Lo sòmi de Pèire-Paul
Lo sòmi de Pèire-Paul

Pèire-Paul Riquet un pichon occitan
Pèire-Paul Riquet es nascut a Besièrs
Entendèt …

Legir tot

Lo sòmi de Pèire-Paul
Lo sòmi de Pèire-Paul

Pèire-Paul Riquet un pichon occitan
Pèire-Paul Riquet es nascut a Besièrs
Entendèt parlar d’un projècte
D’amenar barcas de Mediterranèa a sa vila

Pèire-Paul Riquet viatja per las contradas del Lengadòc
Rescontra païsans paures e revoltats
Decidís de construsir un canal
Per amenar la prosperitat al país

Lo sòmi de Riquet


Interprétation française (Le rêve de Pierre-Paul)

Pierre-Paul Riquet un petit occitan
Pierre-Paul Riquet est né à Béziers
Il a entendu parler d’un projet
D’amener des bateaux de la Méditerranée à sa ville

Pierre-Paul Riquet voyage dans les contrées du Languedoc
Il rencontre des paysans pauvres et révoltés
Il décide de construire un canal
Pour apporter la prospérité au pays

Le rêve de Riquet

Assetada au lindau
Ma cadiera balança
Se lo fege me lança
La solesa m'enclaus
Peralin Leberon
Quora la vielha dansa …

Legir tot

Assetada au lindau
Ma cadiera balança
Se lo fege me lança
La solesa m'enclaus
Peralin Leberon
Quora la vielha dansa
Tresana doçament

Quand leis amics s'en van
I a tot l'ostau qu'es vueje
La calama negreja
L'aort sei lumes sanc
Peralin Leberon
Sa blanca rocareda
S'es vestida de seda
Au vespre ensanausit

Ma testa restondís
De fonfonhas de festas
Lo resson que me resta
D'un rire que clantís
Peralin Leberon
Dedins la nuech tant doça
S'escafa a soleu colc

Lei valadas tant luenh
Darrier tant de montanhas
Fau esperar l'aiganha
Dei pradas au matin
Peralin Leberon
Com'una granda bestia
Rondina doçament

Genièr dins la legenda
Avia vint e nòu jorns
Belièr ne’n aviá trenta
L’autre n’èra gelòs
Genièr en’quel’annada
Aprèp lo …

Legir tot

Genièr dins la legenda
Avia vint e nòu jorns
Belièr ne’n aviá trenta
L’autre n’èra gelòs
Genièr en’quel’annada
Aprèp lo guilhanèu
Viviá son darrièr ser

Una vièlha
Chaminava dins los bòscs ?
Paubra vièlha
Que fasiàs-tu dins los bòscs ?
Se mocava la vièlha:
"Genièr, sès achabat
Ton fred me pica gaire
Deman se levarà ! "
"Presta-me doas jornadas
Laidonc dissèt Genièr
Entau faguèt Belièr

Vèu, la vièlha
E lo fred se fai mai fòrt
Vèu la vièilha
Que lo Genièr n’es pas mòrt

Los dos laires de rire
E de foetar de freg
E giala que te giala
La vièlha moriguèt

Mas Genièr sens paraula
Jamai pus n’a rendut
Los dos jorns a Belièr

A, las "Vièlhas"
’quò es per’quò que Belièr
Per’na vièlha
Es pas tan long que Genièr..

Lei bergiers tropa rustica
Se son anuech assemblats
En cantant toi en musica
La la la, sus, anèm
Anèm vite, …

Legir tot

Lei bergiers tropa rustica
Se son anuech assemblats
En cantant toi en musica
La la la, sus, anèm
Anèm vite, sus,
Anèm veire l’enfant.

L’enfant es vengut en terra
Per nos aportar la patz
E delivrar de la guèrra

N’a laissat au cèu son paire
Per se venir enfermar
Dins lo ventre de sa maire

Sa maire aquesta jornada
Dins un estable l’a fach
Sensa fuec, sensa flaçada

Aquel enfant redotable
N’a pas un drap que siá nòu
Son ostau n’es admirable

Eu n’a de tot ren que valhe,
La grupi li serv de breç,
Ambè de fen e de palha

Fasèm donc coma lei pastres
Anèm veire aquel enfant
Nos gardarà dei desastres

N’en pregarà Dieu son paire
Que nos vuelhe perdonar
E nos garde de mau faire

Puèi quand sortirem dau monde
Nos done son paradis
Nòstreis enemics confonde

Siam una banda de gaia joventura
Qu'avèm un grand fuec que nos brula
Se siam imaginats,
Per se va passer, …

Legir tot

Siam una banda de gaia joventura
Qu'avèm un grand fuec que nos brula
Se siam imaginats,
Per se va passer,
De prendre dei bofets,
Au cuòu se far bofar (ter) !

Se lei bofets son rots,
li farem adobar,
Se n'avèm ges d'argent,
Pagaram l'an que ven !

Non cresètz pas, que siáguèm d'amolaires
Non ! Siam renomats per "bufaires" !
Cu vòu se far bofar,
A qu'a de s'avançar,
Lo canon es tancat,
Lo juec va comencar (ter) !

Es un otis compausat de dòs peças,
Que per va menar fau d'adreça !
Es sustot lo canon,
Qu'a lo mai de renom,
tastatz lo qu'una fès,
Vodriètz tot lo bofet (ter) !

Aquèu bon èr que sovent lei filhètas,
Se'n van respirar sus l'erbèta,
Es pas ben que charmant
De la promiera man,
E mai que n'una fès,
Sòrta d'un vielh bofet (ter) !

Approchatz vos amablas damaisèlas,
Venètz ranimar nòstre zèle,
Podètz venir sovent,
Vos donarem de vent,
Mai doç que lo mistrau,
Que fa sarrar lo trauc (ter) !

Ò bravei gents d’aquesto barri,
Siáu aquí per cantar la glòria
De lei qu’an fach la nòst’istòria,
De fin amor …

Legir tot

Ò bravei gents d’aquesto barri,
Siáu aquí per cantar la glòria
De lei qu’an fach la nòst’istòria,
De fin amor lei companhs.

Cantarai de toteis aquelei
Qu’an pausat dins nòsta memòria,
Drudariá, trobar e paratge,
Tresaur per nòsteis enfants.

Ai ! perqué nos va fau cantar ?
Per que v’an pas dich a l’escòla.
Ai ! perqué nos va fau cantar ?
Per que a l’escòla va dián pas.

Ara vau començar lo viatge
Ambé lo Guilhem d’Aquitàni
Que foguèt lo premier d’entre elei,
Aquò fa mai de mil’ans.

Jaufre Rudel venguèt fadòli
D’una princessa de Tripòli
E sens jamai veire sa fàcia,
Per ela faguèt toei sei cants.

De Ventadorn fau que n’en parli
E de Vidal e de Cerveri
Que nos an mandat lo messatge
Que jòi dura mai qu’un instant.

De Peire Cardenal, ièu canti,
Que nos a apres lo coratge
De pas jamai faire silenci
Quora governan lei meichants.

N’avèm mai dins lo nòste carri,
De que cafir un diccionari,
Drudariá, trobar e paratge,
Tresaur per nòsteis enfants.

Avau a la riviera i a 'na richa maison
Dedins son tres fielairas que fielan tot lo jorn.
L'una s'apela …

Legir tot

Avau a la riviera i a 'na richa maison
Dedins son tres fielairas que fielan tot lo jorn.
L'una s'apela Jana e l'autra Marion
L'autra s'apela Clara esclara nuech e jorn
Sa maire la penchena d'un penche d'argenton
E son paire la coifa d'una auna de galons
Quand ela se miralha dins l'aiga de la font
Un ancelon se i pausa per li far una cançon
Lo fiu dau rei passava. L'a trobada a la font
"Digatz, bela fielaira, aquò's vos Janeton ?"
" Nani ma sòr l'ainada s'apela d'aqueu nom
Se cercatz una amiga dintratz dins la maison."

Lei filhetas de Tolon
Aimon lei cachoflas
Se mainejon lo menton
Dien que n'an pas pron

La tanta Norada fasiá …

Legir tot

Lei filhetas de Tolon
Aimon lei cachoflas
Se mainejon lo menton
Dien que n'an pas pron

La tanta Norada fasiá de saladas
Per pas donar sa chata
A un mocò dau port
La tanta Norada que vendiá de doradas
Maridet sa filha
A un marin dau grand cors

La tanta Loisa
Aviá fach la valisa
Per pas degalhar sa vida
A la sorba a vint ans
Dins la capitala
Li fau a fons de cala
Destriar lei sacas postalas
Au PTT despuei trenta ans

La tanta Gertruda
Qu'aviá seis abitudas
Vouguet pas maridar Tòni
Un pacan de Gonfaron
Demoret a la vila
AMbe lo beu Emile
Que la tanquet a l'obra
Cariera dau Canon.

Lei fòrnigas de la vida
Si vòlon pas penchinar,
Perqué emai si penchinarián
Podrián pas anar dansar.

Trabalhan e trabalhan …

Legir tot

Lei fòrnigas de la vida
Si vòlon pas penchinar,
Perqué emai si penchinarián
Podrián pas anar dansar.

Trabalhan e trabalhan
Per tot reculhir coma fau,
Quand arribarà lo freg
Demoraràn de lònga au liech.

Mai au liech si languisson,
Suaus, sabon pas demorar,
Ges de musica e ges de sexe,
Per l’amor ti fau pagar.

E la lèbre ela regacha,
Ajassada sota un pin,
Coma triman lei fòrnigas,
Ne bevent un gòt de vin.

L’ivern aurai fòrça freg
E l’estiu fòrça calor,
Mai per patir fau de passions
Coma per pintar de colors.

Ansin se passa la vida
Corrent sensa s’arrestar,
Lei fòrnigas sus lo camin
Son pas aqui per n’ajudar.

Lei fòrnigas de la vida
S’agradan d’aver un rei,
Que trabalhan e trabalhan
Perque siegue ben content.

E la lèbre, ela, s’encanha
Davant tant d’adoracions,
Perqué ela es republicana
E l’an pas donat d’opcion.

E lo rei viu plan planet,
Lei fòrnigas pòrtan lo fai,
Son a culhir totei lei flors
Que fau menar dins lo palai.

Lei lèbres e lei fòrnigas
An totei fòrça rasons,
Lei lèbres per viure liuras,
Lei fòrnigas per tot degalhar.

- Maman, ai fam ! Ai fam ! Maman !
- S’as tròp fam, mon enfant, manja ta man e …

Legir tot

- Maman, ai fam ! Ai fam ! Maman !
- S’as tròp fam, mon enfant, manja ta man e garda l’autra per deman...
- Manjar ma man, Maman ? Mai la qunta ? Ma man drecha ò ma man gaucha ? D’abòrd lei mans se manjan pas !
Pasmens, un jorn ai entendut un òme que reveniá d’Africa e que racontava que s’èra fach invitar a manjar per de canibales. E lei canibales li avián servit de fritas... Mai come sabiá pas leis abitudas d’aquelei gents, a demandat se lei fritas se manjavan emé la man. E lei canibales respondiguèron : « Non, non, nos autrei avèm l’abituda de manjar d’abòrd lei fritas, e puei après manjam la man. »...
Non, aquò son leis abitudas dei canibales de l’Africa. Nos autrei, la man, l’amam pas, la manjam pas. Lei canibales, elei, lei mans deis umans, lei manjan. Son gromands come de caïmans. Li van pas de man mòrta ! Lo cresètz pas ? Si, si es ben verai e pòde vos l’afortir, ne’n metriáu ma man a copar ! Pareis meme que manjan leis enfants, leis elefants, leis enfants deis elefants; oh fan ! Come fan per aguer tant fam ?

- Maman, ai fam ! Ai fam ! Maman !
- S’as tròp fam, mon enfant, manja ta man e garda l’autra per deman...
- Manjar ma man, Maman ? Mai la qunta ? Ma man drecha ò ma man gaucha ?
Se mange ma man drecha, come faire per te tocar la man ?
Se mange ma man gaucha, come faire per portar mon còr sus ma man ?
Se mange ma man drecha, come faire per gratar Maman.devina ? Per gratar ma mandolina ?
Se mange ma man gaucha, come faire per mesurar un pan, dos pans, tres pans... de pan ?

- Maman, ai fam ! Ai fam ! Maman !
- S’as tròp fam, mon enfant, manja ta man e garda l’autra per deman...
- Manjar ma man, Maman ? Mai la qunta ? Ma man drecha ò ma man gaucha ?
- Ma man gaucha, Maman, es un pauc gaucha. Per jogar ai bolas, es ma man que manca. Me mancariá belèu pas tant que ma man drecha, Maman. Car ma man drecha es la mai adrecha, la man que manca jamai, es la man que manda, es la man que demanda, es la man que comanda, es la man que recomanda. Finalament, ma man gaucha fai pas grand causa, es belèu ela qu’a un peu dins la man ?
Vò, mai de manjar ma man gaucha, ma man drecha ne’n sariá pas contenta. Come fariá ma man drecha quand s’embèstia per jogar a man dessús-man dessota ?
Come fariá ma man soleta quand a freg per se rescaufar ? Come fariá ma man soleta quand es sala per se lavar ? Come fariá ma man soleta per pregar a mans jonchas quand es trista ?
Alòr, crèse que fau lei laissar viure la man dins la man, come fai l’amant quand pren la man de l’amanta. M’aquò tot anarà charmant...

- Es per aujord’uei ò per deman ?
- De man... de que i a Maman ?
-As pas encara finit de badar tei mans ? Vène me donar un còp de man, qu’es tot ara l’ora de manjar.

Parlar de mans aujord’uei se pòu faire de mant una façons. Segur que l’ai pas fach de man de mèstre, mai podètz quand meme picar un pauc ... dins vòstei mans.

Lei paisans son matiniers
Van a la jornada
ambé son pichon panier
lei braias traucadas
ambé son pichon magau
lei …

Legir tot

Lei paisans son matiniers
Van a la jornada
ambé son pichon panier
lei braias traucadas
ambé son pichon magau
lei braias plenas de traucs
n’en veiretz pas gaire
que fasson d’affaires

Quora van per se gostar
n’an qu’un pauc de sopa
sovent facha la polka
ambé de corgorda
per acabaar lo sopar
manjan un troç de pan banha
bevon un còp de trempa
aquò lei contenta

Quora van per se cochar
n’an qu’un pauc de palha
e de paur de tremolar
se gardan lei braias
coma fa per s’endormir
ambe lo fanau mau garnit?
e dins la fenièra
mancan pas lei nièras.

« Pren un calhau
Chasque jorn de l’annada
Dins lo pradau
Que n’i a de molonadas.
Carreja-lo »
Disiá Mamet …

Legir tot

« Pren un calhau
Chasque jorn de l’annada
Dins lo pradau
Que n’i a de molonadas.
Carreja-lo »
Disiá Mamet Nicòla,
« E manda-lo
Au clapàs de la còla ».

Un-per-un, lei calhaus se’n van,
Un-per-un, gróssir lo clapàs.
Un-per-un, lei pichòts enfants,
Un-per-un, devendràn drolàs.

De bòn matin
Quand partiáu per l’escòla,
Sus lo camin
Que vai de vèrs la còla,
Marchave siau,
Ère pron resonable
‘Mé mon calhau
Au fons de mon cartable.

Un-per-un, lei calhaus se’n van,
Un-per-un, gróssir lo clapàs.
Un-per-un, lei pichòts enfants,
Un-per-un, devendràn drolàs.

Mai un matin
Adieu a la morala,
Un margolin
M’a desmolit l’espatla.
Ai respondut
En lei mandant ma pèira
Se siam batuts
Come fan a la guerra.

Un-per-un, lei calhaus se’n van,
Un-per-un, escrachar lo nas,
Un-per-un, dei pichòts enfants,
Un-per-un, que fan lei gusàs.

Ai esparnhar
Au clapàs de ma vida.
N’ai pron susat,
Mai ma borsa es clafida.
Vau n’achatar
De molons de calhaus,
Per m’assostar
Ne’n farai mon ostau.

Un-per-un, lei calhaus faràn,
Un-per-un, un grand castelàs,
Un-per-un, per lei mieus enfants,
Un-per-un, quand saràn drolàs.

Pòrta un calhau
Chasque jorn de ta vida
Monta a-cha-pauc
De muralhas solidas
Per restancar
Lei grèus de ton terraire,
E reguinhar
Còntre leis estofaires.

Un-per-un, tei calhaus podràn,
Un-per-un, bastir un païs,
Un-per-un, que farà deman,
Un-per-un, nòstre paradís.

Quant i a de pomas dedins mon pomier ?
I a plus que tres pomas (bis).
Quant i a de …

Legir tot

Quant i a de pomas dedins mon pomier ?
I a plus que tres pomas (bis).
Quant i a de pomas dedins mon panier ?
I a pas ges de pomas (bis).

Repic :
Vaquí lo mistrau, lo mistralàs que branta tot,
Que fai bolegar lei pomiers come de sadors.
Vaquí lo mistrau, lo mistralàs que branta tot,
Que fai bolegar lei pomiers come de sadors.

E la poma-poma,
Tomba-tomba-tomba,
E la poma tomba,
Tomba dau pomier.
E la poma-poma,
Tomba-tomba-tomba,
E la poma tomba,
Dedins mon panier.

Oh! Coquin de sòrt, mai de que, de que s’èi passat?
Crèse que me fau, me fau mai tot recarcular !
Oh! Coquin de sòrt, mai de que, de que s’èi passat?
Crèse que me fau, me fau mai tot recarcular !

Quant i a de pomas dedins mon pomier ?
I a plus que dòs pomas (bis).
Quant i a de pomas dedins mon panier ?
I a ‘na gròssa poma (bis).

Repic

Quant i a de pomas dedins mon pomier ?
I a plus qu’una poma (bis).
Quant i a de pomas dedins mon panier ?
I a dòs gròssei pomas (bis).

Repic

Quant i a de pomas dedins mon pomier ?
I a plus ges de poma (bis).
Quant i a de pomas dedins mon panier ?
I a tres gròssei pomas (bis).

Benlèu, benlèu vendrà la prima
E mai lo polit mes de mai.
Lei joinei galants la culhisson,
Per la portar …

Legir tot

Benlèu, benlèu vendrà la prima
E mai lo polit mes de mai.
Lei joinei galants la culhisson,
Per la portar a seis amors.
Farai pas parier per la mieuna,
Que ieu lí siáu dedins la torre.

Siam tres dins la prison escura,
Que non se vei soleu, ni jorn,
Ren que per una lucarneta,
Que revèrba l’auba del jorn.

Se per aquí passa l’arendola,
Messatgiera deis amorós.
Li farai dire a ma minhona,
Que me mande un pastisson
Que siegue pas de carn de lèbre,
Ni de peisson o de lauseta.

Que siegue garnit per un fabre,
D’una lima e d’un martelon.
Ansin limarei leis enfèrris,
Lo martèu picarà la torre.

E quand la torre serà tombada,
Lei presoniers prendràn lo largue.
E quand la torre serà tombada,
Lei presoniers prendràn lo largue.

Es au « Balèti deis ais »
Qu’ai rescontrat Barbarà,
Empegada de verai
Era mai òai que « Libertat » …

Legir tot

Es au « Balèti deis ais »
Qu’ai rescontrat Barbarà,
Empegada de verai
Era mai òai que « Libertat » !
Cantava « La copa santa »
Mai semblava de iaort,
M’agradan lei debutantas
Quand son lèstas per l’amor.

Chata, chata, chatoneta,
Lei rainards son dins lo prat ;
Corre, corre galineta,
Tènon lo ventre curat.
Chata, chata, chatoneta
Es dau rainard d’enganar,
Corre, corre galineta
Mèfi ! Ti mancarà pas !

Dedins lo trin per Marselha
M’a vougut tot explicar,
Son trabalh e sa familha
Lo sanjament dau climat ;
La linha era tròp corteta
Per agotar son discors,
M’agradan lei bazaretas
Quand son lèstas per l’amor

Es au bar de la marina
Qu’ai rescontrat Marjorie
Blanca coma d’aspirina,
Segur veniá de Paris ;
M’a dich : « Tot aquí m’encanta
Levat l’accent dau Miegjorn »,
M’agradan leis ocupantas
Quand son lèstas per l’amor.

Dins sei braietas escarlatas
Non si podiá pas mancar,
Pintada a la Cleopatra
Era a si solelhar ;
L’estèla de la bronzeta,
Filmada en tecnicolor,
M’agradan lei cagoletas
Quand son lèstas per l’amor.

Lo vènt que bofa vers la mar
'queu fòu es mai vièlh
Que lei cants e sei mòts
A pintat …

Legir tot

Lo vènt que bofa vers la mar
'queu fòu es mai vièlh
Que lei cants e sei mòts
A pintat de blu, lei noestei colèras
De rotge e d'espèr noestei soèrs.

Ma terra bastuda e saunada
Entre cèu e mar balin-bala ta carn
Misèra e Talent sont regats sus ton vèntre,
Cargat de còrs secats au solèu

Neo plissio asma
Tou pelagous ton laon
Sto kima vadizi ta farangiakoun
Ti nicho ton kinon tagoudiston

La cançon nòva e frerennala
Dei pòples de mar camina au vènt larg,
Lei clusas prefondas ressonan, embanhadas
Dau cant dei trobaires comuns.

Barjourens veici la festo
D’aqueu benerous patroun
Faguen jouiouso bravado
Faguen peta lou canoun

Sant Maceu, sant Maceu
Lou beu …

Legir tot

Barjourens veici la festo
D’aqueu benerous patroun
Faguen jouiouso bravado
Faguen peta lou canoun

Sant Maceu, sant Maceu
Lou beu jour qu’es vosto festo
Sant Maceu, sant Maceu
A Barjou ren de tant beu

Oubliden pas la proumesso
Que li ferian l’an passa
Racoutaren aquelo istori
A nosti jouino innoucens

Sant Maceu, sant Maceu
Lou beu jour qu’es vosto festo
Sant Maceu, sant Maceu
A Barjou ren de tant beu

Bravei garcoun e fifraire
Metes vosti soulie nou
Que la danso dei tripeto
Rejouisse tout Barjou

Sant Maceu, sant Maceu
Lei tripeto, lei tripeto
Sant Maceu, sant Maceu
Lei tripeto vendran leu

Repic :
Ò Leila dau Kurdistan ieu te mande aquel cant
D’un cantaire occitan

L’amor l’ai somiat tant de nuòchs …

Legir tot

Repic :
Ò Leila dau Kurdistan ieu te mande aquel cant
D’un cantaire occitan

L’amor l’ai somiat tant de nuòchs l’ai pregat tant de còps
Dempuèi que siòi pichòt
L’amor tant de còps desirat tant de jorns esperat esperat
L’amor meravilhós amor e impossible amor òc l’amor

L’amor l’ai cercat dins tos uòlhs l’ai cridat dins la nuòch
L’ai trobat dins ton còr
L’amor sus ta boca de mèl e sus l’aur de ta pèl de ta pèl
L’amor meravilhós amor e impossible amor òc l’amor

L’amor una cançon d’aucèl un cant doç e novèl
Que monta dins lo cèl
L’amor rotge coma la sang de ton ferotge amant ton amant
L’amor meravilhós amor e impossible amor òc l’amor

1- Te rapèles, Martin,
Dau temps deis olivadas ?
Partiam de bòn matin
Per tota la jornada.

R- Portaviam lo …

Legir tot

1- Te rapèles, Martin,
Dau temps deis olivadas ?
Partiam de bòn matin
Per tota la jornada.

R- Portaviam lo dina
Per pas nos entornar :
Un talhon d’ómeleta
Em’un crochon de pan,
Puei quatre saussissetas,
Un milhàs dins un tian.

2- Manjaviam a la cala,
A l’abric d’un ribàs.
Puei, zòu ! sus leis escalas :
Eron corts lei repàs !
Te rapèles, Martin,
Dau temps deis olivadas ?
Partiam de bòn matin
Per tota la jornada.

3- A la freg disiam : « Zòbi ! »
Mosiam leis oliviers,
Meme s’aviam lo gòbi,
Ramplissiam lei paniers.
Te rapèles, Martin,
Dau temps deis olivadas ?
Partiam de bòn matin
Per tota la jornada.

4- Se languissiam d’entendre
Siblar lo pichòt trin,
Que l’entendiam descendre
Eiçai de Sant-Quenin.
Nos balhava sinhau
Qu’aviam finit la joncha
E que vers nòstre ostau
Podiam faire rejoncha.

5- S’es esvalit lo pichòt trin,
An sevit lei gròssi jaladas.
Come ieu, te fas vièlh, Martin,
Dempuei, n’a tant passat d’annadas !
Te rapèles, Martin,
Dau temps deis olivadas ?
Partiam de bòn matin
Per tota la jornada.

Bravei femas, es pas ma fauta,
Se n’i a que rison dei gautas,
Mai dei gautas a vòste quieu,
Es …

Legir tot

Bravei femas, es pas ma fauta,
Se n’i a que rison dei gautas,
Mai dei gautas a vòste quieu,
Es pas ma fauta a ieu.
I a ren d’estraordinari
De parlar de tafanari,
L’ai dich sabe pas en qu,
Cridat tant qu’ai poscut !

Segur, tot aquò me fai de pena,
D’entendre parlar ansin dei femas.
Vòle reparar la traïson :
E per aquò, ai fach ’na cançon.

Ai vist de molons de quieus,
De braves e de roumpe-quieus,
De fonhos, de sorisents,
E que se porton ben.
Ai vist lo quieu estrassat
Amé son trauc petassat,
E lo quieu morre-levat,
Totjorn ben atifat!

Ieu, m’agrada mai ’queu de Leleta,
Encara avètz pas vist sei braietas
Amé l’etiqueta de Damart,
Segur, es eu lo quieu de mon coar!

Puei, i a lo quieu rebossier,
Aqueu qu’es un pauc grossier.
E i a lo quieu besuquet
Qu’es totjorn beluguet.
Lo quieu qu’es tombat dins l’ola,
Que sènt bòn la ferigola,
E l’autre que sènt la ceba
E fai totjorn la beba !

Ieu, m’agrada mai ’queu de Leleta,
Aqueu qu’a de sentors de violetas,
Qu’es totjorn florit au mes de mai.
Segur, es eu lo quieu de mon coar!

I a lo quieu que quand rospeta
Te fai de bruts de trompeta,
E quand fau telefonar,
Fai la tonalitat !
I a lo quieu que per respèct,
Chaupina jamai lei pès,
E l’autre, come cadet,
Quand trota fai de pets !

Ieu, m’agrada mai ’queu de Leleta,
Te pòu faire la gama completa
Dins tota la finessa de l’art.
Segur, es eu lo quieu de mon coar!

Ai vist lei quieus dei princessas
Que fan fòrça politessas,
Pas come aqueu de Margòt,
’Queu que ditz de gròs mòts.
I a lo quieu de Margoton
Que fai petar lei potons,
E puei i a ’queu de Faní
Que fai ges de mimí.

Ieu, m’agrada mai ’queu de Leleta,
Amé sei gautas un pauc frescoletas,
Que fau rescaufar totei lei soars.
Segur, es eu lo quieu de mon coar!

Ai vist lo quieu Japonés
Que pren de fòtòs exprès,
Puei i a lo quieu African,
Que sembla una sartan!
Ai vist lo quieu Provençau
Estigançat come fau,
Es un quieu que ditz bònjorn
Mai de tres còps per jorn.

Ieu, m’agrada mai ’queu de Leleta,
M’agrada sa mina risoleta.
Pas besonh de seguir mon regard
Per saupre qu’es eu lo quieu de mon coar!

Lemosin chanta, aluia chanta, tota flor dau prat.
Lemosin lebre, lop rainard lebre, per l'eternitat.

Lemosin lamba, lo fogau lamba, …

Legir tot

Lemosin chanta, aluia chanta, tota flor dau prat.
Lemosin lebre, lop rainard lebre, per l'eternitat.

Lemosin lamba, lo fogau lamba, l'estiu dins lo sang.
Lemosin pura, legrema pura, purara tertant.

Lemosin creba, teulada creba, sus 'na broa de ciau.
Lemosin sagna, lo cuer li sagna, portaram son dòu.

Lemosin dança, borreia dança, la festa daus mòrts.
Lemosin venta, l'auta que venta, per 'plantar lo Nòrd.

Lemosin diable, se ritz lo diable, te ten dins sa man.
Lemosin balha, pren çò que balha, ne'n faram deman.

Lemosin chanta, aluia chanta, tota flor dau prat.
Lemosin lebre, lop rainard lebre, per l'eternitat.

Lemosin lamba, lo fogau lamba, …

Legir tot

Lemosin chanta, aluia chanta, tota flor dau prat.
Lemosin lebre, lop rainard lebre, per l'eternitat.

Lemosin lamba, lo fogau lamba, l'estiu dins lo sang.
Lemosin pura, legrema pura, purara tertant.

Lemosin creba, teulada creba, sus 'na broa de ciau.
Lemosin sagna, lo cuer li sagna, portaram son dòu.

Lemosin dança, borreia dança, la festa daus mòrts.
Lemosin venta, l'auta que venta, per 'plantar lo Nòrd.

Lemosin diable, se ritz lo diable, te ten dins sa man.
Lemosin balha, pren çò que balha, ne'n faram deman.

E tu ! Lenga-d’oliu,
me diràs se los mòrts
cercan rena als vius
dins l’auratge daurat
d’un matin sens amor …

Legir tot

E tu ! Lenga-d’oliu,
me diràs se los mòrts
cercan rena als vius
dins l’auratge daurat
d’un matin sens amor
la vèlha de Totsants.

E tu, que veses passar
los paures defuntats,
los que t’an mes en tèrra,
e femat e podat,
me diràs se las paurs
noirisson lo vivent.

Me diràs se las flors
qu’espelisson d’un còp
lo Jorn dals Trespassats
s’enrasigan dins las
caraunhadas umanas.

E l’aubre me diguèt
dins sa lenga d’oliu
« E tu ! L’escrivanòt,
lo dròlle que foguères
es encara plan viu ! »


Revirada

Eh toi ! Langue-d’olivier,
tu me diras si les morts
cherchent querelle aux vivants
dans l’orage doré
d’un matin sans amour
la veille de Toussaint.

Toi qui voit passer
les pauvres défunts
ceux qui t’ont mis en terre
et fumé et taillé,
tu me diras si les peurs
nourrissent le vivant.

Tu me diras si les fleurs
qui éclosent d’un coup
le jour des trépassés
s’enracinent dans les
charognes humaines.

Et l’arbre me dit
dans sa langue-d’olivier
« Eh toi ! L’écrivaillon,
l’enfant que tu fus
est encore bien vivant ! »

Lengadòc batalhièr e Provença qu’encanta
“Lengadòc que combat e Provença que canta” *
Provença e Lengadòc dempuèi totjorn vesins
Dempuèi …

Legir tot

Lengadòc batalhièr e Provença qu’encanta
“Lengadòc que combat e Provença que canta” *
Provença e Lengadòc dempuèi totjorn vesins
Dempuèi totjorn vesins totjorn desseparats pas jamai desunits
Provença dei montanha e Provença marina
Provença de Camarga e di gent de bovina
Lo Ròse flume grand brigalha pas lo còr
Brigalha pas lo còr ni mai lo roge e l’aur e pas mai l’estrambòrd

Lengadòc e Provença dempuèi lo premièr jorn
Lo reiaume de França vos dèu lo mòt Amor
Lengadòc e Provença terra de Trobadors
Rasigas e mantenença son per donar de flors

Lengadòc rebossièr Provença cantarèla
Lengadòc tant secret e Provença tant bèla
Segur siatz pas parièrs mai segur siatz enfants
Mai segur siatz enfants d’un pòble qu’es en trin de fargar son deman
Provença au nom secret d’una tèrra d’Empèri
Lengadocian que siòi i a tant de temps qu’espèri
“Dis Aups aus Pirenèus”* te poder retrobar
Te poder retrobar te poder regardar e te poder gardar

Lengadòc e Provença dempuèi lo premièr jorn
Lo reiaume de França vos dèu lo mòt Amor
Lengadòc e Provença siòi vòstre trobador
Lengadòc e Provença vos aimarai totjorn

*Citacions de Frederic Mistral

Èra l’an 1907
Los paures manifestavan
E volguèron pas tirar
Pòble e soldats èran fraires.

E volguèron pas tirar
Los …

Legir tot

Èra l’an 1907
Los paures manifestavan
E volguèron pas tirar
Pòble e soldats èran fraires.

E volguèron pas tirar
Los soldats lengadocians
Governament tre vengaràs
Amb una guèrra als Alemands.

Èra l’an 1907
Per Besièrs manifestavan
E volguèron pas tirar
Pòble e soldats èran fraires.

tu que deviás pas morir
Entre flors desconegudas
T’an enterrat dins un lençòl
De freda tèrra del Nòrd.

Aquel an 1917
T’escriviá ta maire :
« Torna lèu per la vinha.
Plori quand la regardi. »

S’es poirida la flor roja
S’es poirida la flor
L’an enterrada dins un lençòl
Amargant de messorgas
S’es poirida la flor roja.

Davant ma fenestra
I a un auselon cantant
Lo ser en occitan
Tota la nuèch canta
Canta sa cançon
Per …

Legir tot

Davant ma fenestra
I a un auselon cantant
Lo ser en occitan
Tota la nuèch canta
Canta sa cançon
Per ma mia e per ièu

Una lenga es un pais
Quo´s los uelhs per un enfant
Un amic per un amic
Una mia per un amant
Una lenga es una glaça
Ont veissem notre vertat
E quand la lenga s´effaça
S´effaca la vertat

Una lenga es una terra
Quo´s un aucel dins son niu
Quo´s un filh per una maire
Quo´s de l´aiga per un riu
Los òmes que fan las guerras
Saban ben ço que cal far
Per poder gardar la terra
La cultura dèu crebar

Nostra lenga n´es pas torta
Val un autre quo´s segur
Nostra lenga n´es pas morta
Fa totjorn tustar los curs
Lo jorn que n´auvirem pus
A la fiera o al mercat
Que nommas parlar ponchut
Sera pus temps de cantar

Davant ma fenèstra
I a un aucelon cantant
Lo ser en occitan

Tota la nuèch canta
Canta sa cançon
Per …

Legir tot

Davant ma fenèstra
I a un aucelon cantant
Lo ser en occitan

Tota la nuèch canta
Canta sa cançon
Per ma mia e per ieu

Una lenga en un pais
Quò's los elhs per un enfant
Un amic per un amic
Una mia per un amant

Una lenga es una glaça
Ont vesèm nòstra vertat
E quand la lenga s'efaça
S'efaça tanben la vertat

Una lenga en una tèrra
Quòs un aucel dins son niu
Quò's un filh per una maire
Quò's de l'aiga per un riu

Los òmes que fan las guerras
Saben ben çò que cal far
Per poder gardar la tèrra
La cultura deu crebar

Nòstra lenga n'es pas tòrta
Val un autre quò's segur
Nòstra lenga n'es pas mòrta
Fa totjorn tustar los curs

Lo jorn que n'auvirem pus
A la fiera o al mercat
Que nonmas parlar ponchut
Sera pus temps de cantar

Es ora de sopar e lo pichon es pas dintrat
La serada es doça e los aucèls plan alengats
Un …

Legir tot

Es ora de sopar e lo pichon es pas dintrat
La serada es doça e los aucèls plan alengats
Un cèl d’ argent se colca sus la bòrda apasigada
L’ola sus la taula, l’agach cap l’andana
Mila dius cal anar veire (x3)

Arrivèt al camp lo tractor era alucat
I aviá un brutch de fèrre e de mòrt mesclat
L o tractor esperava coma un chaval cansat
L o malastre s’era nisat dins lo palhat
I pensa de longa (x3)

-solo-

Un pè dins la maquina que l’avalèt d’un còp
Carn dinstrintalhada e boncins d’esclòps
E dins un silenci de tèrra orgueulhosa
Las estelas tomberon amb una bramadissa
I pensa de longa (x3)

Puta de tèrra t’es tot balhat e m’as tot pres
Una vida trencada dins un laucet
Qu’es aquel gost qu’emplena la meuna boca
Puta de terra......
Tu demoraràs ieu partirei (x3)

Naviga e voga,
Naviga lo mieu coar va s’en anar.
Naviga e voga,
Naviga lo mieu coar va s’en anar. …

Legir tot

Naviga e voga,
Naviga lo mieu coar va s’en anar.
Naviga e voga,
Naviga lo mieu coar va s’en anar.

Leonora, Leonora, mon cœur vogue vers toi.
Sur l’autre rive du port, par bateau je l’envoie.
Leonora, Leonora, mon cœur vogue vers toi.
Il traverse le port, en bateau il s’en va.

Quai des Docks par sa fenêtre,
Son écran luit et peut-être,
Quai Lunel de mon balcon,
Un jour nous nous parlerons.
Quai Lunel de mes fenêtres,
Voir la tienne s’afficher,
Quai des Docks, comment faire?
Faire un mail ou l’aborder ?

Leonora, Leonora, mon cœur vogue vers toi.
Sur l’autre rive du port, par bateau je l’envoie.
Leonora, Leonora, mon cœur vogue vers toi.
Il traverse le port, en bateau il s’en va.

Naviga e voga,
Naviga lo mieu coar va s’en anar.
Naviga e voga,
Naviga lo mieu coar va s’en anar.

Quai des Docks sur une lettre
Voir mon nom s’afficher,
Quai Lunel d’où s’ouvriront
Les persiennes et ma maison.
Quai Lunel prendre une lettre
Dans ma boîte, arrivée,
Quai des Docks, d’où peut-être
Tu me l’auras apportée.

Les autorités c’est pas ça qui manque ;
À chaque instant nous en voyons
Bien plus que de billets de …

Legir tot

Les autorités c’est pas ça qui manque ;
À chaque instant nous en voyons
Bien plus que de billets de banque
Et de litres et de pintons.
Jetez un coup d’oeil sur la place,
Vous en verrez crénom de nom !
Y en a sûrement un qui passe :
Si c’est pas l’ chef, c’est le patron.
Pour commander ils sont tous bons
Et nous autres nous escoubons.

Repic :
De cap tà la camiassa
Que nse’n vam vueitar
E que tornam cargar,
Tot lo long de la plaça
E dinc a Rosità.
Quauques còps vam "En faça"
E de quan en quan
A Feugar que vam ;
Mes quan lo conductur passa,
N’i vam pas, au Diu vivant !

Dab aqueras putas d’autò- rotas
I a pas mogen de s’estangar
Tà poder drin copar la crosta :
Enlòc no’s podem estujar.
E dab las nostas bicicletas
Ne sabem pas per on passar ;
Aquò los mèstes que se’n foten,
A l’òra que cau arribar.
E tà sortir que cau pagar…
Que començan de’ns har cagar !

Pour en faire le moins possible
Nous sommes tous au syndicat,
Et tout le monde nous critique
Et dit qu’on ne travaille pas ;
Avouez qu’il n’est pas facile
Avec le temps de composer
Car quand il pleut nous on s’abrite,
Quand il fait chaud faut pas suer.
Comme le temps est très changeant
On ne travaille pas souvent.

Lo ser quan se’n tornam tà casa
Qu’èm tostemps hèra fatigats
D’enténer ordis e contrordis ;
Que n’avem tots lo cap atau.
Los guits, los pòrcs e la poralha,
Se’n podem pas mei aucupar.
Las hemnas ne son pas contentas :
Ne hèm pas arren au casau.
Mes, la retrèita arribarà,
Començaram de tribalhar…