié
Nos caldrà demorar

Tinta, tinta relòtge
Solelh abaissa-te
Ara Sant Joan s’apròcha
De mestre cambiarèm

Se n’eri una irondèla
Que posquesse volar
Au pres de tu ma bèla
M’en anarià pausar

Prega la tia mestressa
Que te vòle gardar
Ièu pregarei la meuna
Que non me laisse anar

Lo mestre e la mestressa
Ièu lor pissi dessùs
M’en an ben tròpas faitas
Demorarei pas pus

A la Sant Joan d'estiu,
La nuèit es tant pichòta.
Tant pichòta es la nuèit que la mentida ombra.
Ombra …

Legir tot

A la Sant Joan d'estiu,
La nuèit es tant pichòta.
Tant pichòta es la nuèit que la mentida ombra.
Ombra sus la luna, ombra sus lo fuòc.

E viran viran las sorcièiras
Jos una pibola.
E cric cric fa lo grilh,
E chòt chòt la nichòla.

A la Sant Joan caldrà cambiar de bòria e de sòrta.

A la Sant Joan d'estiu,
Lo jorn es tant grandet.
Tant grandet es lo jorn que lo jorn fa lo pont.
Pont dempuèi la vida, pont fins a la mòrt.

E viran viran las armetas entorn d'una ciprièira.
E croac croac fa lo gòrp.
E tió tió la lauseta.

A la Sant Joan caldrà cambiar de bòria e de sòrta.

Es pas qu’un peis de ferre blanc qu’a pas jamai nadat dins l’oli

Autrament que closca copat e graissat coma …

Legir tot

Es pas qu’un peis de ferre blanc qu’a pas jamai nadat dins l’oli

Autrament que closca copat e graissat coma una sarralha

Acaba virat a la claù rastel asclat dins la tripalha

Sarda es pas qu’un peis de fèrre blanc
Qu’a pas jamai nadat dins l’òli
Autrament que clòsca copat
E graissat …

Legir tot

Sarda es pas qu’un peis de fèrre blanc
Qu’a pas jamai nadat dins l’òli
Autrament que clòsca copat
E graissat coma una sarralha
Acaba virat a la clau
Rastèl asclat dins la tripalha
La sarda a l’ò-òli. (bis)

1-De per lo trauc de ta sarralha
Ié vai qu’una clau, ben segur.
D’aquí mon esperit s’estralha
Entre la lutz …

Legir tot

1-De per lo trauc de ta sarralha
Ié vai qu’una clau, ben segur.
D’aquí mon esperit s’estralha
Entre la lutz e piei l’escur
En pantaiant lo còr en alha
A ti potonets de vin pur
E a ton rire que cascalha
Sot lo cèu de tis uelhs d’azur.

2-De per lo trauc de ta sarralha
Entredubert vèrs lo bònur,
De còps que i a ma clau trantalha
En cercant l’ascla dins l’escur
Que durbirà la doça dralha
Que mena vèrs de pantais purs,
Beus coma lo fiòc de buscalhas
Que lusis dins tis uelhs d’azur.

3-De per lo trauc de ta sarralha
Ai plantat ma clau dins l’escur.
Coma una clau que pron varalha
Finís per trobar lo bònur,
Lèu-lèu ai descubert la dralha
Que mena vèrs ti fruchs madurs,
Vèrs ton còrs plus caud qu’una calha,
Piei vèrs ti polits uelhs d’azur.

4-De per lo trauc de ta sarralha
Ai virat ma clau de bònur.
L’aureta dins ti péus de palha
Bofava tant, bofava dur,
Qu’ai esquichat ta fina talha,
Apetegat per ti murmurs
Ai plus poscut passar la malha,
E me siáu negat dins l’azur.

En tornent de Castelnòu la sarramingueta
En tornent de Castelnòu la sarramingau.

Aquí trobèri un brave òme (bis)
Qu'a las …

Legir tot

En tornent de Castelnòu la sarramingueta
En tornent de Castelnòu la sarramingau.

Aquí trobèri un brave òme (bis)
Qu'a las cauças i aviá un trauc...

Ça i diguèt la janeton : (bis)
Qu'avètz fach per aquel trauc ? "...

Ça i respondèt lo brave òme : (bis)
"Ai crompat un parelh de braus ! " ...

Ça i diguèt la Janeton (bis)
Fasètz me laurar aquels braus ! " ...

Quand arribèron a mièja rega (bis)
Comencèron a cigonhar...

Quand arribèron al cap de la rega (bis)
La cabilha se sòrt del trauc...

Ça i diguèt la Janeton (bis)
Tòrna me far laurar aquels braus ! " ...

La seda
desfaça
l’estròc
deu briu

aubèla
chòt agre
e branca
broncaira

de l’aire
mès òbra
au gèure

la niu …

Legir tot

La seda
desfaça
l’estròc
deu briu

aubèla
chòt agre
e branca
broncaira

de l’aire
mès òbra
au gèure

la niu
pronóncia
los pòts

Sus la rastolha del froment
I a ’na tant bèla segaireta
Que segava tota soleta.

Pr’aquí’n monsur ven a passar …

Legir tot

Sus la rastolha del froment
I a ’na tant bèla segaireta
Que segava tota soleta.

Pr’aquí’n monsur ven a passar :
- Digatz, la bèla segaireta,
Languissetz pas tota soleta ?

- Monsur, de que languiriá ieu ?
Quand vòli trabalhar, trabalhe,
Quand vòli m’apausar, m’apause.

Tot en parlent, tot en diguent,
Totjorn le monsur s’avançava,
E la bèla que reculava.

- Monsur, vos avancetz pas tant !
Que mon marit es dins la prada,
Vos donariá de sa’gulhada.

Le beau monsieur s’es(t) avancé,
Si l’a prise, l’a embrassée,
Sur son cheval il l’a montée.

Quan fusquèron un bocin luenh
Totjorn la bèla se virava :
- adieu, boièr de la laurada !

- Ai ! que’n dirà lo mieu marit,
Quand tornarà de la laurada,
Trobarà la pòrta tampada ?

- Ben las vesinas i diràn :
Son galant que l’a tant aimada
A son pais se l’a menada.

Escota plan ma pichoneta
Escota me plan lo tralalà la
Escota plan quò’s la cabreta
Que jòga lo tralalà la …

Legir tot

Escota plan ma pichoneta
Escota me plan lo tralalà la
Escota plan quò’s la cabreta
Que jòga lo tralalà la
Per te far dançar la borrèia
Per te mostrar lo saupre far
Aquò te donarà l’idèia
De jogar del tralalà la.

Volha recéber mon aumatge
Patron cremat deu borg de Luc.
Au nom de tot noste vilatge,
Jo te pòrti lo …

Legir tot

Volha recéber mon aumatge
Patron cremat deu borg de Luc.
Au nom de tot noste vilatge,
Jo te pòrti lo purmèr truc.
Si l’aut còp Simeon Stilita
Sus la colona se plagó,
De la haut tor deu Barnabita
Ça-vi contemplar noste amor.

De pòrta en pòrta la carboada
Que huma dab lo saucisson ;
Cadun, tà hestar la jornada,
Que destarlaca son flacon.
No’t faches pas si tas aurelhas
Audeishen mei lo carilhon
Deu « din, din, din » de las botelhas
Que deu « din, dòu » deu soador.

L’arrenilhet de l’allegressa,
Mesclat au son deu tamborin,
Qu’apèra l’ardenta joenessa
Qui dejà brusla de partir…
Quan vejas la ronda leugèra,
Digas au noste caperan
Que’n segotint nosta misèra
Jamei no’t poirem aufensar.

Perdon, perdon si ma museta
De tu n’ei digna, gran Vincens !
N’èi pas la votz rossinholeta
D’aqueth coquin de Desporrens.
Per ma fauta, ma grana fauta,
Que’m sòi d’alhors drin enrumat !
Si ma flaüta èra mei hauta
Drin miélhor que t’aurí cantat !

Aviá a pro pena quinze ans,
Tot just(e) las dents de davant,
De segur fasiá pas la malha ;
E …

Legir tot

Aviá a pro pena quinze ans,
Tot just(e) las dents de davant,
De segur fasiá pas la malha ;
E ieu qu’èri un as per gaunhar,
Longtemps deguèri çaganhar
Per agantar la peissonalha.

Pacient, me calguèt cinc o sièis
Oradas per negar lo peis,
Per la menar dins ma cambreta.
De memòria de pescafin,
S’èra jamai, dins un cofin,
Vist serena tan menudeta.

M’aviá vist venir e flairat.
Pensèt : "Arriba lo vairat."
Tanben, contra vents e marèia,
Fins a cinc oras del matin
(Aviá legit Monsur Seguin)
Me tenguèt nauta la dragèia.

A la fin de pron marinar,
La volguèri enfarinar
D’una man benlèu audaciosa.
La gauta ne me prusís, pam !,
Sul nas trapèri un carpan :
Aviá la popa malsapiosa.

Mas quora perdèt son sabir,
A l’ora del primièr sospir,
La mèl faguèt passar ’l vinagre.
E ieu de sa carn de peis blanc,
Cada divendres de tot l’an,
Ambé plaser auriái fait magre.

E ben, creiras pas pus brica el
Reprovèrbi que ditz que cal
Topin vièlh per sopa gostosa.
Lo topin l’aviam estrenat,
Pasmens i avèm mitonat
Una sopa de peis famosa.

I aviá de pega l’endeman
A paupas cercavi sa man,
Puèi, dobriguent una parpèla,
Ai vist d’un uèlh de peis rostit
Que mon amor èra partit :
Èri tot sol, puta d’Adèla !

Sacrèri coma un mescresent,
Manquèri venir innocent
E la fotra m’arrapèt roja
De me retrobar ase-verd
Mai con que lo paure Schubert
Quand daissèt escapar sa trocha.

Se me soi calmat, ça que la,
Mon còr de Caribde en Sillà
Sap pas pus ont penjar sa pena
E quand alena del marin,
Lo ser, de còps, li sembla ausir
Montar lo cant de sa serena.

L’ai pas jamai vista dempuèi
E sabi pas se nada, uèi,
O s’a trapat un banc de sable,
Mas a daissat en una nuèit
Dins la ribièra de mon lèit
Un sovenir imperissable.

I pensi tant sovent qu’atal
Anuèit ai pas resistit al
Plaser de ne vos contar una.
Aquò rai s’es de temps perdut,
Aquò rai s’i avètz pas mordut :
L’aviái pescada dins la luna.

Aquò rai s’es de temps perdut,
Aquò rai s’i avètz pas mordut :
L’aviái pescada dins la luna.

Que s’en van d’u pè leujè,
Sus u air d’acordeon;
D’Angoss aù cot de Tisnè
En cantan ue canson
Qu’eï …

Legir tot

Que s’en van d’u pè leujè,
Sus u air d’acordeon;
D’Angoss aù cot de Tisnè
En cantan ue canson
Qu’eï lo temps de l’amor ’taus goujats de vint ans!

Repic :O b’eï tan mervelhos u momen de bonur,
Entr’amics de tostem!
En espian eth sourelh, au meï loegn de l’azùr,
Sovenirs de joentùt tots qu’avem.

Cada u que s’apresta
A recèver los joegns;
Batlèu sera la heste,
Per tot loc seran contents:
Danseran, canteran sonque lo machan temps!

Meï lo die s’estira,
E meï que son escahits.
Entà d’eths lou cap vira,
B’eï plasér d’estar conscrits!
Qu’esto longua la noeït après tan de camin!

Ataù qu’eï la jornade,
U cop tots ans a l’abor;
Adiù la serenade,
Tu qui’ as empliàt noste cô
De gaujor, d’amistat, bère flor de saunelhs !